Δεν έχουν δουλειά πλέον οι δικοί μας, όμως, μην νομίζετε ότι τελείωσαν. Γυρίζουν ανάμεσά μας με χίλιες δύο δολιότητες. Περιμένουν την κατάλληλη ώρα. Υπάρχουν κάποιοι που καίγονται από επιθυμία λέγοντας «αχ και να ξεσπούσε ένας πόλεμος και να καθαρίζαμε τους γκιαούρηδες ανάμεσά μας που αγαπούν τους Έλληνες»… Για παράδειγμα, ένας παλιός Κύπριος ράφτης περιμένει εκείνη τη στιγμή. Και απολαμβάνει πολύ να ανακοινώνει σε όλους ότι περιμένει εκείνη τη στιγμή. Τις προάλλες ρώτησα μερικά άτομα: «Αν ξεσπάσει πόλεμος και πάλι, θα πιάσεις το όπλο και θα πας στη σκοπιά;» «Τρελός είμαι να πάω», είπε ένας. Μετάνιωσε χίλιες φορές που πήγε προηγουμένως. Και κάποιοι που θα πάνε από εδώ και μπρος θα χτυπηθούν όλοι πισώπλατα!

Μήπως προκάλεσε έκπληξη το γεγονός ότι τους τελευταίους έξι μήνες ήρθαν τρεις εκτελεστές από την Τουρκία για να δολοφονήσουν ανθρώπους; Πώς μπαίνουν από τα σύνορά μας; Μήπως μετατράπηκαν σε σουρωτήρι τα σύνορά μας; Δεν μετατράπηκαν σε σουρωτήρι αδελφέ, ήταν ούτως ή άλλως σουρωτήρι. Πάντα ήταν σουρωτήρι μετά τον δρόμο που σύνδεσε την Κερύνεια με την Ανατολία. Εκείνο τον δρόμο χρησιμοποίησαν και εκείνοι που ήρθαν για να δολοφονήσουν τον Κουτλού Ανταλί πριν 28 χρόνια. Και τον σκότωσαν. Κοιτάξαμε κλαίγοντας τη ματωμένη του σορό που κειτόταν στην άσφαλτο στη μέση του δρόμου. Ακόμα ρωτάμε βλακωδώς ο ένας τον άλλο «ποιος τον σκότωσε;». Έριξαν πυροβολισμούς δύο φορές στην εφημερίδα μας σε διάστημα τεσσάρων μηνών. Ήρθαν για να μας σκοτώσουν. Ο ένας από τη Μαλάτια. Ο άλλος από το Έρζουρουμ. Από πού έφεραν το όπλο; Το έφεραν μαζί τους ή το βρήκαν εδώ; Από πού να ξέρουμε; Ήταν το 2011 και τα σύνορά μας ήταν πάλι σουρωτήρι. Ο ένας έριξε τις σφαίρες στο εσωτερικό της εφημερίδας και το ίδιο βράδυ επιβιβάστηκε στο αεροπλάνο και έφυγε για την Τουρκία. Κανείς δεν τον έψαξε, κανείς δεν ρώτησε γι’ αυτόν. Ο άλλος συνελήφθη, όμως δεν είπε ποιος του έδωσε την εντολή να σκοτώσει.

Από εκείνο τον δρόμο ήρθαν και εκείνοι που γάζωσαν τον Χαλίλ Φαλιαλι στήνοντάς του καρτέρι. Και μάλιστα με Καλάσνικοφ. Συνδέσαμε δρόμο από την Κερύνεια προς τους δολοφόνους μας! Πρόσφατα μαθαίνουμε πώς πέρασαν χωρίς έλεγχο από το λιμάνι της Αμμοχώστου κοτζάμ TIR. Τελικά, λέει, δεν λειτουργεί με την πλήρη δυναμικότητά του το μηχάνημα X-Ray, το οποίο χάρισε στο λιμάνι η Τουρκία. Καθημερινά μπορεί να ελέγξει μόνο 25-30 οχήματα, λέει. Όμως, περνούν 200 οχήματα την ημέρα από εκείνο το λιμάνι. Δηλαδή, οι τελωνειακοί ελέγχουν μόνο κάποια από αυτά και δεν μπορούν να ελέγξουν την πλειοψηφία! Το πρόσωπο που ήρθε πρόσφατα και ομολόγησε ότι ήρθε για να σκοτώσει, πέρασε από το λιμάνι μέσα σε TIR. Πόσο άνετα!

Όσον αφορά τους εν δυνάμει δολοφόνους ανάμεσά μας, αυτοί ακόμα είναι γεμάτοι με εχθρότητα για τους Ελληνοκύπριους. Ακόμα απαγγέλλουν το ποίημα «Μίσος». Ακόμα ορκίζονται ότι «Αυτό το μίσος δεν θα φύγει από εμένα». Και νιώθουν μεγάλη οργή προς όσους δημιούργησαν στενές σχέσεις με Ελληνοκύπριους. Πόσοι υπάρχουν ανάμεσά τους που καυχιούνται διηγούμενοι πόσους Ελληνοκύπριους σκότωσαν, όπως ο Τουργκούτ Γέναγραλι; Δεν έπαψαν ποτέ να λατρεύουν την Τουρκία. Κατά τις εθνικές ημέρες αναρτούν σημαίες στα σπίτια τους και στις 20 Ιουλίου λένε το τραγούδι «συνδέσαμε δρόμο από την Κερύνεια». Δεν υπάρχει ανάμεσά τους κανείς που δεν έφαγε ελληνοκυπριακά λάφυρα. Διαπράττουν πάντα κάτω από τη σκιά της σημαίας τις ατασθαλίες τους, τις απάτες τους και τις πλαστογραφίες τους. Διότι ο εθνικισμός είναι το τελευταίο καταφύγιο των ποταπών. Κρατούν στα χέρια τους και τα ΜΜΕ, εκτός από μερικά. Δηλητηριάζουν τον λαό με δημοσιεύματα που μυρίζουν μίσος και εχθρότητα. Δεν ανέχονται καν όσους λένε είμαι μόνο «Κύπριος», όχι Τουρκοκύπριος. Μάλιστα, δεν μπορούν να ακούνε τη λέξη Κύπρος. Μόνο το «Τούρκος» θέλουν!

Όμως, όπως είπα, οι δολοφόνοι μας έρχονται από την Τουρκία τώρα. Πλέον δεν έμεινε ψωμί για τους ίδιους! Τα σύνορά μας μετατράπηκαν σε σουρωτήρι; Μην νοιάζεστε. Ουσιαστικά είναι κοινότητα που μετατράπηκε σε σουρωτήρι!

politis.com.cy