του Προκόπη Μπίχτα*
Στην υπογραφή της ελληνογαλλικής συμφωνίας οδήγησαν:
1) η “μετατόπιση” του κέντρου βάρους της προσοχής των ΗΠΑ στην περιοχή του Ινδικού – Ειρηνικού ωκεανού.
2) ο ανταγωνισμός μεταξύ των ΗΠΑ και της Γερμανίας για την οικονομική κυριαρχία στην Ευρώπη και τον έλεγχο του ευρωπαϊκού τμήματος του Νέου Δρόμου του Μεταξιού.
3) η δυσαρέσκεια των ΗΠΑ για την άτυπη συμμαχική σχέση της Γερμανίας και της Κίνας.
4) η φιλοδοξία της Γερμανίας να παίξει σημαντικό ρόλο στον χώρο της Ευρασίας και της Μέσης Ανατολής.
5) ο προσανατολισμός της Τουρκίας προς την Ευρασία, ο οποίος έχει οριστικοποιηθεί.
6) η στενή συμμαχική σχέση της Γερμανίας με την Τουρκία και τις κοινές τους επιδιώξεις, που δημιουργούν προβλήματα στην εξωτερική πολιτική των ΗΠΑ. Η Τουρκία έχει αποδεχθεί με ευχαρίστηση τον ρόλο του “ιμάντα μεταφοράς” των φιλοδοξιών της Γερμανίας προς την Ανατολή, που εξυπηρετεί και τα δικά της συμφέροντα.
7) το γεγονός ότι ισχυρά κέντρα εξουσίας των ΗΠΑ έχουν αντιληφθεί τα παραπάνω.
8) η επιδίωξη της Γαλλίας να παίξει έναν κυρίαρχο ρόλο στην Ευρώπη, την περιοχή της Μεσογείου και των χωρών που την περιβάλλουν, κατ’ αρχήν.
9) η διαχρονική συμμαχική σχέση της Γαλλίας με τις ΗΠΑ.
10) η αντικειμενική ταύτιση των γαλλικών και των ελληνικών συμφερόντων.
11) η σφοδρή αντίδραση της Γαλλίας όσον αφορά την διαδικασία δημιουργίας του AUKUS διευκόλυνε τις ΗΠΑ να επιδείξουν “ανοχή” στην υπογραφή της ελληνογαλλικής συμφωνίας, την οποία η ελληνική κυβέρνηση είχε ματαιώσει τον Ιούλιο του 2020 με τρόπο που προσέβαλε την Γαλλία και γελοιοποίησε την Ελλάδα!
Η συζήτηση που διεξήχθη στη Βουλή για την κύρωση της – πολύ καλής – συμφωνίας μεταξύ της Ελλάδας και της Γαλλίας ήταν θλιβερή. Το πνεύμα της ισοτιμίας, μέσα στο οποίο κινείται αυτή η συμφωνία, φαίνεται ότι ξενίζει τον πολιτικό κόσμο, ο οποίος έχει συνηθίσει να μην αναζητεί συμμαχίες στη βάση κοινότητας συμφερόντων και ίσων δικαιωμάτων και υποχρεώσεων, αλλά προστάτες που θα λύσουν τα προβλήματα της χώρας (ή τα δικά του άραγε;) με τρόπο αρκετούτσικα “δίκαιο” και γενικώς “αποδεκτό”. Απόρροια αυτής της νοοτροπίας είναι οι θριαμβολογίες από την πλευρά της συμπολίτευσης, η οποία προσπαθεί να πείσει ότι οι Γάλλοι θα στείλουν – περίπου – έναν καινούργιο Κάρολο Μαρτέλο στην Ελλάδα για να σταματήσει την επέκταση του Ισλάμ!
Απόρροια αυτής της νοοτροπίας είναι, επίσης, η κριτική της αντιπολίτευσης ότι ο νέος “προστάτης” δεν είναι καλός, ζητάει πολλά λεφτά για τα καράβια του (άραγε πόσο κοστίζουν δυο-τρία νησιά μαζί με τον πληθυσμό τους;) και θα στείλει τους ελληνόπαιδες να σκοτωθούν σε κάποια αχανή περιοχή του Κόσμου για τα δικά του συμφέροντα.
Στην πραγματικότητα τόσο η συμπολίτευση όσο και η αντιπολίτευση έδειξαν ότι δεν έχουν κατανοήσει ή, ίσως δεν θέλουν να κατανοήσουν την έννοια και την σημασία της συγκεκριμένης συμφωνίας και δεν βλέπουν μακρύτερα από τριάντα εκατοστά, δηλ. όσο απέχει από τα μάτια τους το τυπωμένο χαρτί που οι μεν υπέγραψαν, οι δε διάβασαν βιαστικά.
