Παναγιώτης Γκλαβίνης
Εκτός του συντροφικού μαχαιρώματος, ο πρώην Πρόεδρος της Ν.Δ. έβαλε και ένα πολιτικό θέμα με τη γνωστή δήλωσή του περί «τζάμπα μαγκιάς». Ένα θέμα που αφορά όχι μόνο την Αξιωματική Αντιπολίτευση, αλλά ολόκληρη την αντιπολίτευση. Αφορά και το ΚΚΕ, αν θέλετε, το οποίο, τη δεδομένη στιγμή, στην περίφημη διάσκεψη των Προέδρων τη βραδιά εκείνη του Ιουλίου 2015, όταν η κυρία Κωνσταντοπούλου συμπεριφερόταν ως ταύρος εν υαλοπωλείω στη Βουλή, ψήφισε με τρόπο εθνικά υπεύθυνο.
Είναι, άραγε, «τζάμπα μάγκας» κάποιος που δεν ψηφίζει τα μέτρα που θα φέρουν το πέρας της δεύτερης αξιολόγησης και την καταβολή της δόσης, χωρίς την οποία ενδεχομένως η Ελλάδα να πτωχεύσει, όταν γνωρίζει ότι εκ του ασφαλούς δεν τα ψηφίζει, μιας και ούτως ή άλλως θα τα ψηφίσει η κυβερνητική πλειοψηφία, συνεπώς ανέξοδα παριστάνει τον «μάγκα» και δεν τα ψηφίζει;
Δεν γνωρίζω αν ο κ. Μεϊμαράκης έχει επίγνωση του ότι και ο ίδιος πολλές φορές δεν ψήφισε σε στιγμές που η χώρα θα οδηγούνταν πράγματι στην πτώχευση εάν η τότε κυβερνητική πλειοψηφία δεν στήριζε δύσκολα μέτρα, τόσο τον Μάιο του 2010, όταν μπήκε η χώρα στο Μνημόνιο, όσο και τον επόμενο χρόνο, τον Ιούνιο του 2011, με την ευκαιρία του μεσοπρόθεσμου, όταν οδεύαμε στο μικρό κούρεμα, ή και λίγο αργότερα, τον Οκτώβριο του 2011, με την ευκαιρία του πολυνομοσχεδίου. Ούτε τον ΓΑΠ στήριξε στις 26 και 27 Οκτωβρίου του 2011 όταν πήγε στις Βρυξέλλες και έφερε πίσω το μεγαλύτερο κούρεμα δημοσίου χρέους μιας χώρας στη σύγχρονη ιστορία. Δεν άκουσα τον κύριο Μεϊμαράκη να διαφοροποιείται από τον κύριο Μιχελάκη, ο οποίος έψαχνε τον διάβολο στη λεπτομέρεια της συμφωνίας των Βρυξελλών, επειδή ο κ. Σαμαράς ήθελε να γίνει πρωθυπουργός.
Τώρα, εμμέσως πλην σαφώς, ο κ. Μεϊμαράκης κατηγορεί τον Κυριάκο Μητσοτάκη ότι βιάζεται αυτός να γίνει πρωθυπουργός, ενώ η χώρα κινδυνεύει αν τυχόν πέσει αυτή η κυβέρνηση χωρίς να ψηφίσει τα μέτρα.
Όλα αυτά μπορεί να έχουν έντονη οσμή αίματος συντροφικών μαχαιρωμάτων, πλην όμως δεν παύουν να θέτουν ένα μείζον πολιτικό ερώτημα.
