Με αφορμή τα 100 χρόνια από τη γέννηση του Ιλία Πριγκοζίν και τον εορτασμό των 90 χρόνων από την ίδρυση της Σχολής Θετικών Επιστημών του Πανεπιστημίου Θεσσαλονίκης, το Διατμηματικό Πρόγραμμα Μεταπτυχιακών Σπουδών στα Πολύπλοκα Συστήματα και Δίκτυα του ΑΠΘ, οργάνωσε μια πολύ ενδιαφέρουσα ημερίδα την Τετάρτη 25 Ιανουαρίου.
Όλες οι εισηγήσεις που αναπτύχθηκαν ήταν εξαιρετικά ενδιαφέρουσες.
Στην αρχή της ημερίδας, ο κοσμήτορας της Σχολής Θετικών Επιστημών Χαρίτων Σαρλ Χιντήρογλου εισήγαγε το θέμα και απηύθυναν πολύ σύντομους χαιρετισμούς ο ομότιμος καθηγητής του Μαθηματικού Τμήματος του ΑΠΘ κ. Πολυχρόνης Μωϋσιάδης και ο πρόεδρος του Συλλόγου Αποφοίτων ΑΠΘ Παντελής Σαββίδης.
ΙΩΑΝΝΗΣ ΑΝΤΩΝΙΟΥ: Η ΚΛΗΡΟΝΟΜΙΑ ΤΟΥ ΠΡΙΓΚΟΖΙΝ
Στη συνέχεια, ο καθηγητής του μαθηματικού τμήματος ΑΠΘ κ. Ιωάννης Αντωνίου, επι πολλά χρόνια συνεργάτης του Ιλία Πριγκοζίν , αναφέρθηκε στους επιστήμονες και φιλοσόφους που τον επηρέασαν .
ΣΠΥΡΟΣ ΠΑΥΛΙΔΗΣ: ΑΥΤΟΟΡΓΑΝΩΣΗ ΤΗΣ ΓΝΩΣΗΣ:ΑΠΟ ΤΙΣ ΓΕΩΣΦΑΙΡΕΣ ΣΤΗ ΝΟΟΣΦΑΙΡΑ
Ο καθηγητής του Γεωλογικού Τμήματος Σπύρος Παυλίδης μίλησε για την αυτοοργάνωση της γνώσης. Από τις Γεώσφαιρες στη Νοόσφαιρα.
Αναφέρθηκε σε μια σημαντική επιστημονική μορφή στο χώρο αυτό, τον Βλάντιμιρ Βερντάνσκι.
Μιλώντας για τα πολύπλοκα συστήματα, τα παρομοίασε με το πέρασμα από την ατομική στη συλλογική συνειδητότητα. Αναφέρθηκε και στον Αριστοτέλη και είπε πως ήταν ο πρώτος που όρισε τα πολύπλοκα συστήματα , καθώς θεωρούσε τον κόσμο ενιαίο.
Μίλησε ακόμη για τη συνεξέλιξη, όπως είπε, γης-ζωής και για τη συλλογική νοημοσύνη . Κατέληξε με την επισήμανση πως οι κοινωνίες σχεδιάζουν με αντιλήψεις βεβαιότητας αλλά, ο κόσμος δεν είναι κόσμος της βεβαιότητας αλλά, της αβεβαιότητας.
ΧΑΡΑΛΑΜΠΟΣ ΜΠΡΑΤΣΑΣ: ΣΗΜΑΣΙΟΛΟΓΙΚΑ ΔΙΚΤΥΑ ΚΑΙ ΠΑΓΚΟΣΜΙΟΣ ΙΣΤΟΣ.
Ο κ. Χαράλαμπος Μπράτσας διδάσκει στο Μαθηματικό Τμήμα του Πανεπιστημίου Θεσσαλονίκης και μίλησε για τα σημασιολογικά δίκτυα και τον παγκόσμιο ιστό.
