Το ΝΑΤΟ έχει υποστεί μια σειρά απογοητεύσεων με την Τουρκία, αλλά η γεωστρατηγική της θέση είναι κρίσιμη, υπογραμμίζει στη συνέντευξή του στην «Κ» ο πρώην διευθυντής της CIA και στρατηγός 4 αστέρων Ντέιβιντ Πετρέους, ενώ συμπληρώνει ότι η ανωτερότητα των ελληνικών Ενόπλων Δυνάμεων ήταν εμφανής σε κάθε πεδίο μάχης στο οποίο συμμετείχε.

– Την ώρα που η ρωσική χειμερινή επίθεση ολοκληρώνεται με πενιχρής σημασίας αποτελέσματα, οι Ουκρανοί προετοιμάζονται για την εαρινή αντεπίθεση. Ποια είναι η εκτίμησή σας για τις πρόσφατες εξελίξεις στις γραμμές του μετώπου και πού είναι πιθανό να επικεντρωθεί η αντεπίθεση της Ουκρανίας;

– Η πιο πρόσφατη σημαντική εξέλιξη είναι το γεγονός ότι οι Ρώσοι δεν πέτυχαν τους στόχους της χειμερινής τους επίθεσης, παρά το γεγονός ότι είχαν τεράστιες απώλειες. Πριν από λίγες μέρες, ο εκπρόσωπος του συμβούλου Εθνικής Ασφαλείας των ΗΠΑ σημείωσε ότι οι Ρώσοι είχαν 100.000 απώλειες (συμπεριλαμβανομένων των τραυματιών) κατά τη διάρκεια της χειμερινής επίθεσης. 20.000 από αυτούς σκοτώθηκαν στο πεδίο της μάχης, ενώ οι ρωσικές δυνάμεις ακόμη δεν έχουν καταλάβει το Μπαχμούτ, την Αβντιίβκα, πολύ περισσότερο δεν έχουν καταλάβει όλη την υπόλοιπη περιφέρεια του Ντονέτσκ και του Λουγκάνσκ, που ήταν οι στόχοι που είχε θέσει ο Βλαντιμίρ Πούτιν.

Οπότε οι Ρώσοι, για άλλη μια φορά, απέτυχαν στους στόχους τους, όπως έκαναν καθ’ όλη τη διάρκεια του περασμένου έτους, όταν επρόκειτο για τη μάχη του Κιέβου, τη μάχη του Χάρκοβο, τις μάχες του Σούμι και του Τσερνίχιφ, καθώς και της Χερσώνας.

Οι ρωσικές δυνάμεις έχουν υποστεί τεράστιες απώλειες από τον περασμένο Φεβρουάριο. Οι ενισχύσεις ήταν μαζικές, αλλά δεν ήταν καλά εκπαιδευμένες ή καλά εξοπλισμένες. Δεν έχουν εκπαιδευτεί σε επίπεδο μονάδας.

Σχετικά με την αντεπίθεση που όλοι περιμένουν και το πού θα χρησιμοποιηθούν οι εννέα νέες τεθωρακισμένες ταξιαρχίες που η Ουκρανία δήλωσε ότι έχει δημιουργήσει, κατά πάσα πιθανότητα ο σχεδιασμός θα προβλέπει να αποκοπεί η χερσαία γραμμή επικοινωνίας που έχουν οι Ρώσοι, δηλαδή η γραμμή που συνδέει τη Ρωσία με την Κριμαία κατά μήκος της νοτιοανατολικής ακτής της Ουκρανίας. Και νομίζω ότι θα δούμε πολύ εντυπωσιακά αποτελέσματα. Πιστεύω ότι για πρώτη φορά σε αυτόν τον πόλεμο η Ουκρανία θα επιτύχει αποτελέσματα συνδυασμένων όπλων.

Ολες αυτές οι διαφορετικές δυνατότητες θα συνδυαστούν με μεγάλη ανταπόκριση της υλικοτεχνικής υποστήριξης, δηλαδή με πρόσθετα πυρομαχικά, τρόφιμα, καύσιμα, νερό, ιατρική υποστήριξη και, στη συνέχεια, το πιο σημαντικό, με διαδοχικές ενισχύσεις (follow-on forces) που θα διατηρήσουν το κερδισμένο έδαφος και τη δυναμική που επιτυγχάνεται από τα προωθημένα στοιχεία, όταν πλέον η κίνηση αυτών των στοιχείων θα κορυφωθεί. Και αυτή η κορύφωση θα επέλθει περίπου 72 έως 96 ώρες έπειτα από πολύ σκληρές μάχες, όπου οι στρατιώτες δεν θα μπορούν πλέον να προωθηθούν περαιτέρω, ενώ θα έχουν υποστεί ορισμένες απώλειες από την άποψη των οπλικών συστημάτων και του προσωπικού.

