του Στέφανου Βαβλιάρα
Στις μέρες μας, ο Νεοέλληνας, ανεξαρτήτως κομματικής ή πολιτικής ταυτότητας, θέλει κι αγωνίζεται για διάκριση, ως μονάδα, ως άτομο, αφήνοντας το σύνολο, την κοινωνία, την ομάδα σε δεύτερο πλάνο. Ο ατομικισμός υπερτερεί και παρατηρείται παντού, στη δουλειά, στον αθλητισμό, στα χόμπυ, στους θεσμούς. Το εγώ έχει, υπερκεράσει το εμείς. Και μάλιστα, έχουμε δεθεί με τον καναπέ άρρηκτα. Όπως και με το “δεν βαριέσαι”, “γιατί εγώ, ας το κάνει άλλος”.
Σύμφωνα με την Αντλεριανή ψυχολογία, της ” φαντασιακής αναπλήρωσης, υπεροχής και ανόδου», ισχύει τούτο: Δεν ισχύει απλώς το, «Είμαι αυτό που φαντάζομαι πως είμαι!» αλλά ισχύει και το «Είμαι σαφέστατα πιο πάνω από εσάς και μου είναι δύσκολο να κατεβώ στο επίπεδό σας!». Γνωστό το Κινεζικό ρητό, «Μια εικόνα, χίλιες λέξεις!». Κάπως έτσι, βλέπουν κι αισθάνονται τον εαυτό τους, κάποιοι ” ξεχωριστοί ” έναντι των άλλων συνανθρώπων τους , που τους θεωρούν πρόβατα.! Το ” εμείς ” θα αργήσει να’ ρθει. Υπερισχύει το ” εγώ ” και το ” φαίνεστε ” της προσομοίωσης των μίντια και σάιτσ, και μάλιστα σε υπερθετικό βαθμό..! Ο καθένας θεωρεί τον εαυτό του ” Σωτήρα “, στήνει ένα κόμμα, πασάρει και δίπλα το όνομά του κι όπου, πάει. Αποφεύγει την συμμετοχική δημοκρατία, κουράστηκε, την βαρέθηκε, έπαψε να συζητάει με τους συμπολίτες του, τα κοινωνικά θέματα, τίποτα μα τίποτα δεν τον ενδιαφέρει. Η Δημοκρατία, είναι το πιο δύσκολο πολίτευμα πάνω στον κόσμο.
Σε καθημερινή βάση, απαιτείται συνεχής βελτίωση κι ανάταση, των δημοκρατικών διεργασιών, με συμμετοχικές διαδικασίες. Ο Έλληνας δεν θέλει να εργαστεί για την υπεράσπιση της Δημοκρατίας. Η ψήφος του είναι εκδικητική, τιμωρητική. Πιστεύουμε ότι με την αποχή και την μειοψηφία, θα επιλύσουμε τα προβλήματα. Αλλά και για έναν ακόμη λόγο. Η Δημοκρατία και δια μέσω αυτής, οι εκπρόσωποι των πολιτικών δημοκρατικών κομμάτων και θεσμών εξουσίας, ξέχασαν τον εργαζόμενο, την χήρα, τον συνταξιούχο του ΟΓΑ, τα άτομα ΑΜΕΑ, τον γεωργό, τον κτηνοτρόφο, τον ψαρά, ξέχασαν την ύπαιθρο χώρα, δεν υποστήριξαν την οικογένεια και το δημογραφικό. Θέλω όμως να προσθέσω και τούτο.
Γιατί ο άνεργος, να πάει να ψηφίσει; Γιατί η χήρα συνταξιούχος του ΟΓΑ, κι ο μικροσυνταξιούχος με τα 440 €, να μην απέχει από τις εκλογικές διαδικασίες; Κάντε μία σύγκριση. Πόσες φορές χωράει το 440,00 € στις 25.000,00 € ; Πόσες φορές χωράει το επίδομα ανεργίας στο ίδιο ποσό; Πού είναι η ισονομία κι η δικαιοσύνη; Το Δημοκρατικό μας Πολίτευμα, οφείλουμε να το προστατεύσουμε όλοι μας. Η Πολιτειακή και Πολιτική εξουσία, Κυβέρνηση, Δημοκρατικά Κόμματα, Θεσμοί, Δικαιοσύνη πρέπει να θέσουν άλλες προτεραιότητες, για τον λαό και την Πατρίδα μας.
Αλλά κι η Ενωμένη Ευρώπη, με τα όργανα και τις Επιτροπές, δεν τα είδαν και ούτε τα βλέπουν. Κοιτάνε μόνον την πάρτη τους. Ας αφήσουν και λίγα ψίχουλα να πέσουν απ’ το ” γιορτινό ” τραπέζι τους. Να σκύψουν με ιδιαίτερη προσοχή στην επίλυση των χρόνιων προβλημάτων, των πολιτών της Ευρώπης, να μειωθούν οι ανισότητες, να γίνουν τα όργανα ανθρωποκεντρικά. Ο σύγχρονος πολιτισμός, κτίζεται με άλλα δεδομένα, με επίκεντρο τον ίδιο τον άνθρωπο κι όχι τις μηχανές. Στην νέα πενταετία η Ε.Ε., πρέπει να απαντήσει στο πρόβλημα του Δημογραφικού, με προγράμματα και γενναία μέτρα στήριξης της οικογένειας και της ενίσχυσης της ύπαιθρης χώρας κάθε Περιφέρειας. Κατά την ταπεινή μου γνώμη, η άνοδος των ακροδεξιών κι εθνικιστικών ομάδων, είναι ζήτημα ταυτοτικό και βρίσκει έδαφος ανόδου, λόγω αυτών των ισοπεδοτικών στερήσεων.
Η ισότητα θα επιτευχθεί μέσα από δρόμους ανάπτυξης, Πολιτικής Ενοποίησης, Ενιαίου Αμυντικού Δόγματος κι Ενιαίας Εξωτερικής Πολιτικής. Πρέπει να ξανακτιστεί και να δημιουργηθεί η Χρυσή εποχή της Κοινωνικής Σοσιαλδημοκρατίας, που ζήσαμε οι παλαιότεροι. Τα Σοσιαλδημοκρατικά κόμματα να αναδείξουν κι επιδείξουν το στίγμα, για μια κοινωνικά δίκαιη Ευρώπη, όλων των ευρωπαϊκών υποθέσεων. Οι νέοι ηγέτες της Σοσιαλιστικής Παράταξης, καλούνται να προετοιμάσουν και να καταθέσουν τις προτάσεις και το αποτύπωμα τους, σ’ αυτήν την κατεύθυνση, αν θέλουν να τους θυμούνται. Στέφανος Βαβλιάρας Πρώην Δήμαρχος Αιανής Συνταξιούχος Δάσκαλος