Κ.ΤΣΑΜΑΤΖΑΣ: ΑΝΟΙΚΤΑ ΟΙΚΟΣΥΣΤΗΜΑΤΑ ΚΑΙΝΟΤΟΜΙΑΣ ΣΤΗ ΘΕΣΣΑΛΟΝΙΚΗ
Ο κ. Κ. Τσαματζάς μίλησε για τη Θεσσαλονίκη, την καινοτομία και την οικονομία της λέγοντας πως είναι ένα ανοικτό πολύπλοκο σύστημα. Ο τίτλος της ομιλίας του ήταν: ανοικτά οικοσυστήματα καινοτομίας στη Θεσσαλονίκη.
ΝΙΚΟΣ ΒΑΡΣΑΚΕΛΗΣ: Η ΟΙΚΟΝΟΜΙΑ ΩΣ ΑΥΤΟΟΡΓΑΝΟΥΜΕΝΟ ΣΥΣΤΗΜΑ
Ο αντιπρύτανης του ΑΠΘ κ. Νίκος Βαρσακέλης είπε πως δεν υπάρχει γνώση χωρίς ελευθερία. Η οικονομία, πρόσθεσε είναι ένα αυτοοργανωμένο σύστημα. Χρειάστηκαν 450 χρόνια για να διπλασιαστεί το βιοτικό επίπεδο του ανθρώπου και αυτό οφείλεται στη γνώση. Σήμερα βρισκόμαστε σε μια διακλάδωση και το ερώτημα είναι αν θα ακολουθήσουμε ένα νέο τεχνολογικό παράδειγμα.
Ο βαθμός πολυπλοκότητας έχει αυξηθεί. Ενδεχομένως να επιστρέψουμε σε μια κατάσταση προστατευτισμού. Το βιοτικό επίπεδο πέφτει. Ο τίτλος της ομιλίας του ήταν: η οικονομία ως αυτοοργανούμενο σύστημα.
Σ. ΣΓΑΡΔΕΛΗΣ – Σ.ΚΑΛΙΜΑΝΗΣ: ΑΥΤΟΟΡΓΑΝΩΣΗ ΚΑΙ ΔΙΚΤΥΑ ΤΗΣ ΖΩΗΣ
Ο καθηγητής στο Τμήμα Βιολογίας του ΑΠΘ κ. Σ. Σγαρδέλης μίλησε για την αυτοοργάνωση και τα δίκτυα της ζωής και έδωσε τον ορισμό της ζωής ως συστήματος που έχει αναπαραγωγή και εσωτερική τελεονομία.
Την ομιλία του κ. Σγαρδέλη συμπλήρωσε ο επίσης καθηγητής του Τμήματος Βιολογίας του ΑΠΘ Σ. Καλιμάνης. Και το θέμα του κ. Καλιμάνη ήταν: αυτοοργάνωση και δίκτυα της ζωής.
Π. ΜΠΑΜΙΔΗΣ:ΔΙΚΤΥΑ ΕΓΚΕΦΑΛΟΥ ΚΑΙ ΣΥΝΔΕΣΙΜΟΤΗΤΑ
Ο κ. Παναγιώτης Μπαμίδης αναπληρωτής καθηγητής στο Εργαστήριο Ιατρικής Φυσικής της Ιατρικής Σχολής του ΑΠΘ μίλησε για τα δίκτυα του εγκεφάλου και τη συνδεσιμότητα (Connectomics). Είπε πως δεν είμαστε παρά το connectome μας. Αυτό που κάνει τη διαφορά είναι οι συνδέσεις που έχουμε.
ΣΤΕΡΓΙΟΣ ΛΟΓΟΘΕΤΙΔΗΣ: SELF- ASSEMPLY ΣΤΗ ΝΑΝΟΤΕΧΝΟΛΟΓΙΑ
Ο γνωστός καθηγητής της Νανοτεχνολογίας Στέργιος Λογοθετίδης έκανε μια ενδιαφέρουσα ανάλυση του Self- Assemply στη Νανοτεχνολογία.
