Στράτος Σιμιτζής*
Κάποια στιγμή οι διοικήσεις των ΠΑΕ κατά κύριο λόγο πρέπει να στραφούν και προς το έμψυχο ποδοσφαιρικό δυναμικό της χώρας και από εκεί να επιλέξουν νέους ταλαντούχους ποδοσφαιριστές που δίνουν υποσχέσεις για εξέλιξη.
Όμως τόσο οι διοικήσεις όσο και οι προπονητές στοχεύουν σε αλλοδαπού που θεωρούνται έτοιμοι να προσφέρουν.
Γίνεται όμως αυτό? Άλλοτε ναι και πολλές φορές όχι γιατί παρά τις εγγυήσεις που παρέχουν οι ατζέντηδες – που είναι η δουλειά τους – οι προτεινόμενοι ποδοσφαιριστές δεν δικαιώνουν τη φήμη τους , ούτε την προβολή τους.
Και τότε συμβαίνει αυτό που χρόνια βλέπουμε στο χώρο του επαγγελματικού ποδοσφαίρου. Κόσμος πάει και έρχεται.
Από την άλλη έχουμε τους προπονητές .
Κατά κανόνα εκείνο προτείνουν ποδοσφαιριστές από την χώρα καταγωγή τους και έτσι γύρω τους δημιουργείται μια μικρή παροικία .
Όταν δεκάδες Έλληνες ποδοσφαιριστές αγωνίζονται σε ομάδες του εξωτερικού , γιατί άραγε δεν μπορούν να κάνουν καριέρα στη χώρα τους;
Όμως όταν τις θέσεις καταλαμβάνουν ξένοι ποδοσφαιριστές , πού να χωρέσουν εκείνοι ;
Καιρός , να εμπιστευτούμε περισσότερο τα ταλέντα της χώρας μας , γιατί υπάρχουν , και να έχουμε την υπομονή να τα δούμε να διαπρέπουν.
Η αρχή όμως θα γίνει με την εμπιστοσύνη που θα τους δείξουν οι αρμόδιοι.
«Θρησκευτικός τουρισμός»
Διάβασα με ικανοποίηση πως ο υπουργός τουρισμού Βασίλης Κικίλιας , έχει στα πλάνα του την ανάπτυξη του θρησκευτικού – προσκυνηματικού τουρισμού . Γράφω με «ικανοποίηση» , έχω και γνώσεις αλλά και εμπειρίες περί τα τουριστικά ζητήματα .
Η Θεσσαλονίκη ως συμπρωτεύουσα πόλη του Βυζαντίου με τον πλούτο των μνημείων που διαθέτει από την ένδοξη και λαμπρή εκείνη εποχή θα μπορούσε να γίνει το επίκεντρο για τον θρησκευτικό τουρισμό .
Ήδη , προφανώς ανοργάνωτα και χωρίς ιδιαίτερο ενδιαφέρον , η κίνηση ομόδοξων τουριστών από χώρες του εξωτερικού , εμφανίζεται ικανοποιητική , όμως όταν ο θρησκευτικό τουρισμός σχεδιαστεί και οργανωθεί με πρόγραμμα και σύστημα , η Θεσσαλονίκη θα γίνει ζωηρός προορισμός για κάθε ενδιαφερόμενο ομόδοξο.
Γενικά, οι αρμόδιοι ας αντιμετωπίσουν το ζήτημα του θρησκευτικού τουρισμού με την δέουσα σοβαρότητα.
Μιας και αναφέρομαι στον τουρισμό , μήπως οι αρμόδιοι σκέφτονται την ανασύσταση της τουριστική αστυνομίας , που κατά τη γνώμη μου , η κατάργησή της , αποτελεί όχι μόνο αστοχία , αλλά και επιπολαιότητα .
Έτσι είναι όταν τον τουρισμό εν γένει τον χαρακτηρίζουμε , και είναι η βαριά βιομηχανία μας.
«Ο αστυνομικός της γειτονιάς και η δράση των μικροκακοποιών»
Είναι γεγονός αδιαμφισβήτητο , πως η Ελληνική αστυνομία , με όλους του κλάδους και τις υπηρεσίες της , σημειώνει εξαιρετικές επιτυχίες στην εξιχνίαση εγκλημάτων όπως την εξάρθρωση εγκλημάτων και συμμοριών κακοποιών .
Σ ‘αυτό συντελούν η εκπαίδευση στελεχών και ανδρών του σώματος ο σύγχρονος εξοπλισμός και η στενή συνεργασία με την διεθνή αστυνομία των κρατών – μελών της Ε.Ε.
Όμως , αυτές τις επιτυχίες κατά κάποιο τρόπο έχουν απομακρύνει την αστυνομία από την εγκληματικότητα της γειτονιάς και του μικροεγκληματία.
Τελευταίως , πολλοί τέτοιοι επίδοξοι κακοποιοί λυμαίνοντας τις γειτονιές στο ιστορικό κέντρο , όχι κάπου απόμερα , και με διάφορους τρόπους – ελεγκτές φυσικού αερίου , τεχνικούς του ασανσέρ και άλλα – επιχειρούν να παρασύρουν ηλικιωμένους , ανήμπορα άτομα , παιδιά , νεαρούς και νεαρές μέσα στο ασανσέρ και εκεί να εφαρμόσουν το εγκληματικό σχέδιό τους.
Συνήθως , δρουν ως ντουέτο ώστε ο ένας να είναι κάτι σαν τσιλιαδόρος ή εφεδρικός δράστης.
Η δράση των κακοποιών της γειτονιάς , θα είχε πολύ περιοριστεί ίσως και να εξέλειπε , αν είχε καθιερωθεί κατ’επανάληψη εξαγγελθείς θεσμός του αστυνομικού της γειτονιάς.
Αλήθεια , πόσοι υπουργοί δεν έχουν εξαγγείλει την καθιέρωση του αστυνομικού της γειτονιάς , που δεν αποτελεί κάτι άλλο , παρά το κύτταρο και τον πυρήνα τη αστυνόμευσης.
Λέτε την έλλειψη παρουσίας αστυνομικού της γειτονιάς , να μην την λαμβάνουν υπόψιν τους οι μικροκακοποιοί που έχουν ως πεδίο δράσης τους αυτή;
Μεγάλη υπόθεση ο αποτελεσματικός αγώνας κατά του ζοφερού εγκλήματος , αλλά είναι και το μικρό έγκλημα που είναι σε έξαρση στην γειτονιά , γεγονός που προκαλεί αίσθημα ανασφάλειας και ανησυχίας.
*Ο Στράτος Σημιτζής είναι δημοσιογράφος- συγγραφέας
Ο αστυνομικός της γειτονιάς ,αγαπητέ κ. Σιμιτζή, -”περασμένα μεγαλεία ”, δεν μπορεί να ξαναγίνει γιατί τώρα οι αστυνομικοί είναι ”κομάντο” και κινούνται -από φόβο φυσικά-καθ’ ομάδας όχι μόνον στην Ελλάδα της ανομίας και παρανομίας -από την παιδική ηλικία- ,αλλά και σε άλλες χώρες με μεγάλη δόση φιλελευθερισμού, Αριστεράς κυρίως κοπής. Όσο για τα ισχύοντα στο ποδόσφαιρο είναι το κυρίως επιχειρηματικό έργο που δρα και θα το κύκλωμα , γιατί εμπλέκονται πολλοί άνθρωποι και δεν λειτουργούν αριθμομηχανές .