Οι … ασανσεράκηδες
Ένα νέο είδος νεαρών κακοποιών δρα στη Θεσσαλονίκη. Ήδη, έχουν αναφερθεί αρκετά κρούσματα.
Πρόκειται για κακοποιούς που παρακολουθούν άτομα ηλικιωμένα, άτομα αδύναμα, νεαρά κορίτσια και λοιπά, και μπαίνουν μαζί τους στην οικοδομή.
Άλλοι πάλι για περισσότερη αληθοφάνεια κάνουν πως μιλούν στο θυροτηλέφωνο με κάποιο ένοικο.
Όταν είναι μέσα στην οικοδομή, με υποχρεωτικό τρόπο επιχειρούν να μοιραστούν μαζί του το ασανσέρ, ώστε να το απομονώσουν.
Αν το άτομο κάνει το λάθος να πειστεί και μπει μαζί του στο ασανσέρ, τότε όλα είναι δυνατά.
Οι ενδείξεις μας λένε, ότι η απόπειρα ληστείας είναι η πιο πιθανή εκδοχή, τίποτε όμως δεν αποκλείει την άσκηση βίας ακόμη και τον σοβαρό τραυματισμό του θύματος.
Οι … ασανσεράκηδες ενεργούν με αναίδεια, ψυχρότητα και θράσος. Γενικά πρόκειται για επικίνδυνα άτομα.
Ο μόνος τρόπος να αποφύγουμε το κακό συναπάντημα είναι ποτέ να μην μοιραζόμαστε το ασανσέρ με άτομα άγνωστα και ξένα προς το περιβάλλον μας.
Είναι αυτονόητο πως κάθε παρόμοιο περιστατικό πρέπει να το καταγγέλλουμε αμέσως στην Άσων ο μια με κάθε δυνατή λεπτομέρεια.
Πότε με άγνωστα άτομα στο ασανσέρ της κατοικίας μας.
Οφειλόμενη τιμή
Το ζήτημα αυτό το είχαμε θέσει και σε προηγούμενους δημάρχους Θεσσαλονίκης, εισπράξαμε μία θερμή υπόσχεση, η οποία όμως έμεινε σε εκείνο το επίπεδο.
Να, ποιό είναι το ζήτημα.
Στα κτίρια, όπου κάποτε εκδίδονταν ή λειτουργούσαν ιστορικές εφημερίδες της Θεσσαλονίκης που έγραψαν τη λαμπρή ιστορία του Τύπου να τοποθετηθούν αναμνηστικές πλακέτες με τα στοιχεία τους. Ζήτημα απλό, ελάχιστης δαπάνης, το οποίο όμως θα αποδίδει την οφειλόμενη τιμή στον Τύπο της πόλης και τους δημοσιογράφους, που συνέγραψαν την λαμπρή ιστορία.
Για να δούμε, αν στέλνουμε το μήνυμα “εις ευήκοα ώτα”, αν θα επανέλθει το κλασσικό “φωνή βοώντος εν τη ερήμω”.
Καιρός να δείξει ο Δήμος Θεσσαλονίκης πως “στέκεται στο ύψος των περιστάσεων” και γνωρίζει να αποδίδει τιμή στο λειτούργημα του Τύπου, που ταυτίζεται με την δημοκρατία και τον κοινοβουλευτισμό.
Η 4η δόση επί θύρας
Γενικώς η 4η δόση εμβολιασμού χαρακτηρίζεται ενισχυτική και συγχρόνως προαιρετική, όμως η σύσταση της επιστημονικής επιτροπής για την λήψη της είναι ισχυρή.
Βέβαια, οι πολίτες, όπως συνέβη μέχρι τώρα, θα δουν την 4η δόση με διαφορετικό μάτι.
Σε τελευταία ανάλυση είναι ζήτημα προσωπικού σεβασμού, κοινωνικής ευθύνης και αυτοπροστασίας.
Πάντως σε ζητήματα υγείας δεν παίζουμε, όπως δεν κάνουμε αστεία με τα … εσώρουχα!
Διαλέγετε και παίρνετε!
Το ανέκδοτό μας
Το ανδρόγυνο βρίσκεται σε συνεχή σύγκρουση. Αντιδικίες, αντιθέσεις, γκρίνιες και φωνές δημιουργούν ένα περιβάλλον μόνιμης έντασης και εκνευρισμού.
Ο σύζυγος κάποια στιγμή ξεσπά: “Δεν αντέχω άλλο, μου έρχεται να πέσω από το παράθυρο”.
Η σύζυγος: “Ξεχνάς ότι μένουμε στον πρώτο όροφο, σε ύψος τριών μέτρων.”
Ο σύζυγος: “Δεν με πειράζει. Θα πέσω πολλές φορές”.