Νομίζω ότι η ουκρανική αντεπίθεση θα σπάσει τις ρωσικές γραμμές, ειδικά επειδή η αμυντική αντίληψη των Ρώσων, όπως την αντιλαμβανόμαστε, είναι ότι πρέπει να υποχωρήσουν στις γραμμές άμυνάς τους στα νοτιοανατολικά και στη συνέχεια σε πολλαπλές γραμμές στα νότια. Και αυτός είναι ένας πολύ δύσκολος ελιγμός για να πραγματοποιηθεί ακόμη και από τις καλύτερες δυνάμεις τους, τις πιο καλά εκπαιδευμένες και εξοπλισμένες.

Οι ρωσικές δυνάμεις έχουν υποστεί τεράστιες απώλειες από τον περασμένο Φεβρουάριο. Οι ενισχύσεις ήταν μαζικές, αλλά δεν ήταν καλά εκπαιδευμένες ή καλά εξοπλισμένες. Δεν έχουν εκπαιδευτεί σε επίπεδο μονάδας. Πιστεύω λοιπόν ότι αυτό που θα δούμε θα είναι αρκετά εντυπωσιακό. Είναι πολύ σημαντικό, προφανώς, να πετύχει η ουκρανική αντεπίθεση. Δεν είναι κρίσιμο μόνο για το πεδίο της μάχης, αλλά και για το Κίεβο, καθώς και για τις ευρωπαϊκές και αμερικανικές πρωτεύουσες. Είναι κρίσιμο και για τη Μόσχα, όπου ο Βλαντιμίρ Πούτιν αυτή τη στιγμή εξακολουθεί να πιστεύει ότι οι Ρώσοι μπορούν να νικήσουν τους Ουκρανούς, τους Ευρωπαίους και τους Αμερικανούς και πρέπει να αποδειχθεί ότι κάνει λάθος.

– Διαβλέπετε τη διασπορά του πολέμου σε πολλά διαφορετικά μέτωπα, για παράδειγμα στα Βαλκάνια ή σε χώρες της Αφρικής; Και αν ναι, θα προσπαθήσει το Κρεμλίνο να αποσπάσει την προσοχή των συμμάχων από το ουκρανικό πεδίο;

– Δεν βλέπω κάποια σύγκρουση σε αυτές τις περιοχές, ούτε φυσική ούτε στρατιωτική. Βλέπουμε, βεβαίως, στοιχεία της ομάδας Wagner να δραστηριοποιούνται σε διάφορες αφρικανικές χώρες, όπως και στη Συρία και τη Λιβύη. Βλέπουμε προσπάθειες να μπουν σφήνα ανάμεσα σε ορισμένες χώρες στα Βαλκάνια και την υπόλοιπη Ευρώπη, καθώς και προσπάθειες να μπουν σφήνα ανάμεσα στην Ευρώπη και τη Βόρεια Αμερική. Οπότε, σίγουρα ο Πούτιν θα κάνει ό,τι μπορεί για να υπονομεύσει την εξαιρετική ενότητα που προέκυψε στο ΝΑΤΟ από τις 24 Φεβρουαρίου του περασμένου έτους.

Η ειρωνεία εδώ είναι ότι ενώ ο Πούτιν ξεκίνησε να κάνει τη Ρωσία ξανά μεγάλη, στην πραγματικότητα αυτό που έκανε είναι να κάνει το ΝΑΤΟ ξανά μεγάλο. Και πέρα από αυτό, κανείς δεν έχει κάνει περισσότερα για την υπόθεση του ουκρανικού εθνικισμού από τον Βλαντιμίρ Πούτιν.

Θυμάμαι την ανωτερότητα του ελληνικού στρατού στο Αφγανιστάν

– Οσον αφορά τα περιφερειακά ζητήματα της ανατολικής Μεσογείου και του Αιγαίου, η Τουρκία αυτή τη στιγμή αμφιταλαντεύεται μεταξύ της δυτικής συμμαχίας και της Ρωσίας. Πώς αξιολογούν οι Ηνωμένες Πολιτείες αυτή τη συμπεριφορά του εκκρεμούς; Αν ο Ερντογάν αναγκαστεί να επιλέξει μία εκ των δύο, ποια θα είναι η πιθανή επιλογή του;

– Νομίζω ότι κάθε Τούρκος ηγέτης θα κάνει αυτό που κάνουν οι περισσότεροι ηγέτες, δηλαδή θα επιλέξει τη χώρα του. Εδώ και πολλές δεκαετίες πάντα υπήρχε ένας βαθμός αμηχανίας στη σχέση μεταξύ της Τουρκίας και του ΝΑΤΟ, της Τουρκίας με τα υπόλοιπα μέλη του ΝΑΤΟ, όπως με την Ελλάδα. Ξέρετε, η Τουρκία βρίσκεται σε μια αρκετά κομβική θέση, κυριολεκτικά μεταξύ Δύσης και Ανατολής. Πάντα βρισκόταν μεταξύ του ΝΑΤΟ και της Σοβιετικής Ενωσης, μετά του ΝΑΤΟ και της Ρωσίας και των πρώην σοβιετικών δημοκρατιών. Είναι σε μια πολύ δύσκολη γειτονιά και συχνά κάνει επιλογές που φαίνονται αντίθετες, τουλάχιστον στην οπτική ορισμένων χωρών του ΝΑΤΟ. Αλλά και πάλι, αυτή η συμπεριφορά δεν είναι μοναδική στο ΝΑΤΟ. Σκεφθείτε τη σχέση που είχαν όλα αυτά τα χρόνια κάποια μέλη του ΝΑΤΟ στην Ανατολική Ευρώπη με τη Ρωσία.

