07/11/2024
Ο καγκελάριος έριξε όλη την ευθύνη στον πρόεδρο των Ελεύθερων Δημοκρατών. Εδώ και καιρό ο Λίντνερ μπλόκαρε σειρά νομοσχεδίων και είχε χάσει την εμπιστοσύνη του Καγκελάριου. Ποιοι είναι όμως οι πραγματικοί λόγοι της μεγάλης σύγκρουσης; Η απάντηση είναι οι χαώδεις ιδεολογικές διάφορες.
Η σημερινή αφορμή: Ο Σολτς ζήτησε την συναίνεση του έως σήμερα υπουργού Οικονομικών για την χαλάρωση του συνταγματικά προβλεπόμενου επονομαζόμενου μηχανισμού «φρένου του δημοσίου χρέους» (Schuldenbremse) και της απαγόρευσης νέου δανεισμού πέρα του ποσοστού 0,35 % του ονομαστικού δημοσίου χρέους, με στόχο να χρηματοδοτήσει νέες δημόσιες επενδύσεις και λοιπές σχετικές επιδοτήσεις, καθώς και να ενισχύσει τις γερμανικές δαπάνες για την άμυνα και την στήριξη της Ουκρανίας. Ο Λίντνερ, με βάση τα όσα ισχυρίστηκε ο καγκελάριος, αρνήθηκε και αντιπρότεινε να βρεθούν τα χρήματα δίχως δανεισμό, αλλά από μειώσεις συντάξεων και δαπανών υγείας. Ο πρώην υπουργός παράλληλα του δήλωσε πως διαφωνεί πλέον με την περαιτέρω χρηματοδότηση της Ουκρανίας. Ο ίδιος ο Λίντνερ ανέφερε πως ο Σολτς του ζήτησε σε ύφος τελεσιγράφου την άρση του «φρένου χρέους».
Σε μια τέτοια διαμετρικά αντίθετη ιδεολογική αντιπαράθεση, ο καγκελάριος επέλεξε την αποπομπή του κυβερνητικού του εταίρου. Στο διάγγελμά του είπε ότι δεν θα τολμήσει να μειώσει το κοινωνικό κράτος, ότι αυτό δεν αποτελεί επιλογή του και πως δεν επιθυμεί να διακινδυνεύσει την ασφάλεια της Γερμανίας. Ανακοίνωσε ότι στις 15 Ιανουαρίου θα ζητήσει ψήφο εμπιστοσύνης από την Bundestag και πως αν χάσει θα οδηγηθεί η Γερμανία σε εκλογές τον Μάρτιο του 2025. Το ίδιο είχε κάνει και ένας άλλος Σοσιαλιστής καγκελάριος το 2005, ο Γκέρχαρντ Σρέντερ: Είχε οδηγήσει την χώρα σε πρόωρες εκλογές, χάνοντας τις για μια μονάδα από την μετέπειτα καγκελάριο Μέρκελ.
Τί πρέπει να κάνει η Γερμανία
Η Γερμανία, μετά και την χθεσινή εκλογή Τραμπ, πρέπει κατά την άποψη του γράφοντος να πάρει άμεσα μεγάλες αποφάσεις, όποια κυβέρνηση και να προκύψει. Να κατανοήσει ότι, πρώτον, η αύξηση του δημοσίου χρέους είναι μονόδρομος για να χρηματοδοτηθούν τεράστιες επενδύσεις σε τεχνολογία και άμυνα. Η Αμερική με τον Τραμπ μάλλον θα μειώσει δραστικά την οικονομική στήριξη στην Ουκρανία, επομένως το πιθανότερο είναι η Ρωσία να κερδίσει εδάφη της. Η Γερμανία και η Ευρώπη πρέπει να εξοπλιστούν στρατιωτικά και άμεσα. Αλλιώς μιλάμε για εμμονή σε νεοφιλελεύθερες-άκαμπτες ιδεοληψίες, όταν η πραγματικότητα φωνάζει, καθώς η Ρωσία δεν θα παύσει να έχει επεκτατικές βλέψεις.
