Κύριο θέμα της ιστοσελίδας “Ανιχνεύσεις web tv” σήμερα είναι ένα κείμενο της Le Figaro το οποίο μετέφρασε ο συνάδελφός μου Ευάγγελος Νιάνιος και αναφέρεται στη σύγκρουση του Ευρωπαϊκού Δικαστηρίου με τα εθνικά δικαστήρια ως προς την τελική ισχύ των αποφάσεων.
Αποφάσεις που προκάλεσαν τέτοια σύγκρουση έλαβαν τα Ανώτατα Δικαστήρια της Γερμανίας και της Πολωνίας.
Η βάση του σκεπτικού των εθνικών δικαστηρίων είναι ότι δεν υπάρχει ευρωπαϊκός λαός και ότι τα εθνικά κοινοβούλια, όπως η Bundestag, παραμένουν το νευραλγικό κέντρο της συλλογικής διαδικασίας καθορισμού προτύπων.
Στο θέμα, απο νομικής πλευράς, θα πρέπει να διαβάσουμε τις απόψεις ειδικών επιστημόνων. Αλλά πολιτικά, αν το δει κανείς, το γενικό πνεύμα της Ε.Ε. είναι, στο μέλλον, κάποια στιγμή, να υπάρξει Ένωση των κρατών. Γι αυτό και ο τίτλος της είναι Ευρωπαϊκή Ένωση. Ένωση με κυριαρχία κρατών δεν υφίσταται.
Η ευρωπαϊκή προσπάθεια αποβλέπει στη δημιουργία ενός κοινού σπιτιού με χαρακτηριστικά υπερεθνικής πολιτειακής υπόστασης.
‘Οπως λέει στο ενδιαφέρον βιβλίο του “Ελλάδα, Βιογραφία ενός σύγχρονου έθνους” ο Ρόντερικ Μπήτον, οι Έλληνες απο της δημιουργίας του κράτους τους επεδίωξαν τον προσανατολισμό του στη Δύση. Με δυσκολίες και όχι με μεγάλη πλειοψηφία αλλά πάντα, απο της δημιουργίας του σύγχρονου ελληνικού κράτους η χώρα ήταν προσανατολισμένη στη Δύση. Ο Κωνσταντίνος Καραμανλής, με τη φράση “η Ελλάδα ανήκει στη Δύση”, απλώς, επανέλαβε μια διαπίστωση 150 χρόνια μετά.
Ο δεδομένος αυτός προσανατολισμός κρίθηκε με ποταμούς αίματος, τουλάχιστον, δύο φορές. Μιά το 1822 με τους Εμφύλιους του Αγώνα και μια το 1948. Επετεύχθη, όμως.
Όσοι εκ των Ελλήνων δεν βλέπουν τα όρια της νεοελληνκής σύνθεσης Αρχαίας Ελλάδας και Βυζαντίου στην ιδεολογία του αθηναϊκού μικροελλαδισμού, θεωρούν πως η οικουμενική αντίληψη που κατέχει τον λαό αυτό απο της εμφανίσεώς του μπορεί να επιτευχθεί σε μια Ενωμένη Ευρώπη.
Και ερχόμαστε, τώρα, στην Ευρώπη και τις διαμάχες της. Τόσο το Ανώτατο Γερμανικό Δικαστήριο όσο και το αντίστοιχο Πολωνικό αντέδρασαν σε αποφάσεις υπερεθνικών οργάνων στην μεν μία περίπτωση να συνάψει δάνειο η ΕΚΤ για να αντιμετωπίσουν τα κράτη μέλη την κρίση μετά τον κορονοϊό, (το σκεπτικό ήταν πως αν δεν μπορέσουν να πληρώσουν το δάνειο μικρότερες χώρες θα αναγκαστούν να το κάνουν οι πλουσιότερες, άρα εθνικής αφετηρίας για το Γερμανικό Δικαστήριο), στην δε δεύτερη το Πολωνικό Ανώτατο Δικαστήριο αρνήθηκε να ανταποκριθεί στις διαταγές του Δικαστηρίου της Ευρωπαϊκής Ένωσης (ΔΕΕ), το οποίο απαιτούσε την απόσυρση μιας αμφιλεγόμενης μεταρρύθμισης του Πολωνικού δικαστικού συστήματος.
