του Βασίλη Ζωίδη*Απαντώντας στο χθεσινό μου σχόλιο περί Ελληνοσερβικής φιλίας, ο Βασίλης Ζωϊδης, ο οποίος σπούδασε στο Πανεπιστήμιο του Βελιγραδίου, γράφει τα εξής:
Λοιπόν αγαπητέ μου φίλε Παντελή.
Τώρα που έχω λίγο παραπάνω χρόνο να πώ κάποια πράγματα επιπλέον.
Ηρθε η ώρα, εκτιμώ να τρίξουμε τα δόντια στους φίλους μας. Να τους θυμίσουμε τι έχουμε κάνει εμείς για αυτούς και το τίποτα που έχουν κάνει αυτοί για εμάς.
Εκτός απο αυτή την αστεία τοποθέτηση περι φιλίας των λαών κλπ που εγώ τα ακούω και γελάω, οι Σέρβοι δεν έχουν κάνει τίποτα απολύτως για εμάς.
Σε επίπεδο εξωτερικής πολιτικής, σε επίπεδο υποστήριξης σε διεθνή φόρα, σε επίπεδο οικονομίας και σε επίπεδο επενδύσεων. Οταν δέναν τα σκυλιά με τα λουκάνικα, διαχειριζόμενοι, εμείς κονδύλια της ΕΕ, είχαμε έναν λόγο, αλλά όχι ισότιμο. Συνεχίζουν να μας βλέπουν ενδόμυχα με κάποιο περίεργο τρόπο, που είναι ανάμειξη μεγαλοιδεατισμού και ζηλοφθονίας.
Οσες ελληνικές επιχειρήσεις σταθήκανε και προόδευσαν στην Σερβία, δεν είχαν ούτε καν την ανοχή του Σερβικού κράτους. Αντιθέτως σχεδόν όλες φάνταζαν στα μάτια των Σέρβων γραφειοκρατών, ως παχιά αγελάδα, με ασταμάτητες ποσότητες γάλατος.
Θυμηθείτε σας παρακαλώ, την αποεπέδνυση του ΟΤΕ και δεν θέλω να αναφέρω άλλες για ευνόητους λόγους, γιατί ακόμη λειτουργούν.
Οι Τούρκοι λοιπόν, βρήκαν μία τρύπα στο θυμικό των Σέρβων, εκμεταλλεύτηκαν τον μουσουλμανισμό και τσούπ στο Νόβι Πάζαρ. Βήμα βήμα, όμως έχουν αρκετές τουρκικές επιχειρήσεις, διευκολύνουν το κατσαπλιάδικο εμπόριο με ρούχα, μέσω των λεωφορειακών γραμμών και τώρα ξεκίνησαν να χρηματοδοτούν έργα και να κάνουν επενδύσεις. Δεν τις έχω πρόχειρες αλλά υπάρχουν.
Από την άλλη μεριά είναι αλήθεια οτι ο λαός, οι Σέρβοι πολίτες, δεν μπορούν να ξεχάσουν ή να παραβλέψουν το συναίσθημα, απέναντι στον Τούρκο και ο,τι αυτό σημαίνει για την σερβική ιστορία, παλιά και σύγχρονη. Το ανησυχητικό είναι όμως, οτι έχουν αρχίσει κάτι στρατηγικές βοήθειες, κάτι στρατιωτικές συμβουλές και κάτι τέτοια νταλαβέρια που λέει και ο κύριος Ανδρέας Νικολόπουλος, που δημιουργούν προϋποθέσεις.
Η αναγνώριση του Κοσόβου, δεν είναι θέμα, μόνο δικό μας. Είναι ένα περίπλοκο νομολογιακό θέμα, που αφορά μία συζήτηση, ανάμεσα στην Ελλάδα, την Ισπανία, την Σλοβακία κα. που έχουν θέματα. Η αναβάθμιση όμως του Εμπορικού Γραφείου, στην Αθήνα, σε γραφείο αντιπροσωπείας είναι κάτι που τους δίνει ένα μάθημα.
