Ο αμήχανος πρωταγωνιστής, ο πολιορκητικός κριός, οι ψύχραιμοι, ο αιφνιδιασμένος κι ο «αόρατος εχθρός». Αυτοί ήταν που διαδραμάτισαν ρόλο στην ιστορική πτώση του Στέφανου Κασσελάκη που δρομολογήθηκε στην Κεντρική Επιτροπή του ΣΥΡΙΖΑ.
09.09.202416:15
Γιάννης Ζωιτός
ΣΥΡΙΖΑ: Ποιοι θα είναι υποψήφιοι για την ηγεσία – Τι θα κάνει ο Κασσελάκης
Ούτε δώδεκα μήνες από τη στιγμή που αναζήτησε και βρήκε νέο αρχηγό ο ΣΥΡΙΖΑ γυρίζει στο ίδιο σημείο: την ανάδειξη νέου προέδρου.
Σ’ ένα ιστορικό γεγονός για την Αριστερά, τη Μεταπολίτευση και τη πολιτική εν γένει, ο Στέφανος Κασσελάκης κατέπεσε από τη θέση του στη διάρκεια της θυελλώδους Κεντρικής Επιτροπής, χάνοντας τη νομιμοποίησή του εντός του κορυφαίου οργάνου, και η πολλαπλά «πληγωμένη» αξιωματική αντιπολίτευση αντιμετωπίζει μια νέα κρίση.
Το διήμερο που προηγήθηκε στο κεντρικό ξενοδοχείο της Αθήνας ήταν ένα δραματικό έργο με σημαντικούς πρωταγωνιστές και διανεμημένους ρόλους.
Στέφανος Κασσελάκης
Ο πρωταγωνιστής αυτής της νέας «συριζαϊκής τραγωδίας» όπως αυτή ξεδιπλώθηκε κι εκτυλίχθηκε στην κεντρική σκηνή κατά τις 30 ώρες που διήρκησε η Κεντρική Επιτροπή. Ο Στέφανος Κασσελάκης διέβη όλες τις μορφές συναισθημάτων. Αδιάλλακτος, υπεροπτικός και πεισμωμένος για μια ολομέτωπη σύγκρουση ξεκαθαρίσματος στο ξεκίνημα της διαδικασίας, αγχωμένος, προβληματισμένος και παντελώς αμήχανος στη διάρκειά της, πελαγωμένος κι εμφανώς ενοχλημένος στο φινάλε της.
Αντιστεκόμενος στις πιέσεις για ήπιους τόνους και μια τελευταία απόπειρα αποσυμπίεσης της εσωκομματικής κρίσης που θα του χάριζε αβαντάζ εκθέτοντας τους αμφισβητίες, με την εμπρηστική ομιλία του επίσπευσε την καθαίρεσή του. Πίστεψε ότι ελέγχει ακόμη το όργανο κι όταν άρχισε να αντιλαμβάνεται πως το παιχνίδι χάνεται, πάλεψε με μανία ν’ αντιστρέψει τις εντυπώσεις. Δεν αποδέχθηκε το αποτέλεσμα, απαξίωσε την ΚΕ κι έκανε χρήση προσβλητικών εκφράσεων αποχωρώντας εντός πέντε λεπτών για να ετοιμάσει, θολωμένος από την ήττα του, την αντεπίθεσή του.
Το τι έχει πλέον στο μυαλό του θα διευκρινιστεί λίαν συντόμως «εκεί που λογοδοτώ πάντα, στον λαό του ΣΥΡΙΖΑ» όπως δεσμεύτηκε γεμάτος εκνευρισμό.
Παύλος Πολάκης
Ο πολιορκητικός κριός για να πέσει ο Στ. Κασσελάκης από την προεδρική καρέκλα. Η δική του, οριστική, μεταστροφή ανέτρεψε ολοκληρωτικά τις ισορροπίες εντός Κεντρικής Επιτροπής. Χωρίς τη συμβολή του και μαζί της ομάδας επιρροής του έμοιαζε ανέφικτο να συγκεντρωθούν οι απαιτούμενες ψήφοι προκειμένου να απωλέσει τη νομιμότητα του οργάνου ο πρόεδρος και να οδηγηθεί ο ΣΥΡΙΖΑ σε νέο γύρο εκλογών.