ΘΕΟΔΩΡΟΣ ΚΑΡΑΚΩΣΤΑΣ: Ο ΚΑΙΡΟΣ ΩΣ ΠΟΛΥΠΛΟΚΟ ΚΑΙ ΧΑΟΤΙΚΟ ΣΥΣΤΗΜΑ
Επίκαιρο ενδιαφέρον παρουσίασε η ομιλία του καθηγητή Μετεωρολογίας του ΑΠΘ κ. Θεόδωρου Καρακώστα. Μίλησε για τα τελευταία καιρικά φαινόμενα και εξήγησε τη χαοτική συμπεριφορά του καιρού που δεν επέτρεψε την έγκαιρη πρόγνωσή του.
Στη συνέχεια η συζήτηση πέρασε στις θεωρητικές επιστήμες.
Χ.ΣΤΑΜΟΥΛΗΣ: PRIGOGINE, ΑΝΘΡΩΠΙΚΗ ΑΡΧΗ ΚΑΙ ΚΑΡΤΕΣΙΑΝΟΣ ΔΙΫΣΜΟΣ
Ο καθηγητής της Θεολογικής Σχολής του ΑΠΘ κ. Χ. Σταμούλης μίλησε με θέμα: o Ilia Prigogine, η Ανθρωπική Αρχή και ο Καρτεσιανός Διϋσμός.
ΝΙΚΟΣ ΙΝΤΖΕΣΙΛΟΓΛΟΥ: ΑΝΟΙΚΤΑ ΣΥΣΤΗΜΑΤΑ ΣΤΟ ΔΙΚΑΙΟ ΚΑΙ ΣΤΗΝ ΚΟΙΝΩΝΙΑ
Ο Ομότιμος καθηγητής της Νομικής Σχολής του ΑΠΘ κ. Νίκος Ιντζεσίλογλου, μίλησε για τα ανοικτά συστήματα στο Δίκαιο και στην Κοινωνία.
ΔΗΜΗΤΡΑ ΣΦΕΝΔΟΝΗ: Ο ΠΡΙΓΚΟΖΙΝ ΚΑΙ Ο ΑΡΙΣΤΟΤΕΛΗΣ
Η ομότιμη καθηγήτρια Φιλοσοφικής και Πρόεδρος του Διεπιστημονικού Κέντρου Αριστοτελικών Μελετών Δήμητρα Σφενδόνη, μίλησε για τον Πριγκοζίν, την πολυπλοκότητα και τον Αριστοτέλη.
ΧΑΡΙΤΩΝ ΣΑΡΛ ΧΙΝΤΙΡΟΓΛΟΥ: ΑΠΟΛΟΓΙΣΜΟΣ.- ΕΝΔΙΑΦΕΡΟΥΣΑ ΣΥΖΗΤΗΣΗ
Ο κοσμήτορας της Σχολής Θετικών Επιστημών κ. Χαρίτων Σάρλ Χιντήρογλου, έκανε τον απολογισμό της ημερίδας και ακολούθησε πολύ ενδιαφέρουσα συζήτηση η οποία εστίασε το ενδιαφέρον της, κυρίως, στα καιρικά φαινόμενα.
Στο τέλος της ημερίδας τιμήθηκαν από τη Σχολή Θετικών Επιστημών οι καθηγητές: Π. Μωϋσιάδης, Θ. Καρακώστας και Ν. Ιντζεσίλογλου.
Εξαιρετικά ενδιαφέρουσα ημερίδα
Συγχαρητήρια για την απο μέρους σας προσπάθεια να δημοσιοποιηθεί στο ευρύ κοινό
Συνεχίστε!
Αυτό που μου έμεινε από την προηγούμενη εκπομπή για το θέμα είναι η μεταφορά της πληροφορίας από τους πίνακες στα δίκτυα και την αξιολόγηση των σημάτων , όλη η σύγχρονη πληροφορική δηλαδή επεξεργασία σημάτων κτλ.
Η παράσταση όμως της πληροφορίας θα γίνεται πάλι μέσα από πίνακες.
Οι συντελεστές αξιοπιστίας είναι πάλι πίνακες.
