ΤΟΥ ΠΑΝΤΕΛΗ ΣΑΒΒΙΔΗ.
Η ρήξη 5+1/2 χωρών της Μέσης Ανατολής με το Κατάρ ήταν μια αναμενόμενη το τελευταίο διάστημα κίνηση που εισάγει τις εξελίξεις στη Μέση Ανατολή στην τελική φάση τους.
Όλα άρχισαν από την ανακήρυξη του δόγματος αναδόμησης της ευρύτερης Μέσης Ανατολής πριν αρκετά χρόνια και τείνουν να λάβουν την οριστική τους μορφή. Η εικόνα που θα διαμορφωθεί, εν πρώτοις, δεν είναι αρνητική για την Ελλάδα. Υπάρχει, όμως, μια δυναμική των εξελίξεων που αφορά, κυρίως, την Τουρκία, η οποία δεν αποκλείεται να επηρεάσει και τη χώρα μας.
Με δύο λόγια, πέντε χώρες (Σαουδική Αραβία, Μπαχρέιν, Ηνωμένα Αραβικά Εμιράτα, Αίγυπτος, Υεμένη και η μισή, η Ανατολική, Λιβύη) διέκοψαν τις διπλωματικές σχέσεις τους με το Κατάρ. Του καταλογίζουν βαρύτατες ευθύνες για την υποστήριξη τρομοκρατικών οργανώσεων στη Μέση Ανατολή.
Η αλήθεια είναι ότι το Κατάρ υποστήριξε αυτές τις ομάδες που αρχίζουν από τους «Αδελφούς Μουσουλμάνους» και καταλήγουν στο «Ισλαμικό Κράτος» αλλά δεν το έκανε μόνο του. Βρισκόταν σε στενή συνεργασία με τη Σαουδική Αραβία αλλά και την Τουρκία.
Τα στοιχεία που υπάρχουν είναι αδιάσειστα και η επόμενη κίνηση που θα δούμε να κλιμακώνει η διεθνής κοινότητα θα αφορά την Τουρκία. Εκτός και αν ο Ερντογάν αποδεχθεί να «παίξει» το παιχνίδι της Δύσης οπότε, απλώς, θα πάρει παράταση χρόνου.
Το σύνθημα δόθηκε κατά την επίσκεψη του αμερικανού προέδρου Ντόναλντ Τράμπ στη Σαουδική Αραβία. Το Βασίλειο προειδοποιήθηκε να συνεργαστεί οικονομικά και πολιτικά με τη Δύση και, κυρίως, τις Ηνωμένες Πολιτείες, διαφορετικά, θα υφίστατο τις συνέπειες των επιλογών του τα τελευταία, αρκετά, χρόνια.
Η αλλαγή γραμμής ήταν ραγδαία. Το Ριάντ, θα συνήπτε συμφωνία αγοράς όπλων από τις ΗΠΑ, θα δημιουργούσε ένα Κέντρο για την προβολή της ήπιας αντίληψης του Ισλάμ, (ποιος; η Σαουδική Αραβία, της οποίας η ισλαμική εκδοχή είναι η πιο ακραία) και θα αναλάμβανε το ρόλο της ηγεμονεύουσας δύναμης στην περιοχή.
Η δημιουργία του Ισλαμικού Κέντρου στη Σαουδική Αραβία, που θα προωθήσει την ήπια εκδοχή του Ισλάμ, θα εξιλεώσει, υποτίθεται, κατά τους σχεδιαστές της πολιτικής αυτής, τη Σαουδική Αραβία στα μάτια της διεθνούς κοινότητας.
Την ευθύνη, όμως, της υποστήριξης της τρομοκρατίας, κάποιος θα έπρεπε να τη χρεωθεί. Τη χρεώνονται οι δύο άλλες χώρες που πρωτοστάτησαν σ αυτό. Το Κατάρ και η Τουρκία. Για το Ιράν, δεν γίνεται λόγος. Θεωρείται εξ ορισμού δεδομένο. Περισσότερο το Κατάρ και θα δούμε πότε και πως η Τουρκία. Η απειλή επικρέμαται στο κεφάλι του Ερντογάν. Οι συνέπειες από τη χρέωση αυτή μπορεί να είναι καταλυτικές.
