Ποιος ασκεί την εξωτερική πολιτική της χώρας;

του Δημήτρη Μακροδημόπουλου.

Αν η απόφαση ενός ανώτατου δικαστηρίου, όπως εν προκειμένω του Αρείου Πάγου για τη μη έκδοση των 8 Τούρκων στρατιωτικών, μπορεί να φέρει τη χώρα σε σύγκρουση με μία άλλη, αυτή η απόφαση δεν είναι πολιτική; Μπορεί να αφήνει ανέγγιχτη την πολιτική ηγεσία του τόπου; Μήπως η Δικαιοσύνη ασκεί την εξωτερική πολιτική της πατρίδας; Ποιος έχει και πρέπει να έχει τον τελευταίο λόγο; Μπορεί η κυβέρνηση να αποποιείται τις ευθύνες της επικαλούμενη τις αποφάσεις της Δικαιοσύνης; Ο πολιτικός είναι αυτός που ζητά τη λαϊκή εντολή να κυβερνήσει τον τόπο και να αναλάβει τις ευθύνες διακυβέρνησης της χώρας. Ο δικαστής είναι ένας κρατικός λειτουργός που πρέπει να ερμηνεύει το νόμο και να εκδίδει σύννομες αποφάσεις. Είναι ολοφάνερο ότι σε θέματα με εθνικές προεκτάσεις, η πολιτική επικαλύπτει όλες τις άλλες εξουσίες.  Η Δικαιοσύνη εκπλήρωσε το καθήκον της με την απόφαση της μη έκδοσης των «8» στην Τουρκία, η κυβέρνηση όμως; Αν ο Άρειος Πάγος αποφάσιζε την έκδοσή τους, πάλι η κυβέρνηση θα περιορίζονταν στο ρόλο του Ποντίου Πιλάτου; Βέβαια δεν διαφεύγει της προσοχής μας η επίσημη ευρωπαϊκή παρέμβαση την παραμονή της έναρξης της δίκης με την επιστολή που έστειλε στον Αλέξη Τσίπρα ο πρόεδρος της παράταξης των Φιλελευθέρων στην Ευρωβουλή Γκι Φερχόφσταντ, υπενθυμίζοντας τις «θεμελιώδεις ευρωπαϊκές αξίες που μοιραζόμαστε στην Ε.Ε. και οι οποίες υποχρεώνουν όλα τα μέλη της Ε.Ε. να μην εκδίδουν κανέναν, ανεξάρτητα απ’ το αν είναι ένοχος ή όχι, σε μια χώρα όπου κινδυνεύει να βασανιστεί ή να αντιμετωπίσει απάνθρωπη ή απαξιωτική μεταχείριση». Έχουν εθιστεί οι ευρωπαίοι εταίροι μας να απευθύνουν στις εκάστοτε ελληνικές κυβερνήσεις εντολές εν είδη παραινέσεων λησμονώντας ότι «οι θεμελιώδεις ευρωπαϊκές αξίες» πάντα ήσαν ανύπαρκτες όταν συγκρούονταν με τα στενά συμφέροντα των ευρωπαϊκών κρατών από τον 16^ο αιώνα μέχρι και σήμερα. Λησμονώντας, επί πλέον, ότι οι ευρωπαϊκές χώρες, όπως το Βέλγιο, η πατρίδα του Γκι Φερχόφσταντ, είναι στο απυρόβλητο των διεθνών εξελίξεων σε πλήρη αντίθεση με την Ελλάδα η οποία βρίσκεται στο κέντρο του κυκλώνα λόγω της γεωγραφικής της θέσης και της ιστορίας της. Είναι αυτονόητο ότι δεν απειλούνται από τους ίδιους κινδύνους εκεί και εδώ. Εξ άλλου οι ευρωπαϊκές χώρες δεν κρίνονται για τις αρχές τους εντός των κρατικών ορίων αλλά για τις αρχές που πρεσβεύουν στις χώρες του Τρίτου Κόσμου, ώστε να επιτυγχάνεται προς όφελός τους η καταλήστευση των πλουτοπαραγωγικών πηγών με τη μορφή των άνισων ανταλλαγών, με την επιβολή επιθυμητών καθεστώτων, με στρατιωτικές παρεμβάσεις Υιοθετούν άλλες αρχές εντός των χωρών τους και άλλες εκτός όταν διακυβεύονται τα συμφέροντά τους. Εκεί όμως κρίνονται.

