Της
Μαρίας Ν. Παπαδοπούλου
Ο πρόλογος εν προκειμένω νομίζω είναι περιττός, για αυτό ας μπούμε αμέσως στην ουσία…
ΖΗΤΗΜΑ 1ο-
Στο Ελληνικό Κοινοβούλιο την περασμένη Πέμπτη κατά την ομιλία Ζελένσκι και των “συμπράγκαλων” του, του Τάγματος Αζοφ, έγινε ξεκάθαρα απόπειρα διασύνδεσης της χώρας μας με τον ναζισμό.
(*σ σ. : Απόπειρα, σημαίνει μια πράξη που δεν μπόρεσε να ολοκληρωθεί και να παράξει τα επιδιωκόμενα αποτελέσματα της.)
– Όσοι σηκώθηκαν και χειροκροτούσαν τον κύριο Ζελένσκι, ταύτιζαν πράγματι ορθά στο πρόσωπο του όλον τον χειμαζόμενο Ουκρανικό λαό ?
Οι αποδείξεις που επικαλείται το παρόν άρθρο παρακάτω, λένε πως αυτά τα δύο, Ζελενσκι και Ουκρανικός λαός, στην πραγματικότητα δεν ταυτίζονται, παρά μόνον επιδερμικά και τεχνηέντως.
Εδώ και έναν χρόνο ,πριν την έναρξη του σημερινού πολέμου ο κύριος Ζελενσκι είχε χάσει πλήρως τα ερείσματα του στον Ουκρανικό λαό.
α- Τα ποσοστά εκλογιμότητας Ζελένσκι από τον Ουκρανικό λαό ήταν απογοητευτικά μέσα στην πενιχρότητα τους και σε κάθε περίπτωση δεν του εξασφάλιζαν επουδενί την επανεκλογή του
(βλ. ΕΔΩ )
β- Δεν τήρησε τίποτα απο τα όσα είχε υποσχεθεί προεκλογικά στον Ουκρανικό λαό και τα διεθνή δημοσιεύματα (10ο/2021) έφεραν τον κύριο Ζελένσκι το ίδιο διεφθαρμένο με τους προκατόχους του , εμπλέκοντας τον στα Pandora Papers
γ- Πριν ξεσπάσει αυτός ο πόλεμος, ο “δημοκράτης” κι “αγωνιστής” κύριος Ζελένσκι είχε θέσει εκτός νόμου έντεκα (11) Ουκρανικά κόμματα με το πρόσχημα του φιλορωσισμού.
(*σ.σ. Αν υπήρχαν τόσοι φιλορώσοι στην Ουκρανία, τότε απορώ γιατί η Ρωσία δεν κέρδισε ακόμα αυτό τον πόλεμο! Είναι φανερό ότι ο κύριος Ζελένσκι, υιοθετώντας στο έπακρο τις πρακτικές Ερντογάν ,από τον οποίο μάλλον δεν διαφέρει και πολύ, , έθετε εκτός νόμου τους πολιτικούς του αντιπάλους..).
Μια υποκειμενική κρίση λέει πως όσοι θέλουν να ταυτίζονται με τον κύριο Ζελένσκι χαλάλι τους! Φαίνεται, για να το κάνουν πως μάλλον βρίσκουν περισσότερες ομοιότητες παρά διαφορές με αυτόν.
Μια αντικειμενική , όμως, κρίση λέει ότι ο Ουκρανικός λαός σήμερα βρίσκεται 10 μέτρα κάτω από την γη, στα καταφύγια, κι εκεί υφίσταται, μέσα πλέον στον τόπο του – ύστερα από την άρνηση συμμόρφωσης του Προέδρου του στην Μίνσκ ΙΙ- τον φρικαλεο πόλεμο , που του κουβάλησε ο σε αποδρομή από την Ουκρανική Προεδρία κύριος Ζελένσκι , αλλά και τον ίδιο τον κύριο Ζελένσκι, τον έχει φεσωθεί κυριολεκτικά “καπέλο” στο κεφάλι τους.