Ανέκαθεν καυστικός, ύψωσε για άλλη μια φορά τους τόνους εντός αίθουσας. Αντιθέτως ήταν εξόχως ήρεμος εκτός αυτής. Σαν να ‘ταν βέβαιος για το αποτέλεσμα που θα ακολουθούσε. Ούτε που άφησε να διανοηθεί ότι παρασύρθηκε από την ομάδα των 87 (που είχαν γίνει 100). «Αυτή τη δουλειά θα κάνουμε;» δικαιολογήθηκε για την επιλογή του να μην υποβάλει δεύτερη πρόταση μομφής.
Προτίθεται, άλλωστε, να διεκδικήσει αυτόνομα την προεδρία απέναντι σε όποιον άλλον. Άρα δεν αναζητά στηρίγματα, θα προχωρήσει μόνος του.
Όλγα Γεροβασίλη
Πάντα ψύχραιμη και μετρημένων αντιδράσεων η αντιπρόεδρος της Βουλής, ενεργοποίησε αρκετές φορές σε αυτό το διήμερο της Κεντρικής Επιτροπής το χιούμορ της για να υπερβεί την αδιαπραγμάτευτη κρισιμότητα των στιγμών. Εκ των πρωτεργατών της πρωτοβουλίας των 100, επέλεξε να εκφράσει την ενόχλησή της για την εισήγηση Κασσελάκη με την άμεση αποχώρησή της από την αίθουσα προτού ο ίδιος κατέβει από το βήμα.
Αντέκρουσε, με δικά της επιχειρήματα, κάθε ισχυρισμό του προέδρου κατηγορώντας τον για ανηθικότητα, εγωκεντρισμό κι αδυναμία συνεργασίας με τα υπόλοιπα στελέχη. Ανένδοτη με την ανάγκη του ΣΥΡΙΖΑ ν’ αφήσει πίσω την εποχή Κασσελάκη και να βρει νέο πρόεδρο, φρόντισε να μην παρασυρθεί στην παγίδα και ν’ απαντήσει σε αποδοκιμασίες διατηρώντας νηφαλιότητα και καθαρή σκέψη.
Αν θα επιστρέψει σε θέση διεκδικήτριας της προεδρίας, όπως στο Συνέδριο του Φλεβάρη, προτίμησε να το κρατήσει για τον εαυτό της.
Νίκος Παππάς
Πήγε στην Κεντρική Επιτροπή ως ένας στρατηγικός «σύμμαχος» του Στέφανου Κασσελάκη, αλλά έφυγε έχοντας πάρει ξεκάθαρες αποστάσεις. Έδειξε κι ο ίδιος να αιφνιδιάζεται -και να έρχεται σε άβολη θέση- από την πολωτική προσέγγιση που ο πρόεδρος επέλεξε στην εισήγησή του. Συνοφρυωμένος τον άκουγε να ξεστομίζει σκληρούς χαρακτηρισμούς κι εκ των υστέρων δεν έκρυψε τον προβληματισμό του για το γεγονός πως είχε ρίξει λάδι στη φωτιά, πυροδοτώντας αντιδράσεις, αντί να φροντίσει να σβήσει την εστία με κινήσεις τακτικής.
Δεν ήταν υπέρ της πρότασης μομφής, της μυστικής ψηφοφορίας κι ενός νέου κύκλου προεδρικών εκλογών, αλλά αναγνώρισε κι αποδέχθηκε ότι τα προεδρικά λάθη οδήγησαν σ’ ένα εν τέλει «δημοκρατικό κι αποδεκτό αποτέλεσμα». Λαμβάνοντας την εντολή να εκπροσωπήσει τον ΣΥΡΙΖΑ στη ΔΕΘ, ως πρόεδρος της κοινοβουλευτικής ομάδας, όφειλε να εμφανιστεί συγκαταβατικός και ήρεμος, προκρίνοντας την τήρηση του καταστατικού και την ομόνοια έναντι όποιας άλλης φιλονικίας που θα προκαλέσει μια νέα διάσπαση.