Μπορεί ένας υπουργός Άμυνας να ασκεί εξωτερική πολιτική ερήμην του αρμόδιου ΥΠΕΞ; Ο κύριος Καμμένος συνηθίζει να αυτονομείται σε θέματα που εκφεύγουν των ορίων της δικαιοδοσίας του, αποτελούν κυρίως αντικείμενο του ΥΠΕΞ και δεν είναι δυνατό να δημοσιοποιούνται ερήμην του Έλληνα πρωθυπουργού. Τον Μάρτιο του 2015 είχε προτείνει κατά την επίσκεψή του στις ΗΠΑ την συνεκμετάλλευση των ενεργειακών πηγών του Αιγαίου σε ποσοστό 70 – 30 υπέρ των Αμερικάνων, τον Μάιο του ιδίου έτους στο συνέδριο του Economist πρότεινε τη δημιουργία νατοϊκής βάσης στο Ν.Α. Αιγαίο (αναφέρθηκε η Κάρπαθος) αλλά λίγες μέρες μετά στη νέα επίσκεψή του στις ΗΠΑ βρήκε τις πόρτες του Αμερικανού ομολόγου του και του υφυπουργού κλειστές. Μάλιστα, μετά το αποτυχημένο στρατιωτικό πραξικόπημα στη γείτονα και μπροστά στο ενδεχόμενο να απαγορεύσει η Τουρκία τη χρήση της νατοϊκής αεροπορικής βάσης του Ιντσιρλίκ, επανήλθε  δυναμικά στο προσκήνιο η πρόταση που είχε διατυπώσει στο συνέδριο του Εconomist για κατασκευή νατοϊκής αεροπορικής βάσης στην Κάρπαθο, η οποία σε συνδυασμό με τη Σούδα μπορεί να πρωταγωνιστήσει στον πόλεμο κατά της τρομοκρατίας. Ειλικρινά, μπορείτε να το διανοηθείτε; Να βομβαρδίζουν την ISIS από την Κάρπαθο και σε αντίποινα να στέλνει η ISIS καμικάζι στο μετρό της Αθήνας και αλλού;

Όμως, ας έλθουμε και στα ελληνοτουρκικά: Ένας ανώνυμος Έλληνας πολίτης που διακατέχεται από υπέρμετρο πατριωτισμό μπορεί να προβεί σε ακραίες εκδηλώσεις, όμως κάθε ενέργεια και κάθε δήλωση του κ. Καμένου, λόγω του θεσμικού του ρόλου, αποτελεί πολιτική πράξη. Από τη στιγμή που συμμετέχει στην κυβέρνηση είναι αυτονόητο ότι δε μπορεί να αυτονομείται σε εθνικά θέματα. Καθήκον του εκάστοτε υπουργού Άμυνας είναι η ετοιμότητα των Ενόπλων Δυνάμεων και τίποτα παραπάνω. Μπορεί να αποδίδει τιμές αρχηγού κράτους στα λείψανα της Αγίας Βαρβάρας και της Αγίας Ελένης τον ερχόμενο Μάιο προκειμένου να αγγίξει το λαϊκό συναίσθημα, διότι σε αυτά και σε παρόμοια εξαντλούνται οι ιδεοληχίες του κόμματός του αλλά δεν μπορεί να παρακάμπτει τον Έλληνα πρωθυπουργό και τον ΥΠΕΞ. Εκτός κι αν η κυβέρνηση  τον αξιοποιεί για να μεταθέσει το ενδιαφέρον των πολιτών από τη δεύτερη αξιολόγηση και το δυσοίωνο μέλλον που προδιαγράφεται, στα ελληνοτουρκικά. Αντιλαμβάνομαι ότι η ελληνοτουρκική κρίση είναι η μεγάλη ευκαιρία, το εφαλτήριο για την πολιτική διάσωση των ΑΝΕΛ που κατακρημνίζονται δημοσκοπικά, όμως ανησυχώ διότι η όξυνση της ελληνοτουρκικής κρίσης αποτελεί κίνητρο για την αύξηση των ποσοστών τους. Πρέπει να οδηγηθούμε σε ελληνοτουρκική σύρραξη για να επανεκλεγούν οι ΑΝΕΛ; Είναι ανάγκη, για να παραμένει ο ΣΥΡΙΖΑ στην εξουσία με στήριγμα τον κ. Καμένο, να φτάσει η Ελλάδα στο χείλος του γκρεμού;

Μακροδημόπουλος Δημήτρης

Αλεξ/πολη – κιν. 6947-771412

2-3-2017