– Μέσα στις τόσες συνεντεύξεις θυμάτων αυτού του πολέμου ακούσατε κάποιον Ουκρανό μέχρι σήμερα να λέει ότι έχει εμπιστοσύνη στις ενέργειες του Προέδρου του ?
Το πιο πιθανόν είναι ο “θαμμένος” Ουκρανικός λαός να μην έχει ιδέα για τα επικοινωνιακά show και τα τερτίπια Ζελένσκι ,ο οποίος κυκλοφορεί ελεύθερα πάνω απο τα κεφάλια τους και δίνει ρεσιτάλ των γνωστών παραστάσεων ανά την υφήλιο . Μεγαλύτερο κοινό, κατά πως φαίνεται, δεν είδε στην ζωή του ο κύριος Ζελένσκι !!
(*σ.σ.: Και μην βιαστεί ο τυχόν κακόβουλος αναγνώστης, για να ξεμπερδέψει από τα παραπάνω ενοχλητικά, να προσδώσει στην συντάκτρια αυτού του άρθρου δήθεν “φιλορωσικά” αισθήματα , γιατί η συνέχεια ίσως τον διαψεύσει…)
Ας μην προλαμβάνουμε, λοιπόν, καταστάσεις κι ας αφήσουμε τον Ουκρανικό λαό ,σαν θα έρθει η ώρα, μετά το τέλος αυτού του ανηλεούς πολέμου, να κρίνει μόνος του ελεύθερα τί του κόστισε ή αν του κόστισε κάτι ο κύριος Ζελένσκι.
Ο μόνος αρμόδιος για να κρίνει τον κύριο Ζελένσκι είναι ο ίδιος ο Ουκρανικός λαός.
Οι λοιποί περιττεύουν.
Το ίδιο και τα χειροκροτήματα τους.
Εάν του πρέπουν τα χειροκροτήματα του κυρίου Ζελένσκι, καλύτερα θα ήταν να περιμέναμε πρώτα, για να του τα δώσουμε, όταν κι αν του τα δώσει και τον εκλέξει ξανά Πρόεδρο του στο μέλλον ο ίδιος ο λαός του .
Ας μην προσπαθούμε , λοιπόν , από σήμερα να προκαταλάβουμε τις μέλλουσες αποφάσεις του , ούτε και να εκλαμβάνουμε ως δεδομένη την κρίση του Ουκρανικού λαού.
Ας τον σεβαστούμε επιτέλους κι ας του δώσουμε ελεύθερο χώρο να πει αυτός την τελευταία του λέξη.
Μια άλλη επίσης αντικειμενική κρίση υποδηλώνει πως τέτοιου είδους άνθρωποι σαν τον κύριο Ζελένσκι, στα χέρια και στα παιχνίδια των Μεγάλων Δυνάμεων είναι απλά πιόνια .
Τα πιόνια ,εκ της ίδιας της φύσεως , της ιδιότητας και του ρόλου τους, είναι πάντα αναλώσιμα.
Αυτή η διαπίστωση , ελπίζω να φανεί χρήσιμη και στους ημέτερους.
Εμάς αυτό που μας ενδιαφέρει στην προκειμένη περίπτωση, είναι ότι ,σε μια χώρα,όπως η Πατρίδα μας, που ο λαός της γέννησε τις έννοιες “δημοκρατία”, “πολιτεία” , “πολίτευμα” , “λόγος” , “ελευθερία” , “κράτος”, “δήμος”, το Ελληνικό Κοινοβούλιο έπρεπε να είναι το λίκνο διαφύλαξης αυτών των αξιών κι όσοι το στελεχώνουν οι θεματοφύλακες τους .
– Είναι?
Στην ερώτηση αυτή, ας προβληματιστεί κι ας δώσει την απάντηση ο καθένας μόνος του.