Αυτό όμως είναι ανεπτυγμένο μετά τον Β πόλεμο στην επιστήμη της επικοινωνίας , αξιόπιστος συνομιλητής κτλ.Τα διαβάσαμε τουλάχιστον 25 χρόνια πριν.
Τι είναι το έντονο τώρα στη συζήτηση.
Η πληροφορία και η αξιολόγηση της – που υπήρχε- ή η αποτύπωση της -που είναι κάτι νέο- και άρα η καλύτερη αξιολόγηση της;
Είναι η σύνταξη των αλγορίθμων;
Παρακαλούμε πολύ τους γνώστες να μας διαφωτίσουν στο σημείο αυτό.
Μέχρι να έρθουν οι γνώστες να σου απαντήσουν χρίστο,δέν μας απαντάς εσύ πώς καταφέρνεις να συνδυάζεις τις άκρως μηχανιστικές θεωρίες των συστημάτων με την υποκειμενικότητα της πίστης σου στον θεό;
Υποθέτω επειδη και τα συστήματα προυποθέτουν μιά εναρκτήρια αρχή,κάποιον κάτι που θα τα βάλει στην θέση τους,τα συστήματα,θα πατήσει το κουμπί και μετά αυτά θα δουλεύουν μονα τους,και αυτή την αρχή την ταυτίζεις με τον θεό.
Δέν σε πειράζει όμως πώς άπαξ και πήραν μπρός τα συστήματα και δουλεύουν,δεν μπορεί να παρέμβει πιά κανένας επόπτης,καμμιά εξωτερική αρχή να τα ενοχλήσει,οπως λένε οι γνωστες;
Δέν σε ενοχλεί ότι η βούληση,ανθρώπινη ή θεική είναι ανύπαρκτη;
Οι τραπεζίτες και λοιποί μαφιόζοι τρίβουν τα χέρια τους απο χαρά,διοτι δέν φταίνε αυτοί για τα δεινά του κόσμου,αλλά τα οικονομικά συστήματα που αυτοοργανώνονται.Και που ότι και να κάνουμε εμείς είναι αδύνατον να τα αλλάξουμε.Κανείς δέν μπορεί να αλλάξει με την βούλησή του αυτή την τερατώδη αντικειμενικοτητα,αυτη την υπερσυλλογικότητα που όχι μόνο δέν εξαφανίζει την εξειδίκευση όπως ευαγγελίζεται,αλλά την φτάνει στο ανώτατο σημείο της,την κάνει υπερεξειδίκευση.
Το εγώ,το εσύ, παύουν να υπάρχουν σε αυτές τις θεωρίες. Το δίκτυο καταπίνει το πρόσωπο.Δέν είμαι εγώ πίσω απο την οθόνη που κάνω τις επιλογές μου και το διαμορφώνω-συνδιαμορφώνω με σένα και τους άλλους,αλλά το ίδιο το δίκτυο που συντονίζεται με το αντίστοιχο του δικό μας εγκεφαλικό,και μας διαμορφώνουν.Δέν είναι ο κόσμος που εξανθρωπίζεται,αλλά ο άνθρωπος που εκμηχανίζεται,που γίνεται γρανάζι μιάς μηχανής,μέρος ενός συστήματος.
Οταν όμως το συλλογικο αλώσει το προσωπικο και το ιδιωτικό,όταν η “μεγάλη αλήθεια” δηλαδή καταφάει τα μικρα προσωπικά ψε΄΄υδη του καθενός μας,όχι μόνο η δημοκρατια παυει να υπάρχει,αλλά και πολιτισμός.Οι άνθρωποι τοτε έχουν γίνει πραγματα.
Αυτες οι θεωριες είναι τρομακτικές και απορώ τι σόοι φιλόσοφοι και τι σόι διανοουμενοι είναι αυτοί που τις ασπάζονται και βγάζουν λόγους σε συνέδρια.Τους φυσικους δεν τους παρεξηγώ,την μεγάλη τους αγάπη προωθούν να δούν έναν κόσμο απόλυτα μηχανιστικό,δι΄΄οτι μόνο αυτόν μπορούν να κατανοήσουν.
