του Στράτου Σιμιτζή*
Κατά την “χρυσή εποχή” του ελληνικού θεάτρου και κινηματογράφου, διέπρεψαν δύο κοντοί ηθοποιοί.
Μικροί το δέμας, όμως γίγαντες στην υποκριτική τέχνη.
Ο Χρήστος Ευθυμίου με σπουδαιότερη θεατρική δραστηριότητα και ο Νίκος Ρίζος που άνετα μπορούν να συμπεριεληφθούν στους μεγάλους της εποχής.
Αμφότεροι έχουν δώσει ρόλους υποδυόμενοι χαρακτηριστικους χαρακτήρες.
Ανάμεσα στους σπουδαίους ρόλους που υποδύθηκε ο Χρήστος, αλησμόνητες θα μείνουν οι ερμηνείες του στις ταινίες “Ένας βλακας και μισός” και “Ο γυναικάς”.
Από την άλλη, ο Νίκος Ρίζος έδωσε αλησμόνητες ερμηνείες σε άπειρες ταινίες όπως ο “Γίγας της κυψέλης”, “Ένας κοντός θα μας σώσει”, ενώ άφησε εποχή το θρυλικό “τρίο” που σχημάτισε με τους Βασίλη Αυλωνίτη και Γεωργία Βασιλειάδου, όπου έδωσαν ερμηνείες για θεατρικό εργαστήρι και σεμινάριο.
Μεταξύ τους “Ο Κλέαρχος, η Μαρίνα και ο κοντός”, “Οι γαμπροί της Ευτυχίας” και “Ο θησαυρός του μακαρίτη”.
Δύο κοντοί στο σώμα, αλλά γίγαντες στην ηθοποιία και την υποκριτική τέχνη.
Έξω πάμε, καλά
Η φράση αυτή ανήκει στον Εθνάρχη Κωνσταντίνο Καραμανλή και αναφερόταν στην καλή παρουσία της χώρας στο εξωτερικό με όλα τα συμπαρομαρτούντα.
Εμείς όμως θα την προσαρμόσουμε στον Τύπο γενικά γραπτό και ηλεκτρονικό.
Το ζήτημα αυτό για όσους κατέχουν τα θέματα του Τύπου, ενώ είναι ζωτικής σημασίας, δεν γίνεται κάτι και πέρα βρέχει.
Για να κάνουμε λιανά τα πράγματα.
Τα τελευταία χρόνια παρατηρείται στον Τύπο μια αδικαιολόγητη ευαισθησία σε θέματα που κυρίως αφορούν και ενδιαφέρουν κράτη, λαούς, περιστατικά και ζητήματα πολύ πιο άμεσα από τους Έλληνες και όμως ο τοπικός Τύπος ασχολείται πολύ έντονα, λες και τον αφορούν, θέτοντας σε δεύτερη μοίρα τα αμιγώς ελληνικά ζητήματα.
Με άλλα λόγια, παρατηρείται μια έντονη ξενομανία, σε αρθρογραφία, σχολιογραφία και θεματολογία.
Αλήθεια, στον τόπο αυτό έχουμε επιλύσει όλα τα ζητήματα και μας ενδιαφέρει π.χ. ο Μαδούρο η κάποιος άλλος ηγέτης χώρας, που οι πλείστον Έλληνες δεν γνωρίζουν καν που βρίσκεται.
Εν κατακλείδι, σε θέματα και ζητήματα του αλωτερικού πάμε καλά, σε ζητήματα του εσωτερικού υστερούμε.
Μήπως οι εφημερίδες μας κυκλοφορούν και στο εξωτερικό και δεν το ξέρουμε ή οι τηλεοπτικοί σταθμοί έχουν τηλεθέαση στο εξωτερικό και τις αγνοούμε;
Το ανέκδοτό μας
Το αγγλικό Κοινοβούλιο συνεδριάζει. Ο Πρόεδρος παίρνει το λόγο.
“Κύριοι, θα αρχίσω τις ανακοινώσεις μου, με μια ευχάριστη είδηση και μια δυσάρεστη.
Πρώτα η δυσάρεστη. Οι ραγδαίες βροχοπτώσεις στην Μάγχη και στο Ντόβερ προκάλεσαν σοβαρές καλολισθήσεις με αποτέλεσμα να χάσουμε έδαφος.
Και η ευχάριστη.
“Μετά απ’ αυτό απομακρυνθήκαμε ακόμη περισσότερο από την Γαλλία.
Αγγλικό λεπτό χιούμορ και επιλογή του καθενός να το ευχαριστηθεί και να γελάσει.
Κάτω οι μάσκες!
Άλλος λίγο, άλλος πολύ, όλοι περίμεναν την στιγμή που η επιστημονική επιτροπή θα δώσει το πράσινο φως για τη μη χρήση μάσκας στους εξωτερικούς χώρους.
Επειδή όμως με το λαό μας δεν βρίσκεις άκρη, στους δρόμους διακρίνεις πολλούς να φέρουν μάσκα.
Την εποχή που η μη χρήση μάσκας, επέσυρε έλεγχο και αυστηρά πρόστιμα πολλοί προσπαθούσαν να βρουν τρόπο να μην φέρουν μάσκα γιατί δεν ανέπνεαν κανονικά, γιατί είχαν κάποιο λόγο, τώρα που άνετα και με “το νόμο” μπορούμε να μην φορούμε μάσκα, πολλοί την φορούν.
Όμως σ’ αυτό τον τόπο το “κάτω οι μάσκες” έχει γενικότερη εφαρμογή και αφορά πολλές περιπτώσεις, θα μπορούσε να ισχύσει και στο να αποκαλύψει ο καθένας την πραγματική ιδιότητά του.
Γιατί, ελέω της τηλεοράσεως όλοι εμφανίζονται ως δημοσιογράφοι, διεθνολόγοι, σχολιαστές, αναλυτές, σύμβουλοι και άλλα τινά.
Με άλλα λόγια το “κάτω οι μάσκες” μπορεί να εκληφθεί και ως αντίποδας της κλασσικής φράσης του Γιάννη Τσαρούχη “στην Ελλάδα είσαι ότι δηλώσεις”.
*Δημοσιογράφος-Συγγραφέας