ΖΗΤΗΜΑ 2ο-
Το Lebensraum , όπερ μεθερμηνευόμενον ελληνιστί “Ζωτικός Χώρος” , υπήρξε η κορωνίδα της ιδεολογίας της ναζιστικής Γερμανίας.
Είναι καθαρά Γερμανικής εμπνεύσεως έννοια, που επικράτησε το διάστημα μεταξύ 1880 έως 1945 . Σήμαινε δε, την επεκτατική αποικιοκρατική επικράτηση ενός κράτους στους γύρω του γεωγραφικούς χώρους και λαούς.
Εν ολίγοις, όσο το κράτος επεκτείνεται και καταλαμβάνει όμορες γεωγραφικές επικράτειες τόσο οι συνορεύουσες πλέον προς τα εδάφη που κατακτά,ελεύθερες γεωγραφικές περιφέρειες μεταβάλλονται κι αυτές σε Lebensraum – Ζωτικό του Χώρο.
Την 1η Σεπτεμβρίου του 1939 ο Χίτλερ εφαρμόζοντας το Lebensraum εισέβαλε στην Πολωνία.
Την συνέχεια την γνωρίζουμε…
Το Γερμανικής εμπνεύσεως συγκεκριμένο ιδεολόγημα του Lebensraum , υπήρξε το όχημα τόσο της Αυτοκρατορικής, όσο και της Ναζιστικής Γερμανίας κι η εφαρμογή του υπήρξε η βασική αιτία πρόκλησης των δύο προηγούμενων Παγκόσμιων Πολέμων.
(βλ. ΕΔΩ).
Εμείς από την 8 Ιουλίου 1997 και μετά , οπότε, με αφορμή την κρίση των Ιμίων, υπογράφτηκε στη Μαδρίτη η Συμφωνία μεταξύ Σημίτη και Demirel,
αποδεχθήκαμε την έννοια του Lebensraum , δηλαδή του “Ζωτικού Χώρου” ( βλ.
ΕΔΩ )
Συγκεκριμένα αποδεχθήκαμε “Σεβασμό στα νόμιμα, ζωτικά συμφέροντα και ενδιαφέροντα της κάθε χώρας στο Αιγαίο, τα οποία έχουν μεγάλη σημασία για την ασφάλεια και την εθνική κυριαρχία της.”
Όπως αναφέρεται στο άρθρο του Power Politics, που πιο πάνω γίνεται επίκληση της ηλεκτρονικής του διεύθυνσης : “Η συγκεκριμένη, όμως, διατύπωση παραπέμπει στην αξίωση του Τρίτου Ράιχ περί “ζωτικού χώρου”, και υποδεικνύει τις επεκτατικές τάσεις της τουρκικής εξωτερικής πολιτικής, στις οποίες η Ελλάδα δεσμεύτηκε εμμέσως.”
Παρόλα αυτά η διατύπωση της Συνθήκης της Μαδρίτης , αναφέρεται σε “κάθε χώρα” και βάζει και την χώρα μας να δηλώνει πως ασπάζεται το Lebensraum…..
Την καραμέλα αυτή περί “Ζωτικού Χώρου” και “Ζωτικών Συμφερόντων της Τουρκίας στο Αιγαίο” την πιπιλιζουμε έκτοτε συνεχώς. Κι αν κάποιοι επιμένουν να επικαλούνται πως δεν την πιπιλίζουμε, εντούτοις αυτή υφέρπει πλέον υποδόρια στο εννοιολόγιο μας και καθορίζει την στάση μας απέναντι στην Τουρκία έκτοτε.
Ας μην κοροιδευόμαστε.. Δεχόμαστε να συμμετέχουμε σε διερευνητικές συνομιλίες με την Τουρκία που μας θέτει σε αυτές διαρκώς απαιτήσεις της που στηρίζονται στο Lebensraum! Εκτός βέβαια αν κάποιοι αρέσκονται σε συζητήσεις και σε διαλόγους κωφών.