Ηρθε η ώρα να ξαναγυρίσουμε στα Βαλκάνια επιτέλους.
Απαράδεκτες θέσεις και εμπαθέστατο άρθρο. Οι Σέρβοι είναι ο μοναδικός λαός που μας εκτιμά στα Βαλκάνια, ο μοναδικός! Ο συγγραφεάς ξεχνά την υπογραφή Σημίτη στους νατοϊκούς βομβαρδισμούς τής Σερβίας; Παρ’όλα αυτά οι Σέρβοι ξέρουν να διαχωρίζουν τον λαό από την ηγεσία του. Ο συγγραφέας ξεχνά πως αν η Ελλάδα αναγνωρίσει ένα μερικώς αναγνωρισμένο κράτος που αποσχίστηκε εξαιτίας εισβολής ξένων δυνάμεων, δεν θα έχει κανένα ηθικό δικαίωμα να εμποδίσει οποιαδήποτε χώρα από την αναγνώριση τής “Τουρκικής Δημοκρατίας της Βόρειας Κύπρου”; Πραγματικά δεν έχω λόγια για να περιγράψω πόσο επιπόλαιο είναι αυτό το άρθρο: θα πάμε να ανοίξουμε ΟΤΕ (που τον έχουμε πουλήσει μπιρ παρά στους Γερμανούς) στην Πρίστινα, επειδή οι Σέρβοι “μας κοιτούσαν με υπεροψία”; Αν είναι δυνατόν.
Το θέμα των σχέσεων με τους Σέρβους πάει πολύ μακριά στο παρελθόν, όταν με την κυριαρχία των Λατίνων και των Οθωμανών το 14ο αιώνα στην ελλαδική χερσόνησο, διεκδίκησαν κι εκείνοι, όπως παλιότερα οι Βούλγαροι, το ρωμαϊκό στέμμα με την επέκταση προς νότο του Στέφανου Δουσάν. Αργότερα, πολέμησαν βέβαια μαζί μας αρκετοί από τους οπλαρχηγούς τους στην Επανάσταση του 1821 και ήμασταν μαζί μέχρι τη δεύτερη δεκαετία του 20ού αιώνα στους βαλκανικούς πολέμους.
Εκεί, πρέπει να διερευνηθεί στις μυστικές διαπραγματεύσεις που έκανε τότε ο εθνάρχης με τους Σέρβους γιά ασαφή μέρη συνάντησης των στρατών μας, αν όταν ο διάδοχος Κωνσταντίνος στράφηκε στη Θεσσαλονίκη και την κατέλαβε το 1912, χάσαμε την Πελαγονία με το Μοναστήρι από τους Σέρβους, οι οποίοι κακώς πήραν τη Σλαβομακεδονία και το γνώριζαν όλο τον 20ό αιώνα, αλλά τα κάλυψε όλα η κομμουνιστική ιδεολογία.
Παράλληλα, εξέθρεψαν το μακεδονισμό ως αντίβαρο στις επεκτατικές διαθέσεις της Βουλγαρίας, ο οποίος φυσικά στράφηκε εναντίον μας στα τέλη του 20ού αιώνα. Η συνέπειά μας προς τους Σέρβους συνεχίστηκε και με τη διετή περίθαλψη και διαμονή του σερβικού στρατού στην Κέρκυρα, όταν ηττήθηκαν από τους Αυστροούγγρους που κατέλυσαν τη Σερβία στον α’ παγκόσμιο πόλεμο.
Το 1941 όμως, που είχαμε άμεση ανάγκη τη στήριξή τους γιά να μη μας πλαγιοκοπήσουν οι Ναζιστές από τη Μακεδονία, αυτοί προτίμησαν την ουδετερότητα και την αλληλοσφαγή τους. Αν λίγο μας βοηθούσαν, μπορεί τα οχυρά να αντιστέκονταν και να νικούσαμε και τους Γερμανούς.
