Του Αλκη Καλλιαντζίδη Οικονομολόγου [email protected] www.kalkis.eu
Ο Hamon χωρίζει επειδή πέρασε 30 ωραία χρόνια με τους Σοσιαλιστές!»
Ας θυμηθούμε λίγο τον Benoît Hamon. Υπήρξε πρόσφατα υποψήφιος πρόεδρος της Γαλλίας, ως εκπρόσωπος του σοσιαλιστικού κόμματος που τώρα πλέον λέγεται «Νέα Αριστερά». Ο «φλογερός» αυτός σοσιαλιστής, που υπήρξε και υπουργός του Ολάντ, δεν εξελέγη πρόεδρος. Ούτε καν βουλευτής στην εκλογική του περιφέρεια! Τόση απήχηση είχε στην γαλλική κοινωνία. Κι όμως με τον διαθέσιμο ισχυρό προσωπικό μηχανισμό του είχε κατορθώσει να πάρει το χρίσμα του υποψηφίου προέδρου της Γαλλίας στις ενδοπαραταξιακές εκλογές των σοσιαλιστών, στους οποίους χθες κούνησε το μαντήλι με τον τρόπο του, αφού όπως έγραψε ο χθεσινός Le Monde, αλλά και ο σημερινός Le Figaro, κινητοποίησε τα «στρατεύματά» του με την ελπίδα να «υπερβεί το PS ».Ο ατυχήσας υποψήφιος στις προεδρικές και κοινοβουλευτικές εκλογές δρομολόγησε χθες το κίνημά του «για να οικοδομήσει την αριστερά». Κι άλλος ένας δηλαδή που θα ρίξει νερό στον μύλο του Μακρόν, μετά το σχίσμα της Δεξιάς, όπως έγραψα πρόσφατα https://www.anixneuseis.gr/?p=170369.
«Ο Hamon, ως παλαιό στέλεχος του κόμματός του και καλού γνώστη της λειτουργίας των μηχανισμών του, θα έπρεπε να έχει την πολιτική ωριμότητα να αναμένει να αντιμετωπίσει την απροθυμία των ρεαλιστών σοσιαλιστών να συσπειρωθούν γύρω του. Αυτών δηλαδή που θεώρησαν τις προεκλογικές προτάσεις του ουτοπικές και κοστοβόρες για τον ελλειμματικό προϋπολογισμό και την ανταγωνιστικότητα της Γαλλίας. Μόνο το ελάχιστο εγγυημένο εισόδημα των 750 ευρω για όλους, που υποσχέθηκε στους Γάλλους, ο Mannuel Valls το υπολόγισε σε 450 δισεκατομμύρια ευρώ για μια πενταετία», έγραφα στις Ανιχνεύσεις στις 24-4-2017 https://www.anixneuseis.gr/?p=166911.
Κι όμως η ανωριμότητα του ανδρός δεν έχει τέλος. «Με το ένα πόδι μέσα και με το άλλο πόδι έξω ο Benoît Hamon συγκεντρώνει τους υποστηρικτές του το Σάββατο, 1η Ιουλίου στο Παρίσι, στο γκαζόν του Reuilly, για την γέννηση του «Κινήματος της 1ης Ιουλίου», έγραφε χθες ο Abel Mestre στον Le Monde, εννοώντας ότι ιδρύει κάτι άλλο, δίχως να παραιτηθεί από το Parti Socialiste ή Νέα Αριστερά. Όμως τα πράγματα άλλαξαν άρδην. Στην χθεσινή του σύναξη, βλέπε φωτογραφία της εφημερίδας Le Figaro παρακάτω, δήλωσε ότι διακόπτει τελεσίδικα με το Parti socialiste.
«Αποφάσισα να φύγω από το Σοσιαλιστικό Κόμμα. Αλλά δεν παραιτούμαι από το σοσιαλιστικό ιδεώδες. Έχω αφήσει ένα κόμμα, αλλά ούτε τον σοσιαλισμό ούτε τους σοσιαλιστές. Θα είμαι περισσότερο χρήσιμος έξω από αυτό» δήλωσε ο πρώην αντιφρονών του, προσθέτοντας ότι «δεν ήταν ούτε ένα διάλειμμα ούτε ένα διαζύγιο».
Η πρωτοβουλία του αποσκοπεί στο να «ξαναχτίσει την αριστερά» γύρω από ορισμένες ιδέες που σημάδεψαν την προεκλογική εκστρατεία του: την οικολογική μετάβαση, το ζήτημα της εργασίας και των θεσμικών οργάνων. Ο Benoît Hamon εξήγησε ότι στο εξής θα αφιερωθεί στην ανοικοδόμηση της αριστεράς, μετά από «τριάντα ωραία χρόνια» που πέρασε με το PS. Δηλαδή χωρίζουνε επειδή πέρασαν ωραία!
Όπως μας ενημερώνει δε ο Guillaume Balas, ενορχηστρωτής της εκδήλωσης και ευρωβουλευτής του σοσιαλιστικού κόμματος παρακαλώ (!), οι απαντήσεις που θα κομίσει ο Hamon δεν είναι κατανάγκην οι ίδιες που κόμισε κατά τη διάρκεια της προεκλογικής του εκστρατείας. «Θα είναι μια καλή βάση για προβληματισμό. Αλλά παραμένουμε ανοιχτοί και για άλλες. Δεν καταφέραμε να προσεγγίσουμε τις λαϊκές τάξεις επισημαίνει ο ευρωβουλευτής.
Πρέπει να επαν-οικοδομηθούμε γύρω από ιδέες, να μετ-εγκατασταθούμε επί του πεδίου και ιδιαίτερα να διεξαγάγουμε ένα ιδεολογικό και πολιτιστικό αγώνα για το πώς οραματιζόμαστε εμείς τον κόσμο, μέσα από έναν νέο Γκραμσισισμό (gramscisme). Πρέπει να επαναπροσδιορίσουμε το δημοκρατικό ζήτημα, να συνεχίσουμε την κριτική του καπιταλισμού και τις επιπτώσεις του επί της ανισοκατανομής. Να καταλάβουμε την παλιά θέση του Σοσιαλιστικού Κόμματος».
Όπως γράφει για το ίδιο θέμα η Mathilde Siraud στην εφημερίδα Le Figaro, o Benoît Hamon «δεν ιδρύει ένα ιδεολογικό ρεύμα αλλά θέτει τις βάσεις ενός κοινού οίκου στην αριστερά», με τοπικές επιτροπές και με δυνατότητα εγγραφής ως μέλους με ένα κλικ στο διαδίκτυο, όπως δηλαδή είχε προχωρήσει ο Emmanuel Macron τον οποίο χαρακτηρίζει ως «αυταρχικό φιλελεύθερο».
