Eric Gazon Οικονομολόγος, [email protected]
Αλκης Καλλιαντζίδης Οικονομολόγος [email protected]
1ο συμπέρασμα : οι δημοσκοπήσεις αλλά και τα exit pols έπεσαν μέσα. Μερίδα των ψηφισάντων δεν παραπλάνησε του δημοσκόπους, όπως έγινε σε άλλες χώρες τελευταία π.χ. στις ΗΠΑ, στην Ολλανδία, κλπ.. Τώρα να δούμε αν προβλέπουν ορθά την συντριπτική επικράτηση του Emmanuel Macron που το βράδυ των εκλογών κυμαινόταν από 62 έως και 64% του εκλογικού σώματος. Εδώ θα παίξει σημαντικό ρόλο το ποσοστό της αποχής των Γάλλων ψηφοφόρων, των δυσαρεστημένων από την μη εκλογή στον 1ο γύρο του δικού τους υποψηφίου αλλά και αυτών που θα παρακούσουν τη γραμμή του κόμματός τους για καταψήφιση της Le Pin. Η μόνη δυνητική, αλλά όχι σίγουρη, συγγενική δεξαμενή ψηφοφόρων προς την Le Pin θα μπορούσε να είναι οι ψηφοφόροι του εθνικιστή Dupont-Aignan ο οποίος έλαβε το 4,7% των ψήφων, αλλά δεν διευκρίνισε ακόμα αν την στηρίζει ή όχι.
Το 2ο εδραίο συμπέρασμα είναι ότι στις εκλογές της 23ης Απριλίου δεν είχαμε παρά μόνο τα αποτελέσματα της 1ης Πράξης του συνολικού εκλογικού έργου το οποίο περιλαμβάνει 4 Πράξεις : τον 1ο και τον 2ο γύρο (στις 7 Μαΐου) των προεδρικών εκλογών, τον 1ο και 2ο γύρο των βουλευτικών εκλογών που θα λάβουν χώρα στις 11 και 18 Ιουνίου αντίστοιχα στη Γαλλία.
Το 3ο εξόφθαλμο συμπέρασμα είναι ο εξοστρακισμός των αποκληθέντων δεικτικά συστημικών κομμάτων από τον 2ο γύρο των προεδρικών εκλογών : του Σοσιαλιστικού (που έλαβε μόλις 6,35%) και του δεξιού Ρεπουμπλικανικού (που έλαβε το
όχι ευκαταφρόνητο 19,9%) και η ανεπιφύλακτη γραμμή που έδωσαν από το βράδυ των εκλογών προς τους ψηφοφόρους τους , οι κ.κ. Hamon και Fillon αντίστοιχα, να υποστηρίξουν τον Emmanuel Macron στον 2ο γύρο. Όπως έκαναν άλλωστε και εκατοντάδες μεμονωμένα στελέχη της Δεξιάς, του Κέντρου, της παρούσας κυβέρνησης, του Κομμουνιστικού Κόμματος, του νυν προέδρου Hollande, κλπ. Η μόνη ηχηρή παραφωνία , μέχρι την ώρα που γράφονται αυτές οι γραμμές, ήταν αυτή του Jean Luc Mélénchon. Κι ας προέρχεται από τα σπλάχνα των Σοσιαλιστών επί 30 σχεδόν χρόνια με βουλευτικούς και υπουργικούς θώκους, χάρη σε αυτούς!
Το 4ο συμπέρασμα είναι ότι τα εν λόγω δυο κόμματα (και ιδιαίτερα το Ρεπουμπλικανικό) θα επιχειρήσουν να επανακτήσουν το χαμένο πολιτικό έδαφος στις επικείμενες βουλευτικές εκλογές στις οποίες θα κριθεί η όποια κοινοβουλευτική πλειοψηφία του Macron ή της Le Pin. Άρα δεν αποκλείεται το σενάριο ο εκλεχθείς Πρόεδρος να μην κατορθώσει να αποκτήσει την απαραίτητη κοινοβουλευτική πλειοψηφία για να μπορέσει να κυβερνήσει κι έτσι να γίνει αναγκαία η ανεπιθύμητη ή η επιθυμητή «Συγκατοίκηση» άλλης πολιτικής κατεύθυνσης Προέδρου και άλλης πολιτικής κατεύθυνσης Κοινοβουλευτικής Πλειοψηφίας. Κάτι που συνέβη ήδη δυο φορές στο παρελθόν μεταξύ Mitterant και Chirac και μεταξύ Chirac και Lionel Jospin. Τον κίνδυνο ή το ευτύχημα (αν οι Γάλλοι θελήσουν την διακομματική Συναίνεση) της «Συγκατοίκησης» τον διατρέχουν θεωρητικά και πρακτικά και ο Macron και η Le Pin. Ο μεν 1ος διότι δεν προλαβαίνει να έχει πίσω του ένα κλασικού τύπου κόμμα, έχει όμως ένα αντισυστημικό ρεύμα 260.000 περίπου φίλων. Η δε 2η διότι θα πρέπει να κάνει μια απίστευτη εκλογική ανατροπή που δεν κατέστη όμως δυνατή στις 23 Απριλίου, κι η οποία θεωρητικά δεν μπορεί να αποκλειστεί βέβαια στη συνέχεια. Θα δούμε λοιπόν κατά πόσο οι Γάλλοι αποφάσισαν οριστικά να το πάνε μέχρι το τέρμα. Δηλαδή να δώσουν στον εκλεχθησόμενο Πρόεδρό τους και την αναγκαία κοινοβουλευτική πλειοψηφία και όχι να τον οδηγήσουν στην «Συγκατοίκηση» για να εξισορροπήσουν έτσι την μεγάλη συνταγματική εξουσία που εξ ορισμού θα διαθέτει.