…άκρως μηχανιστικές…
Παντού αντιλαμβανόμαστε δεδομένα. Όραση ,ακοή κτλ δεδομένα δίνουν και μάλιστα σε εικόνες τα μάτια που είναι επεξεργασία εικόνας , από τις πιο σύνθετες στα σήματα.
Ή μήπως μίλησα ποτέ για ιδεολογήματα και Οντότητες που χωρίς να έχουμε τα ‘δεδομένα’ τους πιστεύουμε έτσι στον αέρα.
Υπάρχουν εκφράσεις της θεολογίας εντελώς μηχανιστικές.
Πάντως οι ορθόδοξοι πιστεύουμε ότι ο Θεός ‘έβαλε’ , πως να μιλήσεις για ενέργειες Θεού!!!, τους νόμους που διοικούν την κτήση .Δεν είναι έρμαιο η δημιουργία . Αν έτσι είναι τότε γιατί η συζήτηση για συστήματα αναιρεί την θεολογία;
Γιατί μπερδεύεις τ αποτελέσματα ενός συστήματος υπολογισμών με την χρήση των δεδομένων που παράχθηκαν.
Και πάντως δεν είναι και τόσο μηχανιστική σκέψη να πεις πως είναι δυνατόν να διαταχθεί μια πληροφορία και πως μπορεί να γίνει η επεξεργασία της.
Αυτό όμως που σίγουρα ισχύει ασπικ είναι η πλατφόρμα πάνω στην οποία κάνεις την συζήτηση. Δεν γίνεται γκολ χωρίς εστία. Κάτι πρέπει να προσδιορίζει το αποτέλεσμα.
Για εμάς η πλατφόρμα είναι η θεολογία μας και αποτέλεσμα να βρεθούμε σε καταστάσεις που μας περιγράφει με τα κριτήρια που ελέγχουν τ αποτέλεσμα , το έγκυρο του βιώματος που μας λένε και οι ασκηταράδες . Άκρως μηχανιστική προσέγγιση και καθόλου διανοουμενίστικη .
Καθε φορα οταν εξηγειται το “πώς” ενος φαινμενου δηλαδη ο “μηχανισμος λειτουργιας” του, παντα δημιουργειται αυτη η αισθηση “μηχανιστικοτητας” και “απονεκρωσης” που λες Ασπικ. Εξηγουμε πχ ποιες βιοχημικες αντιδρασεις πραγματοποιουνται στους νευρονες και στους μυς του χεριου μας οταν το κινουμε και αισθανομαστε μια αντιφαση: Απο την μια εμπειρικα διαπιστωνουμε οτι ειναι το δικο μας ζωντανο χερι που το νοιωθουμε και το κινουμε με την θελιση μας απο την αλλη θεωρητικα διαπιστωνουμε την “απονεκρομενη” μηχανιστικοτητα αυτης της λειτουργειας. Σαν να αισθανομαστε οτι διασποντας θεωρητικα ενα φαινομενο στα επιμερους στοιχεια του, το διαμελιζουμε σαν ενα ζωντανο οργανισμο και το σκοτωνουμε. Ταυτιζουμε την κατανοηση μηχανισμου ενος φαινομενου με το διαμελισμο και τον θανατο του ενω την ελλειψη επιγνωσης και την μαγεικη αντιληψη περι αυτου με το βιωμα της ζωντανιας του. Μπορει αυτη η αντιφαση εμπειριας και βιωματος να ειναι μια επιμονη ψευδαισθηση που προερχεται απο τους περιορισμους της ιδιας της νοησης. Το αλλο ενδεχομενο ειναι οτι απλως διαφευγει απο την επιστιμη “κατι επιπλεον” ωστε δεν μπορει να συνδεσει την ανθρωπινη εμπειρια “μαγειας” της “ζωντανιας” του κοσμου με την θεωρητικη κατανοηση της απονεκρωμενης μηχανιστικοτητας του.