Τον Ερντογάν, η Δύση τον χρειάζεται. Έχει μαζί του ανοικτές υποθέσεις, από τη δημιουργία κουρδικής οντότητας στη Συρία, την ανεξαρτητοποίηση των Κούρδων του Ιράκ και αρκετές στο εσωτερικό της χώρας του. Για πρώτη φορά, ίσως, από το 1922, θα δούμε να υφίσταται πίεση ο τεχνητός, αλλά, αποτελεσματικός, τουρκικός εθνικισμός. Η αλαζονεία του είναι προκλητική.
Θετικές επιπτώσεις ίσως δούμε και στα Βαλκάνια, όπου η Σαουδική Αραβία, κυρίως, αλλά και το Κατάρ και το Ιράν, από την έναρξη των πρόσφατων Βαλκανικών Πολέμων, δημιούργησαν πολιτιστικά κέντρα και τζαμιά, τα οποία χρησιμοποίησαν ως πυρήνες ανάπτυξης του ισλαμικού φανατισμού. Τέτοια κέντρα είναι διάχυτα σε όλα τα Βαλκάνια, από τα Σκόπια, την Αλβανία, το Κοσσυφοπέδιο, ως τη Βοσνία Ερζεγοβίνη.
Τα κέντρα αυτά δεν καθοδηγούνται από την Άγκυρα. Καθοδηγούνται, όμως, από τη Σαουδική Αραβία, το Κατάρ και το Ιράν.
Η υποχώρηση της Σαουδικής Αραβίας αδρανοποιεί τα βαλκανικά της κέντρα. Το ίδιο και η ενοχοποίηση του Κατάρ. Το Ιράν είναι μια ιδιόμορφη περίπτωση.
Η Τουρκία στη Βαλκανική της πολιτική επιχείρησε να χρησιμοποιήσει θύλακες τουρκικών μειονοτήτων αλλά δεν είχε αποτελέσματα. Περισσότερο αποτελεσματικός ήταν ο χρηματισμός πολιτικών ηγετών όπως ο Έντι Ράμα στην Αλβανία αλλά και το δικαστικό σύστημα στη γειτονική χώρα.
Η σχέση αυτή της Τουρκίας με βαλκάνιους ηγέτες θα πρέπει να αναδειχθεί. Ο φόβος του Ερντογάν για το προσωπικό του μέλλον (δεν αποκλείεται ακόμη και η προσαγωγή του στο Διεθνές Δικαστήριο) αλλά και η υποχώρηση της δυναμικής της Τουρκίας ως δύναμης της περιοχής θα περιορίσει την επιρροή της σε ηγέτες των Βαλκανίων που προσβλέπουν σε ίδιον όφελος. Ο κ. Ράμα είναι ένας από αυτούς που κάποια στιγμή θα πρέπει να δώσει λόγο στη διεθνή κοινότητα.
Τέλος, ορισμένοι αναλυτές, εκτιμούν πως οι απώλειες που θα έχει η Τουρκία στη Μέση Ανατολή θα επιχειρηθεί να εξισορροπηθούν δυτικά, με την Ελλάδα.
Δεν είναι εύκολο. Παρά την κρίση που διέρχεται, η Ελλάδα είναι, ακόμη, σε θέση να προβάλλει ισχύ, αν χρειαστεί. Και, έπειτα, μια διεθνώς απαξιωμένη Τουρκία δεν είναι εύκολο να μπει σε τέτοιου είδους περιπέτειες.
Άλλωστε, η αμφισβήτηση εδαφών της Τουρκίας στις Νοτιοανατολικές περιοχές της- που θα αποτελέσει αιτία αναζήτησης διεξόδων προς τα δυτικά- δεν είναι κάτι που θα γίνει αμέσως. Και οι εξελίξεις στη Συρία και το Ιράκ δεν μπορούν να δικαιολογήσουν πολεμικές περιπέτειες και, μάλιστα, με την Ελλάδα.
Δεν πρόλαβε να στεγνώσει το γραπτό του κ. Σαββίδη και ήδη έχουμε εξελίξεις στην περιοχή.
Λαμβάνοντας υπόψη τα άρθρα του ιστολογίου, καλλιεργείται η εντύπωση πως με τον ένα ή τον άλλο τρόπο θα εμπλακούμε σε περιπέτεια.
