ΣΚΙΤΣΟ ΤΟΥ ΚΥΡΙΑΚΟΥ ΓΚΟΥΜΑ MAY 4, 2017
Του Νίκου Αντωνιάδη* – Νέα Υόρκη
Βρισκόμαστε ίσως στην πιο κρίσιμη καμπή της σύγχρονης ιστορίας μας. Δεν μιλάμε απλά για την επίλυση του Κυπριακού. Μιλάμε για την «επίλυση» των συμφερόντων όλων όσων εμπλέκονται γύρω από τη θαλάσσια περιοχή μας και το φυσικό μας πλούτο. Γι’ αυτό είναι σημαντικό να γνωρίσουμε λίγο κάποιες ορολογίες, κάποιες βασικές, τουλάχιστον, έννοιες, μιας και η προπαγάνδα της Τουρκίας είναι τόσο έντονη (και δυστυχώς, συχνά, επιτυχημένη), που αν δεν ψάξουμε, αν δεν μελετήσουμε, μπορεί εύκολα να μας πιάσει στον ύπνο και επίσης εύκολα να μας κάνει να πιστέψουμε κι εμείς όσα λέει!
Σύμφωνα με τον απλό ορισμό της Wikipedia, «Η Υφαλοκρηπίδα είναι τμήμα του παράκτιου βυθού της θάλασσας και… όταν η προέκταση αυτή της υφαλοκρηπίδας υπολογίζεται από ίχνη «ηπειρωτικής ακτής», τότε πρόκειται για ηπειρωτική υφαλοκρηπίδα (continental shelf), όταν αυτή υπολογίζεται από ίχνη «νησιωτικής ακτής», τότε πρόκειται για νησιωτική υφαλοκρηπίδα (insular shelf).
Τόσο στην ηπειρωτική όσο και στη νησιωτική υφαλοκρηπίδα, κατά το Διεθνές Δίκαιο, η κυριαρχία ανήκει στο κράτος όπου και ανήκουν οι αντίστοιχες ακτές». Ξεκάθαρο!
Κάτι τέτοιο φυσικά δεν φαίνεται πως είναι «ξεκάθαρο» αλλά ούτε και αρέσει στην Τουρκία, η οποία, μέσα από τους αιώνες, «διεκδικεί» ακόμη και «καμένα άχυρα» με κάθε τρόπο και με κάθε μέσο, ως μέρος της συνεχούς, παράλογης, επεκτατικής της πολιτικής.
Εξού και η προχτεσινή κίνηση του Μόνιμου Αντιπροσώπου της Τουρκίας στον ΟΗΕ, ο οποίος κατέθεσε έγγραφο στον ΟΗΕ, και στο οποίο «επαναφέρεται» η αμφισβήτηση της Κυπριακής ΑΟΖ, διατυπώνοντας τη ρητή διεκδίκηση του Οικοπέδου 6, ως μέρους της Τουρκικής υφαλοκρηπίδας, συνεχίζοντας με αυτό τον τρόπο την παράνομη-παράλογη θέση της Τουρκίας ότι «τα νησιά δεν δικαιούνται υφαλοκρηπίδας» (Σύμβαση ΟΗΕ για το Δίκαιο, 1982).
Το ερώτημα είναι εμείς τι κάνουμε;
Θα προχωρήσουμε να αξιοποιήσουμε και να καρπωθούμε τον μεγάλο ορυκτό μας πλούτο, προς όφελος της πατρίδας μας, ανεξάρτητα με το τι θα «πράξει» η Τουρκία (σε σχέση με τη λύση του Κυπριακού), αγνοώντας τις απειλές της; Ή, Θα υποχωρήσουμε για ακόμη μια (τελευταία) φορά στις παράλογες απαιτήσεις της Τουρκίας, ανεχόμενοι να εμπλακεί μέσα και στα (υδάτινα) πόδια μας, ειδικά χωρίς το ανάλογο, ουσιαστικό και δίκαιο για εμάς αντάλλαγμα; (Π.χ. πλήρη και άμεση αποχώρηση στρατευμάτων, απόσυρση εγγυήσεων, μη αποδοχή των τεσσάρων ελευθεριών για του Τούρκους υπηκόους σε μια επανενωμένη Κύπρο, κ.ο.κ.);
Η Ελλάδα τι θα κάνει τελικά;
Θα συνεχίσει να επιδεικνύει φόβο έναντι της Τουρκίας, μη τολμώντας να οριοθετήσει τις ΑΟΖ της; Ή, Θα προχωρήσει άμεσα, μαζί με την Κύπρο και την Αίγυπτο στην πλήρη οριοθέτηση της συγκεκριμένης περιοχής της Ανατολικής Μεσογείου, η οποία θεωρείται ως η πλουσιότερη περιοχή σε κοιτάσματα υδρογονανθράκων;
Να σημειωθεί πως σε παλαιότερη παρέμβαση της τότε Ελληνικής κυβέρνησης δεν έγινε σωστή οριοθέτηση στο Οικόπεδο 4, και με βάση την πρώτη Τριμερή Σύνοδο Κορυφής Αιγύπτου, Ελλάδας και Κύπρου (Κάϊρο, 8.11.14), στο κοινό ανακοινωθέν, μεταξύ άλλων, υπογραμμίζεται ο οικουμενικός χαρακτήρας της Σύμβασης του ΟΗΕ για το Δίκαιο της Θάλασσας με κοινή απόφαση «να οριοθετηθούν οι θαλάσσιες ζώνες».