Όταν τους επιτέθηκε όλος ο κόσμος το 1999, πάλι εμείς τους βοηθήσαμε με αποστολές ιατροφαρμακευτικού υλικού, οικονομικά κλπ.
Τέλος πάντων, γιατί να μην έχει η Ελλάδα πολύπλευρη εξωτερική πολιτική που θ’ ανταποκρίνεται στη βούληση μόνο των λαών κι όχι των φόβων γιά τις συνέπειες αν κάνει κάτι; Δηλαδή, να υποστηρίξει και το Κοσσυφοπέδιο να γίνει ανεξάρτητο κράτος και να ενωθεί με την Αλβανία, αλλά και τη Σερβία που θέλει να διαλυθεί η Βοσνία και Ερζεγοβίνη και να ενωθεί με τη Σερβική Βοσνία και γιατί όχι και εκνέου με το Μαυροβούνιο. Ακόλουθα, να υποστηρίξει τη Βουλγαρία και την Αλβανία να τεμαχίσουν ειρηνικά τη Βόρεια Μακεδονία όπως είναι το σωστό γιά να μας δώσουν τη Βόρεια Ήπειρο οι Αλβανοί ως αντάλλαγμα.
Η Βαλκανική πρέπει να έχει “καθαρές” χώρες, όχι λόγω των εθνικισμών που δεν τελειώνουν, αλλά επειδή το ζητούν ακόμα οι λαοί, οι οποίοι θέλουν να ζήσουν όχι μόνο ειρηνικά, αλλά κι ελεύθερα. Και οι λαοί θα νικήσουν οποιουσδήποτε διπλωματικούς υπολογισμούς, ελιγμούς και φοβίες που τάχα νομίζουν ότι καθυστερούν τις εξελίξεις. Μ’ αυτό τον τρόπο, θα κερδίσουμε όχι μόνο τη Σερβία, αλλά και τη Βουλγαρία και την Αλβανία ως συμμάχους, γιατί θα έχουμε εργαστεί γιά το καλό και των τριών και το δικό μας βέβαια, κι όχι γιά συμφέροντα χωρών που είναι έξω από τη Βαλκανική.
α) Θα ήθελα να μού εξηγήσεις τι είναι το κινητό και γιατί το βάζεις ως που Website. Διότι Website ασφαλκώς δεν είναι.
β) Αυτά που γράφεις για τούς Σέρβους και την στάση των στον Β’ΠΠ είναι εντελώς ανιστόρητα. Επειδή δεν μπορώ να γράψω Ιστορία εδώ, σε παραπέμπω να διαβάσεις για τον αντιβασιλέα πρίγκηπα Παύλο, την συμφωνία του με τον Χίτλερ και την εξαιτίας της ανατροπή του από τον στρατό. Η Γραμμή Μεταξά αντιστάθηκε, δεν έπεσε, αλλά οι Γερμανοί, ακολουθώντας την νέα στρατηγική των, την παρέκαμψαν και εισέβαλαν στην Ελλάδα από τα Σκόπια.
Τί είναι ανιστόρητο; Εμείς είχαμε διχασμό το 1915-20 κι όμως φιλοξενήσαμε το σέρβικο στρατό στην Κέρκυρα και τους περιθάλψαμε στο νοσοκομείο και δε φοβηθήκαμε τη μισητή Αυστροουγγαρία. Εμείς, όλα τα οικονομούμε αν έχουμε ηγέτες, ακόμα και σε διχασμούς, οι άλλοι όμως υποτάσσονται στις εξελίξεις ακόμα κι αν ομονοούν(ντροπιαστική περίπτωση Δανίας που παραδόθηκαν στον ποδηλάτη του Χίτλερ!).
