Του Αλκη Καλλιαντζίδη, Οικονομολόγου, [email protected] www.kalkis.eu
Μια γαλλική, αυτήν την φορά, ακροδεξιά τηλεπερσόνα που ήταν μέχρι πρόσφατα χρονικογράφος της εφημερίδας Le Figaro και του καναλιού CNews. Κι όχι μόνο. Δηλαδή κάποιος πασίγνωστος που διαθέτει αυτό που οι εκλογολόγοι αποκαλούν «αναγνωρισιμότητα», δηλαδή το πρώτο και κύριο ατού που, αν δεν το διαθέτει κάποιος, δεν έχει καμία τύχη να εκλεγεί, ακόμα κι ως καντηλανάφτης της ενορίας του. Κι ας είναι αναγνωρισμένος για την πραγματική αξία του από τους ειδήμονες ! Από την εποχή της Τσιτσιολίνας στην Ιταλία, του νυν προέδρου της Ουκρανίας Volodymyr Zelensky, του Βούλγαρου νικητή των τελευταίων εκλογών Slavi Trifonov και του δικού μας κ. Βασίλη Λεβέντη διαπιστώνουμε ότι οι απογοητευμένοι από τον πολιτικαντισμό εκλογείς καταλήγουν να ψηφίζουν άτομα που απλώς είναι πολύ γνωστά, έστω κι αν δεν έχουν τα προσόντα να τους διοικήσουν αποτελεσματικά αύριο.
Ερώτημα : δηλαδή ο Ερίκ Ζεμμούρ θα μπορούσε να κερδίσει τις επόμενες
προεδρικές εκλογές της Γαλλίας τον προσεχή Απρίλιο, επειδή είναι σήμερα αναγνωρίσιμος από τους Γάλλους ; Μάλλον όχι, όμως μπορεί σήμερα να ταράζει τα νερά, αφού η χθεσινή δημοσκόπηση της εταιρείας δημοσκοπήσεων Harris Interactive τον κατατάσσει με 10% της πρόθεσης ψήφου 
μπροστά από την υποψήφια των Σοσιαλιστών (7%) και τον υποψήφιο των οικολόγων (7%). Η γενική κατάταξη έχει ως εξής για τον 1ο Γύρο, αν οι Γάλλοι είχαν εκλογές τώρα : Μακρόν 23%, Λεπέν 19%, Μπερτράν 14%, Μελανσόν 11%, Ζεμμούρ 10%, Ινταλγκό 7%, Ζαντό 7%. Στο 2ο Γύρο δε δίνει νικητή τον Μακρόν με 54%, έναντι 46% της Λεπέν. Η ταραχή των υδάτων έγκειται στο ότι ο Ερίκ Ζεμμούρ από το 5% των προτιμήσεων που είχε πριν το καλοκαίρι, εκτινάσσεται στο 10% εν όψει της αυριανής (16-9-2021) κυκλοφορίας του βιβλίου του με τίτλο : «Η Γαλλία δεν είπε την τελευταία της λέξη» από τις Εκδόσεις Rubempre. Τραβώντας το 18% των δεξιών ψήφων του François Fillon και το 13% της Λεπέν. Κι ακόμα δεν κατέθεσε επίσημα την υποψηφιότητά του για Πρόεδρος. Θα το κάνει, λέει, «όταν αυτός θα το επιλέξει». Αν και οι «κακές γλώσσες» λένε ότι θα δυσκολευτεί να βρει τις αναγκαίες από τον εκλογικό νόμο 500 υπογραφές αιρετών για να γίνει έγκυρη η υποψηφιότητά του.
Το εν λόγω βιβλίο έχει σκοπό να εξιστορήσει την παρακμή της Γαλλίας, εναντίον της οποίας ο δημοσιογράφος θέλει τώρα να «δράσει». Αυτό το βήμα, το οποίο θα συνοδεύεται από μια περιοδεία, θεωρείται ότι αποτελεί το προοίμιο μιας προεκλογικής εκστρατείας, αναφέρει στο ρεπορτάζ του ο Arnaud Focraud στις 15-9-2021 στην ηλεκτρονική έκδοση της εφημερίδας Journal du dimanche με τίτλο : «Το σχέδιό του, τα πρώτα του μέτρα … Ιδού πώς θα έμοιαζε η υποψηφιότητα του Έρικ Ζεμμούρ για το προεδρικό μέγαρο των Ηλυσίων» (Son projet, ses premières mesures… Voici à quoi ressemblerait une candidature d’Eric Zemmour à l’Elysée).