Κάτι που δεν έχει ακόμη γίνει πράξη.
Τέλος, τι γίνεται όσον αφορά την Τουρκία;
Έστω κι αν η Τουρκία «δεν υπολογίζει» την Κύπρο και την Ελλάδα, θα τα βάλει και με την Αίγυπτο, και με την Ιταλία και με την Γαλλία; (Η Ιταλική ENI και η Γαλλική Total είναι οι εταιρίες που αδειοδοτήθηκαν για να διεξάγουν έρευνες στο τεμάχιο 8 (ΕΝΙ) και 6 (Total και ΕΝΙ)).
Λαμβάνοντας υπόψιν τα πιο πάνω, θεωρώ πως οι μέχρι τώρα κινήσεις της κυβέρνησης μας σε ότι αφορά τις συνεργασίες – συνεταιρισμούς στο θέμα Φυσικού Αερίου, ήταν οι ορθές, και μόνο αν και εφόσον ανατραπούν αυτά τα δεδομένα θα ανατραπεί και το πλεονέκτημα που έχει αποκτήσει ο Πρόεδρος Αναστασιάδης.
Γιατί, το θηρίο που λέγεται Τουρκία, και παρ’ όλες τις απειλές για «αιτία πολέμου» (Casus Belli) και τη «διεκδίκηση» του Οικοπέδου 6, θα πρέπει να μετρήσει πάμπολλες φορές σε «ποιους» αναφέρεται το Casus Belli και παράλληλα (αν έπραττε κάτι τέτοιο) θα έχανε κάθε πιθανότητα του υδρογονανθρακικού ελέγχου που επιθυμεί διακαώς, ως συνέχεια της δίψας του Σουλτάνου να διευρύνει και εκτός συνόρων την ντόπια παντοδυναμία και τον έλεγχο που «κέρδισε» μετά το δημοψήφισμα.
Ακόμη κι αν υποθέσουμε πως υπάρχει (έστω και μια μικρή) πιθανότητα υλοποίησης της Τουρκικής απειλής, κάτι τέτοιο δεν έχει «γεννηθεί» μόνο μέσα από την ανάγκη λύσης του Κυπριακού αλλά μέσα και από άλλους παράγοντες που δεν έχουν σχέση με το Κυπριακό.
Λόγω όμως της Τουρκικής κατοχής και εισβολής, οι απειλές του Ερντογάν ακούγονται πιο έντονα στα δικά μας αυτιά, προκαλώντας το φόβο και τον πανικό. Στην πραγματικότητα όμως, μέσα από τη δική μας «καρδιά» φωνάζει σε όλη την Ευρώπη. Μια Ευρώπη, που η Κύπρος, το ισότιμο μέλος της, ήρθε η ώρα να κινητοποιήσει άμεσα, ως κλοιό προστασίας της.
Ο Πρόεδρος Αναστασιάδης κατάφερε να βρεθεί στο κέντρο της Ευρώπης (θεωρώ) με σωστές συνεργασίες και συμμαχίες. Μέσα (και) από αυτές τις συμμαχίες, η Τουρκική απειλή «ξεφεύγει» των δικών μας συνόρων με αποτέλεσμα να μην είμαστε μόνοι εναντίον της Τουρκίας. Κατ’ επέκταση, αν η Ευρώπη είναι όντως ενιαία, αυτή είναι η ώρα να το αποδείξει. Ιδού η Κύπρος, ιδού και το πήδημα! Πρόεδρε, στηρίξου πάνω σε αυτά που έκτισες. Ξέρεις τι να (μην) κάνεις! Κράτα!
Υ.Γ. Σε σχέση με την αναφορά του οργανισμού seaaroundus (http://www.seaaroundus.org/data/#/eez), ο οποίος χαρτογραφεί όλες τις ΑΟΖ στον κόσμο, και ο οποίος δημοσίευσε ξεχωριστά μια ΑΟΖ της Νότιας και μια ΑΟΖ της «Βόρειας» Κύπρου, όπως πληροφορηθήκαμε χτες από έγκυρες πηγές, οι αρμόδιοι φορείς της χώρας μας είναι ενήμεροι για τον υπό αναφορά οργανισμό και γίνονται οι απαραίτητες ενέργειες προς τη σωστή κατεύθυνση. Σύμβουλος Πολιτικού Μάρκετινγκ και Επικοινωνίας Μέλος του Αμερικανικού Συνδέσμου Πολιτικών Συμβούλων (AAPC) https://www.linkedin.com/in/nicolaosantoniades
Πηγή: Πρόεδρε Αναστασιάδη, «φορτώθηκες» την Ευρώπη: Ιδού η Κύπρος, ιδού και το πήδημα… http://mignatiou.com/2017/05/proedre-anastasiadi-fortothikes-tin-evropi-idou-i-kipros-idou-ke-to-pidima/
