του Δημήτρη Μακροδημόπουλου.
Ποια θα ήταν η γεωπολιτική αξία της ΕΕ χωρίς την Ελλάδα αλλά και την Κυπριακή Δημοκρατία; Διότι χάρις στον ελλαδικό χώρο που αξιοποιείται διαρκώς στα πλαίσια της ευρωτουρκικής σύγκρουσης για την άσκηση επιρροής στην ευρύτερη περιοχή, η ΕΕ είναι εγγύτατα στις εξελίξεις στην Εγγύς Ανατολή, στη Μ. Ανατολή και στην Αν. Μεσόγειο. Θα είχε πρόσβαση στις εξελίξεις; Πώς θα νομιμοποιούσε την ανάμειξή της; Ποτέ όμως δεν κατόρθωσε ο Ελληνισμός να αξιοποιήσει αναπτυξιακά αυτή την προστιθέμενη αξία του λόγω της γεωπολιτικής του θέσης. Διότι για να αξιοποιήσει ένα κράτος την γεωπολιτική του αξία απαιτείται ισχύς, διαφορετικά χειραγωγείται από ισχυρότερες δυνάμεις με ποικίλους τρόπους (π.χ. μνημόνια) και μεταβάλλεται σε εφαλτήριο ξένων συμφερόντων.
Είναι χαρακτηριστική η απάντηση του πρώην ΥΠΕΞ της Γερμανίας Γιόσκα Φίσερ, όσον αφορά τη γεωπολιτική αξία του ελλαδικού χώρου, κατά τη συνέντευξή του στις 12 Νοέμβριο του 2011 στην εφημερίδα Zeit, σε ερώτηση σχετικά με το αν θα πρέπει να παραμείνουν και οι 17 (τότε) χώρες στην Ευρωζώνη: «Δεν γνωρίζω εάν θα πρέπει να είναι όλοι μέσα, είπε. Καλά θα κάναμε, συνέχισε, να κρατήσουμε τους Έλληνες εντός. Ως πρώην υπουργός Εξωτερικών λέω το εξής: H σημασία της Ελλάδας για τα Βαλκάνια και την Ανατολική Μεσόγειο θα παραμείνει». Γιαυτό κυρίως ενέταξαν τη χώρα μας στην ΕΟΚ, για τον ίδιο λόγο η ΕΕ οικειοποιήθηκε το πρόβλημα εισβολής και κατοχής και ενέταξε την Κυπριακή Δημοκρατία στις δομές της. Διότι το πεδίο των οικονομικών ανταγωνισμών μεταφέρεται συνεχώς ανατολικότερα από τον Ατλαντικό προς τον Ειρηνικό και η θέση του ελλαδικού χώρου σε αυτή τη μετάβαση είναι κομβική. Η μεταφορά του ενδιαφέροντος μετά το τέλος του Ψυχρού πολέμου ανατολικά για να πληρωθούν τα κενά που δημιούργησε η αποχώρηση της Μόσχας από το διεθνές προσκήνιο με τη διάλυση της ΕΣΣΔ και η αντιμετώπιση της Κίνας που απειλεί την πρωτοκαθεδρία των ΗΠΑ, απαξιώνει τη γεωπολιτική και γεωστρατηγική αξία των κρατών της Δυτικής Ευρώπης, ταυτόχρονα όμως αναδεικνύει τη σημασία του ελλαδικού χώρου. Θα κατορθώσει η χώρα μας, ο Ελληνισμός, να αξιοποιήσει αυτές τις δυνατότητες; Χαρακτηριστικό είναι το γεγονός ότι η Γαλλία αξιοποιεί τον ελλαδικό χώρο ως εφαλτήριο για τις βλέψεις της στην ευρύτερη περιοχή. Όμως θα συνεχίσουμε να παραμένουμε το εφαλτήριο ξένων συμφερόντων ή θα αξιοποιήσουμε τις νέες ευκαιρίες που δυνητικά μας προσφέρονται;
