Ο Τραμπ κατά τη διάρκεια της προεκλογικής του εκστρατείας είχε αμφισβητήσει ακόμη και την υποτιθέμενη υποχρεωτική αλληλεγγύη σ΄ ένα κράτος-μέλος που δέχεται επίθεση. Γενικώς είχε υποστηρίξει τον επανακαθορισμό του ρόλου των ΗΠΑ στο ΝΑΤΟ. Όσο κι αν “στρογγύλεψε” τις δηλώσεις του ο νέος Αμερικανός πρόεδρος το μήνυμα που έχει στείλει στο Βερολίνο είναι ένα και η κυβέρνηση Μέρκελ το ΄χει λάβει όσο κι αν παριστάνει την ανήξερη: η γερμανική “συνδρομή” στο ταμείο του ΝΑΤΟ θα πρέπει να πολλαπλασιαστεί. Το δόγμα. του “καλώς ήλθες δολάριο” τελειώνει στις 20 Ιανουαρίου.
Δεν είναι διόλου απίθανο. Όπως εξήγησε στη συνέντευξή του στο Militaire.gr ο καθηγητής Γεωπολιτικής Ιωάννης Μάζης, αν ο Τραμπ εννοεί όσα λέει για την προσέγγισή του με τη Ρωσία του Πούτιν πολλά δεδομένα θ΄ αλλάξουν δραματικά. Κι ένα απ΄ αυτά θα ΄ναι και ο ρόλος του ΝΑΤΟ. Το οποίο απλά δεν θα ΄χει ξανά αποστολή…
Αρκετοί δεν αποκλείουν ακόμη και το ενδεχόμενο διάλυσης του ΝΑΤΟ. Ακόμη κι αν αυτό δεν γίνει, το βέβαιο είναι ότι η Συμμαχία θα αλλάξει σημαντικά. Οι ΗΠΑ υπό τον Τραμπ είναι πιθανό να ορίσουν το δικό τους Ευρωπαίο “τοποτηρητή” στην Συμμαχία . Κι αυτός δεν θα ΄ναι η Γερμανία. Το γιατί είναι πασιφανές. Κανείς δεν την εμπιστεύεται όταν είναι δυνατή. Επιπλέον η Γερμανία στρατιωτικά δεν έχει αξιόλογη ισχύ. Η εμμονή της να γεμίσει τα “σεντούκια” της χρήμα την έχει αφήσει πίσω σ΄ ότι έχει να κάνει με τον εξοπλισμό της, τον οποίο εσχάτως θυμήθηκε .
Κάπως έτσι θυμηθήκαμε το δοκίμιο του Γάλλου Κοζέβ, περί “Λατινικής Αυτοκρατορίας”.
Ο Κοζέβ φιλόσοφος που κατείχε υψηλόβαθμη θέση στο γαλλικό κρατικό μηχανισμό , δημοσίευσε το 1947 , ένα δοκίμιο με τίτλο «Η λατινική Αυτοκρατορία». Το πόσο συγκλονιστικά επίκαιρο είναι μας το επεσήμανε ο καθηγητής Ι.Μάζης.
Ο Αλεξάντερ Κοζέβ συνέλαβε την ιδέα της Λατινικής Αυτοκρατορίας και κατέστρωσε το σχέδιο για την πραγμάτωσή της αμέσως μετά τον Β’ Παγκόσμιο Πόλεμο, το 1945!!! Τα όσα έγραφε τότε ήταν κάτι παραπάνω από προφητικά.
“Η εποχή κατά την οποία η ανθρωπότητα στο σύνολό της θα αποτελεί μια πολιτική οντότητα βρίσκεται ακόμα στη σφαίρα του απώτερου μέλλοντος. Η περίοδος των εθνικών πολιτικών οντοτήτων έχει κλείσει τον κύκλο της. Η εποχή ανήκει στις αυτοκρατορίες, δηλαδή σε υπερεθνικές πολιτικές ενώσεις, αποτελούμενες όμως από έθνη συγγενή μεταξύ τους”.
Από το 1945, ο Κοζέβ είχε προβλέψει ότι η Γερμανία θα γινόταν σύντομα κυρίαρχη ευρωπαϊκή οικονομική δύναμη. Κάτι που θα περιόριζε τη σημασία της Γαλλίας στη δυτική Ευρώπη. Με δεδομένο ότι τα εθνικά κράτη κατά τον Κοζέβ θα έφθαναν στο τέλος τους προέβλεψε τη δημιουργία πολιτικών σχηματισμών που θα υπερέβαιναν τα σύνορα των εθνών και τους οποίους ο Κοζέβ όριζε ως «αυτοκρατορίες». Η μία ήταν η αγγλοσαξονική αυτοκρατορία (ΗΠΑ και Αγγλία) και η άλλη η σοβιετική αυτοκρατορία .
Η πρότασή του από το 1947 που δημοσίευσε το δοκίμιό του ήταν να τεθεί η Γαλλία επικεφαλής μιας «Λατινικής Αυτοκρατορίας» που θα ένωνε οικονομικά και πολιτικά τα τρία μεγάλα λατινικά έθνη (δηλαδή τη Γαλλία, την Ισπανία και την Ιταλία) σε συμφωνία με την καθολική Εκκλησία.
Ο Κοζέβ έγραφε ότι η προτεσταντική Γερμανία θα γινόταν σύντομα το πλουσιότερο και ισχυρότερο έθνος της Ευρώπης . Όπως κι έγινε. Επίσης δικαιώθηκε η πρόβλεψή του ότι η ισχυρή Γερμανία θα στρεφόταν κατά της -κατά τον Κοζέβ- αγγλοσαξονικής αυτοκρατορίας.
Η Γαλλία και τα λατινικά έθνη θα κινδύνευαν να γίνουν δορυφόροι της. Οι προβλέψεις του είναι σ΄ όλα ακριβέστατες. Τις ζούμε…
Το κείμενο του Κοζέβ και η δημιουργία της “Λατινικής Αυτοκρατορίας” με την Γαλλία να ΄χει πρωταγωνιστικό ρόλο, είναι ένα σχέδιο που θα εξυπηρετούσε τις αμερικανικές επιδιώξεις στην Ευρώπη και στο ΝΑΤΟ. Η Γαλλία είναι σαφώς πιο “έμπιστη” και πιο “προχωρημένη” στρατιωτικά από τη Γερμανία .Κυρίως όμως πιο έμπιστη από την πάντα επικίνδυνη, όπως έχει αποδείξει η ιστορία, Γερμανία. Μ΄ αυτή τη λογική του 1945-47 ,η οποία αποδεικνύεται εξαιρετικά επίκαιρη, η Γαλλία μπορεί να δει το ρόλο της να αναβαθμίζεται με “ευλογίες Τραμπ”, ανεξάρτητα από το αποτέλεσμα των Γαλλικών εκλογών της άνοιξης.
Πως μπορεί να αποδεχτεί ένα τέτοιο σενάριο η Γερμανία; Δύσκολα,αλλά ίσως οι επιλογές που θα ΄χει να μην είναι και πολλές. Μετά από το τεράστιο σκάνδαλο που έπληξε τη γερμανική αυτοκινητοβιομηχανία με την υπόθεση VW, έχει αρχίσει να δέχεται “επίθεση” με τον ίδιο τρόπο η τεραστίων διαστάσεων φαρμακοβιομηχανία της.
