Στην Τουρκία δεν υπάρχει δικαιοσύνη. Έχει εκμηδενιστεί προ πολλού. Χιλιάδες αθώοι άνθρωποι βασανίζονται στα μπουντρούμια. Ο μνησίκακος Ερντογάν κλέβει τις ζωές των ανθρώπων. Ξέρετε τι σημαίνει να κλέβεις χρόνια από τη ζωή των ανθρώπων που είναι άγνωστο το τέλος της; Μπορείτε να φανταστείτε τι βασανιστήριο είναι αυτό για έναν άνθρωπο που μένει ανάμεσα σε τέσσερις τοίχους δεκάδες χρόνια; Έξω η ζωή συνεχίζεται σαν να μην βρίσκονται στη φυλακή αυτοί. Γλέντια στις πόλεις. Σειρές στις τηλεοράσεις. Γεννήσεις και θάνατοι, με αποστολή λουλουδιών και στις δύο περιπτώσεις. Σκεφτείτε τα παιδιά που οι πατεράδες τους βρίσκονται στη φυλακή ενώ είναι αθώοι. Τι πόνο υπομένουν. Πώς μεγαλώνουν. Τελειώνουν το σχολείο μέχρι να βγει ο πατέρας τους από τη φυλακή. Οι σφαίρες τελειώνουν όταν τις ρίχνεις, τα χρόνια τελειώνουν, η φυλάκιση τελειώνει όσο την εκτίεις, όμως η δική τους δεν τελειώνει. Η ζωή συνεχίζεται έξω. Εκείνοι ξεχνιούνται μέσα. Δεν γίνονται είδηση καν στις εφημερίδες πλέον. Κάποτε εμφανίζεται κάποιος ελεήμων και τους θυμάται. Δεν πιστεύω ότι έχει συνείδηση ο Ταγίπ Ερντογάν, όπως και πάρα πολλοί δικτάτορες που πέρασαν. Πιστεύει στον Θεό; Αν πίστευε, θα πίστευε ότι υπάρχει παράδεισος και θα φοβόταν. Δεν θα έκανε αυτά που κάνει. Χιλιάδες άνθρωποι διέφυγαν στο εξωτερικό, από την κακία του και τη χώρα τους στην οποία δεν υπάρχει δικαιοσύνη. Και εκείνοι βασανίζονται νοσταλγώντας τη χώρα τους. Με εκείνη τη νοσταλγία ζουν. Ουσιαστικά δεν υπάρχει άλλο πιο σημαντικό θέμα προς συζήτηση από αυτά στις συνεντεύξεις στις τηλεοράσεις. Κανείς όμως δεν τα συζητά. Μας μιλούν για τον πληθωρισμό. Για τον κατώτατο μισθό. Για την ενεργειακή πολιτική. Για εκλογικές δημοσκοπήσεις. Για τις νέες πολιτικές σε σχέση με την Κύπρο. Αβάσταχτα διαμάντια της ζωής που κάποιοι είναι έξω και κάποιοι στο κελί. Σας βαρέθηκα όλους.
Έχω να πω το εξής. Δεν είμαι από εκείνους που περιμένει δικαιοσύνη από την Τουρκία. Τα δικαστήριά της δεν είναι δικαστήρια για εμένα. Κουράστηκα και να διαβάζω και να βρίζω για τις θλιβερές ιστορίες αυτού του συστήματος που προσπαθεί να συγκαλύψει τους δράστες των εγκλημάτων παιδιών που απάγονται, βιάζονται και μετά δολοφονούνται. Αυτά μου προκαλούν τόσο πόνο όσο και το να σκέφτομαι ότι πήραν όμηρο την πατρίδα μας και την κοινότητά μας. Περνούμε μέσα από μια ζωή που μας κάνει να λέμε πως «πέθανε η ανθρωπιά». Και τα παιδιά μας είναι θύματά τους σε εκείνο τον τρομερό σεισμό. Η πλεονεξία για χρήματα τους έχει τυφλώσει τόσο πολύ που εξέδωσαν φανερά αμνηστία για εκείνα τα σάπια κτήρια. Να χαθεί αυτός ο κόσμος; Να χαθεί, δεν με νοιάζει. Ο μεγαλύτερος ένοχος αυτής της τραγωδίας είναι ο Ταγίπ Ερντογάν που κάνει τη χώρα ό,τι θέλει. Πρώτα απ όλους εκείνος εξέδωσε αυτή την αμνηστία. Μάλιστα καυχήθηκε γι’ αυτό. Ως εκ τούτου, όποια απόφαση και αν βγει από το δικαστήριο στο Αντίγιαμαν, για εμένα δεν πρόκειται να είναι δίκαιη. Δεν γίνεται να μην λογοδοτήσουν σε όλες τις υποθέσεις σε σχέση με τον σεισμό ο Ταγίπ Ερντογάν και η ομάδα του. Καταλαβαίνω τις πονεμένες οικογένειες που έχασαν τα παιδιά τους, τα οποία ήταν ό,τι πιο πολύτιμο είχαν. Και για να πω την αλήθεια, διστάζω να γράψω αυτές τις απόψεις μου. Διστάζω να τις υποστηρίξω. Και νομίζω ότι και εκείνες δεν θα ήθελαν να υποστηριχθούν στην εφημερίδα μας. Ίσως να σκέφτονται ότι θα πλήξει την υπόθεσή τους η υπεράσπιση από την εφημερίδα των «προδοτών». Πιστεύουν ότι θα είναι νίκη της δικαιοσύνης η τιμωρία με διά βίου φυλάκιση μερικών ατόμων. Αν δεν συμβεί αυτό, θα πουν πως «κατέρρευσε η δικαιοσύνη». Αυτή η δικαιοσύνη έχει καταρρεύσει προ πολλού για εμένα και τους αθώους ανθρώπους που βρίσκονται για χρόνια στα κελιά των φυλακών στην Τουρκία. Ακόμα και αν τιμωρηθούν με διά βίου φυλάκιση ο ιδιοκτήτης του ξενοδοχείου και η ομάδα του, που έτσι πρέπει να γίνει, εγώ πάλι δεν πρόκειται να πω «ζήτω η τουρκική δικαιοσύνη». Αν πω έτσι, θα θεωρείται ότι διέπραξα αδικία και ασέβεια προς τους αθώους που βρίσκονται στα κελιά.
Αυτά που γράφω εγώ τώρα θα γραφτούν και από άλλους μια μέρα. Και μάλιστα πολύ χειρότερα. Θα σβηστεί από παντού το όνομα του Ταγίπ Ερντογάν. Και θα αναφέρονται ένας προς έναν οι συμφορές στις οποίες έσυρε τη χώρα και οι λύπες που ανάγκασε τους ανθρώπους να υπομένουν. Όχι τώρα. Όταν πεθάνει ο Ταγίπ Ερντογάν…