Ο πλέον αισιόδοξος είναι ο Ρόμπερτ Κάπλαν. Στο βιβλίο του «Η εκδίκηση της Γεωγραφίας» γράφει ερμηνεύοντας τις επιπτώσεις της μετατόπισης του κέντρου βάρους της ΕΕ ανατολικά με τις διευρύνσεις: «Η συνεχιζόμενη μετατόπιση ισχύος στο εσωτερικό της ΕΕ προς ανατολάς, από τις Βρυξέλλες και το Στρασβούργο προς το Βερολίνο – από την ΕΕ προς τη Γερμανία – θα είναι κομβικής σημασίας για τη διεθνή πολιτική. Διότι, είναι στη Γερμανία, στη Ρωσία και, ναι, στην Ελλάδα με τα μόνον ένδεκα εκατομμύρια πληθυσμού, που ξεδιπλώνεται το μέλλον της Ευρώπης» (σελ.278). Και συνεχίζει: «Ασφαλώς σήμερα η Ευρώπη στρέφεται τόσο προς ανατολάς, καθώς υποδέχεται στις τάξεις της ΕΕ πρώην κομμουνιστικά έθνη, όσο και προς νότο, καθώς ασχολείται με την πολιτική και οικονομική σταθεροποίηση της νότιας ακτής της Μεσογείου στη Βόρεια Αφρική. Και ανάμεσα σε όλους αυτούς τους ανασχηματισμούς, η Ελλάδα, από όλα τα μέρη, είναι αυτή που θα αποτελέσει το ασφαλέστερο κριτήριο για την ομαλή λειτουργία του Ευρωπαϊκού εγχειρήματος. Η Ελλάδα, συνεχίζει, είναι το μοναδικό μέρος των Βαλκανίων που έχει πολλαπλή θαλάσσια πρόσβαση στη Μεσόγειο και ως εκ τούτου είναι αυτή που συνδέει δύο ευρωπαϊκούς κόσμους. Η Ελλάδα βρίσκεται γεωγραφικώς σε ίση απόσταση από τις Βρυξέλλες και τη Μόσχα και είναι πολιτισμικά κοντά τόσο στη Ρωσία όσο και στην Ευρώπη, χάρη στον Ανατολικό Ορθόδοξο Χριστιανισμό, ο οποίος είναι με τη σειρά του κληρονομιά του Βυζαντίου…. Φτάνοντας πίσω στην αρχαιότητα, η Ελλάδα ήταν το σημείο όπου η Ευρώπη – και κατά συνέπεια η Δύση – αρχίζει και τελειώνει. Ο πόλεμος που εξιστόρησε ο Ηρόδοτος μεταξύ Ελλάδας και Περσίας καθιέρωσε μια διχοτόμηση ανάμεσα σε Δύση και Ανατολή η οποία διήρκεσε χιλιάδες χρόνια».
Αν λάβουμε υπόψη μας ότι η συγγραφή του βιβλίου του Κάπλαν ολοκληρώθηκε το 2011, οι ραγδαίες εξελίξεις με επίκεντρο την Εγγύς και Μ. Ανατολή, την Ανατολική Μεσόγειο, την Βόρεια Αφρική ενδυναμώνουν τα επιχειρήματά του για τη χώρα μας. Όπως έλεγε ο μεγάλος γεωπολιτικός Χάλφορντ Μακίντερ “ο κάθε αιώνας έχει τη δική του οπτική γωνία”. Μετά τη διάλυση της ΕΣΣΔ την άνοδο των BRICS και της Κίνας ειδικότερα, o 21ος αιώνας αναδεικνύει την αξία του ελλαδικού γεωπολιτικού χώρου. Έχει η χώρα μας πολιτικούς με το ειδικό βάρος να σηκώσουν την προστιθέμενη αξία της χώρας μας στις σημερινές μεταψυχροπολεμικές συνθήκες; Μήπως η γεωπολιτική και γεωστρατηγική θέση του ελλαδικού χώρου ανοίγει δυνητικά τους ορίζοντες και για άλλες επιλογές;
Μακροδημόπουλος Δημήτρης
Αλεξ/πολη – κιν. 6947-771412
23-9-2020
Μόνο που την Ελλάδα -που έχει όλα αυτά τα μοναδικά πλεονεκτήματα για την Ευρώπη και τις ΗΠΑ ,δεν την θέλουν αμφότερες ” να μπλέκει στα πόδια τους” στα γεωπολιτικά θέματα και προβλήματα , όπως καταφάνηκε στην 5ετία 2004-2009 ,όταν ”ανοίχθηκε ” τολμηρά και σταθερά και συνήψε σε στενές σχέσεις με Ρωσία και Κίνα και απαίτησε και κατάφερε ομοφωνία στο Βουκουρέστι το 2008 ,για να μη μπουν στο ΝΑΤΟ τα Σκόπια ως Άνω ,Κάτω ,ή, Βόρεια ”Μακεδονία΄”.
Αποτιμήσαμε ποτέ την περίοδο εκείνη και τον πρωθυπουργό εκείνον για την προσφορά του στην ανεξάρτητη εθνική πολιτική ;;;.
