Τα αντίποινα του Ιράν κατά του Ισραήλ δεν πραγματοποιήθηκαν μόνα τους. Οι στρατηγικοί εταίροι Ρωσία και Κίνα καλύπτουν τα νώτα της Τεχεράνης και ο ρόλος τους στη σύγκρουση της Δυτικής Ασίας θα αυξηθεί αν οι ΗΠΑ δεν κρατήσουν το Ισραήλ υπό έλεγχο.

Pepe Escobar* / 15 ΑΠΡΙΛΊΟΥ 2024

Λίγο περισσότερο από 48 ώρες πριν από το εναέριο μήνυμα του Ιράν προς το Ισραήλ πάνω από τον ουρανό της Δυτικής Ασίας, ο Ρώσος αναπληρωτής υπουργός Εξωτερικών Σεργκέι Ριαμπκόφ επιβεβαίωσε, επισήμως, αυτό που μέχρι τώρα ήταν, στην καλύτερη περίπτωση, μυστικές διπλωματικές συζητήσεις:

Η ρωσική πλευρά διατηρεί επαφή με τους Ιρανούς εταίρους για την κατάσταση στη Μέση Ανατολή μετά το ισραηλινό χτύπημα στο ιρανικό προξενείο στη Συρία.

Ο Ryabkov πρόσθεσε: “Παραμένουμε σε συνεχή επαφή [με το Ιράν]. Νέες εμπεριστατωμένες συζητήσεις για όλο το φάσμα των θεμάτων που σχετίζονται με τη Μέση Ανατολή αναμένονται επίσης στο εγγύς μέλλον στο πλαίσιο των BRICS”.

Στη συνέχεια σκιαγράφησε τη μεγάλη εικόνα:

Η συναίνεση με τις ισραηλινές ενέργειες στη Μέση Ανατολή, οι οποίες βρίσκονται στον πυρήνα της πολιτικής της Ουάσινγκτον, γίνεται με πολλούς τρόπους η βασική αιτία νέων τραγωδιών.

Εδώ, συνοπτικά, είχαμε τον κορυφαίο διπλωματικό συντονιστή της Ρωσίας με τις BRICS – κατά τη χρονιά της ρωσικής προεδρίας του πολυπολικού οργανισμού – να στέλνει έμμεσα μηνύματα ότι η Ρωσία καλύπτει το Ιράν. Το Ιράν, θα πρέπει να σημειωθεί, μόλις έγινε πλήρες μέλος των BRICS+ τον Ιανουάριο.

Το εναέριο μήνυμα του Ιράν αυτό το Σαββατοκύριακο το επιβεβαίωσε στην πράξη: τα συστήματα καθοδήγησης των πυραύλων τους χρησιμοποίησαν το κινεζικό σύστημα δορυφορικής πλοήγησης Beidou καθώς και το ρωσικό σύστημα GLONASS.

Αυτή είναι η ρωσική-κινεζική αντικατασκοπεία που ηγείται από πίσω και ένα γραφικό παράδειγμα των BRICS+ σε κίνηση.

Το “παραμένουμε σε συνεχή επαφή” του Ryabkov καθώς και οι πληροφορίες δορυφορικής πλοήγησης επιβεβαιώνουν τη βαθιά διαπλεκόμενη συνεργασία μεταξύ της στρατηγικής εταιρικής σχέσης Ρωσίας- Κίνας και του κοινού στρατηγικού εταίρου τους, του Ιράν.

Με βάση την τεράστια εμπειρία στην Ουκρανία, η Μόσχα γνώριζε ότι η βιβλική ψυχοπαθής γενοκτονική οντότητα θα συνέχιζε να κλιμακώνεται αν το Ιράν συνέχιζε απλώς να ασκεί “στρατηγική υπομονή”.