Κουφοί όμως δεν είμαστε, ασχέτως εάν νομίζουμε πως ο Ελληνικός λαός , μπορεί να τρώει αμάσητα τα εκάστοτε “κουφά” που του σερβίρονται.
Η Τουρκία της οποίας ο “πατέρουλης” (*σ.σ.: Atatürk,θα πει πατέρουλης) Μουσταφά Κεμάλ , υπήρξε το αντικείμενο του άκρατου, θερμού θαυμασμού του Αδόλφου Χίτλερ, λογικό είναι, με βάση και την ιστορία της και τους νεοοθωμανισμους της, να επιδιώκει την χρήση τέτοιων ναζιστικών όρων και την εφαρμογή στην πράξη αντίστοιχων εννοιών , όπως το Lebensraum – Ζωτικός Χώρος, Ζωτικά Συμφέροντα κλπ
– Εμείς όμως, ως οι απόγονοι αρχαίων Ελλήνων , που εμπνεύστηκαν και δημιούργησαν πανανθρώπινες ιδέες κι αξίες αλλά και σύγχρονων Ελλήνων που θυσιάστηκαν για αυτές τις αξίες στα 1940-1945, πως γίνεται να τ δεχόμαστε έννοιες όπως το Lebensraum όταν μας προβάλλονται ευθέως ή συγκαλυμμένα μέσα από τα στόματα Ελλήνων, νυν και πρώην πολιτικών , να τις δεχθούμε ως ζήτημα ευρύτερης δημόσιας συζήτησης και να τις επιτρέπουμε να καθορίζουν έμπρακτα την στάση και τις θέσεις της εξωτερικής πολιτικής της χώρας μας ?
– Το γεγονός ότι , έστω και ακούσια κάποιοι από εμάς, αρνηθήκαμε κι αποποιηθήκαμε κάποτε στην Μαδρίτη τις αρχές και τις αξίες των προγόνων μας κι ασπαστήκαμε γερμανόφερτες- ναζιστικές έννοιες , όπως το Lebensraum, συνιστά τραυματική εμπειρία για εμάς , που μας υποβάλλει μονίμως έκτοτε στην απειλή απώλειας εθνικής μας κυριαρχίας και μας προετοιμάζει για αυτήν ή όχι ?
Την απάντηση σε κάθε ένα πιο πάνω ερώτημα ας την δώσει ο καθένας μόνος του.
ΖΗΤΗΜΑ 3ο-
Φυσικά κι ανήκουμε εις την Δύση .
Ο Ελληνικός πολιτισμός υπήρξε ο γεννήτορας της , πως μπορούμε να σπάσουμε τους δεσμούς μας με αυτήν !?
Ο Ελληνικός πολιτισμός δεν είναι μια αόριστη έννοια, αποτελεί ένα ποιοτικό διανοητικό άλμα των προγόνων μας, που προσέδωσαν ουσία , συγκεκριμένα χαρακτηριστικά και ταυτότητα σε έννοιες που τις έντυσαν νέες λέξεις τις οποίες κάνεις άλλος λαός μέχρι τότε δεν είχε στοιχειωδώς διανοηθεί και που κατόπιν οι Έλληνες τις έβαλαν σε λειτουργία και τις έκαναν πράξη στην καθημερινή τους ζωή, προσδιορίζοντας μέσω αυτών την στάση τους απέναντι στον Κόσμο, απέναντι στην κοινωνία τους κι ως προς τους άλλους.
Για να γίνουν αντίστοιχου τύπου , διανοητικές διεργασίες και συλλήψεις , απαιτήθηκαν χιλιάδες νέες συνάψεις νευρώνων που συγκροτήθηκαν απο δισεκατομμυρία νέα εγκεφαλικά κύτταρα.