Θελω να πω Ασπικ οτι δεν ειναι απαραιτητο να ειναι λαθος αυτες οι θεωριες αλλα ενδεχομενως απλως λειπει απ αυτες κατι μικρο αλλα πολυ σημαντικο. Παντως σε ενα σημειο σιγουρα εχεις δικιο, αυτοι οι “νεοεπιστημησμοι” οπως “πολυπλοκοτητα” “αυτοργανωση” κτλ δεν μπορουν να εξορκισουν απο την επιστημη το πνευμα μηχανιστικης νεκροτητας.
Και ποιός μπορεί να αποδείξει χρίστο ότι επειδή υπάρχει η εστία βάζουμε γκόλ και όχι το αντιθετο,οτι επειδή υπάρχει η ανάγκη μας να βάλουμε γκόλ φτειάχνουμε μιά εστία; Το γήπεδο προυπάρχει που εξαναγκάζει την δημιουργία του παιχνιδιού ή προυπάρχει η διανοητική σύλληψη του παιχνιδιού που ζητάει την κατασκευή του γηπέδου;Τυχαία και χωρίς λόγο δηλαδή κάποιος οργανισμός φτειάχνει γήπεδα επειδή δέν ξέρει τι άλλο να φτειάξει και έτσι αφού υπάρχουν τα γήπεδα που υπάρχουν,τι να κάνει ο κόσμος πάει και παίζει μπάλλα;
Οι παικταράδες (κατα το ασκηταράδες),αναπτύσουν το παιχνίδι τους αποκλειστικά και μόνο βάση των γεωμετρικών σχέσεων μεταξύ τους,στο πώς στήνουν τις ομάδες οι προπονητές δηλαδή; Άρα και το αποτέλεσμα θα είναι αναποφευκτο και προβλέψιμο άν θα μπορούσαμε να επεξεργαστούμε όλα τα δεδομένα της τακτικής κάθε προπονητή σε έναν υπολογιστή;
Και η έμπνευση,το ταλέντο,ακόμη και τα συναισθήματα κάθε παίκτη δέν θα παίξουν κανένα ρόλο; Και άν παίξουν σε ποιό συστημα θα τα εντάξουμε;
Φτάνει ο όρος καινοτομία ενός συστήματος για να περιγράψει την αυθόρμητη ανυπακοή ενός παίκτη στις οδηγίες του προπονητή του και αντί να κάνει σέντρα για παράδειγμα να πάρει την μπάλλα και να μπεί μόνος του στην μικρή περιοχή;
Και άν αυτο ωφείλεται στο σύστημα που καινοτομεί (γιατί και πώς καινοτομεί ένα σύστημα κανείς δέν μας το εξηγεί βέβαια) και όχι στον παίκτη-πρόσωπο που τινάζει τα συστήματα και την λογική στον αέρα,γιατι τοτε την επόμενη φορά αυτή η καινοτομία δέν γίνεται μέρος του συστήματος αλλά πάντα παραμένει εκτος του; Γιατί δηλαδή ποτέ το συστημα και η τακτική του προπονητή δέν θα έχει απο μόνη της μιά τέτοια στιγμιαία απόκλιση απο τις οδηγίες του προπονητή (δεδομένα του συστήματος),αλλά πάντα θα χρειάζεται έναν παίκτη-πρόσωπο να το κάνει αυτό;
Μηχανιστική και όντως καθόλου διανοουμενίστικη η θεολογία που μας περιγράφεις χριστο και δέν βλέπω που χωράει η αγάπη και η ελευθερία στα τεχνοβιώματα των ασκηταράδων σου. Οι ταπεινοί άνθρωποι όμως που δέν ξέρουν ούτε απο ασκητική ούτε απο συστήματα κρύβουν ένα μικρό κενό έξω απο την βιολογία τους για να την χωρέσουν. Στο μέλλον ίσως οι γνώστες το αποκαλέσουν ελλάτωμα,που θα πρέπει μάλιστα να απαλειφθεί στα πλαίσια ενός ανώτερου συστήματος-υπερσυλλογικότητας-υπ(ερ)ανθρωπου.