Είναι μεγάλη ντροπή για το πολιτικό σύστημα και για κάποιους διανοούμενους το γεγονός ότι ο Γάλλος υπουργός Εξωτερικών αναγκάστηκε να εξηγήσει ότι «Αυτή η Συμφωνία..αφορά στην ΕΠΙΚΡΑΤΕΙΑ των δυο κρατών»…». Όπως φαίνεται ο Γάλλος υπΕΞ γνωρίζει καλά ότι έχει να κάνει με πολιτικά νήπια, σύμφωνα με την ηπιότατη εκδοχή!
Η εσπευσμένη υπογραφή της ελληνογαλλικής συμφωνίας την στιγμή που, σύμφωνα με πολλές πληροφορίες, το Μαξίμου είχε σχεδόν αποφασίσει να αγοράσει τους πανάκριβους αμερικανικούς αλουμινοκουβάδες MMSC, μας οδηγεί σε δυο πιθανές εκδοχές:
α) το ελληνικό πολιτικό σύστημα ή μέρος αυτού αντιλήφθηκε αίφνης τις παγκόσμιες γεωπολιτικές ανακατατάξεις και την επιβαλλόμενη αλλαγή των γεωστρατηγικών όλων των σοβαρών κρατών. Ως εκ τούτου αποφάσισε να ενταχθεί στην πραγματικότητα και να υιοθετήσει μια ενεργητική στρατηγική, που αποσκοπεί στην στερέωση της ασφάλειας της χώρας και στην μελλοντική αποκόμιση σημαντικότατων γεωπολιτικών κερδών.
β) η “μετατόπιση” του κέντρου βάρους του ενδιαφέροντος των ΗΠΑ προς τον Ινδικό και τον Ειρηνικό, η πολιτική απώλεια της Μέρκελ και το θολό πολιτικό τοπίο στην Γερμανία, σε συνδυασμό με την αύξηση των επιθετικών ενεργειών της Τουρκίας προκάλεσε φόβο στο ελληνικό πολιτικό σύστημα. Φόβο όχι για την ασφάλεια της πατρίδας, – ποτέ δεν συγκαταλεγόταν στις προτεραιότητές του – αλλά για την ασφάλεια της πολυθρόνας του.
Η δημιουργία του AUKUS επέβαλε και η σφοδρή αντίδραση της Γαλλίας συνέβαλε στην “ανοχή” – ή μήπως στην εντολή; – των ΗΠΑ για την υπογραφή μιας συμφωνίας,
Ας κρίνει ο αναγνώστης ποιά εκδοχή είναι πιθανότερη.
Η ελληνογαλλική συμφωνία είναι μια εξαιρετική συμφωνία, η οποία δίνει στην Ελλάδα μεγάλο πλεονέκτημα και υπεροπλία στο Αιγαίο και την ανατολική Μεσόγειο, ιδιαίτερα αν ληφθεί υπ’ όψιν η δυνατότητα συνεργασίας των Μπελαρά με τα Ραφάλ. Επίσης δίνει την δυνατότητα επέκτασης της προβολής πολιτικής και στρατιωτικής ισχύος πέρα από τα σύνορά μας.
Δυστυχώς η έλλειψη των πυραύλων SCALP NAVAL δεν κατατάσσει τις γαλλικές φρεγάτες στα υποστρατηγικά όπλα. Στερεί από την Ελλάδα την ικανότητα συντριπτικών πληγμάτων κατά στρατιωτικών και πολιτικών στόχων στο βάθος του εχθρικού εδάφους ενώ οι SCALP των Ραφάλ δεν καλύπτουν το κενό ούτε όσον αφορά στην εμβέλεια ούτε όσον αφορά στην καταστρεπτική ικανότητα.
Σε περίπτωση σύρραξης αυτή η έλλειψη θα παίξει μεγάλο ρόλο στην στρατιωτική και την οικονομική κατάσταση του εχθρού, και το ηθικό του. Η ανάγκη συντριπτικού πλήγματος στο βάθος του εχθρικού εδάφους έγινε καθολικά αντιληπτή από την εποχή του Β’ΠΠ, όταν εφαρμόστηκαν οι μαζικοί βομβαρδισμοί στο έδαφος των αντιμαχομένων κρατών.
Η καταφορά πληγμάτων στο βάθος του εχθρικού εδάφους, καθώς και η καταφορά του πρώτου πλήγματος, αν και αποτελούν επιθετικές κινήσεις, βρίσκονται στα πλαίσια του αμυντικού χαρακτήρα ενός πολέμου, αν μια χώρα αποφασίσει να δώσει τέτοιον χαρακτήρα.
