Του Στράτου Σιμιτζή
Δεν ήταν μόνο ένας αλλά περισσότεροι τηλεοπτικοί παρουσιαστές που συνέδεσαν τον τυφώνα «Milton» και τους ανεμοστρόβιλους που έπληξαν τις νοτιοανατολικές πολιτείες των ΗΠΑ με την περίφημη κλιματική αλλαγή που μέχρι σήμερα ουδείς προσδιόρισε περί τίνος πρόκειται ή της έδωσε έναν ορισμό τι είναι και λοιπά;
Συνεπώς για να μην λένε παραμύθια δεν έχουν παρά να συμβουλευτούν τα καιρικά χρονικά για να διαπιστώσουν και συγχρόνως να μάθουν πως τυφώνες, ανεμοστρόβιλοι και άλλα παρόμοια καιρικά φαινόμενα, πλήττουν τις ΗΠΑ εδώ και πάρα πολλά χρόνια και συνεπώς πολύ πιο πριν γίνει της μόδας η κλιματική αλλαγή.
Συνεπώς γιατί συνδέουν τα συνήθη αυτά καιρικά φαινόμενα με την κλιματική αλλαγή; Το πιο πιθανό είναι για λόγους εντυπώσεων ή για να δείξουν πως είναι ενημερωμένοι και ότι άλλο.
Ναι, αλλά αυτό δεν είναι πληροφόρηση αλλά παραπληροφόρηση.
Γι’ αυτό και είστε σε θέση «οφ-σάιντ».
«Λίγη σοβαρότητα κύριοι»
Ωραία, πολύ ωραία η Εθνική Ομάδα κατάφερε μία περήφανη νίκη μέσα στο Ναό του ποδοσφαίρου, όπως αποκαλείται το Γουέμπλεϊ και στη συνέχεια ντουμπλάρισε τις νίκες στο «Καραϊσκάκης».
Ο διεθνής τύπος ύμνησε την επιτυχία μας έναντι της εθνικής Αγγλίας με εγκωμιαστικά λόγια και συνεχίζουμε.
Εδώ στον τόπο αυτό, «της υπερβολής και δίχως μέτρο», γράφε Κωνσταντίνος Τσάτσος – οι αθλητικοί των μεγάλων συνδρομητικών καναλιών, από υπερβολικό ζήλο ή πατριωτισμό δεν είχαν σταματήσει να μας θυμίζουν τις ποδοσφαιρικές επιτυχίες και να τις εξελίξουν σε σήριαλ.
Περισσότερη σοβαρότητα κύριοι, ποδόσφαιρο είναι, γιατί έτσι που το πάτε θα νομίσει κάποιος πως καταλάβαμε την ….Κορυτσά.
Άραγε υπάρχει τέτοιο είδος στη χώρα μας. Προσωπικά έχω τις αντιρρήσεις μου.
«Μοναδικό υλικό για διδασκαλία και σεμινάρια»
Στην εποχή μας ο αριθμός των ηθοποιών έχει γιγαντωθεί ελέω τηλεόρασης.
Γυρίζονται τόσα σήριαλ και αυτά πρέπει να στελεχωθούν με ηθοποιούς. Συνεπώς ο γιγαντισμός του αριθμού των ηθοποιών και λογικός είναι και επόμενος.
Αυτό μπορεί να είναι καλό για την αντιμετώπιση της εργασίας στο χώρο, όμως για την ποιότητα είναι ζημιογόνο μια και ισχύει το «ουκ εν το πολλώ το εύ».
Για τον καταρτισμό αυτών των ηθοποιών πρέπει εκτός από τις κρατικές σχολές θεάτρου, πολλές ιδιωτικές σχολές και θεατρικά εργαστήρια.
Η ύλη που διδάσκεται είναι αρμοδιότητα εντεταλμένων και φορέων του χώρου, όμως ως λάτρης της χρυσής εποχής του ελληνικού κινηματογράφου, διερωτώμαι αν κάποια από εκείνα τα αριστουργήματα, μνημεία υποκριτικής και ηθοποιίας, ή περικοπές από αυτά χρησιμοποιούνται ως ύλη διδασκαλίας;
Γιατί είναι ηλίου φαεινότερο πως αν ο νέος ή η νέα που σπουδάζει την θεατρική τέχνη, πολλά θα μάθει αν δει ταινίες με τους Βασίλη Λογοθετίδη, τον Βασίλη Αυλωνίτη, τον Δημήτρη Χορν, την Έλλη Λαμπέτη και εκείνη την μοναδική ομάδα των «άσσων» της υποκριτικής και της ηθοποιίας που αποτελούν το κύριο σκέλος της χρυσής εποχής.
Το ζητούμενο όμως είναι αν εκείνα τα αριστουργήματα χρησιμοποιούνται συμπληρωματικά ως υλικό διδασκαλίας στις διάφορες Σχολές Θεάτρου.
