Τουρκία-ΗΠΑ και το Ισραήλ ως αφανής συντονιστής «πλήγωσαν» την Ρωσία στην Συρία, όπως ακριβώς είχε κάνει και η ίδια σε συνεργασία με το Ιράν, δημιουργώντας τις συνθήκες για να ανοίξουν μέτωπα στην Γάζα, στον Λίβανο αλλά και στην Ερυθρά Θάλασσα, με αντικειμενικό σκοπό να αποδυναμωθεί η Δύση.

Μάλιστα όλο αυτό δεν θα μπορούσε να πραγματοποιηθεί εάν δεν συμμετείχε σε αυτό η υποτιθέμενη «σύμμαχος» της Ρωσίας και του Ιράν, η Τουρκία.

Γιατί οι εξελίξεις στην Συρία αν συνεχιστούν το ίδιο άσχημα για την Δαμασκό όπως τις πρώτες ημέρες των ενόπλων συγκρούσεων μεταξύ συριακού Στρατού και τουρκογενών ισλαμιστών ανταρτών, θα οφείλεται αποκλειστικά στην Τουρκία, η οποία προετοίμασε, εξόπλισε και εκπαίδευσε τις δυνάμεις αυτές σε απόλυτη μυστικότητα.

Και εδώ εξηγείται γιατί η Ρωσία και η Συρία «πιάστηκαν» εντελώς στον ύπνο από την επίθεση των ισλαμιστών που κατέληξε στην κατάληψη του Χαλεπίου μέσα σε τρεις μέρες!

Υποτίθεται ότι ο Ρ.Τ.Ερντογάν είχε προσεγγίσει τον Σύρο πρόεδρο Μ.Άσαντ και τον είχε πείσει ότι οι σχέσεις τους θα είναι πλέον φιλικές!

Υποτίθεται μάλιστα ότι η Τουρκία έχει πάρα πολύ καλές σχέσεις με την Ρωσία, στα επίπεδα συμμάχου –εταίρου, όπως και με το Ιράν, τέτοιες ώστε να μην προχωρούσε σε μία ενέργεια που θα αποτελούσε για τις δύο χώρες ένα συντριπτικό γεωπολιτικό χτύπημα.

Και όμως, ο Τούρκος πρόεδρος χτύπησε αλύπητα και τους Ρώσους και τους Ιρανούς, κάτι που σημαίνει ότι και οι δύο δεν είχαν καταλάβει καλά με ποιους είχαν να κάνουν.

Γιατί οι Έλληνες λόγω της διάδρασης με τους Τούρκους για πολλούς αιώνες γνωρίζουν ότι δεν μπορεί κανείς να τους εμπιστευτεί ποτέ (άσχετα με τις εμμονές του ελληνικού πολιτικού συστήματος για «διάλογο» με την Τουρκία).

Οποιαδήποτε συμφωνία κι αν υπογράψουν, οτιδήποτε κι αν υποσχεθούν δεν θα τηρηθεί ποτέ και όχι μόνο αυτό αλλά θα υπάρξει και «θανατηφόρο πισώπλατο χτύπημα».

Κάποιοι λένε ότι η τουρκική απόφαση οφείλεται και στην πικρία ότι η Τουρκία δεν έγινε αποδεκτή ως πλήρες μέλος στα BRICS.

Σίγουρα έπαιξε ρόλο αυτό, αλλά την επιχείρηση στην Συρία η Άγκυρα την σχεδίαζε πολύ καιρό πριν.

Απλά και αριστοτεχνικά είχε φροντίσει να πέσουν οι άμυνες των Ρώσων και των Ιρανών απέναντι της και όταν ήρθε η στιγμή έδρασε αιφνιδιαστικά, αποφασιστικά και με σφοδρότητα.

Οι κινήσεις της ισοδυναμούν με την απόλυτη «προδοσία» αλλά αυτές οι λέξεις δεν ενόχλησαν ποτέ τους Τούρκους και δεν πρόκειται να γίνει αυτό ούτε στο μέλλον.

Εδώ φυσικά τίθεται και το ερώτημα και για την Ελλάδα: Με ποιο σκεπτικό θα εμπιστευτούν οι Έλληνες πολιτικοί την Τουρκία για να συνάψουν μία οποιαδήποτε συμφωνία μαζί της όταν αυτή δεν διστάζει να «πουλήσει» οποιονδήποτε αναλόγως του κέρδους…

Η συνέχεια όμως γίνεται ακόμα καλύτερη: Μαζί με τους Τούρκους στη Συρία έδρασαν σε πλήρη συντονισμό και οι Αμερικανοί, οι τουλάχιστον οι Αμερικανοί του Τζο Μπάιντεν.

Επίσης, με αριστοτεχνικό τρόπο εμφανίστηκαν οι Κούρδοι, δηλαδή οι εκπρόσωποι των Αμερικανών και των Ισραηλινών, στην Συρία, ως φιλικοί προς την κυβέρνηση Άσαντ με την προοπτική να «βοηθήσουν» τον συριακό Στρατό στον αγώνα του κατά των ισλαμιστών.