Η καταφορά προληπτικού πλήγματος, το οποίο θα μπορούσε να λάβει χώρα με τα SCALP NAVAL των Μπελαρά, βρίσκεται απολύτως στα πλαίσια της αποτροπής ενός πολέμου.
Η έλλειψη ενδιάμεσης λύσης είναι άλλο ένα σοβαρό κενό της συμφωνίας. Μέχρι την παραλαβή των Μπελαρά η ποσοτική σχέση ισχύος των πολεμικών στόλων στο Αιγαίο δεν αλλάζει.
Η ελληνογαλλική συμφωνία θα καταστεί ένα νεκρό γράμμα αν η Ελλάδα δεν αποδείξει ότι την τιμά. Αν η Ελλάδα θέλει να έχει την γαλλική στρατιωτική συνδρομή και όλες τις υπόλοιπες ωφέλειες που προβλέπει η συμφωνία, καθώς και τον δρόμο που διανοίγει για αποκόμιση σημαντικότατων μεσοπρόθεσμων και μακροπρόθεσμων γεωπολιτικών κερδών, θα πρέπει να αποδείξει στην πράξη ότι είναι αξιόπιστος σύμμαχος κι ότι έχει την θέληση και την ικανότητα να υπερασπίσει και να προωθήσει τα εθνικά της συμφέροντα με τις δικές της δυνάμεις. Όμως η δήλωση του πρωθυπουργού για αμοιβαίες υποχωρήσεις της Ελλάδας και της Τουρκίας, η συνεχιζόμενη ανοχή στις παραβιάσεις του εθνικού εναέριου χώρου από τουρκικά αεροπλάνα, η συνεχιζόμενη ανοχή στις παραβιάσεις των χωρικών υδάτων από τουρκικά αλιευτικά, η απουσία ελληνικών πολεμικών πλοίων-συνοδών του παρενοχληθέντος Nautical Geo, το οποίο αναγκάστηκε να επιστρέψει στην Λάρνακα, δηλαδή η συνεχιζόμενη πολιτική του φόβου και του ενδοτισμού δεν συνάδει με την συμφωνία.
Αν το ελληνικό πολιτικό σύστημα ψάχνει για διεθνή κορόιδα, τα οποία θα δίνουν, αλλά δεν θα παίρνουν, οι Γάλλοι δεν διατίθενται. Σε τέτοια περίπτωση, επειδή το συμφέρον τους για τον περιορισμό της Τουρκίας είναι αντικειμενικό, θα εφαρμόζουν τμήματα της συμφωνίας κατά βούλησιν και θα παρεμβαίνουν αν θέλουν, όπως θέλουν, όποτε θέλουν και όπου θέλουν. Θα καταστήσουν την σημερινή ισότιμη συμμαχική σχέση ένα στοιχείο υποταγής της Ελλάδας στην ισχύ τους και την συμφωνία ένα μέσον πολιτικού εκβιασμού. Αν ενεργήσουν έτσι επειδή το ελληνικό πολιτικό σύστημα θα έχει επιδείξει άλλη μια φορά την μωρία του, δεν θα φταίνε!
Το μέρος του ελληνικού πολιτικού συστήματος που θέλει να ξεφύγει από την κατάσταση του “ζητιάνου που δεν έχει δικαίωμα να απαιτεί”(*) θα πρέπει να μεριμνήσει ώστε:
1) να δημιουργηθούν άμεσα ομάδες εργασίας οι οποίες, σε συνεργασία με τις αντίστοιχες γαλλικές, θα επεξεργαστούν, θα διασαφηνίσουν όπου χρειάζεται και θα εξειδικεύσουν σημεία της συμφωνίας.
2) να σταματήσουν άμεσα οι ρεβεράντζες με τους εθνικιστές των Σκοπίων και της Αλβανίας.
3) να αρχίσει άμεσα ενημέρωση σε όλους τους διεθνείς οργανισμούς και την διεθνή κοινή γνώμη για την επιθετικότητα της Τουρκίας, για τον παράνομο και παράλογο χαρακτήρα των διεκδικήσεών της και για τον διαχρονικά γενοκτονικό και δολοφονικό χαρακτήρα αυτού του κράτους.
4) να αρχίσει άμεσα ανάλογη ενημέρωση για την μεταχείριση του ελληνικού στοιχείου που ζει στην Τουρκία, καθώς και για την καταπίεση των Ελλήνων της Βορείου Ηπείρου από το αλβανικό κράτος, κατά παράβαση της συνθήκης της Λωζάνης.