Γιατι σε ένα πράγμα είναι σίγουρο ότι διαφέρουμε μεταξύ μας,άνθρωποι μηχανές και συστήματα,στην βρώμικη ή καθαρή μας ψυχή που τα συστήματα δεν φαίνεται να διαθέτουν. Εκτος και αν η μηχανιστική σου θεολογία μας αποκαλύψει πώς και η ψυχη είναι ένα πολύπλοκο σύστημα.
ΥΓ Και να θυμίσω πώς η θεωρία των αυτοοργανωμένων συστημάτων είναι ντάμ παπαντάμ η θεωρία της αυθέσμισης των κοινωνιών που μας τα χει πρήξει η μαρία η μ εδω μέσα,άλλη της μηχανιστικής όχι θεολογίας αλλά αρχαιολογίας και αυτή.Χωρίς αρχές και αξίες,χωρίς έμπνευση και οράματα,έτσι απλώς μιάς και βρεθήκαμε πολλοί άς αυτοοργανωθούμε.
ΥΓ2 Και πάλι νικόλα οι βιοχημικές αν τιδράσεις των μυών μας προκαλούν την επιθυμία να κουνήσουμε το χέρι μας ή η επιθυμία μας να κουνήσουμε το χέρι μας προκαλεί τις βιοχημικές αντιδράσεις των μυών;
Αυτή η επιθυμία και η βούληση που είναι στις θεωρίες των συστημάτων;
Όταν μάλιστα οι ειδικοι λένε ότι αυτά τα συστήματα είναι αυτάρκη χωρίς εξωτερικό εποπτη.Οι βιοχημικές αντιδράσεις των μυών ή του εγκεφάλου δηλαδή έχουν εκπαιδεύσει την βούλησή μας να ενεργεί όποτε αυτές προκαλούνται για τους δικούς τους λόγους; Τι είμαστε τελικά ένα μάτσο νεύρα και κόκκαλα; Τι ανθρωπολογικός τύπος που λεει και ο σαββίδης προκύπτει απο τέτοιες θεωρίες;
Για την επιστημη η ενσωματωση αυτου του “μικρου κενου εξω απο την βιολογια” που λες Ασπικ, αντιστοιχει στην εμμεση υποκλιση προς την μεταφυσικη ή προς την θεολογια, κατι που η επιστημη δεν μπορει να κανει λογο αλαζονειας της. Οποτε και εχουμε τον ανθρωπολογικο τυπο βασισμενο στην επιστημονικη εικονα του ανθρωπου ως πολυπλοκου συτηματος αυτοργανωμενου απο τους μυς και σκατα στηριζομενα επανω στα κοκκαλα που τα μετακινουν.
Μία σχετική σπουδή τοῦ Θ. Ζιάκα. Ὁ Οὐσπένσκυ καί ὁ Γκουρτζίεφ ἔχουν ἀναλύσει τόν ἄνθρωπο καί τίς ἐνστικτώδεις καί συνειδητές καί μηχανιστικές κινήσεις. Εἶναι νομίζω μία ἐπιστημονική προσέγγιση τοῦ ἀνθρώπου, γιά ὅσους ἔχουν τήν τάση νά προσεγγίζουν ἐπιστημονικά, μέ τήν λογική τόν ἄνθρωπο. Εἶναι κατά τήν γνώμη μου ἡ πιό ὀρθή προσέγγιση ἀπό αὐτόν τόν δρόμο, ἡ πιό ὀρθή ἀνάλυση τοῦ ἀνθρώπου. Γνωρίζοντας αὐτήν τήν ἀνάλυση γλυτώνεις πολλά λάθη σχετικά μέ αὐτό πού εἶναι ὁ ἄνθρωπος. Δέν σέ πηγαίνει πέρα ἀπό τήν ἀνάλυση. Εἶναι μόνο γνώση, δέν εἶναι πίστη, δέν εἶναι ἀγάπη.
http://oodegr.co/oode/anatolikes/gourtzief2.htm
That’s a smart way of loonkig at the world.