Καλά κάνει, άραγε, ο Κυριάκος Μητσοτάκης και ζητά εκλογές εδώ και τώρα; Καλά κάνει που δεν ψηφίζει τα μέτρα που θα φέρει ο κ. Τσίπρας στη Βουλή; Καλά κάνει που δεν βάζει πλάτες στην κυβερνητική πλειοψηφία για να κλείσει η δεύτερη αξιολόγηση, την ίδια στιγμή που εγκαλεί την Κυβέρνηση γιατί δεν έχει κλείσει εδώ και καιρό την αξιολόγηση; Μα πώς να την κλείσει όταν οι ξένοι ζητούν μέτρα που ενδεχομένως να μην μπορεί να τα πάρει χωρίς τη στήριξη και του κ. Μητσοτάκη; Δεν είναι, άραγε, αντιφατική μια τέτοια στάση του Προέδρου της ΝΔ; Από τη μια να ζητά από τον κ. Τσίπρα να κλείσει την αξιολόγηση κι από την άλλη να μην τον στηρίζει σ’ αυτό, αλλά να τον κατηγορεί κι από πάνω γιατί δεν κλείνει την αξιολόγηση;
Αυτά τα τελευταία, βέβαια, δεν τα είπε ο κ. Μεϊμαράκης. Τίθενται, όμως, στο πνεύμα της κριτικής που εξαπέλυσε στον εκλεγέντα αντ’ αυτού στην προεδρεία του κόμματος της Αξιωματικής Αντιπολιτεύσεως και εν δυνάμει Πρωθυπουργό. Μπορεί να μην είναι θεμιτό
κάτι τέτοιο, είναι όμως πολιτικό.
Ορισμένα ακόμη ερωτήματα είναι χρήσιμα να τα επισημάνουμε στην ίδια πάντα λογική του κ. Μεϊμαράκη: τι θα κάνει η Ν.Δ. αν επαναληφθεί το σκηνικό του Ιουλίου του 2015; Δεν θα ψηφίσει τότε; Στην ίδια πάντα λογική, θα μπορούσε και να ενθαρρύνει κανείς τον Κυριάκο Μητσοτάκη να το κάνει νωρίτερα, ώστε να κλείσει γρήγορα η αξιολόγηση, προκειμένου να ωφεληθεί η οικονομία, να μπούμε στην ποσοτική χαλάρωση και να προλάβουμε την σχεδιαζόμενη ανάπτυξη για το 2017.
Όμως, αν μια πλειοψηφία δεν μπορεί να ψηφίζει τα μέτρα που φέρνει, και υπολογίζει στην αντιπολίτευση να την βοηθήσει σ’ αυτό, τότε λογικά, με την αστική λογική με την οποία σκέφτεται και ο κ. Μεϊμαράκης, δεν θα πρέπει να παραιτηθεί; Αυτό δεν έκανε το καλοκαίρι του 2015 η παρούσα πλειοψηφία όταν έχασε την δεδηλωμένη; Αυτό θα κάνει και τώρα –και αυτό πρέπει να κάνει– αν δεν μπορέσει να περάσει τα μέτρα, όπως ελπίζουμε όλοι, πλην Μεϊμαράκη και κάμποσων άλλων, είν’ αλήθεια.
Και μετά τι, θα ρωτούσε εύλογα ο πρώην Πρόεδρος της ΝΔ. Θα υποχρεωθεί να πάρει τα ίδια μέτρα και χειρότερα ο Κυριάκος, πλην όμως θάχει καθυστερήσει το κλείσιμο της αξιολόγησης σε βάρος της οικονομίας μόνο και μόνο για να γίνει Πρωθυπουργός μια ώρα αρχύτερα.
Μα και ο Αντώνης Σαμαράς, αυτό δεν έκανε; Τότε πού ήσασταν, κύριε Μεϊμαράκη; Δεν περίμενε ούτε αυτός να πάρει τα μέτρα ο Λουκάς Παπαδήμος τον Ιούνιο του 2012, τον έριξε, έβαλε σε περιπέτεια τη χώρα με τη διπλή εκλογή, δισεκατομμύρια κάνανε φτερά στο εξωτερικό εκείνη την περίοδο, δεν πήραμε εγκαίρως τα μέτρα τον Ιούνιο, τα οποία πάρθηκαν –και μάλιστα χειρότερα– τον Νοέμβριο. Ήταν οι έξι μήνες που λείψανε στον κ. Σαμαρά για να βγάλει τη χώρα απ’ το Μνημόνιο. Η Ιστορία εκδικείται…
Πλην όμως, εμένα –και κανέναν άλλον πιστεύω– δεν ενδιαφέρουν οι αντιφάσεις των πολιτικών και πόσο σκληρά τους φέρθηκε η Ιστορία. Οι πολιτικοί είναι μια πολύ σκληρή πάστα ανθρώπων ούτως ή άλλως. Είναι μαθημένοι στα χτυπήματα κάτω από τη μέση. Ένα τέτοιο χτύπημα δέχεται σήμερα και ο Κυριάκος Μητσοτάκης απ’ τον Μεϊμαράκη.