Η μετεξέλιξη της “στρατηγικής υπομονής” σε μια νέα στρατηγική ισορροπία έπρεπε να πάρει κάποιο χρόνο – συμπεριλαμβανομένων των ανταλλαγών υψηλού επιπέδου με τη ρωσική πλευρά. Εξάλλου, ο κίνδυνος παρέμενε ότι η ισραηλινή επίθεση εναντίον της κατοικίας του ιρανικού προξενείου/πρέσβη στη Δαμασκό θα μπορούσε κάλλιστα να αποδειχθεί το 2024 το remix της δολοφονίας του Αρχιδούκα Φραγκίσκου Φερδινάνδου.

Και μην ξεχνάτε τα Στενά του Ορμούζ.

Η Τεχεράνη κατάφερε να ανατρέψει τις μαζικές δυτικές ψυχολογικές επιχειρήσεις που αποσκοπούσαν στο να την ωθήσουν σε ένα στρατηγικό σφάλμα.

Το Ιράν ξεκίνησε με ένα αριστούργημα αποπροσανατολισμού. Καθώς το αμερικανοϊσραηλινό πορνό φόβου ξεπέρασε τα όρια, τροφοδοτούμενο από ύποπτες δυτικές “πληροφορίες”, το Ισλαμικό Σώμα Φρουρών της Επανάστασης (IRGC) έκανε μια γρήγορη πλάγια κίνηση, καταλαμβάνοντας ένα ισραηλινής ιδιοκτησίας πλοίο μεταφοράς εμπορευματοκιβωτίων κοντά στα Στενά του Ορμούζ.

Αυτός ήταν ένας κατεξοχήν κομψός ελιγμός – υπενθυμίζοντας στη συλλογική Δύση ότι η Τεχεράνη κατέχει τα Στενά του Ορμούζ, ένα γεγονός απροσμέτρητα πιο επικίνδυνο για ολόκληρο τον δυτικό οικονομικό πύργο από τραπουλόχαρτα από οποιοδήποτε περιορισμένο χτύπημα στο “αεροπλανοφόρο” τους στη Δυτική Ασία. Αυτό συνέβη ούτως ή άλλως.

Και για άλλη μια φορά, με κάποια κομψότητα. Σε αντίθεση με αυτόν τον “ηθικό” στρατό που ειδικεύεται στη δολοφονία γυναικών, παιδιών και ηλικιωμένων και στο βομβαρδισμό νοσοκομείων, τζαμιών, σχολείων, πανεπιστημίων και ανθρωπιστικών αυτοκινητοπομπών, η ιρανική επίθεση στόχευσε βασικές ισραηλινές στρατιωτικές τοποθεσίες, όπως οι αεροπορικές βάσεις Νεβατίμ και Ραμόν στη Νεγκέβ και ένα κέντρο πληροφοριών στα κατεχόμενα υψίπεδα του Γκολάν – τα τρία κέντρα που χρησιμοποίησε το Τελ Αβίβ στο χτύπημά του στο προξενείο του Ιράν στη Δαμασκό.

Αυτό ήταν ένα άκρως χορογραφημένο σόου. Πολλαπλές ενδείξεις έγκαιρης προειδοποίησης χάρισαν στο Τελ Αβίβ άφθονο χρόνο για να επωφεληθεί από τις αμερικανικές πληροφορίες και να εκκενώσει μαχητικά αεροσκάφη και προσωπικό, το οποίο ακολουθήθηκε δεόντως από μια πληθώρα αμερικανικών στρατιωτικών ραντάρ που συντόνιζαν την αμυντική στρατηγική.

Η αμερικανική δύναμη πυρός ήταν αυτή που συνέτριψε το μεγαλύτερο μέρος αυτού που μπορεί να ήταν ένα σμήνος από 185 μη επανδρωμένα αεροσκάφη Shahed-136 – χρησιμοποιώντας τα πάντα, από αεράμυνα πλοίων μέχρι μαχητικά αεροσκάφη. Τα υπόλοιπα καταρρίφθηκαν πάνω από την Ιορδανία από τον στρατό του Μικρού Βασιλιά – ο αραβικός δρόμος δεν θα ξεχάσει ποτέ την προδοσία του – και στη συνέχεια από δεκάδες ισραηλινά αεροσκάφη.