Και είναι οι ίδιοι που τελικά παρέδωσαν στους ισλαμιστές αντάρτες, ακόμα και το κουρδικό βόρειο Χαλέπι, όπως και το αεροδρόμιο της πόλης και εν συνεχεία εξαπέλυσαν σφοδρή επίθεση κατά των συριακών στρατευμάτων στην Ντέιρ Εζόρ στην ανατολική Συρία!

Όσο για τους ίδιους τους Αμερικανούς, αυτοί βομβάρδισαν τα συριακά στρατεύματα βοηθώντας τους Κούρδους κατά την επίθεση τους κατά των δυνάμεων της Δαμασκού και βομβάρδισαν επίσης όλες τις ενισχύσεις των σιιτών Ιρακινών, που περνούσαν τα σύνορα για να σπεύσουν προς βοήθεια του συριακού Στρατού σε όλα τα μέτωπα!

Σημειώνεται ότι η Χεζμπολάχ έχει υποστεί βαρύτατες απώλειες από τους Ισραηλινούς και δεν μπορεί να προσφέρει σημαντική βοήθεια στην Δαμασκό και οι Ρώσοι είναι απασχολημένοι να πολεμούν στην Ουκρανία, όχι μόνο κατά των Ουκρανών αλλά και κατά των Δυτικών οι οποίοι υποτίθεται ότι βρίσκονται εκεί ως μισθοφόροι.

Η μόνη βοήθεια στην οποία μπορούσε να ελπίζει η Δαμασκός, ήταν των ιρακινών σιιτικών φιλοϊρανικών παραστρατιωτικών ομάδων.

Αυτούς τους ανέλαβαν οι ΗΠΑ και τους χτυπούν ανηλεώς μόλις περάσουν τα σύνορα.

Οι δε Ισραηλινοί προσφέρουν πληροφορίες σε όλους.

Το ωραίο σε όλα αυτά είναι ότι Τουρκία και Ισραήλ-ΗΠΑ (μαζί πάνε αυτοί οι δύο) έχουν προβληματικές έως και εχθρικές σχέσεις μεταξύ τους.

Για την ακρίβεια το Ισραήλ και οι ΗΠΑ έχουν προβληματικές σχέσεις με την Τουρκία η κάθε χώρα ξεχωριστά για διαφορετικούς λόγους.

Και όμως σε αυτή την γεωπολιτική επιχείρηση δούλεψαν και οι τρεις μαζί σε αγαστή συνεργασία για να εξυπηρετήσουν ο καθένας τα συμφέροντα τους

Και οι τρεις επέδειξαν μοναδική μακιαβελική ικανότητα και η εφαρμογή των σχεδίων τους ξεπέρασε ακόμα και σενάρια τύπου «Game of Thrones», ή και τους διαβολικούς Χαρκόνεν στο «Dune».

Οι Ρώσοι και οι Ιρανοί συνειδητοποίησαν ότι τελικά δεν ήταν καθόλου καλή ιδέα να συμπράξουν με την Τουρκία και να έχουν την εντύπωση ότι είναι ένας… πιστός σύμμαχος.

Το διακύβευμα είναι μεγάλο: Εάν δεν επιβιώσει η κυβέρνηση Άσαντ, το σιιτικό «τόξο» που έφτιαξε το Ιράν με τόσο κόπο από την Τεχεράνη μέχρι το Λίβανο θα πάψει να υπάρχει και η δύναμη του θα μειωθεί εντυπωσιακά.

Οι Ρώσοι αντίστοιχα θα χάσουν την μοναδική τους υπερπόντια ναυτική βάση, που βρίσκεται στην Ταρτούς και δεν θα μπορούν να έχουν λόγο στις εξελίξεις στην Μεσόγειο, στη Μέση Ανατολή και την Αφρική.

Θα χάσουν επίσης την αεροπορική τους βάση Χμεϊμίμ στην Λατάκια.

Και όλα αυτά σε μία χώρα, στην οποία η Ρωσία επενέβη πετυχημένα κατόπιν προσκλήσεως της συριακής κυβέρνησης το 2015 και τότε είχε ματαιώσει τα δυτικά σχέδια για την δημιουργία διαδρόμου μέσω του συριακού εδάφους ώστε να περάσει το καταριανό φυσικό αέριο.

Αυτό θα μπορεί να γίνει καιι τώρα εάν η Ρωσία δεν αντιστρέψει την κατάσταση και δεν ανακτηθεί το Χαλέπι από το συριακό Στρατό.

Αν πέσει η Συρία, το Ιράκ και το Ιράν θα είναι πολύ ευάλωτα σε μελλοντικούς σχεδιασμούς παρόμοιου τύπου.

Να υπενθυμιστεί ότι το ISIS είχε καταλάβει την Μοσούλη κι ένα πολύ μεγάλο μέρος του Ιράκ το 2014 με μόλις 1.500 μαχητές καθώς και πότε και σε εκείνη την περίπτωση ο ιρακινός Στρατός απλά έτρεχε να σωθεί!

Πολλά περίεργα πράγματα έχουν συμβεί τα τελευταία χρόνια παγκοσμίως και ιδιαίτερα στην Μέση Ανατολή όπου φαίνεται τα πάντα να συνδέονται.

Το σίγουρο είναι ότι η Ρωσία και το Ιράν θα πρέπει να αντιδράσουν (αν μπορούν).