Στις 23-24 Οκτωβρίου πραγματοποιήθηκε διαδικτυακά το 4ο συνέδριο της ΤΙΜΗ ΣΤΟ 21. Η υποτέλεια, τα αίτια της διαχρονικότητάς της, τα δεινά που συσσώρευσε σε όλο το φάσμα των εκφάνσεων της εθνικής, οικονομικής, κοινωνικής και πολιτιστικής ζωής των Νεοελλήνων, αποτέλεσε για πρώτη φορά, από όσο γνωρίζουμε, κεντρικό θέμα συνεδρίου.

Οι εισηγητές, με αλφαβητική σειρά ήταν οι ακόλουθοι: Ιωάννης Αμπατζόγλου, με θέμα: “ΟΙ ΠΑΡΑΒΙΑΣΕΙΣ ΤΗΣ ΣΥΜΦΩΝΙΑΣ ΤΩΝ ΠΡΕΣΠΩΝ”  Κωνσταντίνος Γρίβας, με θέμα: “Ο ΡΟΛΟΣ ΤΗΣ ΕΛΛΑΔΑΣ ΣΤΟ ΝΕΟ ΔΙΠΟΛΙΚΟ ΔΙΕΘΝΕΣ ΣΥΣΤΗΜΑ”, Νεκτάριος Δαπέργολας, με θέμα: ΤΟ “ΜΑΚΕΔΟΝΙΚΟ”, Μαρία Νεγρεπόντη-Δελιβάνη, με θέμα: “ΕΙΣΑΓΩΓΙΚΗ ΟΜΙΛΙA”, Νίκος Ιγγλέσης, με θέμα: “ΠΟΛΕΜΟΣ ΚΑΙ ΕΞΩΤΕΡΙΚΉ ΕΞΙΣΟΡΡΟΠΗΣΗ”, Kώστας Καραΐσκος με θέμα “ΟΨΕΙΣ ΤΗΣ ΕΘΝΙΚΗΣ ΜΑΣ ΥΠΟΤΕΛΕΙΑΣ ΣΤΗ ΘΡΑΚΗ”.

Σταύρος Λυγερός, με θέμα: “ΤΟ ΠΡΟΒΛΗΜΑ ΔΕΝ ΕΙΝΑΙ ΤΙ ΜΠΟΡΕΙ Η ΕΛΛΑΔΑ, ΑΛΛΑ ΤΙ ΘΕΛΕΙ ΤΟ ΠΟΛΙΤΙΚΟ ΣΥΣΤΗΜΑ”, Γρηγόρης Τσάλτας, με θέμα: “ΘΑΛΑΣΣΙΕΣ ΖΩΝΕΣ ΕΘΝΙΚΗΣ ΔΙΚΑΙΟΔΟΣΙΑΣ”, Γρηγόρης Τσιριγώτης, με θέμα: “Η ΕΞΑΡΤΗΣΙΑΚΗ ΛΟΓΙΚΗ ΤΗΣ ΕΛΛΗΝΙΚΗΣ ΥΨΗΛΗΣ ΣΤΡΑΤΗΓΙΚΗΣ”, Λεωνίδας Χρυσανθόπουλος, με θέμα: “ΠΩΣ ΜΙΑ ΕΠΙΘΕΤΙΚΗ ΕΞΩΤΕΡΙΚΗ ΠΟΛΙΤΙΚΗ ΜΠΟΡΕΙ ΝΑ ΣΠΑΣΕΙ ΤΑ ΔΕΣΜΑ ΤΗΣ ΥΠΟΤΕΛΕΙΑΣ”

Η ΤΙΜΗ ΣΤΟ 21, από τη σύστασή της έθεσε το ερώτημα του αν οι δύο βασικοί στόχοι της Επανάστασης, που ήταν η Ελευθερία και η Ανεξαρτησία, υλοποιήθηκαν. Και στη συνέχεια επικέντρωσε το ενδιαφέρον της στον ανεκπλήρωτο στόχο του 1821, στην Ανεξαρτησία.