Η άμυνα του Ισραήλ ήταν εκ των πραγμάτων κορεσμένη από το combo drone αυτοκτονίας-βαλλιστικών πυραύλων. Στο μέτωπο των βαλλιστικών πυραύλων, αρκετοί διαπέρασαν τον πυκνό λαβύρινθο της ισραηλινής αεράμυνας, με το Ισραήλ να ισχυρίζεται επίσημα εννέα επιτυχημένα χτυπήματα – είναι αρκετά ενδιαφέρον ότι όλοι τους έπληξαν υπερσυναφείς στρατιωτικούς στόχους.

Το όλο σόου είχε τον προϋπολογισμό ενός μεγαθήριου μπλοκμπάστερ. Για το Ισραήλ – χωρίς καν να υπολογίζεται η τιμή των αμερικανικών, βρετανικών και ισραηλινών αεροσκαφών – μόνο το πολυεπίπεδο σύστημα αναχαίτισης του κόστισε τουλάχιστον 1,35 δισεκατομμύρια δολάρια, σύμφωνα με ισραηλινό αξιωματούχο. Ιρανικές στρατιωτικές πηγές υπολογίζουν το κόστος των δικών τους αεροσκαφών και πυραυλικών σάλων σε μόλις 35 εκατομμύρια δολάρια – το 2,5 τοις εκατό των δαπανών του Τελ Αβίβ – που έγιναν με πλήρη εγχώρια τεχνολογία.

Μια νέα δυτικοασιατική σκακιέρα

Χρειάστηκαν μόνο λίγες ώρες για να μετατρέψει τελικά το Ιράν τη στρατηγική υπομονή σε σοβαρή αποτροπή, στέλνοντας ένα εξαιρετικά ισχυρό και πολυεπίπεδο μήνυμα στους αντιπάλους του και αλλάζοντας αριστοτεχνικά το παιχνίδι σε ολόκληρη τη σκακιέρα της Δυτικής Ασίας.

Εάν οι βιβλικοί ψυχοπαθείς εμπλακούν σε έναν πραγματικό θερμό πόλεμο εναντίον του Ιράν, δεν υπάρχει καμία περίπτωση το Τελ Αβίβ να μπορέσει να αναχαιτίσει εκατοντάδες ιρανικούς πυραύλους – τους υπερσύγχρονους που αποκλείονται από την τρέχουσα παράσταση – χωρίς έναν μηχανισμό έγκαιρης προειδοποίησης που θα απλώνεται σε αρκετές ημέρες. Χωρίς την ομπρέλα όπλων και κονδυλίων του Πενταγώνου, η ισραηλινή άμυνα είναι μη βιώσιμη.

Θα είναι συναρπαστικό να δούμε τι διδάγματα θα πάρει η Μόσχα από αυτή την πληθώρα φώτων στον ουρανό της Δυτικής Ασίας, με τα πονηρά μάτια της να παρακολουθούν την ξέφρενη ισραηλινή, πολιτική και στρατιωτική σκηνή, καθώς η ζέστη συνεχίζει να ανεβαίνει στον αργά βράζοντα -και τώρα ουρλιάζοντα- βάτραχο.

Όσο για τις ΗΠΑ, ένας πόλεμος στη Δυτική Ασία -που δεν έχει σεναριοθετηθεί από τις ίδιες- δεν εξυπηρετεί τα άμεσα συμφέροντά τους, όπως επιβεβαίωσε μέσω ηλεκτρονικού ταχυδρομείου ένα παλαιάς κοπής στέλεχος του Βαθέος Κράτους:

Αυτό θα μπορούσε να τερματίσει οριστικά την περιοχή ως πετρελαιοπαραγωγό περιοχή και να ανεβάσει αστρονομικά την τιμή του πετρελαίου σε επίπεδα που θα συντρίψουν την παγκόσμια χρηματοπιστωτική δομή. Είναι νοητό ότι το τραπεζικό σύστημα των Ηνωμένων Πολιτειών θα μπορούσε να καταρρεύσει ομοίως, αν η τιμή του πετρελαίου ανέβει στα 900 δολάρια το βαρέλι, εάν το πετρέλαιο της Μέσης Ανατολής αποκοπεί ή καταστραφεί.

