του Παναγιώτη Μπαλακτάρη.
Για όποιον παρακολουθεί τις εξελίξεις στη Συρία, η τελευταία εμπλοκή με την κατάρριψη του συριακού αεροσκάφους από ένα αμερικανικό F/A18 δεν ήταν κεραυνός εν αιθρία.
Μετά την απελευθέρωση του Χαλεπίου, το οποίο προσφέρθηκε από την Τουρκία στις συριακές δυνάμεις, οι βλέψεις όλων των δρώντων στράφηκαν προς την Ράκκα. Η πόλη αυτή είναι το προπύργιο των μαχητών του λεγόμενου Ισλαμικού Κράτους στη Συρία. Οι μνηστήρες για την επιχείρηση της επίθεσης και πολιορκίας εναντίον της ήταν πολλοί. Καταρχάς, το συριακό καθεστώς. Ύστερα από την ανακατάληψη του Χαλεπίου ως επόμενος στόχος ορίστηκε η απελευθέρωση της Ράκκα. Ρωσία και Ιράν ευθυγραμμίσθηκαν απολύτως με την στόχευση της Συρίας, εάν δεν την κατηύθηναν. Από την άλλη μεριά, για την Ράκκα πρωτίστως ενδιαφέρονταν οι ΗΠΑ και οι υποστηριζόμενες από αυτές Συριακές Δημοκρατικές Δυνάμεις (SDF). Εδώ πρέπει να έχουμε υπόψη μας, πως όποια δύναμη κατέχει τη Ράκκα αποκτά ένα ισχυρό γεωπολιτικό πλεονέκτημα για τον έλεγχο της ευρύτερης περιοχής και του συνόλου της Συρίας. Γνωρίζοντας η Τουρκία τη σημασία της κατοχής της Ράκκας πίεζε μέχρι την τελευταία στιγμή να συμμετάσχει στην επιχείρηση. Δυστυχώς, γι’ αυτήν οι όροι για κάτι τέτοιο ήταν απαγορευτικοί. Οι ΗΠΑ θα αποδέχονταν την στρατιωτική συμβολή της Άγκυρας, μόνον εάν η ίδια αποδεχόταν να πολεμήσει «ώμο με ώμο» με τις κουρδοκρατούμενες Συριακές Δημοκρατικές Δυνάμεις. Όπως είναι φυσικό, το δίλημμα που τέθηκε στην Τουρκία οδήγησε στην απόρριψη της συμμετοχής της στις επιχειρήσεις.
Η πολιορκία, λοιπόν, της Ράκκα άρχισε και συνεχίζεται από τις ΗΠΑ με τις SDF, κεντρικός πυρήνας των οποίων είναι οι Μονάδες Λαϊκής Προστασίας (YPG). Αυτή την εξέλιξη προσπάθησε ανεπιτυχώς να αποτρέψει το συριακό καθεστώς και οι υποστηρίκτριές του δυνάμεις: Ρωσία, Ιράν και εν τέλει Τουρκία. Σε πείσμα των ανωτέρω, όμως, η επιχείρηση «Οργή του Ευφράτη» που εξαπέλυσαν οι Κούρδοι στρίμωξε τους τζιχαντιστές. Τινές εξ αυτών έμειναν στην πόλη για να την υπερασπιστούν, ενώ άλλοι έφυγαν με κατεύθυνση προς την Ντέιρ εζ Ζορ. Άλλωστε, οι SDF παραχώρησαν τη δυνατότητα στους μαχητές του ΙΚ να φύγουν, αφήνοντάς τους έξοδο στα νότια της πόλης. Αυτός ήταν και ο βασικός λόγος, για τον οποίο διαμαρτυρήθηκαν οι δυνάμεις που υποστηρίζουν το καθεστώς. Διότι ο δρόμος της εξόδου από τη Ράκκα οδηγούσε στη Ντέιρ εζ Ζορ. Και εκεί βρίσκεται ήδη ο Συριακός Αραβικός Στρατός με μονάδες των ρωσικών ενόπλων δυνάμεων. Δηλαδή, η εκκένωση από πληθυσμό τζιχαντιστών της Ράκκα θα γέμιζε τα περίχωρα της Ντέιρ εζ Ζορ, με αποτέλεσμα να κινδυνεύουν οι καθεστωτικές δυνάμεις από επιθέσεις εναντίον τους. Όπερ και εγένετο.