Ας μας πει ο κ. Καραμανλής τι θα κάνει κατά την ψήφιση των μνημονιών συνεργασίας με τη Βόρειο Μακεδονία στη Βουλή. Οι αναβολές ( όπως αναφέρουν τα σημερινά ΝΕΑ, όχι η ΑΥΓΗ ) δεν οδηγούν πουθενά.
Για να εξηγούμαστε Θεωρώ ότι η συμφωνία για τα Σκόπια δεν είναι και η χειρότερη. Όπως είπε και ο κ. Συρίγος στη συζήτηση στο ΥΠΕΞ που το ανέβασαν οι ΑΝΙΧΝΕΥΣΕΙΣ είναι πολύ δύσκολο να αλλάξεις τη συνταγματική ονομασία ενός άλλου κράτους, οπότε η συμφωνία έχει τα θετικά της. Όμως όταν λέγεται ένα κράτος Βόρεια Μακεδονία απαραιτήτως οι πολίτες του πρέπει να λέγονται Βορειομακεδόνες και όχι Μακεδόνες. Για αυτό δεν έπρεπε αυτή η συμφωνία να ψηφισθεί από τη Βουλή. Από τη στιγμή που ψηφίσθηκε θα πρέπει να την εφαρμόσουμε απαρέγκλιτα και να ελέγχουμε το άλλο μέρος ως προς την αυστηρή εφαρμογή της.
Τέλος πάντων είμαι σύμφωνος με την άποψη του κ. Μακροδημόπουλου. Θεωρώ όμως ότι η αναβάθμιση του γεωπολιτικού ρόλου της χώρας μας δεν γίνεται αυτόματα διότι αλλάζει ο παγκόσμιος συσχετισμός δυνάμεων. Πρέπει τόσο η οικονομική ηγεσία όσο και η πολιτική να κινούνται στην κατεύθυνση αυτή. Και το ερώτημα είναι ¨Έχουμε τέτοια ηγεσία ; Όχι η οικονομική μας ηγεσία είναι μεταπρατική μετά τον Καποδίστρια και έτσι συνεχίζεται. Σήμερα είναι ευρωλάγνοι και αμερικανόδουλοι. Αυτή η οικονομική ηγεσία αναδεικνύει και την πολιτική, την προβλέψιμη ηγεσία όπως αυτοαποκλήθηκε περήφανα.
Δεν συζητώ βέβαια για τους προηγούμενους αριστερούς της πλάκας που διαπραγματεύτηκαν 17 ώρες και έφθασαν στο σημείο να υποθηκεύουν την χώρα για 99 έτη και ασχολούνται με τις σχέσεις με τον Καλογρίτσα και αν θα γίνουν νέο ΠΑΣΟΚ
Θα μπορούσατε πρώτα να εκφρασθείτε για την ανεξάρτητη εθνική πολιτική του Καραμανλή της περιόδου 2004-209 και κατόπιν για το τι θα πράξει στην Βουλή για τις υποχρεωτικές συμφωνίες με τα Σκόπια ,που μας κληρονόμησαν ”τα ”καλόπαιδα” της δεύτερης φοράς Αριστεράς .
Κανένας δεν υποχρεώνει να ψηφίσουν θετικά οι δύο πρώην πρωθυπουργοί κ.κ.Καραμανλής και Σαμαράς,που μάλλον θα απέχουν .
Οι συμφωνίες αυτές όμως θα ψηφισθούν από όλους τους Σύριζα και μάλλον και από όλους της Μερας 25 και σίγουρα και από τον γνωστό κ.Γ.Α.Π πρώην πρωθυπουργό .
Τί θα κάνουν όμως οι άλλοι ΚΙΝΑΛικοί ,που και αυτοί δεν ψήφισαν την Συμφωνία των Πρεσπών.
Καλά το ΚΚΕ -όπως πάντα θα απέχει.
Η κυβέρνηση πάντως δεν θα πέσει και θα ξανακούσουν τα σχολιανά τους οι κ.κ.Τσίπρας και Κοτζιάς ,παρ’ότι θα είναι απών.
Δεν ξεπλένεται με τίποτε-αγαπητέ κ.Πατσογιάννη- η ευθύνη τους έναντι του έθνους και της Ιστορίας μας .
Μπορεῖ νά ξεχασθεῖ ἡ σύνδεση γεωπολιτικῆς καί πολιτισμοῦ; Μπορεῖ νά ἀφήσουμε νά ξεχασθεῖ;
Ἕνα δύσκολο κείμενο μέ πολλές ἀναγνώσεις, σχετικό μέ πολιτική, ποίηση καί γεωπολιτική πού ἀξίζει, νομίζω, νά διαβασθεῖ.
https://antifono.gr/η-aπολιτική-θεολογία-του-καβάφη/