Σε ένα ρεσιτάλ εθελοδουλείας ο Λουκάς Τσούκαλης, εκ των στελεχών του ΕΛΙΑΜΕΠ, ζητά η Ελλάδα να μην επεκτείνει τα χωρικά της ύδατα στα 12 μίλια για να μην γίνει το Αιγαίο “ελληνική λίμνη”, που δεν θα γίνει, και ενοχληθεί η Τουρκία.
Για να δικαιούται η Ελλάδα αυτά που της παρέχει το διεθνές δίκαιο δόθηκαν σκληροί αγώνες και χύθηκαν ποταμοί αίματος. Παραβλέποντας όλα αυτά, ο κ. Τσούκαλης και εν πολλοίς ο φορέας που εκπροσωπεί, ζητούν μια απαράδεκτη υποχώρηση.
Ο Υποναύαρχος ε.α. Δημήτρης Τσαϊλάς σε ένα εξαιρετικό σχόλιό του αφού αναλύει πως φθάσαμε ως εδώ, θέτει στον κ. Τσούκαλη το ερώτημα: “Τολμάτε να μας κοιτάξετε όσους αγωνιζόμαστε καθημερινά φυλώντας Θερμοπύλες στα μάτια και να ξαναπείτε αυτές τις κενές περιεχομένου αντιλήψεις σας”;
Το σχόλιο του κ. Τσαϊλά.
Κύριε Τσούκαλη,
το Αιγαίο αποτέλεσε πάντα έναν ενιαίο και αναπόσπαστο χώρο κοινωνικής και οικονομικής δραστηριότητας και – κυρίως – πολιτιστικής δημιουργίας. Από την προϊστορία μέχρι σήμερα, οι δεσμοί που συνέδεαν τα νησιά μεταξύ τους αλλά και με τις δύο εκατέρωθεν ακτές – την ελληνική και τη μικρασιατική – ήταν στενοί και οι αλληλεπιδράσεις έντονες.
Εκτός, όμως, από χώρος δημιουργίας, το Αιγαίο είναι και τόπος όπου σμίγουν σπουδαίοι δρόμοι επικοινωνίας και εμπορίου – θαλάσσιοι και χερσαίοι – γεγονός που αναπόφευκτα το καθιστά πεδίο συνεύρεσης αλλά και σύγκρουσης πολιτισμών.
Η γεωγραφία της Νοτιοανατολικής Ευρώπης και οι ιστορικές συγκυρίες το θέλησαν έτσι ώστε το συγκεκριμένο αρχιπέλαγος να γίνει εστία της διάδοσης του ελληνικού πολιτισμού και κέντρο της διαμόρφωσης του Ευρωπαϊκού πολιτισμού. Συχνά μετατράπηκε σε θέατρο σφοδρών αντιπαραθέσεων μεταξύ Ανατολής και Δύσης, ή αν προτιμάτε, μεταξύ Ασίας και Ευρώπης ο δρόμος για το χρυσόμαλλο δέρας, ο δρόμος που έκανε την Τροία ισχυρή και ξακουστή, ο δρόμος που επέλεξε ο Μέγας Αλέξανδρος.
Στην πιο πρόσφατη τέτοια σύγκρουση στις αρχές του 20ου αιώνα, η Ελλάδα – ως ένα σύγχρονο κράτος πια – βρέθηκε να διεκδικεί από την παρηκμασμένη Οθωμανική αυτοκρατορία εδάφη με έντονα ελληνικό χαρακτήρα τόσο από πολιτισμική και ιστορική άποψη όσο – κυρίως – από άποψη πληθυσμιακής σύνθεσης.
Τη λύση ήρθαν να δώσουν οι Βαλκανικοί Πόλεμοι του 1912 – 13. Οι πόλεμοι αυτοί έμελλαν να ολοκληρώσουν το έργο που ξεκίνησε η Ελληνική Επανάσταση του 1821. Η Επανάσταση, μαζί με τα άλλα εθνικά κινήματα που εκδηλώθηκαν στα Βαλκάνια κατά τη διάρκεια του 19ου αιώνα – των Σέρβων, των Μαυροβουνίων, των Βουλγάρων, των Βοσνίων – έσπειραν τον σπόρο της παρακμής της Οθωμανικής Αυτοκρατορίας. Με τους Βαλκανικούς Πολέμους, οι ίδιες δυνάμεις θέρισαν τους πλούσιους καρπούς αυτής της σποράς, σηματοδοτώντας ταυτόχρονα το τέλος της εποχής των μεγάλων αυτοκρατοριών στη Νοτιοανατολική Μεσόγειο.