Όλα αυτά έχουν δημιουργήσει ένα εκρηκτικό κλίμα στην κεντρική Συρία. Ο Συριακός Αραβικός Στρατός έχει αποδυθεί στον αγώνα ανακατάληψης περιοχών που διατηρεί το λεγόμενο ΙΚ. Τη Ράκκα την πρόλαβαν οι SDF, οι οποίες εισέρχονται στη μία συνοικία μετά την άλλη, ενώ οι δυνάμεις του Άσσαντ έχουν πλησιάσει. Εκτιμάται, πάντως, πως η απελευθέρωση της Ράκκα είναι ζήτημα εβδομάδων, αν όχι ημερών.
Επειδή ακριβώς η Ράκκα μοιάζει να έχει τελειώσει και να την έχουν υπό τον έλεγχό τους οι Αμερικανοί, Συρία, Ρωσία και Ιράν καθόρισαν ως τον επόμενο αντικειμενικό τους σκοπό την Ντέιρ εζ Ζορ. Έτσι, μεταθέτουν την εστία της προσοχής εκεί.
Στο πλαίσιο αυτό εντάσσεται η εκτόξευση των 6 πυραύλων Zulfigar, η οποία βέβαια έγινε με την αιτιολογία των αντιποίνων για την επίθεση και το μακελειό στο ιρανικό κοινοβούλιο. Κατ’ εφαρμογή του ίδιου σχεδίου οι συριακές δυνάμεις κάνουν έναν πραγματικό αγώνα δρόμου για να φτάσουν στην Ντέιρ εζ Ζορ, φοβούμενες συγχρόνως πως αυτό θα επιδιώξουν και οι δυτικόφιλες δυνάμεις μετά την απελευθέρωση του προπυργίου. Σημειωτέον, πως οι κουρδικές δυνάμεις από την περιοχή Βαντί αλ Μπακάρ απέχουν από την Ντέιρ εζ Ζορ 40 χιλιόμετρα. Τα ρωσικά και συριακά στρατεύματα που βρίσκονται στην Αλ Τάμπκα απέχουν 120 χιλιόμετρα, ενώ όσα είναι ανατολικά της Παλμύρα 145. Από τη νότια Συρία, όσες δυνάμεις Σύρων και Ρώσων είναι κοντά στην Αλ Τανφ απέχουν από την Ντέιρ εζ Ζορ περί τα 162 χιλιόμετρα.
Εξαιτίας των ανωτέρω σχεδιασμών, οι οποίοι μεταξύ τους είναι συγκρουσιακοί, όλοι οι δρώντες έχουν αρχίσει έναν πόλεμο φθοράς του αντιπάλου. Γι’ αυτό οι συριακές επιθέσεις έχουν γίνει συχνές εναντίον των Συριακών Δημοκρατικών Δυνάμεων στην περίμετρο της Ράκκα. Γι’ αυτό παίζεται ξανά το λεγόμενο chicken game, δηλαδή, η προσπάθεια εκάστης δύναμης να κάνει την άλλη να δειλιάσει. Κατά τα φαινόμενα, λοιπόν, ο επόμενος στόχος όλων των αντεγκλήσεων είναι η Ντέιρ εζ Ζορ και βέβαια, η κυριαρχία και η επικράτηση σε έναν εξουθενωτικό πόλεμο που μετράει ήδη επτά χρόνια.