Ολα αυτά, η “τεχνογνωσία” παραγωγής αντίστοιχων εγκεφαλικών συνάψεων κληροδοτουνται έκτοτε, μέσω του DNA, από γενιά σε γενιά.
– Έχουμε πραγματική επίγνωση της έκτασης και του μεγέθους αυτού που οι σύγχρονοι Έλληνες προσδιορίζουμε ως “κληρονομιά των προγόνων μας” ή μήπως νομίζουμε πως αυτό εξαντλείται σε έναν Αριστοτέλη, σε έναν Πλάτωνα και στην Ακρόπολη των Αθηνών ?
Πάντως αυτό που λέμε σήμερα Δύση γεννήθηκε από ανθρώπους που εμπνεύστηκαν μέσα από τις έννοιες που γέννησε ο Ελληνικός πολιτισμός.
Το ποια νοηματοδότηση άρχισαν να προσδίδουν πολλοί εκ των επιγόνων τους σε αυτές τις έννοιες, στρεβλωνοντας το περιεχόμενο τους, είναι ένα άλλο ζήτημα…
Πάντως σε γενικές γραμμές κάποια κράτη σήμερα – μηδέ ημών εξαιρουμένων- δεν διέρρηξαν πλήρως κι εντελώς τον σύνδεσμο τους με τις έννοιες αυτές που ανέτειλαν από τον Ελληνισμό .
Αυτό είναι ένα χαρακτηριστικό τους που τα προσδιορίζει και τα προσκολλά σε αυτό που ονομάζουμε σήμερα ως Δύση.
Γιατί κάποιες κοινές αξίες και κάποιες κοινές αρχές γεννήθηκαν κι είχαν βαθιές τις ρίζες τους εδώ, σε αυτό που λέμε Δυτικό ημισφαίριο, ασχέτως εάν οι γεννήτορες του κατοικοέδρευαν στην ανατολική πλευρά του.
Υπάρχουν σήμερα , σύγχρονα κράτη στην Ευρωπαϊκή ήπειρο που οι εκδηλώσεις τους και τα ιδεολογήματα τους είναι ξεκάθαρα ασύνδετα κι ασύμβατα προς το πνεύμα του Ελληνικού πολιτισμού, τον οποίο επικαλούνται ξεκάθαρα υποκριτικά κι απλώς χειριστικά ως προς τους υπολοίπους ?
-Αν ναι, ποια είναι αυτά τα κράτη ?
– Αν πράγματι υπάρχουν, μπορούμε να τα συνδέουμε σήμερα τα εν λόγω κράτη προς την σημασία που προσδίδουμε στην σύγχρονη έννοια “Δύση” ?
-Ανήκουν δηλαδή τα συγκεκριμένα κράτη πράγματι στην Δύση και θα ταυτιστούν αύριο τα συμφέροντα τους μαζί της, σε έναν επόμενο Παγκόσμιο Πόλεμο ?
(*σ σ.: Ας ελπίσουμε αυτός να μη γίνει ποτέ, αλλά “κάλλιον το προλαμβάνειν παρά το θεραπεύειν”, γι’αυτόν τον λόγο τίθεται και το ερώτημα.)
– Πρέπει οι Έλληνες να συνδέσουμε την τύχη μας άρρηκτα προς τα συγκεκριμένα κράτη ?
-Εμείς, οι Έλληνες είμαστε οι θεματοφύλακες σήμερα των αξιών των προγόνων μας ?
-Παράγουμε σκέψη και δίνουμε πράγματι με τις παρεμβάσεις μας τον προσδιοριστικό τόνο σε αυτό που ορίζεται σήμερα ως Ευρωπαϊκός ή Δυτικός πολιτισμός ?
– Είμαστε ενεργοί συνδιαμορφωτές του σύγχρονου πολιτισμού κι αν η απάντηση είναι ναι, τότε πως το κάνουμε , με ποιες αποτελεσματικές παρεμβάσεις ?