Δεύτερο, εγώ δεν είπα ότι έπεσε η γραμμή Μεταξά, αλλά όπως λέγανε και στην Επανάσταση του 1821 “τους πήραν τις πλάτες”, ή στη στρατιωτική γλώσσα, τους υπερκέρασαν οι μηχανοκίνητες μεραρχίες των Γερμανών κι έφτασαν στη Θεσσαλονίκη, ενώ στα οχυρά αμύνονταν ακόμα. Ποιός φταίει γι’ αυτό; Ο Κορυζής; ίσως, γιατί εμπιστεύτηκε τους Γιουγκοσλάβους. Αλλά μήπως φταίει η ίδια η Γιουγκοσλαβία επειδή από τότε είχαν εσωτερικές διαμάχες μεταξύ τους οι εθνότητες που την απάρτιζαν;
Τρίτο, στο θέμα της υπόθαλψης και της ανάπτυξης του μακεδονισμού ευθύνονται 80% αυτοί, γιατί ενώ είχε σβήσει η φωτιά με το μακεδονικό αγώνα και την ανταλλαγή των πληθυσμών και με τη Βουλγαρία, ιδρύθηκε η Π. Γ. Δ. Μακεδονίας επί Τίτο κι αναγνωρίστηκε επί Καραμανλή Α’.΄
Τέταρτο, κρίνω τα γεγονότα εκ του αποτελέσματος κι όχι με βάση τις προθέσεις και τη θεωρία. Από θεωρία κι από προθέσεις τα πάμε όλοι καλά. Το ζητούμενο είναι το αποτέλεσμα. Και είναι τόσο πολλά τα ιστορικά γεγονότα που θα έπρεπε κάποτε να διδασκόμαστε απ’ αυτά.
Αυτά και συγνώμη γιά το λάθος με τον αριθμό του κινητού μου.
Μα νομίζω ότι υπήρξα σαφής. Αυτό είναι ανιστόρητο:
“Το 1941 όμως, που είχαμε άμεση ανάγκη τη στήριξή τους γιά να μη μας πλαγιοκοπήσουν οι Ναζιστές από τη Μακεδονία, αυτοί προτίμησαν την ουδετερότητα και την αλληλοσφαγή τους”.
Ποια ουδετερότητα προτίμησαν; Όπως έγραψα, ο γιουγκοσλαβικός στρατός έκαμε πραξικόπημα και ανέτρεψε τον αντιβασιλέα, επειδή είχε συμφωνήσει στην Βιέννη (25/3/1941), να μην προβάλει αντίσταση η χώρα του, αλλά να αφήσει, όπως έκαμε η Βουλγαρία, να περάσουν τα γερμανικά στρατεύματα προς την Ελλάδα. Ο στρατός ανέβασε στον θρόνο τον ανήλικο ακόμη διάδοχο, τον Πέτρο Β’, και προέβαλε σθεναρά αντίσραση κατα των Γερμανών, πράγμα που πλήρωσαν με την ισοπέδωση τού Βελιγραδίου (και ασφαλώς όχι μόνο) από την γερμανική αεροπορία. Τι άλλη βοήθεια να μάς δώσουν, αφού οι Γερμανοί είχαν καταλάβει την Γιουγκοσλαβία; Καμμία εσωτερική διαμάχη, έως τότε τουλάχιστον.
Τώρα γράφει κι άλλλα ανιστόρητα:
“Τρίτο, στο θέμα της υπόθαλψης και της ανάπτυξης του μακεδονισμού ευθύνονται 80% αυτοί, γιατί ενώ είχε σβήσει η φωτιά με το μακεδονικό αγώνα και την ανταλλαγή των πληθυσμών και με τη Βουλγαρία, ιδρύθηκε η Π. Γ. Δ. Μακεδονίας επί Τίτο κι αναγνωρίστηκε επί Καραμανλή Α’”.
