Η αναστάτωση από τη θριαμβευτική επικράτηση του Ντόναλντ Τραμπ στις ΗΠΑ, αλλά και από την κυβερνητική κρίση στη Γερμανία έχει αποστρέψει τους προβολείς της δημοσιότητας από τον άλλο μεγάλο ασθενή της Ευρωζώνης. Η Γαλλία είναι όμως πάντα ένα καζάνι που βράζει, μετά την επιβολή από τον Εμμανουέλ Μακρόν μιας κυβέρνησης που σε καμιά περίπτωση δεν ανταποκρίνεται στο αποτέλεσμα των τελευταίων εκλογών, αλλά κυρίως ούτε στις κυρίαρχες τάσεις της κοινής γνώμης.

Οι αγορές ανησυχούν, οι πολίτες γκρινιάζουν

Δεν μπορεί να αγνοεί κανείς την υποβάθμιση της οικονομίας της χώρας από τους διεθνείς οίκους, ούτε και την κίτρινη κάρτα της Κομισιόν για το υψηλό έλλειμμα, που θα κυμανθεί στο 6%, δεύτερο υψηλότερο στην Ευρωζώνη πίσω από την Ιταλία, που έτσι και αλλιώς αποτελεί το άλλο «άτακτο» παιδί της ΕΕ σε ό,τι αφορά τη δημοσιονομική της «συμπεριφορά».

Ο πρωθυπουργός της χώρας Μισέλ Μπαρνιέ έχει παρουσιάσει έναν προϋπολογισμό που είναι πλημμυρισμένος από υποσχέσεις, προβλέποντας περικοπές εξόδων της τάξης περίπου 41 δισεκατομμυρίων ευρώ και αύξηση των φορολογικών εσόδων κατά άλλα 20 δισ. Οι ψύχραιμοι παρατηρητές αναρωτιούνται όμως αν κατ’ αρχάς θα μπορέσει να εγκριθεί από τη Βουλή, αλλά ακόμα και αν συμβεί αυτό, αν θα μπορέσει να υλοποιηθεί, αφού πολλά από όσα αναφέρει μοιάζουν στηριγμένα σε μια άλλη εικονική πραγματικότητα. Πάντως ούτε η Αριστερά, ούτε η ακροδεξιά της Λεπέν δείχνουν διάθεση να συναινέσουν σε τόσο μεγάλες περικοπές εν μέσω μιας ευρύτερης λαϊκής δυσθυμίας. Και οίκοι του εξωτερικού αφήνουν υπόνοιες και για περαιτέρω υποβαθμίσεις της γαλλικής οικονομίας.

Εμμανουέλ ο ανέμελος

Ο ίδιος ο Μακρόν μοιάζει να ζει σε μια φούσκα δείχνοντας να μην ανησυχεί για όλα αυτά και αφήνοντας κατά καιρούς να εννοηθεί ότι ποντάρει τόσο στη βοήθεια της Γαλλίδας Κριστίν Λαγκάρντ, επικεφαλής της Ευρωπαϊκής Κεντρικής Τράπεζας, αλλά και στο γεγονός ότι η νέα Κομισιόν δεν θα θελήσει για πολιτικούς λόγους να έρθει σε σύγκρουση με τη χώρα του, ειδικά τώρα που η Γερμανία δείχνει να παραπαίει. Η «ανεμελιά» του Μακρόν φαίνεται να εκπορεύεται από την πίστη στον άγραφο κανόνα, που είχε διατυπώσει κάποτε ο Ζαν Κλοντ Γιούνκερ: «Όσο και να παρεκκλίνει η Γαλλία κανείς δεν θα στραφεί εναντίον της επειδή ακριβώς είναι η Γαλλία».

Είναι χαρακτηριστικό το δηκτικό σχόλιο της Neue Zürcher Zeitung, που σημείωνε ότι «ακόμα και μετριοπαθή μεσοαστικά στρώματα καταλαβαίνουν ότι το διαφημιστικό ταλέντο του προέδρου περιορίζεται πρωτίστως στη δική του προσωπική σκηνοθεσία».

Πολλοί για παράδειγμα αναρωτιούνται από που θα μπορούσαν να βρεθούν τα πρόσθετα δισεκατομμύρια, που θα απαιτούσε μια υλοποίηση των μεγαλόπνοων σχεδίων του ενοίκου των Ηλυσίων Πεδίων και επίδοξου «μεταρρυθμιστή της Ευρώπης» περί ενίσχυσης της στρατιωτικής συνεργασίας της ΕΕ ή ακόμα και της αποστολής δυνάμεων στην Ουκρανία, που εκτός από πολιτικό θα είχε και τεράστιο οικονομικό κόστος.

Οι τραπεζίτες χτυπούν καμπανάκια

Συστηματικά ο πρόεδρος της Κεντρικής Τράπεζας της Γαλλίας Βιλερουά ντε Γκαλό, ο οποίος λειτουργεί και ως ένα είδος διαμεσολαβητή ανάμεσα στην ΕΚΤ και τις Βρυξέλλες ,δεν σταματά να προειδοποιεί για τους κινδύνους που έρχονται για τις ευρωπαϊκές οικονομίες και να ζητά από τους Γάλλους «να σφίξουν το ζωνάρι», κάτι που ούτε στην κοινή γνώμη αρέσει να το ακούει, ούτε στους κυβερνώντες να το ξεστομίζουν. Ειδικά όταν η πλειοψηφία τους κρέμεται από μια κλωστή.

Ο ντε Γκαλό είχε προειδοποιήσει και στο παρελθόν για λανθασμένες επιλογές της οικονομικής πολιτικής και πολλοί ουδέτεροι αναλυτές θεωρούν ότι η Γαλλία πληρώνει σήμερα τις άστοχες κινήσεις του πρώην υπουργού Οικονομικών Μπρούνο Λεμέρ, ο οποίος πάντως επίσης χρεώνεται στον κύριο Μακρόν. Ο τελευταίος μοιάζει απλώς να προσπαθεί να κερδίσει χρόνο, πριν από την επόμενη κρίση με μια κοινωνία εχθρική απέναντί του και μια κυβέρνηση με πρόσωπα από το κάτω ράφι της πολιτικής αγοράς, που δεν διαθέτουν ούτε το κύρος, ούτε την πυγμή για να εξηγήσουν και να εφαρμόσουν αν χρειαστεί ακόμα και αντιδημοφιλή μέτρα.

Η 19η Νοεμβρίου αναμένεται με αγωνία, αφού τότε είναι προγραμματισμένη η τελική ψηφοφορία επί του νομοσχεδίου για τα οικονομικά του 2025, το οποίο θα αποσταλεί στη Γερουσία για εξέταση, με τη διαδικασία να ολοκληρώνεται έως τις 21 Δεκεμβρίου, τη συνταγματική προθεσμία. Τα Χριστούγεννα μπορεί να αποδειχτούν πολύ θερμά στο Παρίσι.