Η περίοδος προσφέρεται για fake αρβύλα και παραπληροφόρηση news
Έλαβα αφορμή από ένα γνωστό, όχι ιδιαίτερα φωτεινό μυαλό, ο οποίος εμπιστευτικά μου είπε:
“Λένε, ότι θα έχουμε πείνα”
Φυσικά, τον, καθησύχασα και αντικειμένου μη όντος σταματήσαμε την κουβέντα.
Για φανταστείτε τι θα συμβεί αν από ανεύθυνα χείλη που λένε μεγάλα λόγια πρασινάδες και ατελείωτα παραμύθια στους άπειρους τηλεοπτικούς και ραδιοφωνικούς σταθμούς που λειτουργούν στη χώρα αυτή βγει ένα fake news ή μια είδηση αρβύλα, πόσοι εύπιστοι αποδέκτες θα επηρεαστούν και θα πιστέψουν απίθανα πράγματα και διαδόσεις.
Όλα αυτά πάνε με παρόμοιες σκοτεινές καταστάσεις, όπου το ράδιο αρβύλα κάνει θραύση. Τα περισσότερα από αυτά σχετίζονται με τον πόλεμο στην Ουκρανία.
Θα μας λείψει το πετρέλαιο, το φυσικό αέριο, το σιτάρι και ότι άλλο. Και όμως υπάρχουν πολλοί που το τρώνε το παραμύθι γιατί είναι επιρρεπείς στην παραπληροφόρηση.
Καταλήγουμε στο μην πιστεύετε ότι ακούτε, όταν μάλιστα αυτό προέρχεται από επιλήψιμη πηγή, όπου κάθε πονεμένος λέει τον πόνο του και τον καημό του.
Και απ’ αυτούς βρίθει αυτός ο τόπος.
Μεγάλη Εβδομάδα στην παλιά Θεσσαλονίκη
Τα παλιά χρόνια, δεκαετίες ’50, ’60 και ’70, η Μεγάλη Εβδομάδα ετηρείτο με διαφορετικά έθιμα και συνήθειες που με τον καιρό ή αλλοιώθηκαν ή ατονησαν.
Την Μεγάλη Πέμπτη, γα παράδειγμα, οι πιστοί συνήθως κοινωνούσαν, οι δε οικοκυρές έβαφαν κόκκινα τα αυγά.
Την Μεγάλη Παρασκευή το πρωί οι κυρίες της ενορίας στόλιζαν τον Επιτάφιο.
Αν και δεν ήταν κάτι επίσημο, πάντοτε υπήρχε ένας άτυπος ανταγωνισμός και μια άμιλλα, ποια ενορία θα παρουσίαζε την πιο εντυπωσιακή διακόσμηση στον Επιτάφιο.
Το προσκύνημα του Επιταφίου για τα παιδιά περιλάμβανε και σταυροειδές πέρασμα κάτω από αυτόν.
Ενδιαφέρον είχε και η Περιφορά του Επιταφίου.
Παραδοσιακά, η πρώτη χρονικά περιφορά ήταν εκείνη του Ι.Ν. των Κοιμητηρίων “Ευαγγελιστρίας”.
Ακολουθούσε η περιφορά του Επιταφίου του Ι.Ν Αγίου Μηνά στην καρδιά της εμπορικής αγοράς, ώστε και ο εμπορικός κόσμος να έχει την ευκαιρία της παρακολούθησης της περιφοράς του Επιταφίου της εκκλησίας του.
Το βράδυ η περιφορά του Επιταφίου ήταν ταυτόχρονη σ’ όλους τους ναούς με τους Επιταφίους της Αγίας Σοφίας και του Μητροπολιτικού ναού του Αγ. Γρηγορίου Παλαμά να συγκεντρώνουν πλήθος πιστών, μια και σε αυτήν δινόταν επισημότητα. Μουσικές, τιμητικά αγήματα, επίσημοι και ένα πλήθος πιστών που ακολουθούσε.
Η συνάντηση των δύο Επιταφίων στη συμβολή των οδών Τσιμισκή και Παλαιών Πατρών Γερμανού, ήταν το εξαιρετικό στοιχείο με ασπασμό των Επισκόπων και άλλες εκδηλώσεις.
Με την επιστροφή των Επιταφιων στους ναούς, πολλοί πιστοί συνέρρεαν στα γνωστά για να γευτούν νόστιμες θαλασσινές λιχουδιές.
Το Μεγάλο Σάββατο είχε το δικό του χρώμα. Στην πρώτη θεία λειτουργία κοινωνούσαν οι τελευταίοι πιστοί, ενώ έξω από τους ναούς οι κουλουρτζήδες εκαν πιέννες. Και ερχόταν το βραδινό για να ακουστεί πρώτα το “Δευτε λάβετε φως και λίγο αργότερα μετά την ανάγνωση του Αγίου Ευαγγελίου, το “Χριστός Ανέστη”.