Οι διαφορετικές, αλλά αλληλοσυμπληρούμενες γνώσεις, απόψεις, προτάσεις, διαπιστώσεις και εμπειρίες των εισηγητών, στο 4ο αυτό συνέδριο της ΤΙΜΗ ΣΤΟ 21, εξασφάλισαν μια γενικότερη αύρα συναίνεσης και όχι σύγκρουσης, που φάνηκε μέσα από τις πολύ ενδιαφέρουσες, όσο και εποικοδομητικές συζητήσεις.

Αυτούσιες οι εισηγήσεις, με περιεχόμενο που θέλουμε να πιστεύουμε ότι αποτελεί ανεκτίμητη βάση προβληματισμών, συνειδητοποίησης των πολλαπλών αδιεξόδων, που απειλούν την πατρίδα μας, αλλά και των ευκαιριών και λύσεων που διανοίγονται μπροστά της, θα κυκλοφορήσουν πολύ σύντομα σε βίντεο. Προς το παρόν, και στη θέση Δελτίου Τύπου αυτού του συνεδρίου θα γίνει, αναγκαστικά, τηλεγραφική αναφορά στα γενικότερα συμπεράσματά του.

Α) Εισηγήσεις που διερευνούν τις πιθανές αιτίες της υποτέλειας

Οι εισηγήσεις με θεωρητικό και ιστορικό περιεχόμενο προσπάθησαν να διαπιστώσουν τα αίτια αυτής της διαχρονικής υποτέλειας, ανατρέχοντας αρχικά στις ρίζες της απελευθέρωσης. Ο υπεράνθρωπος απελευθερωτικός αγώνας των Ελλήνων χρειάστηκε τη βοήθεια των τότε Μ. Δυνάμεων, προκειμένου αυτός να καταλήξει σε νέο κράτος, που να αναγνωρίζεται από την υπόλοιπη υφήλιο.

Η βοήθεια που προσφέρθηκε στο νεοσύστατο κράτος ήταν σημαντική, αλλά όχι άμοιρη μιας πολύπλευρης ύπαρξης και επιδίωξης συμφερόντων και αντιθέσεων των προστάτιδων δυνάμεων. Η πρόθεσή τους ήταν η δημιουργία ενός νέου κράτους στην περιοχή των Βαλκανίων, που να είναι ελεύθερο αλλά όχι ανεξάρτητο. Το Ναυαρίνο και η δολοφονία του Καποδίστρια έθεσαν δραματικό τέλος στο ελληνικό όραμα για ανεξαρτησία.

Με μικρά διαστήματα άσκησης ανεξάρτητης εξωτερικής πολιτικής, που τοποθετούνται στη διακυβέρνηση του Ελευθερίου Βενιζέλου και του Ανδρέα Παπανδρέου, οι συνθήκες και εξελίξεις του νεοελληνικού κράτους των διακοσίων ετών φέρουν τη μαύρη σφραγίδα της υποτέλειας. Ως αίτια της αδυναμίας απεξάρτησης της χώρας μας, από τον στραγγαλιστικό εναγκαλισμό των εκάστοτε Μ. Δυνάμεων, σε όλο αυτό το μακροχρόνιο διάστημα από το 1821 και μέχρι σήμερα, θα μπορούσαν να γίνουν δεκτά τα ακόλουθα:

• οι συνεχείς δυσκολίες και κρίσεις του νεοσύστατου κράτους, οικονομικές, πολιτικές, συρράξεων, αλλά φευ και οι διχόνοιες
• η ηθελημένη διατήρηση της σχέσης υποτέλειας από την άρχουσα τάξη, διότι έτσι εξυπηρετούνται τα συμφέροντά της
• η κομματοκρατία
• η καλλιέργεια σύγχυσης της εθνικής μας ταυτότητας, που ενθαρρύνει μια διαρκή αγωνία του μήπως «δεν είμαστε αρκετά Δυτικοί», και που μας παρασύρει σε εσφαλμένες αποφάσεις και δράσεις
• η πρόωρη, και χωρίς επαρκή μελέτη είσοδος της χώρας μας στην ΕΕ και στην Ευρωζώνη, και ο άκριτος εναγκαλισμός μας με την παγκοσμιοποίηση
• η υποτέλεια που εκλαμβάνεται ως δεδομένη κατάσταση.