Αναφέρονται επιμέρρους παρατηρήσεις, που προσπαθούν να λάβουν θέση εντός της παγκόσμιας σκακιέρας και να προβάλουν θέσεις παικτών, βλέπε κ.Κωνσταντακόπουλο, ο οποίος υιοθετεί πλήρως το εγχώριο αφήγημα για στρατηγικό οικονομικό στραγγαλισμό από μέρους της Δύσης προς τη χώρα μας, με απώτερο σκοπό την εμπλοκή μας στους όποιους ευρύτερους σχεδιασμούς και φυσικά την ήττα μας, είτε μερικώς είτε ολικώς και του κ. Καλεντερίδη, που μιλά για την επταετία και καταλήγει ευκόλως στο εγχώριο (Ανατολικό επίσης) αφήγημα, πως, ο λόγος ύπαρξης της δικτατορίας, ήταν ο μετά επτά ετών διαμελισμός της Κύπρου, είτε η ουσιαστικότερη ματιά του κ. Σαββίδη που απλώς προσπαθεί να εντοπίσει τα τρέχοντα, χωρίς εγχώρια η αλήθεια, αφηγηματική παρωπίδα.
Ως εντελώς ερασιτέχνης σε σχέση με τους παραπάνω και φυσικά σφόδρα φιλοδυτικός, χωρίς μισόλογα και πατριωτικές σάλτσες για να καλύψουν τα υπονοούμενα, όπως μιλούν οι επαγγελματίες, θα προσπαθήσω να δώσω τη δική μου οπτική για τα μελλούμενα.
Σήμερα δημοσιεύθηκε δήλωση του Λαβρώφ, Υπουργού εξωτερικών της Ρωσικής Ομοσπονδίας, που λέει , πως, η Δύση στο σύνολό της προσπαθεί να αφομοιώσει τα Βαλκάνια.
Λαμβάνοντας υπόψη την απόρριψη που δέχθηκε η εξωτερική πολιτική τη Ρωσίας από το Μαυροβούνιο, μέσω της άρνησης δημιουργίας ναυτικής βάσης καθώς και η εν συνεχεία εισχώρηση στο ΝΑΤΟ καθώς και η συνεχής πίεση στη Σερβία, που είτε με το μαστίγιο είτε με το καρότο, τείνει προς την Ε.Ε., τα προγεφυρώματα των Ρώσων, όλο και ελλατώνονται, με αποτέλεσμα να προβαίνει σε επιθετικότερες κινήσεις εκεί όπου ακόμη μπορεί, βλέπε Σερβία, με την προσπάθεια δημιουργίας βάσης στα νότια της χώρας και Ελλάδα, όπου στο επόμενο διάστημα και όσο κοντεύουμε στην εμπλοκή, θα αυξηθούν κατακόρυφα οι κινήσεις αυτές και από πολλά και διαφορετικά μέτωπα ακόμη και παράδοξα, τύπου Χρυσή Αυγή π.χ., που περνούν στα ψιλά οι θέσεις της όλα αυτά τα χρόνια, δημοσιογράφων, πολιτικών σε όλα τα πολιτικά κόματα, εκκλησία και ό,τι άλλος θεσμός ή πρόσωπο/α εντός τους βρίσκεται εύκαιρος.
Είναι για μένα ευκόλως κατανοητό και καθόλου παρακινδυνευμένο να υποστηρίξω, πως οι ΒρετανοΑμερικανοί, με την σύσταση Ελληνικού κράτους το 19ο αιώνα και τη λήξη του συμμοριτοπολέμου, αποδέχθηκαν σιωπηρά αμφότεροι νικητές, την τακτική του εγχώριου βαθέου κράτους μας, να αναπαράγει και να διατηρεί το αντίστροφο προσωπείο του ως προς την Ανατολική και ειδικότερα Ρωσική οπτική του, για να διατηρείται η επιμέρους ηρεμία στο εσωτερικό και να λειτουργεί ως βαλβίδα αποσυμπίεσης σε περιόδους κρίσης(βλέπε την τελευταία οικονομική). Υπάρχει και κάτι ακόμη που είναι πραγματικό χρήσιμο, τόσο για την κοινωνία όσο και για την ιεραρχία της, που κακά τα ψέμματα, χωρίς ιεραρχική εξουσία που αναπαράγει τον εαυτό της προτίστως..δεν υπάρχει ούτε κοινωνία, ούτε έθνος και τα παραδείγματα εκατομμυρίων λαών πριν τη δική μας περίπτωση, που απλώς χάθηκαν ή ενσωματώθηκαν σε νέα συστήματα διακυβέρνησης, είναι αμέτρητα.
Σε περιόδους όμως κατά τις οποίες διακυβεύονται ευρύτερα συμφέροντα των υπαρχόντων παικτών, ο χώρος είναι ΒρετανοΑμερικανικός κι αυτό για να αλλάξει, θα πρέπει να πέσουν κορμιά και να χυθεί αίμα και να υπάρξουν στο τέλος νέοι νικητές ή νέος νικητής.