Κατ’ αρχήν, εγώ συμφωνώ με τον τελευταίο ότι είναι «τζάμπα μάγκας» αυτός που δεν ψηφίζει μέτρα που καταφανώς διαπιστώνει ότι χρειάζεται να λάβει η χώρα, διαφορετικά θα πτωχεύσει και θα βγει απ’ το Ευρώ. Και είναι «τζάμπα μάγκας» όταν –αν και το γνωρίζει αυτό– δεν ψηφίζει τα μέτρα, όντας όμως σίγουρος ότι αυτά θα τα ψηφίσουν κάποιοι αποδιοπομπαίοι τράγοι, τους οποίους μετά θα βγει να καταγγείλει στο Λαό και ούτω καθεξής.
Αυτό ναι, είναι «τζάμπα μαγκιά», κύριε Μεϊμαράκη. Κοιταχτείτε στον καθρέφτη!
Δεν είναι, όμως, «τζάμπα μαγκιά» όταν όχι μόνο δεν είσαι βέβαιος πως θα καταφέρει να ψηφίσει τα μέτρα αυτά η κυβερνητική πλειοψηφία, αλλά αυτό ακριβώς επιδιώκεις. Να μην μπορέσει να τα ψηφίσει, για να πέσει, προκειμένου να γίνουν εκλογές, ώστε να έρθει στην εξουσία μια άλλη πολιτική δύναμη για να ασκήσει μια άλλη πολιτική, η οποία και μόνον θα μπορέσει να σώσει τη χώρα εντός του Ευρώ.
Αυτή τη στιγμή, η χώρα χρειάζεται μια τελευταία ευκαιρία να επιδιώξει να σωθεί εντός Ευρώ. Την ευκαιρία αυτή, δεν την έδωσαν οι δανειστές στον Κυριάκο Μητσοτάκη. Του την αρνήθηκαν, αν και γνωρίζουν ότι υπάρχει ακόμη χρόνος μέχρι το πέρας αυτού του προγράμματος ώστε μια νέα κυβέρνηση να γυρίσει το παιχνίδι. Αντίθετα, στείλανε την τρόικα στην Ελλάδα για να κλωτσήσει το τενεκεδάκι παρακάτω μέχρι να λάβουν αυτοί τις οριστικές αποφάσεις τους για μας.
Την ευκαιρία αυτή, λοιπόν, θα πρέπει να την πάρει από μόνη της η Αντιπολίτευση, πείθοντας τη συμπολίτευση στη Βουλή να μην ψηφίσει τα μέτρα και να παραιτηθεί, ώστε μια άλλη Κυβέρνηση να επιδιώξει, όσο υπάρχει ακόμη χρόνος, να σώσει τη χώρα εντός του Ευρώ. Διότι, από τον Ιούλιο του 2015 και μετά, και για πρώτη φορά στα ιστορικά της κρίσης, η σχολή σκέψης εκείνη που πιστεύει στην Ευρώπη ότι, χάριν του Ευρώ, θα πρέπει να φύγει η Ελλάδα από την Ευρωζώνη, αν όχι και από την Ε.Ε., έχει καταστεί πλειοψηφική. Και την κατέστησε πλειοψηφική η πολιτική αυτής της Κυβέρνησης.