Παράλληλα η Ευρώπη πρέπει το ταχύτερο να επιταχύνει την πολιτική και στρατιωτική της ένωση για να καταστεί ισχυρός πόλος με κοινή φωνή και ισχύ, ειδάλλως θα διαλυθεί. Το κοινό ευρωπαϊκό δημόσιο χρέος είναι επίσης μονόδρομος. Μόνο έτσι θα υπάρξει ομόρροπη ανάπτυξη πανευρωπαϊκά.
Στη Γερμανία πέφτει ο κλήρος ως το ισχυρότερο κράτος της Ευρώπης να αποφασίσει επιτέλους να κάνει το προφανές: Να οικοδομήσει το συντομότερο, όχι μια “γερμανική” Ευρώπη, αλλά μια εύρωστη πολιτικά και στρατιωτικά Ευρώπη, η οποία θα καταστεί εν τέλει μια υπερδύναμη. Είναι η μόνη λύση η οποία μπορεί να εξασφαλίσει μακροχρόνια ειρήνη και ευημερία.
Ας ελπίσουμε αυτήν την φορά η Γερμανία να ξεπεράσει το παρελθόν και τις εμμονές της και να κατανοήσει το συμφέρον τόσο της ίδιας, όσο και της Ευρώπης συνολικά. Και να κατανοήσει ότι αν το κοινωνικό κράτος δεν προστατεύει τους αδύναμους, δεν υπάρχει κοινωνική συνοχή και ενότητα. Έστω και με αύξηση του δημοσίου χρέους του γερμανικού, ή του κοινού ευρωπαϊκού στο μέλλον. Αλλιώς τα χρόνια που έρχονται θα είναι για όλους τους Ευρωπαίους μελανά…
χωρίς εμφύλιο πόλεμο, όπως εκείνος των ΗΠΑ, είναι αδύνατον να λειτουργήσει η ΕΕ όπως την φαντάζεται ο αρθρογράφος.
Η εξέλιξη ωστόσο της ΕΕ προς αυτή την κατεύθυνση αποτελεί όντως μονόδρομο και το λέω εγώ ο οποίος υπήρξα και παραμένω ευρωσκεπτικιστής.
Η αναδυόμενη νέα τάξη πραγμάτων απαιτεί μια ισχυρή Ευρώπη ή καμία Ευρώπη και όταν λέω καμία Ευρώπη δεν εννοώ μόνο ΕΕ.
Να διαχωρίσομε τούς ορισμούς, επειδή γίνεται μπέρδεμα, πολλάκις σκόπιμο:
α) Ευρωαρνητής: Αυτός που δεν θέλει την ΕΟΚ/ΕΕ με τίποτε.
β) Ευρωσκεπτικιστής: Αυτός που θέλει την ΕΕ, αλλά όχι όπως λειτουργεί σήμερα (απολυταρχικό ιερατείο Βρυξελλών, υποχρεωτική εφαρμογή των αποφάσεων για όλους, χωρίς διάκριση ιδιαιτεροτήτων κλπ.)
γ) Ευρωληγούρης: Αυτός που απλώς υπακούει και αποδέχεται την ΕΕ, όπως είναι, χωρίς κριτική ή/και δεύτερη σκέψη.
Από τον α) + γ) η ΕΕ δεν έχει να περιμένει τίποτε καλό. Μόνον οι β), οι ευρωσκεπτικιστές, είναι αυτοί που πράγματι ενδιαφέρονται για την ΕΕ και θέλουν να προχωρήσει. Να γίνει ξανά αυτό που ήταν όταν ξεκίνησε και όχι απλό παρακλάδι τής ΝΤΠ, ένα πιλοτικό πρόγραμμα διάλυσης των εθνών. Περιττό να γράψω ότι (και) για τον λόγο αυτόν δεν την θέλουν οι α), οι ευρωαρνητές.