Μια νέα περίοδος ανέτειλε στη Ευρώπη. Η Ελλάδα είχε τα μέγιστα δυνατά οφέλη από τους Βαλκανικούς Πολέμους με την ενσωμάτωση της Ηπείρου, της Μακεδονίας και των νησιών. Το σημαντικότερο όμως επίτευγμα ήταν η καθιέρωσή της ως κυρίαρχης δύναμης στο Αιγαίο, για πρώτη φορά μετά από αιώνες.
Από τη Λήμνο ξεκίνησαν οι επιχειρήσεις του ελληνικού στόλου για την κατάληψη όλων των υπόλοιπων νησιών. Κι από εκεί οργανώθηκαν οι δύο νικηφόρες ναυμαχίες: η Ναυμαχία της Έλλης στις 3 Δεκεμβρίου 1912, και η Ναυμαχία της Λήμνου στις 5 Ιανουαρίου 1913.
Το ότι η Ελλάδα είχε τα μέγιστα δυνατά οφέλη και τέτοιες πραγματικά ανεπανάληπτες επιτυχίες στους Βαλκανικούς Πολέμους – και ιδιαίτερα στο μέτωπο του Αιγαίου – ήταν το αποτέλεσμα ιδιοφυών στρατιωτικών κινήσεων, προσεκτικών διπλωματικών χειρισμών αλλά και ευμενών συγκυριών.
Αλήθεια τι προσπαθείτε να μας πείτε όταν αμφισβητήστε τους αγώνες και τις θυσίες του ελληνικού λαού;
Τολμάτε άραγε να τα πείτε στους κυβερνήτες, τους αξιωματικούς και τα πληρώματα των πολεμικών πλοίων, στους πεζικάριους που μεταφέρθηκαν με τα πλοία για να δώσουν τις στεριανές μάχες, όπου χρειάστηκε – όπως στη Χίο και τη Μυτιλήνη – αλλά και στον ηρωικό Βότση που με το παράτολμο εγχείρημά του έδωσε το σύνθημα για να ξαναγίνει το Αιγαίο θάλασσα ελληνική;
Τολμάτε να μας κοιτάξετε όσους αγωνιζόμαστε καθημερινά φυλώντας Θερμοπύλες στα μάτια και να ξαναπείτε αυτές τις κενές περιεχομένου αντιλήψεις σας;
ΤΙ ΕΙΠΕ ο κ. ΤΣΟΥΚΑΛΗΣ
Δείτε τι είπε ο κ. Τσούκαλης:
Ναύαρχε, ασχολούμενος με τον Τσούκαλη, μάλλον τιμή τού περιποιείτε. Ασφαλώς ξέρει αυτά που τού λέτε, αλλά, ενώ εσείς είστε ένας έντιμος ε.α. αξιωματικός, αυτός είναι ένα θίβερό ενεργούμενο τής Άγκυρας, οπότε δεν τον ενδιαφέρουν. Το επείσης θλιβερό είναι ότι η Ελλάς έχει έναν πρωθυπουργό, που έχει τον Τσούκαλη και τους ομοίους του συμβούλους.
“επείσης” => επίσης.
Τι είναι όλοι αυτοί που μας κάθισαν στο σβέρκο…Τι είναι αυτό το ΕΛΙΑΜΕΠ, ποιοι είναι αυτοί που κλεισμένοι στο άβατό τους εκδίδουν δυσοίωνους χρησμούς, ποια σχέση έχουν με την κοινωνία, ποιος τους πληρώνει…Ποιος τους έχρισε ειδήμονες, ούτε λίγο ούτε πολύ να διεκδικούν το αλάθητο…Είναι το άλλοθι της πολιτικής ηγεσίας; Είναι το πιθανότερο, αλλιώς δεν θα υπήρχε, θα είχε καταργηθεί…
Ναι, είναι (και) το άλλοθι της πολιτικής ηγεσίας, η οποία όμως τους επέλεξε ως συμβούλους. Δημιουργήθηκαν την επάρατο σημιτική εποχή, ξεχάστηκαν την 5ετία Καραμνλή, επανήλθαν για λίγο επί ΓΑΠ, ξεχάτηκαν ξανά και ανασύρθηκαν από την ναφθαλίνη με την σημερινή κυβέρνηση. Ούτε ο ΣΥΡΙΖΑ τους είχε χρησιμοποιήσει και αυτό ίσως κάτι λέει. Τα σκουπίδια αυτά έκαναν την εμφάνισή των μετά την Μεταπολίτευση, προήλθαν από την “προοδευτική αριστερά”, δημιούρησαν την σχολή των εθνομηδενιστών με πρωθιερέα τον Σημίτη, η οποία διαπέρασε όλα τα κόμματα και πολιτικές παρατάξεις.