– Αν πάλι η απάντηση στο παραπάνω ερώτημα είναι όχι, τότε έχουμε ιστορική ευθύνη απέναντι στις επόμενες γενεές αλλά και στους ίδιους μας τους εαυτούς κάθε φορά που απεκδυόμαστε του ρόλου μας, αποφεύγοντας την ευθύνη ανάληψης αποτελεσματικών παρεμβάσεων και δράσεων?
Ας δώσει κι εδώ την κατάλληλη απάντηση αυτοπροσδιορισμού του στα παραπάνω ερωτήματα ο καθένας μόνος του..
ΖΗΤΗΜΑ 4ο-
Η Ρωσία είναι ένα κράτος που ,κατά καιρούς, θαύμασε μεν αλλά στην ουσία δεν εμπνεύστηκε ποτέ στο παρελθόν πραγματικά από αυτό που ονομάζουμε Ελληνικό πολιτισμό και δεν εφάρμοσε στην πράξη τις αρχές και τις αξίες του.
Αυτό, το απέδειξε άλλωστε με την πρόσφατη εισβολή σε ένα τεχνητό κράτος που κάποτε δημιούργησε η ίδια και σήμερα με την εισβολή της πλέον του δημιουργεί τόσο σε εξωτερικό ,όσο και διαμορφώνει στο εσωτερικό του, Εθνική Συνείδηση και Ταυτότητα. στους πληθυσμούς του
Εμάς το μόνο που στην ουσία – όπως συνηθίζουμε να λέμε – μας συνδέει με την Ρωσία είναι η κοινή Ορθόδοξη Χριστιανική Πίστη και μια Ιστορία που χάριν γεωπολιτικών συμφερόντων συνέπλευσε πολλές φορές στο παρελθόν με ενεργό συνδετικό της κρίκο μέχρι σήμερα και πάλι μόνον την Θρησκεία.
(*σ σ : αναφέρθηκα σε ενεργό κρίκο κι όχι σε ξεπερασμένες στην πράξη κοσμοθεωρίες και κοσμοσυστήματα…)
Ύστερα όμως κι από το παράδειγμα της πρόσφατης εισβολής της Ρωσίας στην Ουκρανία και των συνεπειών της σε ανθρώπινες ζωές,το ερώτημα τίθεται κάπως έτσι:
-Τα μηνύματα και τα νοήματα αυτής της Ορθόδοξης Χριστιανικής Πίστης, απέδειξε η Ρωσία ότι τα εννοεί, ότι τα έχει εμπεδώσει κι ότι τα εφαρμόζει με τον ίδιο τρόπο που τα εννοούμε και προσπαθούμε να τα εφαρμόσουμε εμείς ?
– Αρκεί μόνον στα λόγια ένα Κοινό Δόγμα “Πίστεως ” αν αυτό δεν γίνεται πράξη ?
Οι απαντήσεις ανήκουν εν προκειμένω και πάλι στον αναγνώστη.
ΖΗΤΗΜΑ 5ο–
Εμείς λέμε: “Ήμασταν πάντα με την σωστή πλευρά της ιστορίας.”, εννοώντας ότι οι Έλληνες πολεμήσαμε και βρεθήκαμε στο πλευρό των νικητών των δύο προηγούμενων Παγκόσμιων Πολέμων.
Πολύ Σωστά !
– Γιατί , η Ρωσία που βρίσκονταν, ήταν στην λάθος πλευρά της ιστορίας ?
– Στον Α’ Παγκόσμιο Πόλεμο μέχρι τον Νοέμβριο του 1917 η Ρωσία δεν ήταν αυτή που κρατούσε το Ανατολικό Μέτωπο των Συμμάχων της Αντάντ ?