Ορισμένοι ναοί στο ιστορικό κέντρο παραήταν θορυβώδεις με βαρελότα, τάπες, στρακαστρούκες και πυροτεχνήματα να αυλακώνουν την ατμόσφαιρα ενώ οι πιο “ζωηροί” τηρούσαν το έθιμο της καύσης του Ιούδα, όπως ο ναός της Νέας Παναγίας- Διαγώνιο, ο ναός των Αγίων Κωνσταντίνου και Ελένης- ιπποδρόμιο και ο ναός της Αγίας Σοφίας.
Ήταν ένα θέαμα μεγαλειώδες, ανάλογο με τον θρίαμβο του Θεανθρώπου απέναντι στον θάνατο.
Το Άγιο Πάσχα, όσοι έμεναν στην πόλη, έψηναν τον οβελία τους στον κήπο, στο προκήπιο ή οποία ανοιχτωσιά της γειτονιάς, ενώ η τσίκνα κάλυπτε την ατμόσφαιρα της πόλης.
Ξεχωριστός ο εορτασμός του Πάσχα στα στρατόπεδα, τα αεροδρόμια και τις βάσεις των ενόπλων δυνάμεων.
Αμέτρητοι οβελίες, κόκκινα αυγά, τσίγκρισμα και λεβέντικοι δημώδεις χοροί.
Το Πάσχα στο Στρατό ήταν ένα σλόγκαν, που δήλωνε το ποσό θαυμάσια περνούσαν και γλεντούσαν οι πολίτες με τα στρατευμένα παιδιά.
Καλό Πάσχα, Καλή Ανάσταση!
Η αγροτική οικονομία
Η Ελλάδα ανέκαθεν ήταν αυτάρκης σε αγροτικά προϊόντα.
Χαρακτηρίζεται χώρα ορεινή όμως ανάμεσα στα βουνά της αναπτύσσονται εκτεταμένες εύφορες πεδιάδες που παράγουν και “του πουλιού το γάλα”.
Όμως, η έλλειψη μεθοδικής διάθεσεις των αγροτικών προϊόντων δημιουργεί την αδικαιολόγητη μεγάλη διαφορά τιμής διάθεσης από “το χωράφι στο ράφι του εμπόρου”.
Αυτό έχει ως αποτέλεσμα την εισαγωγή ομοειδών αγροτικών προϊόντων, τα οποία παράγουμε σε αφθονία, π.χ. λεμόνια από γειτονική χώρα και σταφύλια από την … Χιλή!
Η ελληνική γη, εύφορη και παραγωγική μπορεί να θρέψει τους Έλληνες, αρκεί να ισχύσουν μέθοδοι και κανόνες από την χρήση της αγροτικής γης μέχρι και την ορθολογική διαχείριση των προϊόντων.
Γιατί, όταν μιλάμε για καθεστώς ελεύθερης οικονομίας, επ ουδενί λόγω εννοούμε ασυδοσία, αυτοσχεδιασμούς και “μπατε σκύλοι και αλέστε και αλεστικά μην δώσε το”.
Σε τελευταία ανάλυση, η ελληνική γη ανήκει στο Κράτος και τον ελληνικό λαό. Και γι’ αυτήν έχει δώσει τους αγώνες του. Για να την διατηρήσει ελληνική.
Το μόνο που θέλει η γη, είναι σεβασμός και γόνιμη και παραγωγική μεταχείριση.
Πολιτικές φιλοδοξίες και αρχομανία
Στον τόπο αυτό που πολλοί θέλουν να διαδραματίσουν ρόλο… σωτήρα, το να συστήσει ο ενδιαφερόμενος μια πολιτική κίνηση ή πολιτικό κόμμα, είναι απλό, αρκεί να ακολουθήσει τις τυπικές διαδικασίες- Πρωτοδικείο, τίτλος, σκοπός
Μέχρι εδώ τα πράγματα είναι απλά.
Αν, όμως σκέπτεται σοβαρά να διαδραματίσει κάποιο ρόλο στα πολιτικά πράγματα και τις πολιτικές εξελίξεις, θα πρέπει πρώτα να εξασφαλίσει οπαδούς και συμπαθούντες. Και αυτό, είναι το δύσκολο κομμάτι στην υπόθεση.
Γι’ αυτό, όσοι φιλοδοξούν να μεταβληθούν σε… σωτήρες ή να καταστούν πολιτικοί αρχηγοί να αφήσουν τις επιπολαιότητες και κυρίως τις φαντασιώσεις πως είναι κάτι που ξεχωρίζει ή κάποια πολιτική προσωπικότητα ή πως είναι δημοφιλείς και έχουν ρεύμα και τα συναφή και να αντιμετωπίσουν με σοβαρότητα αυτής της μορφής τα πολιτικά εγχειρήματα.
Γιατί ως γνωστόν “ου παντός πλειν ες Κόρινθον” ή ακόμη μπορεί αυτός ο λαός να μην θέλει να σωθεί.