Που βρίσκεται, λοιπόν, το πρόβλημα;
Το πρόβλημα εντοπίζεται στο ότι τα Ανώτατα Εθνικά Δικαστήρια αντιδρούν σε θέματα που κρίνουν ότι βλάπτουν την εθνική τους υπόθεση.
Υπάρχει μεγάλο μέρος ευρωπαίων που δικαιολογεί αυτές τις αποφάσεις. Είναι όλοι όσοι πιστεύουν πως με την ευρωπαϊκή ενοποίηση και την εξασθένιση της εθνικής κυριαρχίας υπονομεύεται η εθνική παράδοση και η εθνική υπόσταση. Είναι, όμως, έτσι;
Υπάρχει η δυνατότητα διαμόρφωσης μιας Ευρωπαϊκής Ένωσης που θα διασφαλίζει βασικές ανάγκες των εθνικών κρατών με την ομοσπονδοποίησή της και θα επιτρέπει την δράση τους με τις εθνικές τους ιδιαιτερότητες. Απλώς, το διεθνές υποκείμενο θα είναι η Ευρωπαϊκή Ένωση και τα σημερινά κράτη θα λειτουργούν ως δημοκρατίες αυτής της Ένωσης.
Για να επιτευχθεί αυτό, όμως, χρειάζεται η Ε.Ε. να αναπτύξει πρώτα τρείς τομείς. Να έχει κοινά σύνορα και στρατό που θα τα υπερασπίζεται, να έχει κοινή εξωτερική πολιτική και κοινή οικονομία.
Αν δεν διασφαλιστούν αυτά δεν μπορεί η Ένωση να απαιτεί απο τα κράτη να ανοίξουν τα σύνορα τους ή να μην εξοπλίζονται. Διότι υπάρχουν κράτη των οποίων η υπόσταση απειλείται απο τέτοιες πολιτικές.
Ας διασφαλιστεί, πρώτα η ακεραιότητά τους και οι προϋποθέσεις ευημερίας τους και μετά θα υπαγορευθούν οι άλλες εσωτερικές πολιτικές. Απο τους ΛΟΑΤΚΙ ως την οργάνωση των Δικαστηρίων. Διαφορετικά το αδιέξοδο και οι συγκρούσεις είναι ορατές.
Παντελής Σαββίδης
Οι ”συγκρούσεις’ ‘είναι αναπόφευκτες στην Ε.Ε μέχρι να δημιουργηθεί ο Ευρωπαικός λαός ,που θα ψηφίσει Συντακτική Συνέλευση για την δημιουργία Ομοσπονδιακού Συντάγματος με Προεδρική Ευρωπαική Δημοκρατία και με ξεχωριστή σημαία ,που θα επαίρεται σε κάθε διεθνή συνάντηση , όπως οι σημαίες των ΗΠΑ, της Ρωσικής Ομοσπονδίας και Κίνας-ακόμη και σε σχέσεις μεταξύ των ομοσπονδιακών πια κρατών της Ε.Ε και των μεγάλων αυτών χωρών-.
Ως τότε θα έχουμε στην Ένωση κεντρόφυγες δυνάμεις ,υποκινούμενες και από τους προαναφερθέντες ανταγωνιστές γεωπολιτικούς παίκτες.