Δεν είναι περίεργο που ο συνδυασμός Μπάιντεν, λίγες ημέρες πριν από την ιρανική απάντηση, παρακαλούσε μανιωδώς το Πεκίνο, το Ριάντ και την Άγκυρα, μεταξύ άλλων, να συγκρατήσουν την Τεχεράνη.Οι Ιρανοί ίσως και να είχαν συμφωνήσει – αν το Συμβούλιο Ασφαλείας του ΟΗΕ είχε επιβάλει μόνιμη κατάπαυση του πυρός στη Γάζα για να κατευνάσει την περιφερειακή θύελλα. Η Ουάσινγκτον ήταν βουβή.

Το ερώτημα τώρα είναι αν θα παραμείνει βουβή. Ο Mohammad Bagheri, αρχηγός του Γενικού Επιτελείου των ιρανικών ενόπλων δυνάμεων, μπήκε κατευθείαν στο θέμα:

Μεταφέραμε μήνυμα στην Αμερική μέσω της ελβετικής πρεσβείας ότι οι αμερικανικές βάσεις θα γίνουν στρατιωτικός στόχος εάν χρησιμοποιηθούν σε μελλοντικές επιθετικές ενέργειες του σιωνιστικού καθεστώτος. Θα το θεωρήσουμε αυτό ως επίθεση και θα ενεργήσουμε αναλόγως.

Το αμερικανικό δίλημμα επιβεβαιώνει και ο πρώην αναλυτής του Πενταγώνου Michael Maloof: Έχουμε περίπου 35 βάσεις που περιβάλλουν το Ιράν και με τον τρόπο αυτό καθίστανται ευάλωτες.

Έπρεπε να είναι αποτρεπτικές. Είναι σαφές ότι η αποτροπή δεν είναι πλέον στο τραπέζι εδώ.Τώρα γίνονται η αμερικανική “αχίλλειος πτέρνα” λόγω των ευπαθειών τους σε επιθέσεις.

Όλα τα στοιχήματα είναι ανοιχτά για το πώς ο συνδυασμός ΗΠΑ-Ισραήλ θα προσαρμοστεί στη νέα πραγματικότητα αποτροπής που έχει διαμορφώσει το Ιράν. Ότι απομένει, αυτήν την ιστορική στιγμή, είναι η σημασία που εγκυμονεί η αεροπορική επίδειξη του μουσουλμανικού Ιράν που εξαπολύει μόνο τα εκατοντάδες μη επανδρωμένα αεροσκάφη και πυραύλους στο Ισραήλ, ένα κατόρθωμα που εξυμνείται σε όλες τις χώρες του Ισλάμ. Και ιδιαίτερα από την ταλαιπωρημένη αραβική οδό, υποταγμένη από παρηκμασμένες μοναρχίες που συνεχίζουν να κάνουν δουλειές με το Ισραήλ πάνω από τα νεκρά σώματα των Παλαιστινίων της Γάζας.

Πηγή: https://thecradle.co/articles/how-irans-strategic-patience-switched-to-serious-deterrence

*Ο Pepe Escobar είναι αρθρογράφος στο The Cradle, αρχισυντάκτης στο Asia Times και ανεξάρτητος γεωπολιτικός αναλυτής που επικεντρώνεται στην Ευρασία. Από τα μέσα της δεκαετίας του 1980 έχει ζήσει και εργαστεί ως ξένος ανταποκριτής στο Λονδίνο, το Παρίσι, το Μιλάνο, το Λος Άντζελες, τη Σιγκαπούρη και την Μπανγκόκ. Είναι συγγραφέας αμέτρητων βιβλίων- το τελευταίο του είναι το Raging Twenties.