του Κωνσταντίνου Λαμπρόπουλου
Περί Εξωτερικής Νομιμοποίησης για να κατανοήσουν ορισμένοι την ολιστική διάσταση που αφορά τις προϋποθέσεις που απαιτούνται για το λεγόμενο μαζικό προληπτικό χτύπημα (massive preemptive strike):
Το 1973 λίγο πριν την έναρξη του πολέμου του Γιομ Κιππούρ, οι αναφορές της ισραηλινής αντικατασκοπείας περί αιφνιδιαστικής μαζικής επίθεσης των Αράβων ώθησαν τον στρατηγό Νταβίντ Ελαζάρ και τον Μοσέ Νταγιάν να προτείνουν στην τότε πρωθυπουργό του Ισραήλ Γκόλντα Μέιρ ένα μαζικό προληπτικό χτύπημα για την εξάλειψη της επικείμενης απειλής.
Η Μέιρ απέρριψε κατηγορηματικά την εκδοχή αυτή.
Η αιτία?
Είχε λάβει γνώση πως αν το Ισραήλ χτυπούσε πρώτο θα απομονωνόταν πλήρως αφενός
καθώς τα ευρωπαϊκά κράτη προεξαρχόντων του Ηνωμένου Βασιλείου και της Γαλλίας ήδη είχαν σταματήσει να ανεφοδιάζουν στρατιωτικά το Ισραήλ, αφετέρου και κυρίως οι Αμερικανοί θα απείχαν από κάθε βοήθεια με άμεση συνέπεια την πλήρη αδυναμία του Ισραήλ σε ανεφοδιασμό.
καθώς τα ευρωπαϊκά κράτη προεξαρχόντων του Ηνωμένου Βασιλείου και της Γαλλίας ήδη είχαν σταματήσει να ανεφοδιάζουν στρατιωτικά το Ισραήλ, αφετέρου και κυρίως οι Αμερικανοί θα απείχαν από κάθε βοήθεια με άμεση συνέπεια την πλήρη αδυναμία του Ισραήλ σε ανεφοδιασμό.Ο ίδιος ο Κίσιντζερ είπε ρητώς στη Μέιρ οτι αν χτυπήσετε πρώτοι δεν θα πάρετε ούτε νύχι.
Η πολιτική ηγεσία του Ισραήλ εξαιτίας της έλλειψης εξωτερικής νομιμοποίησης και των συνεπειών που αυτή είχε, απέρριψε το προληπτικό πλήγμα παρά το γεγονός οτι θα υφίστατο την επικείμενη επίθεση των Αράβων.Αυτά το ολίγα για όσους νομίζουν οτι το ζήτημα είναι αμιγώς επιχειρησιακό.