Είναι τόσο αδιαπραγμάτευτο, που σε όλη την πορεία μας, θα πρέπει να βρίσκεται πάντα ή να εφευρίσκεται μια ομάδα που θα κάνει την κωλοτούμπα και θα στιγματιστεί. Η κωλοτούμπα του Ανδρέα και η κωλοτούμπα του Τσίπρα, είναι χαρακτηριστηκότατες και πολύ κοντινές για να ξεχαστούν.
Φυσικά πάντα υποβόσκει ο κίνδυνος πως, θα μείνει ξεκρέμαστο το βαθύ μας κράτος ή θα υπάρξουν ευρύτερες απώλειες που θα μπορούσαν να μην είναι διαχειρίσιμες στο εσωτερικό και κρατά την πισινή του και καλά πράτει σε τελική κατ’εμέ ανάλυση, δείχνοντας συνέχεια προς τη Ρωσία ως εναλλακτική.
Τί δε λέει λοιπόν ο κ. Καλεντερίδης;
Εάν πρόχειρα κοιτάξει κανείς το χρονικό της δικτατορίας, σε συνδυασμό με το τί συνέβαινε γύρω μας, είναι αδύνατον να μην παρατηρήσει την ταύτιση του χρόνου των εξελίξεων με την κλιμάκωση προ του πολέμου των έξι ημερών.
Προφανώς το όποιο πολιτικό μας σύστημα της εποχής, δεν τολμούσε να αναλάβει τις ευθύνες του και ο φόβος του άγνωστου τους έκανε να λακίσουν και να υποχωρήσουν από το προσκήνιο.
Ανέλαβε ο στρατός, σταθεροποίησε του εσωτερικό και έλεγξε τους δρώντες των αντιπάλων δυνάμεων, βλέπε Ρωσίας που έψαχναν και ψάχνουν συνεχώς για την ευκαιρία και καλά κάνουν, δουλειά τους είναι άλλωστε κι έτσι ο χώρος μας δεν θα αποτελούσε σημείο τριβής σε περίπτωση εμπλοκής μεγαλύτερων δυνάμεων.
Κανείς δε γνώριξε εκ προοιμίου την εξέλιξη της σύγκρουσης και κανείς δε γνώριζε ποιοί και πώς θα εμπλακούν όταν θα ξεκινούσε.
Φυσικά υπάρχει και το θλιβερό για εμάς επακόλουθο της κατάληψης της Κύπρου, κάτι που εντέχνως φορτώθηκε στους δικτάτορες και όλοι συνέχισαν/σαμε την πορεία μας στο μέλλον.
Ένα μέλλον Ευρωπαϊκό , που μισήθηκε και πολεμήθηκε από το σύνολο του εγχώριου συστήματος, εκτός φυσικά από αυτούς που αναλάμβαναν να κάνουν τις πιρουέτες και να προχωρήσουν όπως όπως εμπρός.
Και φτάσαμε στο σημερινό μέλλον/παρόν.
Εν μέσω αυτής της πολύχρονης διόρθωσης της κραιπάλης μας, τότε με τη δημιουργία της Κυβέρνησης Παπαδήμου, το πολιτικό μας προσωπικό κάθισε πίσω φοβούμενο.
Μόνο μετά λίγους μήνες που έλαβαν τις όποιες διαβεβαιώσεις, πήραν μπροστά και ανέλαβαν τη διακυβέρνηση και συνεχίζουν κατρακυλώντας στις λάσπες των ίδιων των ψεμμάτων τους, αλλά κάνοντας ευτυχώς τη δουλειά τη σωστή!
Λένε πολλοί, πως η Βρετανία ανακάλυψε το διαίρει και βασίλευε, μα υπάρχει άλλος τρόπος διακυβέρνησης;
Είτε στο εσωτερικό μιας κοινωνίας/έθνους, είτε στο εξωτερικό εάν πρέπει να ασκείται κυριαρχία, είναι ο μοναδικός τρόπος.
Αυτό κάνουν και τα κόμματα άλλωστε.
Η διαφοροποίηση και ο διχασμός, σε διαφορετική περίπτωση θα εμφανίζονταν ως οπαδοί ομάδων, ως λάτρεις καλλιτεχνών ή οτιδήποτε άλλο.