Και τι θα γίνει αν φτάσουμε τον Ιούνιο και δεν έχουμε ακόμη συμφωνία; Δεν θα ψηφίσει τότε τα μέτρα η Ν.Δ.; Η Ν.Δ., όπως και η λοιπή αντιπολίτευση, καλά έκαναν και ψήφισαν όλοι μαζί το τρίτο μνημόνιο τον Ιούλιο του 2015. Διότι, με τον τρόπο αυτό, σώζανε την Ελλάδα στο Ευρώ. Αυτή τη φορά, δεν θα υπάρξει τέτοιο δίλημμα. Δυστυχώς…
Γραψατε πολλα κ. καθηγητα , αλλα αξιοπροσεκτα ειναι δυο -κατ’εμε-. 1ον. Η ψηφος του ΚΚΕ για την μαρσαθωνια συνεδριαση της Βουλης υπο την προεδρια της κας Κωνσταντοπουλου για το χρεος τελη Ιουλιου, δεν σχετιζεται με το 3ο Μνημονιοο, που το ΚΚΕ και η Χρυση Αυγη – καθαροαιμοι ευρωσκεπτιστες – δεν το ψηφισαν στις 14/15 Αυγοστου 2015. 2ον. Θεωρειτε οτι απο της 23ης Απριλιου του 2010 -με το μηνυμα του κ. ΓΑΠ απο το Καστελοριζο- ειχε εγερθει το διλημμα του GREXIT , ενω τοτε, οπως καλως θα ενθυμεισθε ειχε βραχυκλωθει μετα απο (6) μηνες απραξιας και δυσφημησεως των Ελληνων ο κ. ΓΑΠ και χωρις να επαναβεβαιωσει την πλειοψηφια του απο τον λαο με εκλογες , μας εφερε το ΔΝΤ και την ΤΡΟΙΚΑ και ψηφισε το 1ο Μνημονιο με την ανετη πλειοψηφια που ειχε, χωρις να συνεννοηθει με την Αντιπολιτευση, που ΟΛΗ με ολα τα κομματα,-πλην του ΛΑΟΣ- το κατεψηφισαν. Το προβλημα του GREXIT , κ. καθηγητα παρουσιασθηκε πρωτη φορα στις Καννες τον Οκτωβριο του 2011 και τοτε συνεπραξε η Ν.Δ ως Αξιωματικη αντιπολιτευση με το ΠΑΣΟΚ και το ΛΑΟΣ , για να στεθεροποιησει την κατασταση ο υποδειχθεις ως πρωθυπουργος απο την ΤΡΟΙΚΑ κ. Παπαδημος. Ο κ. Μειμαρακης -τον οποιον μεμφεσθε τωρα, δεν ηταν τοτε αργηχος της Ν.Δ , ο δε τοτε-εκλεγεις απο τον λαο και οχι απο το Συνεδριο, οπως μεχρι τοτε, αρχηγος της κ. Σαμαρας ”παρεσυρε” το κομμα σε πολλα στρατηγικα ατοπηματα και επι κυβερνησεως Παπαδημου και μετα τις διπλες εκλογες του 2012. Το κομμα της Ν.Δ -και φυσικα ο κ. Μειμαρακης , που ψηφισθηκε και προεδρος της Βουλης ,Η, επρεπε να διατηρησει την ενοτητα ,Η, επρεπε να εκλεξει νεο αρχηγο, με απροβλεπτες συνεπειες . Τωρα, προφανεστατα ,ο μη εχων παντως και το αλαθητο του Παπα κ. Μειμαρακης διαβλεποντας αξεπεραστες δυσκολιες με κυβερνησεις ισχνης πλειοψηφιας, οπως η σημερινη και η επομενη της Ν.Δ με πρωθυπουργο τον κ. Κυριακο Μητσοτακη και επειδη επικρεμαται σε πιθανωτατες δευτερες εκλογες η απλη αναλογικη -και στη συνεχεια το απολυτο χαος στην Ελλαδα μας- προτιμα και προτεινει τωρα κυβερνηση του μεγαλου συνασπισμου, αντι των εκλογων , μεχρι τον Σεπτεμβριο του 2019, με ευρυτατη πλειοψηφια και συμμετοχη ολων των ANTIGREXIT κομματων και αυτο ειναι εθνωφελες. Εσεις τι λετε κ. καθηγητα ;;;. Μηπως σας τα μπερδεψα λιγο;;;.