– Στον Β’ Παγκόσμιο Πόλεμο, η Ρωσία δεν ήταν αυτή που κράτησε ξανά το Ανατολικό Μέτωπο και μετρούσε 27εκ θανάτους από τους οποίους τα 11,4εκ ήταν μαχητές , φέρνοντας τον αέρα της νίκης και της απελευθέρωσης σε σε όλη την Ευρώπη ?
– Σε περίπτωση έναρξης ενός Γ’ Παγκόσμιου Πολέμου, που προβλέπουμε ότι η Ρωσία θα βρεθεί, σε ποια πλευρά ?
– Συμφέρει σε έναν Γ’ Παγκόσμιο Πόλεμο η Ρωσία να βρεθεί απέναντι μας ?
Οι απαντήσεις ας δοθούν κι εδώ από τον αναγνώστη…
Επίλογος
Εγώ το μόνο που θα σχολιάσω είναι πως οι απαντήσεις , που θα δώσει ο καθένας μόνος του, είναι πράγματι εξαιρετικά κρίσιμες γιατί από αυτές θα εξαρτηθεί και θα καθοριστεί το μέλλον του ίδιου και των παιδιών του καθώς κι ολόκληρης της χώρας, για να μην πω, χωρίς πρόθεση υπερβολής, ολόκληρου του πλανήτη.
Εάν βέβαια στην τελευταία περίπτωση, αποφασίσουμε να μην κάνουμε τους ουραγούς και τους αντιπροσώπους άλλων κι ως άξιοι απόγονοι και συνεχιστές των προκατόχων μας,που οι αξίες τους γαλούχησαν έναν Περικλή, έναν Αλέξανδρο, έναν Βασίλειο Β’, έναν Κολοκοτρώνη κι έναν Άγνωστο Στρατιώτη που πολέμησε μόλις πριν 80 χρόνια στα Αλβανικά βουνά, ξυπνήσουν μέσα μας και μας εξωθήσουν να πάρουμε εντέλει την απόφαση να σπάσουμε αυτό το ανάλγητο κέλυφος της παθητικότητας ,του ωχαδερφισμού και της επίκτητης αδυναμίας, που από την μεταπολίτευση και μετά άρχισε να μας καταδιώκει και να μας διακρίνει.
Κι αν φυσικά αποφασίσουμε τελικά να βάλουμε σε λειτουργία το δαιμόνιο Ελληνικό μυαλό μας (που το έχουν εφοδιάσει οι πρόγονοι μας με όλες τις αναγκαίες εγκεφαλικές συνάψεις ), ώστε να ξυπνήσει από τον βαθύ λήθαργο του, να προβληματιστεί , να βρει λύσεις και να παρέμβει ενεργά στον τρόπο που γράφεται σήμερα, από άλλους, ερήμην μας, η σύγχρονη κι η μελλοντική παγκόσμια ιστορία.
Τίποτα δεν είναι άσπρο ή μαύρο , ούτε και γκρι. Μόνον όσοι έχουν αχρωματοψία μπορούν να το βλέπουν έτσι.
Φτάσαμε τελευταίως να ξυπνάμε από τον βαθύ ύπνο τους, τους νεκρούς πρώην ηγέτες για να υποστηρίξουμε ότι το Αιγαίο δεν είναι Ελληνική λίμνη!
Και βέβαια το Αιγαίο δεν είναι Ελληνική λίμνη!
Έχει κι η Τουρκία “νερά” στο Αιγαίο κι αυτά είναι 3 μίλια -κι αυτά όχι ναυτικά- από τις ακτές της.
Αν θέλαμε να ξυπνήσουμε κάποιον πρώην ηγέτη για να μας πει τι είναι το Αιγαίο ,ας φροντίζαμε να ξυπνήσουμε τον Ελευθέριο Βενιζέλο, που την υπέγραψε κι είναι ο μόνος αρμόδιος για να μας ερμηνεύσει το άρθρο 6 κι όλα τα λοιπά άρθρα της Συνθήκης της Λοζάνης 24.7.1923
(Βλ. https://wwi.lib.byu.edu/index.php/Treaty_of_Lausanne , στο αρχικό της κείμενο)
Η Τουρκία δεν υπέγραψε ούτε το παλιό (1958) ούτε το νέο ((1982) Δίκαιο της Θάλασσας, που έγινε Διεθνές κι εφαρμόζεται από το 1995 , για να μπορεί να το επικαλείται.