Το 5ο συμπέρασμα για τις προεδρικές εκλογές ήταν το ανακουφιστικό ουφ που έβγαλαν όλες οι φιλοευρωπαϊκές δυνάμεις στην Γαλλία, στις Βρυξέλλες, στον κόσμο και στις χρηματαγορές. Όμως τα πάντα θα πρέπει να επιβεβαιωθούν στον 2ο γύρο. Να εκλεγεί δηλαδή ο Emmanuel Macron με συντριπτική διαφορά, ώστε ο ακροδεξιός και ο ακροαριστερός Λαϊκισμός να ηττηθούν καθαρά. Διαφορετικά λένε πολλοί Αναλυτές η Le Pin θα εκλεγεί στις προεδρικές εκλογές του 2022 (αν δεν εκλεγεί τώρα), αφού εξοικείωσε ήδη αναίμακτα το γαλλικό εκλογικό σώμα με αυτήν την προοπτική. Κάτι που δεν είχε καταφέρει ο πατέρας της το 2002! Μάλιστα πιο φρέσκες δημοσκοπήσεις ανεβάζουν τις επιδόσεις της σε πάνω από το 40% των προτιμήσεων, ιδιαίτερα στις αγροτικές και ημι-αγροτικές περιοχές της Γαλλίας (σε 19.000 περίπου τέτοιους Οργανισμούς Τοπικής Αυτοδιοίκησης πρώτευσε, ενώ ο Macron σε 7.200 περίπου αστικές περιοχές).
Πώς διαμορφώνονται οι προοπτικές εν όψει της 2ης Πράξης που έχουν μπροστά τους οι δυο προκριθέντες υποψήφιοι Πρόεδροι ;
Η Marine Le Pin εξακολουθεί να κάνει κινήσεις αποτίναξης της βαρύτατης ρετσινιάς της ακροδεξιάς, της ξενοφοβικής, της στυλοβάτριας του εθνικού οικονομικού προστατευτισμού και της εξόδου από την Ευρωπαϊκή Ένωση και του ευρώ. Κάτι που εξακολουθεί να φοβίζει ακόμα τεράστια μερίδα των Γάλλων ψηφοφόρων. Για αυτό και το παίζει ότι είναι κοντά στο Λαό και απόμακρη από τις γαλλικές ελίτ, τις οποίες χρεώνει στον αντίπαλό της. Παραιτήθηκε προσωρινά από την αρχηγία του κόμματός της, δίχως να ορίσει αντικαταστάτη, στη λογική ότι είναι υπεράνω του στείρου κομματισμού…
O Emmanuel Macron έχει μεν τον ούριο άνεμο στα πανιά του, αφού κατόρθωσε, μέσα σε ένα μόνο χρόνο, να περάσει σε μεγάλο μέρος των Γάλλων ψηφοφόρων το σύνθημα «ούτε Δεξιά, ούτε Αριστερά, Εμπρός», όμως έχει κι αυτός τα τρωτά του σημεία. Πρώτον να μην παρασυρθεί από την ίδια την επιτυχία του στον 1ο γύρο (αλαζονεία της επιτυχίας). Δεύτερον να μάθει να ακούει με μαεστρία τους πάντες (δίχως να ταυτίζεται με αυτούς), ακόμα και τους πρώην πολιτικούς του φίλους, όπως ο Γραμματέας του Parti socialiste, Jean-Christophe Cambadélis. Γιατί όπως προείπαμε θα χρειαστεί συμμάχους για να κερδίσει και την αναγκαία κοινοβουλευτική πλειοψηφία τον Ιούνιο. Ενδεικτικά αναφέρουμε ότι σε 265 εκλογικές περιφέρειες σήμερα οι Σοσιαλιστές διαθέτουν βουλευτές. Αν τους αγνοήσει τελείως, αποστασιοποιούμενος από αυτούς, θα διατρέξει τον εξής κίνδυνο : οι Σοσιαλιστές να παρουσιάσουν τους δικούς τους υποψηφίους, ο Mélénchon τους δικούς του, ο ίδιος τους δικούς του, οι Ρεπουμπλικάνοι τους δικούς τους, το Εθνικό Μέτωπο τους δικούς του και οι Οικολόγοι τους δικούς τους. Ποιος θα κερδίσει σε αυτήν την περίπτωση ; Πιθανότατα οι Ρεπουμπλικάνοι και η Marine Le Pin. Άρα μετέωρος Πρόεδρος, Συγκατοίκηση, ενδεχομένως και πολιτική αστάθεια…
Ας μην ξεχνάμε λοιπόν ότι το γαλλικό έργο έχει άλλες 3 Πράξεις. Δεν τελείωσε ακόμα.