Β) Εισηγήσεις που διαπιστώνουν εσφαλμένες εθνικές πολιτικές

Οι εισηγήσεις που διαπίστωσαν, στηλίτευσαν και ανέλυσαν συγκεκριμένα λάθη πολιτικής στα εθνικά μας θέματα, αλλά και κινδύνους που απειλούν την Ελλάδα και που πρέπει να είμαστε προετοιμασμένοι για την έλευσή τους. Πρόκειται, ανάμεσα και σε άλλα:

• για τα σημαντικά λάθη σχετικά με υφαλοκρηπίδα και ΑΟΖ Ελλάδας και Κύπρου
• για τη θετική Ελληνογαλλική συμφωνία, αλλά και για τους κινδύνους της Ελληνοαμερικανικής
• για τη βεβαιότητα ενός προσεχούς πολέμου με την Τουρκία, διότι αποτελούμε το κύριο εμπόδιο των μεγαλεπήβολων σχεδίων της
• για τις εθνικά θλιβερές περιπτώσεις του ανύπαρκτου «Μακεδονικού», των παραβιάσεων της συμφωνίας των Πρεσπών, αλλά και για τις εθνικές περιπέτειες της Θράκης, πολλές από τις οποίες μπορεί να χαρακτηριστούν ως ηθελημένες
• για την έλλειψη επιθετικής εξωτερικής πολιτικής, απαραίτητης εκεί που χρειάζεται και που η απουσία της οφείλεται στην υποτέλεια, αλλά συχνά και στην ασυγχώρητη άγνοια των εκάστοτε επιδιώξεων, ενδιαφερόντων και συμφερόντων των επί μέρους χωρών της υφηλίου.

Γ) Εισηγήσεις με προτάσεις και αναγγελία νέων ευκαιριών

Υπάρχουν και εισηγήσεις ή προτάσεις σε εισηγήσεις, που αναφέρονται:

• στις νέες παγκόσμιες συνθήκες που διανοίγουν νέους ορίζοντες, που περιέχουν ελπίδες βελτίωσης της θέσης μας, καθώς και σκέψεις και οδηγίες για το πως η χώρα μας θα απεμπλακεί από τα δεσμά της υποτέλειας
• στην ανάγκη επιθετικής εξωτερικής πολιτικής στα εθνικά μας προβλήματα, σε συνδυασμό με σοβαρή όσο και εξονυχιστική προσπάθεια διερεύνησης των επί μέρους δεδομένων της κάθε περίπτωσης
• στην πορεία της διεθνούς τάξης προς έναν νέο διπολικό Ψυχρό Πόλεμο, που θα μπορούσε να εξασφαλίσει σημαντικό ρόλο στη χώρα μας, αν προσπαθούσε να αξιοποιήσει την εξέχουσα γεωπολιτική της θέση της
• στην ανάγκη να συνειδητοποιήσουμε ότι η θέση μας στη Δύση δεν κινδυνεύει, αν παράλληλα με αυτήν συνάψουμε και άλλες συμμαχίες, που φαίνονται επωφελείς για εμάς, έστω και αν δυσαρεστούν τους κυρίως συμμάχους μας
• στη διαπίστωση ότι χρειαζόμαστε καλύτερες κυβερνήσεις, και πρέπει να βρούμε τρόπο να απενεργοποιήσουμε την υπόδειξη και προστασία των κυβερνώντων μας από δυνάμεις και κέντρα εκτός του ελληνικού χώρου
• στο ότι επιβάλλεται να αποκτήσουμε κυβερνήσεις διατεθειμένες να υλοποιούν πολιτικές και να λαμβάνουν μέτρα, τα οποία να ωφελούν την Ελλάδα και όχι τις εκάστοτε «προστάτιδες» δυνάμεις.

Γενικώς, επικράτησε στο συνέδριο η πεποίθηση ότι μετά τα διακόσια χρόνια ύπαρξης του ελληνικού κράτος, η χώρα μας έχει επαρκώς ενηλικιωθεί, ώστε να αποφασίζει και να λειτουργεί με βάση τα εθνικά μας συμφέροντα. Πρέπει και μπορεί πια η Ελλάδα να στηριχθεί στα δικά της πόδια, χωρίς να πανικοβάλλεται από το μικρό της μέγεθος, δεδομένου ότι η εθνική ανεξαρτησία δεν αποτελεί αποφασιστική συνάρτηση του μεγέθους μιας χώρας.