To Σκοπιανό και όχι “Μακεδονικό”, όπως πολλοί λένε το συγκεκριμένο ζήτημα λανθασμένα, δημιουργήθηκε από τον Τίτο το 1944, όταν ονόμασε την Vardarska Banovina (Διοικητική Περιφέρεια τού Αξιού) σε “Σοσιαλιστική Δημοκρατία τής Μακεδονίας”. Προηγουμένως δεν υπήρχε κανένα ζήτημα.
Τα υπόλοιπα που γράφεις παρακάτω δεν τα καταλαβαίνω.
Όσον αφορά την ίδρυση της ΠΓΔΜ έχεις δίκιο μόνο σε ότι αφορά το πρώην. Ο Τίτο δεν αναγνώρισε την Πρώην, αλλά τη Σοσιαλιστική, αυτό όμως δε μειώνει το ποσοστό ευθύνης που αναφέρω πιό πάνω, ούτε το ότι η Γιουγκοσλαβία λειτουργούσε από το 1912 αποικιοκρατικά στην περιοχή όπως οι μεγάλες δυνάμεις(Ενωμένο Βασίλειο, Γαλλία, Γερμανία, Ιαπωνία)κι από πάνω φανάτιζε τους Σκοπιανούς με τη δική τους Μεγάλη Ιδέα, το μακεδονισμό. Άλλαξε τη γλώσσα τους στο λογιότερο με εργασία επιστημόνων, μελών του κόμματος γιά να μη μοιάζει με τη βουλγάρικη και με τη δική μας σλαβομακεδονική και λοιπά. Έπειτα, ο Τίτο ποιάς χώρας ήταν ηγέτης; Δεν ευθύνονται οι Σέρβοι γιά τον Τίτο; Δεν είχαν ως κομμουνιστές, αντιπροσώπους στις ομοσπονδιακές του κυβερνήσεις; Θα τρελαθούμε δηλαδή όλοι μας;
Δεύτερο, επειδή επιμένεις γιά τις συνθήκες της γερμανικής εισβολής από την πεδιάδα του Αξιού, να σου πώ μόνο ότι ΤΟ ΑΠΟΤΕΛΕΣΜΑ ΜΕΤΡΑΕΙ. Αν ο Μεταξάς περίμενε ότι θα του επιτεθούν από τη Γιουγκοσλαβία, θα έφτιαχνε κι εκεί οχυρά, μη φειδόμενος το κόστος κι ας είχαμε χρεωκοπήσει. Άρα, έδειχνε πλέρια εμπιστοσύνη στους Γιουγκοσλάβους, όπως και ο βασιλιάς της Ελλάδας. Απ’ ό, τι γνωρίζω, οι Νοτιοσλάβοι είχαν μόλις 152 νεκρούς, μόλις πέρασε η γερμανική Βέρμαχτ από τη χώρα τους. Άρα, μέχρι το Βελιγράδι έκαναν περίπατο στη Σλοβενία και την Κροατία, οι οποίες παραδόθηκαν αμαχητί και μόνο στη Σερβία συνάντησαν κάποια μικρή αντίσταση, η οποία έδωσε τα αποτελέσματα που αναφέρεις. Κι αυτό, γιατί είχαν εσωτερικές διαφορές ως προς τη στάση τους ως προς το Χίτλερ. Αλλά και αν ακόμα κάνουμε μία σύγκριση με τα δικά μας, εμείς ακόμα κι όταν πέρασαν από ολόκληρη τη χώρα οι Γερμανοί, τους δώσαμε ένα τεράστιο μάθημα στην Κρήτη κι έτσι καθυστέρησαν και τους πρόλαβε ο ρωσικός χειμώνας. Οι Σέρβοι τί κάνανε;
Το προσωρινό όνομα ΠΓΔΜ (FYROM) πήραν τα Σκόπια το 1993, για να εντα;χθούν στον ΟΗΕ. Διάβασε Ιστορία, διότι δεν το ξέρεις το θέμα και γράφεις ό,τι σού κάτέβει. Αρκετά ασχολήθηκα.