Είναι μια δύσκολη, άβολη, αμήχανη, απογοητευτική και μερικές φορές τρελή κατάσταση, όπου πρέπει να επιδεικνύουμε έναν βαθμό υπομονής, ενώ παράλληλα αναλαμβάνουμε δράση. Βέβαια, υπήρχαν και στιγμές, όπως όταν οι ΗΠΑ αποφάσισαν να διακόψουν την πρόσβαση της Τουρκίας στα F-35 λόγω της αγοράς του ρωσικού συστήματος αεράμυνας. Αλλά και πάλι, αυτό δεν είναι μοναδικό στον κόσμο. Είναι απλώς μια από τις πολλές προκλήσεις στον πλανήτη για το ΝΑΤΟ, τα μέλη του ΝΑΤΟ, τις ΗΠΑ και τον δυτικό κόσμο.

– Επανερχόμενοι στο δεύτερο σκέλος της ερώτησης, αν ο Ερντογάν πρέπει να επιλέξει μεταξύ του ΝΑΤΟ και της Ρωσίας, ποια θα είναι η επιλογή του;

– Θα επιλέξει την Τουρκία. Στη συνέχεια αυτό θα τον οδηγήσει και πάλι να προσπαθήσει να έχει ένα πόδι στο ΝΑΤΟ και ένα πόδι –ή τουλάχιστον μια σχέση– στη Ρωσία, πράγμα που έχει κάνει. Και παρεμπιπτόντως, από ορισμένες απόψεις αυτό δεν ήταν κακό, διότι είναι η σχέση με τη Ρωσία που επέτρεψε τη διαμεσολάβηση για τη συμφωνία εξαγωγής σιτηρών της Ουκρανίας και των σιτηρών της Μαύρης Θάλασσας.

– Οπότε, αυτός είναι ο λόγος για τον οποίο το ΝΑΤΟ επιτρέπει στην Τουρκία και στον Ερντογάν να ενεργούν κατ’ αυτόν τον τρόπο;

– Και πάλι, το ΝΑΤΟ προφανώς και έχει υποστεί μια σειρά απογοητεύσεων με την Τουρκία, αλλά η γεωστρατηγική της θέση είναι κρίσιμη. Οι βάσεις που έχουμε στην Τουρκία είναι απαραίτητες. Και έτσι το ΝΑΤΟ, όταν πρόκειται για τη σχέση του με την Τουρκία, έχει επανειλημμένα επιδείξει έναν βαθμό υπομονής και επίσης απογοήτευσης.
 
– Πολλοί πιστεύουν ότι μια διαφαινόμενη ήττα του Ερντογάν στις εκλογές θα τον οδηγήσει σε μια κίνηση πανικού. Υπάρχει πιθανότητα μιας νέας κρίσης στο Αιγαίο; Και αν ναι, πώς θα αντιδράσει το ΝΑΤΟ;

– Στο είδος των υποθέσεων που εγείρει αυτή η ερώτηση, το μόνο που θα έλεγα εδώ είναι ότι είμαι αρκετά σίγουρος ότι όλοι οι ηγέτες στο ΝΑΤΟ, στην Ε.Ε., στην Ουάσιγκτον και σε άλλες πρωτεύουσες σκέφτονται τις διάφορες πιθανότητες και τα πιθανά ενδεχόμενα και προετοιμάζονται για το πώς θα μπορούσαν να αντιδράσουν. Αλλά και πάλι, δεν πρόκειται να μπω σε λεπτομέρειες. Με δεδομένες τις προηγούμενες θέσεις μου στην κυβέρνηση, αυτά είναι πολύ ευαίσθητα για να τα αναλύσω.

Βέβαια, πρέπει να αναφέρω πως στο πρόσφατο ταξίδι μου στην Αθήνα συνάντησα τον αρχηγό των Ενόπλων Δυνάμεων, στρατηγό Φλώρο, έναν από τους καλύτερους στρατιωτικούς ηγέτες του ΝΑΤΟ, ενώ συνάντησα και τον υπουργό Εθνικής Αμυνας και θυμήθηκα την ανωτερότητα των ελληνικών δυνάμεων, οι οποίες αποτέλεσαν μέρος της συμμαχίας στο Αφγανιστάν, στην οποία ήμουν διοικητής.

Καθημερινή