Αυτό πράτει κι η Ρωσία στην Ουκρανία που διαμέλησε και όχι μόνο στην Ουκρανία, η περίπτωση Σαββίδη Ιβάν και ο τρόπος που επικοινωνείται, είναι ακριβώς ένας ακόμη μοχλός πίεσης και δημιουργίας υποομάδων σε όλα τα επίπεδα.
Έτσι δρουν οι παίκτες και το να εντοπίζονται αυτές οι συμπεριφορές σε ένα μόνο κράτος ενώ να αποκρύπτονται από άλλο, είναι απλώς προπαγάνδα!
Η πρόβλεψή μου για τα μελλούμενά μας έχει ως εξής:
Η Δύση εάν σέβεται τον εαυτό της, για συνέχιση της όποιας κυριαρχίας της στα παγκόσμια πράγματα, ασχέτως των επιμέρους διαφωνιών ή ακόμη και συρράξεων, βλέπε με τη Γερμανία, θα πρέπει να διαιρέσει και να …διαιρέσει και να προσπαθεί συνεχώς..να Διαιρεί!
Το σίγουρο στα μάτια μου είναι η συνεχής διαμόρφωση του Κουρδικού παράγοντα και η θέση του ως εχθρού στους υπάρχοντες δρώντες της περιοχής και η δημιουργία εννιαίου κράτους που για πολλά χρόνια θα παίξει το ρόλο του μπαμπούλα και του φράκτη.
Εάν το παραπάνω συνοδευτεί με σύρραξη μεταξύ Σαουδαράβων και Ιρανών, θα είναι μια βολική εξέλιξη, που θα εξασθενίσει τους τοπικούς παίκτες και θα διαιρέσει τις κοινωνίες τους.
Προσωπικά χωρίς να γνωρίζω και πολλά, συμπαθώ τους Ιρανούς και με τα λίγα που παρακολουθώ, νομίζω πως διαθέτουν κοινωνία άξια λόγου και νοοτροπίας, όσο κι αν τσαλαπατιέται από τους μουλάδες.
Από την άλλη, δεν υπάρχει ηγέτης της Τουρκίας που θα μπορούσε να διαχειριστεί μια τέτοια ήττα σε σχέση με το Κουρδικό, συν τις παρενέργειες που θα υπάρξουν και σε άλλες περιοχές όπου κατοικούν Κούρδοι εντός της Τουρκίας.
Δείχνει το βαθύ κράτος να έχει επιλέξει ηγέτη που θα οδηγήσει σε αυτή τη σύγκρουση, που δύσκολα θα μπορούσε να τη διαχειριστεί ο οποιοσδήποτε διπλωματικά, συν του ότι μιλάμε για μια σημερινή Τουρκία με μιλιούνια πληθυσμό σε σχέση με το χρόνο που συστάθηκε ως κράτος.
Οπότε επίσης μια επιπλέον διαίρεση θα ήταν βολική.
Η βάση ήδη υπήρχε και οι διαφορές είναι εύκολα παρατηρήσιμες μεταξύ του πληθυσμού των Μικρασιατικών ακτών κι αυτών στην ενδοχώρα.
Η πρόσφατη απόπειρα πραξικοπήματος, δίχασε ακόμη περισσότερο και οι εξελίξεις είναι μπροστά και ίσως κοντά.
Προσωπικά πιστεύω, πως, τουλάχιστον 20 εκατομμύρια ίσως και περισσότεροι σημερινοί Τούρκοι, είναι πιο πολιτισμένοι από το μέσο Ευρωπαίο.
Αυτή η εσωτεριή μαγιά με μια εσωτερική διάσπαση της ηγεσίας, θα αποτελέσει την αρχή της δημιουργίας του νέου κράτους των παραλίων, που θα δεχθεί αμέσως και φανερά πλέον την υποστήριξη της Δύσης και θα ενταχθεί στον ανεπτυγμένο κορμό του πλανήτη.
Αυτή η εξέλιξη που (προφητεύω), θα μας πάρει μπάλα όλους, εμάς και όλα τα Βαλκάνια και κανείς δε μπορεί να γνωρίζει το ποιοί(όλοι φυσικά) πόσο θα δράσουν ή θα αντιδράσουν στις εξελίξεις αυτές και πόσες δυνάμεις ή αποφασιστηκότητα θα έχουν ώστε να δράσουν.
Η μεταφορά στρατευμάτων στις Βαλτικές χώρες και στην Πολωνία από το ΝΑΤΟ, είναι επίσης δεικτικό της προετοιμασίας, σε σχέση και με τις Ρωσικές κινήσεις που προανέφερα και τις εξελίξεις και την αποφασιστηκότητα που προς στιγμήν δείχνει στο θέμα Συρία.