5) να θέσει άμεσα σαν στόχο προς υλοποίηση την απελευθέρωση του βόρειου τμήματος της Κυπριακής Δημοκρατίας από την τουρκική κατοχή. Να ζωντανέψει το Ενιαίο Αμυντικό Δόγμα.
6) να θέσει άμεσα σαν στόχο προς υλοποίηση την κατάργηση της παράνομης και νομικά διάτρητης συμφωνίας των Πρεσπών.
7) να κλείσει άμεσα τους κόλπους, να χαράξει ευθείες γραμμές βάσης και να επεκτείνει τα εθνικά χωρικά ύδατα στα 12 μίλια.
8) να ανακηρύξει άμεσα την ελληνική ΑΟΖ και να την οριοθετήσει από κοινού με την Κυπριακή Δημοκρατία.
9) να οριοθετήσει άμεσα την υφαλοκρηπίδα. Να καλέσει άμεσα την Τουρκία σε διάλογο με σκοπό την οριοθέτηση της υφαλοκρηπίδας σύμφωνα με την αρχή της μέσης γραμμής στην πλευρά των νησιών του Ανατολικού Αιγαίου, που κείνται προς τα τουρκικά παράλια. Αν η Τουρκία αρνηθεί ή χρονοτριβήσει, η Ελλάδα να προσφύγει στο δικαστήριο του Αμβούργου.
10) να εφαρμόσει άμεσα την απόφαση της Ε.Ε που ορίζει την ζώνη αλιείας κάθε κράτους τα 24 μίλια και να εκδιώξει από κάθε σημείο του Αιγαίου τα ξένα αλιευτικά που την παραβιάζουν.
11) να δοθεί άμεσα ένα τέλος στο καραγκιοζοθέατρο των παραβιάσεων του εθνικού εναερίου χώρου και της υφαλοκρηπίδας. Η Ελλάδα να δράσει σύμφωνα με το άρθρο 51 του καταστατικού χάρτη του ΟΗΕ περί νόμιμης άμυνας.
12) να κλείσει το τουρκικό Προξενείο της Κομοτηνής.
Ταυτόχρονα πρέπει να δημιουργηθεί άμεσα Συμβούλιο Εθνικής Ασφάλειας με στόχο την χάραξη μακρόπνοης Εθνικής Στρατηγικής, στελεχωμένο με ανθρώπους που έχουν εθνικό όραμα και ανάλογες ικανότητες.
Αν γίνουν αυτά η Ελλάδα θα απαλλαγεί από τις μεγάλες απειλές που αντιμετωπίζει, θα καταστεί αξιόπιστη χώρα όχι μόνο στην συνείδηση της Γαλλίας, αλλά ολόκληρου του κόσμου και αυτή η σπουδαιότατη συμφωνία θα πάρει σάρκα και οστά. Σε διαφορετική περίπτωση θα αποδειχτεί ότι είναι άξια μόνο για τον ρόλο του διεθνή παλιάτσου. Όταν οι βασιλιάδες βαριόντουσαν τους παλιάτσους τούς έκοβαν το κεφάλι.
Μεσοπρόθεσμα και μακροπρόθεσμα η ελληνογαλλική συμφωνία δίνει την ευκαιρία στην Ελλάδα να αναλάβει, από κοινού με την Γαλλία, σημαντικότατες και στέρεες πρωτοβουλίες για την δημιουργία ενός υποσυστήματος ασφάλειας, που θα περιλαμβάνει φιλικές χώρες από την περιοχή της Ανατολικής Μεσογείου μέχρι την Ινδία, και να διασφαλίσει την συνέχεια της ύπαρξής της και την δημιουργία προϋποθέσεων για την ευημερία της στα πλαίσια του νέου γεωπολιτικού κόσμου που δημιουργείται.
———————————————————————————————————
(*)beggars can’t be choosers: αγγλική παροιμία. Φράση του Ρόμπερτ Παλμ, πρώην στρατιωτικού ακολούθου της αμερικανικής πρεσβείας, απευθυνόμενη στους Έλληνες πολιτικούς.
*Ο Προκόπης Μπίχτας γεννήθηκε τον Απρίλιο του 1960 στην Αθήνα, όπου και μεγάλωσε. Σήμερα ζει στον Βόλο.
Άρχισε να ασχολείται με τα κοινά σε ηλικία 18 χρονών. Έχει γράψει δύο βιβλία (μυθιστορήματα) που έχουν κυκλοφορήσει από τις εκδόσεις “Οδυσσέας”.
Έχει γράψει σειρά άρθρων, αφιερωμάτων και μελετών σε εφημερίδες και ιστοσελίδες.