Σωκράτης Φάμελλος
Δεν ήταν απαραίτητο να καθίσει δίπλα στην Όλγα Γεροβασίλη για να καταδείξει εξ αρχής τις προθέσεις του. Ο πρώην πρόεδρος της ΚΟ είχε εκδηλωθεί ως ένας εξ αυτών που υποστήριξαν την πρόταση μομφής κατά του Στ. Κασσελάκη.
Πριν από έξι μήνες ανήκε στην τριανδρία που μεριμνούσε για την εξομάλυνση της έντασης και την αποφυγή πρόωρων εκλογών, δίνοντας «παράταση ζωής» στον Στέφανο Κασσελάκη. Τούτη τη φορά είχε πεισθεί πως δεν συντρέχει λόγος καθυστέρησης, ότι δεν υπάρχει άλλος δρόμος από την ανατροπή του υπάρχοντος status εντός ΣΥΡΙΖΑ.
Όσα είχε να πει τα είπε εντός κομματικού οργάνου και πίσω από την κλειστή πόρτα. Εκτός επέλεξε αρκετές φορές την απομόνωση από τους υπόλοιπους σε απρόσιτες γωνίες του χώρου και τη συντροφιά του κινητού του, σερφάροντας στο διαδίκτυο. Βίωσε με πραότητα την αγωνία για το αποτέλεσμα, απέφυγε τους πανηγυρισμούς στις πρώτες διαρροές για σαρωτική επικράτηση του υπέρ και διατήρησε την αυτοκυριαρχία του μετά την επαλήθευση των στοιχείων.
Ενδεχόμενη υποψηφιότητά του για την προεδρία δεν επιβεβαιώθηκε, έθεσε σε προτεραιότητα τον ΣΥΡΙΖΑ κι αρκέστηκε να πει πως «πάντα θα υπηρετώ από όποια θέση αποφασίσει το κόμμα».
Αλέξης Τσίπρας
Ο «αόρατος εχθρός» του Στ. Κασσελάκη, όπως τον παρουσίαζαν όλο το προηγούμενο διάστημα οι «νεοπροεδρικοί». Οι φωνές για παρασκηνιακή δράση του πρώην πρωθυπουργού και πλήρη ενορχήστρωση της πρότασης μομφής κατά του προέδρου πολλαπλασιάστηκαν εντός κι εκτός της Κεντρικής Επιτροπής.
Ούτε ο διάδοχός του τον άφησε εκτός κάδρου κριτικής, παρόλο που την ίδια ώρα δήλωνε τον σεβασμό του για όσα προσέφερε στη χώρα την περίοδο της διακυβέρνησης του ΣΥΡΙΖΑ. Αν και απών τόσο από τη συνεδρίαση όσο και τις γενικότερες εξελίξεις, ο Αλ. Τσίπρας άρχιζε να εμφανίζεται πια από διάφορους κύκλους ως ένας δολοπλόκος που έδωσε εντολή για διάλυση του κόμματος που ο ίδιος γιγάντωσε δρώντας ρεβανσιστικά, διότι έχασε τον έλεγχό του.
Δεν ήταν λίγοι, από την άλλη, κι εκείνοι που στην Κεντρική Επιτροπή χαρακτήριζαν απαραίτητη την παρέμβασή του προκειμένου να εξασφαλιστεί η ομαλότητα και να αποφευχθεί. «Υπήρχε περίπτωση επί Τσίπρα να ζούμε όλη αυτή την δυστοπία;» αναρωτιόταν ρητορικά στέλεχος με μακρά πορεία στα κοινοβουλευτικά και κυβερνητικά έδρανα προτού γνέψει προς το πλάι το κεφάλι δυσφορώντας με την υπάρχουσα κατάσταση.
ΤΟ ΒΗΜΑ