Δεν θα τολμήσω να αναφερθώ στα ζητήματα Ειρηνικού, Κίνας και λοιπά που επίσης τρέχουν, αν και έχω ερασιτεχνική εικόνα.
Ό,τι εικόνα κι αν έχω όμως, δε φτάνει για να συνδυάσει το παιχνίδι του Διαίρει σε πλανητικό πεδίο.
Εάν το σχέδιο κινηθεί καθώς το παραθέτω και όχι διαφορετικά και φυσικά επιτύχει, αποδυναμώνονται βασικοί μεσανατολικοί παίκτες που θα χρειαστούν χρόνια και χρόνια για να μαζέψουν τα κομμάτια τους και θα είναι ευκόλως διαχειρίσιμοι.
Επίσης, για πρώτη φορά η Δύση, μετά την ήττα από τους Οθωμανούς, θα επιστρέψει εμμέσως στη Μικρά Ασία, ως πολιτισμός, κουλτούρα και ιεραρχία και θα δημιουργηθεί ένα πολύ σταθερό προγεφύρωμα με εντυπωσιακό κοινωνικό σώμα που θα παίξει ρόλο στα ανθρώπινα πράγματα.
Εμείς τώρα…Ως κοινωνία που δε γεννά και δεν έχουμε πλέον κουράγιο για δράση, ίσως θα αντιμετωπίσουμε σοβαρό πρόβλημα.
Δεν ξέρω πώς μπορεί να μπολιαστεί το μεράκι για δράση σε μια τόσο κουρασμένη συνταξιοδοτούμενη κοινωνία και μάλιστα με τα διπλά χρήματα σε σχέση με τους εργαζομένους της, αλλά κάποιος τρόπος θα υπάρχει..δε μπορεί!
Κι αν όχι..όλο και κάποιος εγχώριος ιεράρχης θα υπάρχει να γιάνει το τραύμα!
Αγαπητε κ. Στεφανε . Δεξου- καθυστερημενα,εστω- τα θερμα μου συγχαρητηρια για την αιρετικη για τους πληθυνομενους συνελληνες γεωστρατηγικους αναλυτες, πλην πληρεστατη αναλυση σου για τα γεγονοτα και τεκταινομενα στην Μεση και Εγγυς Ανατολη . Την εκδοχη αυτη την ακουσα προ 30ετιας περιπου απο συνελληνα του Εξωτερικου σε θερινες διακοπες, η τελικη επιτυχια της ομως εξαρταται απο την βεβαιοτητα οτι” θα πεσουν κορμια” και ουδεις γνωριζει ποιοι λαοι ειναι διαθεσιμου για τετοιες αυτοθυσιες- σιγουρα οχι ο ελληνικος με τα σημερινα δεδομενα-. Τελος το Κουρδικο κρατος μπορει να συγκροτηθει , ιδιως ως ομοσπονδιακο και να εχει διαρκεια, επειδη εχει και νεολαια , που ειναι και αποφασισμενη, αλλα το Κρατος στα Δυτικα παραλια της Μ.Ασιας -της καρδιας μας-, που σιγουρα θα περιλαβει και τις ”γκριζες ζωνες” του Αιγαιου μας,θα ειναι πολυ δυσκολα να μακροβιωσει με την μεγαλη ευμαρεια ,που θα εχουν οι κατοικοι του, οι οποιοι, οπως συμβαινει σε ολες τις αναλογες περιπτωσεις θα προστατευει ο,τιδηποτε αλλο ,εκτος απο τα συνορα του -τα ανατολικα-, που θα δεχονται συνεχως πιεσεις απο την ”απολιτιστη” ενδοχωρα. Μονο αν τα συνορα αυτα αποτελεσουν ουσιαστικα συνορα του ΝΑΤΟ -οπως επι ψυχρου πολεμου με την Σοβιετικη Ενωση-, θα υπαρχει ελπις μακροημερευσεως του . Προβληματιζομαι ομως -εκφρασθειτε και εσεις γιαυτο, αν θελετε- τι θα απογινουν η Κωνσταντινου ΠΟΛΗ , τα Στενα του Βοσπορου και των Δαρδανελλιων και κατ’επεκταση η Ανατολικη Θρακη, ολα μερη της καρδιας μας, γιατι γιαυτα μπορει να εχουμε παγκοσμια αναφλεξη. Καλο Σαββατοκυριακο.