Ανέκαθεν στην ΕΕ απεφάσιζε το Ιερατείο των Βρυξελλών, που κανείς δεν ξέρει πώς και από ποιον “εκλέγεται” (διορίζεται). Για “ξεκάρφωμα”, φτιάχτηκε κι ένα ευρωκοινοβούλιο, τού οποίου οι αποφάσεις σαφώς χειραγωγούνται. Την τελευταία 15ετία, ίσως και λίγο περισσότερο, η Γερμανία έχει καπελώσει τις Βρυξέλλες, εξ ου και η σκωπτική ονομασία Βρυξελίνο.
Η Ευρώπη αποτελείται κυρίως από εθνικά κράτη (και όχι “έθνη-κράτη”, όπως βλακωδώς επεκράτησε να λέγονται εδώ και μία δεκαετία περίπου), των οποίων οι κάτοικοι έχουν εθνική συνείδηση, παράδοση, ιστορία, που για πρώτη φορά γίνεται προσπάθεια να εξαλειφθούν και να ενωθούν σ’ ένα κράτος, χωρίς τις προλεχθείσες ιδιαιτερότητες. Θυμούμαι τον μακαριστό Χριστόδουλο, που έλεγε “Ευρωπαίος ναι, αλλά πρώτα Έλλην!”.
Η προσπάθεια προφανώς έχει ήδη αποτύχει, με κυριότερο δείγμα την αποχώρηση τού ΗΒ και τώρα τα κράτη τού Visegrád, τα οποία αρνούνται να κύψουν τον αυχένα σε νέο ζυγό, μετά την απελευθέρωσή των από τον σοβιετικό.
Αν ποτέ τα ευρωπαϊκά έθνη διαλυθούν, αυτό δεν θα γίνει από το Βρυξελίνο, αλλά από το Ισλάμ, το οποίο σιγά αλλά σταθερά εισχωρεί την Γηραιά Ήπειρο.
ΥΓ: Οσάκις υπάρχει κάποια κρίση, οικονομική, πολιτική κλπ., τα κράτη τής “Ενώσεως” δείχνουν ότι είναι το καθένα κι απάνω του, προτάσσοντας τα εθνικά των συμφέροντα, με μοναδική εξαίρεση την Ελλάδα, η οποία προτάσσει πάντα τα συμφέροντα των άλλων.
” Ψηλά αδέλφια τα λάβαρα με τον ”βυζαντινό” δικέφαλο και την νεοελληνική σημαία μας ,για να μας ζηλεύουν φίλοι και εχθροί γιαυτήν την διάρκεια της γλώσσας ,της θρησκείας και των κατεχομένων εδαφών από τον 6ο π.χ αιώνα μέχρι το 1922, που χάθηκε το όνειρο , όταν πήγαμε-μας πήγαν- να καταλάβουμε ότι ηθικά είμασταν ανήμποροι να κρατήσουμε και νικηθήκαμε ατιμωτικά.
Κάτι τέτοιο κινδυνεύουμε να πάθουμε και τώρα στην χωρίς ηθικές και πατριωτικές αξίες Ελλάδα μας, μετά την 40χρονη καταιγίδα ”σοσιαλισμός πάσης αποχρώσεως”, που αμύνεται καθημερινώς παντού ,με τους επιγόνους πολιτικούς επικεφαλής”.
Η καλύτερη απόδειξη των όσων έγραψα περί εθνικής συνειδήσεως!
Δεν αναφέρετε ποιος και πότε έγραψε το ανωτέρω κείμενο και με ποιο τίτλο και αν συμφωνείτε με αυτό το γραπτό , μια που το επικαλεστήκατε.
Ναι, σωστά. Το έγραψε ίδιος που γράφει και το εδώ σχόλιο October 14, 2021 At 10:57 am και μιλά για … ευρωπαϊκό λαό και “Προεδρική Ευρωπαική Δημοκρατία και με ξεχωριστή σημαία…..”
Αν συμφωνώ; Εν τάξει, ένα νεανικό ξέσπασμα είναι, αλλά δείχνει αυτό που έγραψα.