23/12/2022 στις 22:41
Libya the Future – (Sputnik): Στις 24 Δεκεμβρίου, η Λιβύη γιορτάζει κάθε χρόνο την επέτειο της ανεξαρτησίας της από την ιταλική αποικιοκρατία, η οποία ξεκίνησε το 1911 και συνεχίστηκε μέχρι το περίφημο ψήφισμα των Ηνωμένων Εθνών που διακηρύχθηκε το 1949.
Η επέτειος θα είναι φέτος, το 2022, παρόμοια με πριν από δέκα χρόνια καθώς η Λιβύη υποφέρει από πολιτικό και θεσμικό διχασμό και από «ελλιπή κυριαρχία», σύμφωνα με τη γνώμη ειδικών για το Λιβυκό ζήτημα.
Η Λιβύη υποφέρει από την παρουσία ιταλικών δυνάμεων στη Μισράτα, τουρκικών δυνάμεων στα δυτικά, μισθοφόρων σε ορισμένες πόλεις και ξένες βάσεις, εκτός από την πολλαπλότητα της ξένης επιρροής και επιρροής στις κρατικές αποφάσεις.
Οι ειδικοί πιστεύουν ότι η Λιβύη διέρχεται τις χειρότερες πολιτικές της φάσεις και ότι η κρίση επεκτείνεται χρόνο με το χρόνο και ο χώρος για εθνική κυριαρχία μειώνεται υπό το φως του κατακερματισμού των πολιτικών και στρατιωτικών οργάνων, καθώς και του ελέγχου των στρατιωτικών ταξιαρχιών στις αρθρώσεις λήψης αποφάσεων στην πρωτεύουσα της Λιβύης, την Τρίπολη.
Διακήρυξη της ανεξαρτησίας
Στις 24 Δεκεμβρίου 1951, ο βασιλιάς Idris Al-Senussi ανακοίνωσε, από το μπαλκόνι του παλατιού Al-Manar στη Βεγγάζη, την ανεξαρτησία της Λιβύης και είπε στην ομιλία του για την ανεξαρτησία: «Ανακοινώνουμε στο αξιότιμο λιβυκό έθνος ότι ως αποτέλεσμα της τζιχάντ, και σε εφαρμογή του ψηφίσματος των Ηνωμένων Εθνών που εκδόθηκε στις 21 Νοεμβρίου 1949, επιτεύχθηκε με τη βοήθεια του Θεού» ανεξαρτησία της αγαπημένης μας χώρας.
Η τρέχουσα κατάσταση στη Λιβύη εγείρει ερωτήματα σχετικά με τους εορτασμούς που διοργανώνει το κράτος, υπό το φως των λαϊκών φιλοδοξιών για πραγματική ανεξαρτησία.
Τα δεινά του λιβυκού δρόμου
Ο Muhammad al-Sallak, ο πρώην εκπρόσωπος του Προεδρικού Συμβουλίου της Λιβύης, απαντά στις ερωτήσεις ότι, σύμφωνα με το ψήφισμα 289 της Γενικής Συνέλευσης των Ηνωμένων Εθνών που εκδόθηκε το 1949, η Λιβύη έγινε ανεξάρτητο και κυρίαρχο κράτος, αλλά το σημερινό σκηνικό στη Λιβύη θεωρείται ” μειωμένη ανεξαρτησία».
Πρόσθεσε, στην ομιλία του στο «Sputnik», ότι η Λιβύη υποφέρει από την ξένη παρουσία στο έδαφος και τις ξένες βάσεις και τη διείσδυση ξένης επιρροής, η οποία απαιτεί να απαλλαγούμε από όλες αυτές τις εκδηλώσεις, ώστε να μπορούμε να μιλάμε για ανεξαρτησία.
Ο Al-Sallak πιστεύει ότι ο λαός της Λιβύης υποφέρει από απογοήτευση αυτήν τη στιγμή λόγω του τρέχοντος πολιτικού αδιεξόδου, του θεσμικού διχασμού, της διάδοσης των όπλων και της επανειλημμένης παραβίασης της κυριαρχίας.
Επεσήμανε ότι ο λαός της Λιβύης περιμένει μια λύση που θα του επιτρέψει να πετύχει τη θέλησή του μέσα από τις κάλπες, καθώς όλοι ανυπομονούν να επιλέξουν κάποιον να τους εκπροσωπήσει στην προεδρία, το κοινοβούλιο και όλα τα εκτελεστικά όργανα.
Στο πλαίσιο αυτό, ο Λίβυος συγγραφέας και πολιτικός αναλυτής, Afaf Al-Ferjani, είπε ότι ο δρόμος της Λιβύης αναζητά πλέον τροφή για την ημέρα του, υπό το φως των πολλαπλών κρίσεων που υποφέρει η Λιβύη.
Και πρόσθεσε, στη συνέντευξή της στο «Sputnik», ότι η σημερινή κυβέρνηση στην Τρίπολη είναι παράνομη, ενώ υπάρχουν οι αγγλικοί και ιταλικοί κανόνες, επισημαίνοντας ότι ο Αμερικανός πρέσβης στη λιβυκή πρωτεύουσα είναι αυτός που «αποφασίζει για την κυβέρνηση και δίνει τις οδηγίες του σαν να είναι ο ηγεμόνας της Λιβύης».
Και τόνισε ότι η Λιβύη διέρχεται τις χειρότερες πολιτικές της φάσεις και ότι υποφέρει από πολλαπλή επιρροή και κατοχή, ενώ η έξοδος από αυτό το σκοτεινό τούνελ έχει γίνει «σχεδόν αδύνατη» υπό το φως της διαίρεσης και του κατακερματισμού που σημειώνεται.
έλλειψη κυριαρχίας
Από την πλευρά του, ο Λίβυος πολιτικός αναλυτής, Muhammad Qashout, είπε ότι η επέτειος της ανεξαρτησίας είναι μια από τις σημαντικότερες εθνικές γιορτές αγαπητές στις καρδιές όλων των Λιβύων και είναι σχεδόν η μόνη ανάμνηση στην οποία όλοι συμφωνούν, επειδή μνημονεύει τον αγώνα. τζιχάντ και θυσίες των προγόνων κατά της αποικιοκρατίας και των Ιταλών.
Πρόσθεσε, στην ομιλία του στο «Sputnik», ότι η επέτειος της ανεξαρτησίας φέτος περνά στη σκιά της έλλειψης κυριαρχίας στα εδάφη μας λόγω του χάους στο οποίο καταστράφηκε η κρατική οντότητα από το 2011 και ενορχηστρώθηκε από εξωτερικούς χέρια που βρήκαν πολιτοφυλακές και πολιτικά ρεύματα έτοιμα να πουλήσουν τα πάντα με αντάλλαγμα το δικό τους συμφέρον».
Πρόσθεσε ότι ο δρόμος της Λιβύης πιστεύει ότι η πατρίδα και τα εδάφη του είναι «κατεχόμενα από ορισμένες χώρες, όπως οι βρετανικές και ιταλικές δυνάμεις στη Μισράτα και οι τουρκικές δυνάμεις σε όλη τη δυτική περιοχή». Πιστεύει ότι η βούληση του λιβυκού δρόμου εκπροσωπείται τώρα στη μεγάλη του επιθυμία να απελευθερώσει τη γη και να αποκαταστήσει την κυριαρχία και την εξουσία της εθνικής λήψης αποφάσεων χωρίς εξωτερικές επιταγές.
Σπούτνικ