Η διάγνωσή του : μια «αλλαγή πολιτισμού» απειλεί τη Γαλλία
Ο Eric Zemmour υμνεί την ιδεολογική του συνέπεια εδώ και χρόνια, αυτός που έγινε γνωστός στο ευρύ κοινό κατά τη δεκαετία του 2000 ως χρονογράφος του Laurent Ruquier στην εκπομπή του καναλιού France 2 «Δεν ξαπλώσαμε». Μετά τα δοκίμιά του «Γαλλική Μελαγχολία» (Mélancolie française) (το 2010) και την «Γαλλική αυτοκτονία» (Le suicide Français) (το 2014), ο άνδρας συνεχίζει να απεικονίζει μια χώρα σε παρακμή, θύμα τόσο της διάλυσης του κράτους όσο και της προόδου αυτού που ορίζει ως αντιπάλους του γαλλικού έθνους και που, συχνά, παραπέμπει στο ζήτημα του Ισλάμ. Σε αυτήν την «καταστροφική κατάσταση», η Γαλλία θα ήταν έτσι, σύμφωνα με τον ίδιο, θύμα μιας «αλλαγής πολιτισμού» και «μιας αλλαγής λαού». Ο
Eric Zemmour υιοθετεί έτσι τη θεωρία συνωμοσίας για τη «μεγάλη αντικατάσταση» του γαλλικού πληθυσμού, ένα αγαπημένο θέμα στην ταυτοτική ακροδεξιά και στο οποίο δεν υπάρχει ομοφωνία στο κόμμα της Λεπέν «Εθνικός Συναγερμός». «Αυτός που θα κερδίσει τις προεδρικές εκλογές θα είναι αυτός που θα επιβάλλει το ζήτημα στο οποίο έχει και την απάντηση, δήλωσε ο Eric Zemmour την περασμένη Τρίτη στο κανάλι RTL. Εγώ νομίζω ότι το θεμελιώδες ζήτημα που βασανίζει τους Γάλλους είναι η μετανάστευση, προστιθέμενη στο Ισλάμ. Το υπαρξιακό ζήτημα του γαλλικού λαού τέθηκε […]. Θέλω να το επιβάλω είτε είμαι υποψήφιος, είτε δεν είμαι υποψήφιος ».
Το σχέδιό του : «πρέπει να αλλάξουμε τους Γάλλους»
Ο Eric Zemmour, ο οποίος στέκεται ενάντια «στην πολιτική ορθότητα» ή σε οποιαδήποτε μορφή «προοδευτισμού», κρατάει ως εκ τούτου ως αποστολή του να σώσει έναν γαλλικό λαό από μια «Ισλαμική Δημοκρατία». «Νομίζω ότι η από-γαλλικοποίηση είναι ένα από τα μεγαλύτερα προβλήματα. Πρέπει να ξανακάνουμε τους Γάλλους» στο σχολείο όσο και στην τηλεόραση.
Για να επανασυνδεθεί με αυτήν την «αγαπημένη Γαλλία», ο 63χρονος συγγραφέας συμφωνεί με τους μεγάλους χαρακτήρες της ιστορίας, ξεκινώντας από τον Ναπολέοντα Βοναπάρτη και τον στρατηγό Ντε Γκολ. Αλλά οι αναφορές αυτού του συγγραφέα είναι περίπλοκες. Αυτός που προσπάθησε στο παρελθόν να αποκαταστήσει τον στρατάρχη Πετέν, εξηγώντας ότι είχε σώσει τους Γάλλους Εβραίους από τα ναζιστικά στρατόπεδα ή που υπερασπίστηκε τον εθνικιστή και αντισημίτη δημοσιογράφο, ιδρυτή της βασιλικής εφημερίδας, «Η Γαλλική δράση» (l‘Action française), Charles Maurras ή τον πρώην ανώτερο αξιωματούχο που καταδικάστηκε για συνέργεια σε εγκλήματα κατά της ανθρωπότητας, Maurice Papon. Ισχυρίζεται επίσης ότι είναι του κλίματος του Ντόναλντ Τραμπ, σε τέτοιο σημείο που να έχει εμπνευστεί σκόπιμα, για το εξώφυλλο του παραπάνω βιβλίου του, από ένα έργο του πρώην προέδρου των ΗΠΑ.
