Ο αρθρογράφος- αναλυτής και συγγραφέας Σταύρος Λυγερός, επικεφαλής του slpress.gr μιλάει αρχικά , με αφορμή το νέο του βιβλίο ” Η εξέγερση του Πολυτεχνείου. Μια ξεχασμένη κατάθεση” . Ο Σταύρος Λυγερός, ως μέλος της Συντονιστικής Επιτροπής στην εξέγερση του Πολυτεχνείου, δίνει τη δική του πολιτική και προσωπική κατάθεση για εκείνα τα γεγονότα. Η εξέγερση του Πολυτεχνείου, λέει, ήταν μία αυθόρμητη –χωρίς κομματική καθοδήγηση– κορύφωση στον αγώνα για ελευθερία και δημοκρατία. Εγγράφηκε με δύναμη στη λαϊκή συνείδηση, επειδή εμπεριείχε την έννοια της «θυσίας», η οποία λειτουργεί σαν σηματοδότης για έθνη και λαούς. Το φοιτητικό κίνημα είναι εκείνο που εξανάγκασε τον δικτάτορα Παπαδόπουλο να δρομολογήσει το πείραμα Μαρκεζίνη για να νομιμοποιήσει πολιτικά το καθεστώς του. Εάν εκείνος ο ελιγμός είχε επιτύχει, η Ελλάδα θα είχε εγκλωβιστεί σε έναν κηδεμονευόμενο κίβδηλο κοινοβουλευτισμό.
Η εξέγερση του Νοέμβρη άνοιξε τον δρόμο για την πτώση της δικτατορίας, έστω κι αν τον ρόλο καταλύτη έπαιξε η τραγωδία της Κύπρου. Με αυτή την έννοια, το Πολυτεχνείο είναι ο ιδρυτικός «μύθος» της μεταπολιτευτικής δημοκρατίας. Κάθε μεγάλο ιστορικό γεγονός, άλλωστε, προσλαμβάνει διαστάσεις «μύθου».
Στη συνέχεια ο Σταύρος Λυγερός , αναλύει γιατί ο Κυριάκος Μητσοτάκης, είναι ο ιδεολογικά “διάδοχος” του Κώστα Σημίτη . Όπως υποστηρίζει , ο σημιτισμός κυριάρχησε, επειδή με την ισχυρή βοήθεια των κατεστημένων συστημικών ΜΜΕ επικράτησε στους κόλπους της κομματικής γραφειοκρατίας του ΠΑΣΟΚ και άρα κληρονόμησε την ευρύτατη λαϊκή βάση, που είχε συγκροτήσει ο ανδρεοπαπανδρεϊσμός.
Το αντίστοιχο συνέβη και στη ΝΔ. Ο Κυριάκος επικράτησε στη μάχη για την ηγεσία της ΝΔ για τρεις λόγους:
• Πρώτον, επειδή είχε αντίπαλό του έναν πολιτικό χωρίς χάρισμα και μάλλον φθαρμένο.
• Δεύτερον, επειδή είχε πίσω του τον παραδοσιακό ισχυρότατο πελατειακό μηχανισμό της οικογένειας Μητσοτάκη.
• Τρίτον, επειδή πρόβαλε το μεταμοντέρνο “αστικοφιλελέ” προφίλ του σαν παράγοντα ανανέωσης.
Ο Κυριάκος, λοιπόν, κέρδισε και το 2019 και το 2023 όχι μόνο επειδή είχε απέναντί του έναν φθαρμένο ΣΥΡΙΖΑ, αλλά και επειδή έχει κληρονομήσει τη λαϊκή βάση της παραδοσιακής Δεξιάς, στην οποία εκλογικά προσέθεσε το “αστικο-φιλελέ” ρεύμα και έτσι απέκτησε πλειοψηφία. Το ίδιο είχε συμβεί τη δεκαετία του 1990 με τον Σημίτη. Είχε κληρονομήσει τη μεγάλη λαϊκή εκλογική βάση του ανδρεοπαπανδρεϊκού ΠΑΣΟΚ, στην οποία είχε προσθέσει εκλογικά τη δική του “αστικό-φιλελέ” εκλογική συνεισφορά για να αποκτήσει ως σημιτικό πλέον ΠΑΣΟΚ πλειοψηφία.
Τέλος αναφορικά με τα γεγονότα στην Λωρίδα της Γάζας , ο Σταύρος Λυγερός, εκτιμά πως οι πιο σκοτεινές σελίδες στο πεδίο της ανθρωπιστικής κρίσης , όπως εξελίσσεται η κατάσταση με τους χιλιάδες νεκρούς κατά βάση αμάχους, τον οδηγεί στην εκτίμηση, ότι ο στρατηγικός στόχος του Ισραήλ, είναι να δημιουργήσει αρχικά μια πλήρως στρατιωτικοποιημένη ζώνη στο βόρειο τμήμα της Λωρίδας της Γάζας, με απώτερο στόχο τον εποικισμό της σε βάση μεγαλύτερη και από ότι συμβαίνει και στη Λωρίδα της Γάζας.
“Το φοιτητικό κίνημα είναι εκείνο που εξανάγκασε τον δικτάτορα Παπαδόπουλο να δρομολογήσει το πείραμα Μαρκεζίνη”
Μα επί κυβερνήσεως Μαρκεζίνη συνέβη το Π/χνείο. Για ποιο “πείραμα” μιλά ο αρθρογράφος;
Κομματική καθοδήγηση μπορεί να μην είχε το Π/χνείο, είχε όμως άλλη, τής οποίας τούς καθοδηγητές και τα σχέδια μπορούμε μόνο να υποθέτουμε. Τελικά, βοήθησε στην ανατροπή Παπαδοπούλου, την έλευση Ιωαννίδη και εν συνεχεία την τραγωδία τής Κύπρου, για να πέσει η χούντα. Αν είχε μείνει ο Παπαδόπουλος ίσως να είχαμε πλησιάσει σε μία μορφή “σφικτής” δημοκρατίας, η εξέλιξη τής οποίας είναι άγνωστη. Με τα “αν” γράφονται ποιήματα, αλλά όχι Ιστορία. Σίγουρα, όμως, θα είχαμε αποφύγει την καταβαράθρωση και το εξευτελισμό τής κομματικής Μεταπολίτευσης, τής αποθέωσης τής διαφθοράς και κατασπατάλησης τού δημοσίου χρήματος, τής επικράτησης των διεφθαρμένων κομματικών φατριών, που έφεραν την χώρα μας στα σημερινά της χάλια.
Το ότι ο Μητσοτάκης είναι ο διάδοχος τού Σημίτη, μόνο στραβοί δεν το βλέπουν. Τον αντιγράφει βήμα προς βήμα.