Οι προτάσεις του : στόχευση του Ισλάμ μέσω της μετανάστευσης
Καλεσμένος το βράδυ του Σαββάτου στην εκπομπή «Είμαστε απ’ευθείας», του καναλιού 
France 2, ο Eric Zemmour διαβεβαίωσε ότι έχει «ένα σχέδιο στο μυαλό του». Στον επίλογο του βιβλίου του, επικαλείται την υπεράσπιση των «5 i » , δηλαδή : ταυτότητα (identité), μετανάστευση (immigration), ανεξαρτησία (indépendance), παιδεία (instruction), βιομηχανία (industrie). Και υπερασπίζεται μια σειρά από τα παρακάτω πρώτα μέτρα:
- Θέλει να «σταματήσει» τη μετανάστευση, «αφαιρώντας τα αυτόματα δικαιώματα των μεταναστών». Για να το κάνει αυτό, σκοπεύει να προκηρύξει δημοψήφισμα για την υποβολή αυτών των ερωτήσεων απευθείας στους Γάλλους.
- Θέλει τη συστηματική απέλαση αλλοδαπών που έχουν καταδικαστεί ποινικά.
- Θέλει να επεκτείνει την αφαίρεση της ιθαγένειας για τους έχοντες διπλή υπηκοότητα (π.χ. γαλλική και αλγερινή) που έχουν καταδικαστεί «για ένα έγκλημα ή μια σειρά αδικημάτων», όπως ο βιασμός ή διακίνηση ναρκωτικών.
- Θέλει την ανάκτηση από το Κράτος των «περιοχών της παρανομίας».
- Θέλει να απαγορεύσει τη χρήση των ξένων μικρών ονομάτων με την αποκατάσταση ενός νόμου του 1803 από τον Ναπολέοντα, ο οποίος, εκείνη την εποχή, ήθελε να
περιορίσει την ώθηση των μικρών επαναστατικών ονομάτων. «Αυτό που με ενοχλεί είναι ότι μετά από τρεις γενιές, τα παιδιά τους εξακολουθούν να ονομάζονται Mohamed», εξήγησε ο Eric Zemmour στο RTL, κρίνοντας ότι «ήταν επίσης λάθος να επιτραπούν τα μικρά ονόματα Kévin και Jordan». - Θέλει «να απαγορεύσει τους Αδελφούς Μουσουλμάνους και τους Σαλαφιστές», και ως εκ τούτου τα «τζαμιά που διατηρούν οι Σαλαφιστές», είπε στο κανάλι France 2.
- Προκηρύσσοντας ένα δημοψήφισμα για το μεταναστευτικό ζήτημα και γενικότερα, θέλει να «απαλλαγεί από τους νομικούς περιορισμούς του Συμβουλίου
Ανθρωπίνων Δικαιωμάτων, του Ευρωπαϊκού Δικαστηρίου και του Συνταγματικού Συμβουλίου», κάτι που θα απέτρεπε ένα μέρος του σχεδίου του να πραγματοποιηθεί και γενικότερα επιθυμεί να «ανακτήσει την εξουσία από τους δικαστές». - Θέλει «να σταματήσει να καταγγέλλει «την αστυνομική βία »και «τις διακρίσεις » και «τους ελέγχους ταυτοτήτων», γράφει επίσης στο βιβλίο του. Πρέπει, αντίθετα, να κατανοήσουμε ότι η «βία κατά της αστυνομίας» απαιτεί να δοθεί στην τελευταία ένα τεκμήριο νόμιμης αυτοάμυνας».
- Πέρα από αυτά τα θέματα, ο Eric Zemmour ρωτήθηκε στο RTL για το θέμα των συντάξεων και είπε ότι ήταν υπέρ της «καθυστέρησης της ηλικίας συνταξιοδότησης».
- Θεώρησε «δημαγωγική» την πρόταση της Anne Hidalgo να «διπλασιάσει τους μισθούς των εκπαιδευτικών», θεωρώντας ότι το «πρώτο πρόβλημα των εκπαιδευτικών» είναι ένα πρόβλημα «εξουσίας» και ότι δεν «μεταδίδουν πλέον τη γνώση».