Το επικαλούμαστε όμως εμείς, αποσπασματικά και παρέα με νεκρούς ηγέτες, για να της δώσουμε νομιμοποιητική βάση στο Lebensraum, που επιδιώκει να εφαρμόσει στο Αιγαίο, ελλείψει άλλων διεθνών κανόνων που να νομιμοποιούν ως έννοια το ίδιο το Lebensraum !!!
Ενώ την ίδια ώρα, μοιραία και μέσω χρονικών νοητικών αλμάτων κι ανακολουθιών, εξωθούμαστε να επικαλεστούμε μεταπολιτευτικούς ηγέτες που στο κάτω κάτω της γραφής δεν είχαν ενεργό πολιτική δράση, δεν συνήργησαν και δεν ήταν παρόντες ούτε στην υπογραφή της Συνθήκης της Λοζάνης (1923) , ούτε στην υπογραφή της Συνθήκης της Άγκυρας (1932 ή της Συνθήκης του Μοντρέ (1936), μήτε της Συνθήκης των Παρισίων (1947), και για να το κάνουμε αυτό προσπερνούμε ακόμα και την Συνθήκη της Βιέννης (1969) που διέπει το δίκαιο των Συνθήκων, βάσει της οποίας οι αξιώσεις της Τουρκίας στο Αιγαίο, αποδεικνύονται εκτός διεθνούς νομικού πλαισίου .
Όποιος πει πως είμαστε πολύ αδύναμοι κι άλλο τόσο μικροί για να παρέμβουμε και να καταφέρουμε εμείς να αλλάξουμε τον ρουν των γεγονότων, καλύτερα ας σκεφτεί ότι για να επιτύχεις μια ατομική-πυρηνική έκρηξη που ξεθεμελιώνει τα πάντα στο διάβα της, το μόνον που απαιτείται είναι η διάσπαση ενός τοσοδούλικου -κυριολεκτικά ανύπαρκτου για το ανθρώπινο μάτι- πυρήνα που βρίσκεται εντός ενός και μόνον ατόμου , τόσο απειροελάχιστου ώστε για να καταφέρεις έστω να το διακρίνεις σου χρειάζονται τα πιο ισχυρά μικροσκόπια στον κόσμο…
Στο τέλος τέλος, αγαπητέ μου αναγνώστη, ας σκεφτούμε πως αν καταφέρουμε άλλη μια φορά να σηκωθούμε από τον καναπέ και να σταθούμε γερά και σταθερά στα πόδια μας, γενναίοι ως Έλληνες, στο μέλλον θα μας μακαρίζουν και θα είναι για εμάς περήφανοι κάποιοι που θα καμαρώνουν , με τον ίδιο τρόπο για εμάς, όπως εμείς σήμερα κομπάζουμε κι είμαστε περήφανοι για τους προγόνους μας.
Μ.Π.
*Η Μαρία Παπαδοπούλου είναι Δικηγόρος.
Μακροσκελέστάτη η ”αγόρευσή ”σας αγαπητή δικηγόρε κ. Μαρία Παπαδοπούλου -κοινό το ονοματεπώνυμό σας και με πολλούς συναδέλφους σας με τα ίδια στοιχεία- αλλά δεν με έπεισε επειδή έχασα την στοχοθεσία σας για τους Έλληνες , από τους οποίους οι μισοί είναι πτυχιούχοι ΑΕΙ , διαβάζουν νυχθημερόν βιβλία ,υπολογιστές και κινητά , είδαν και έχασαν πολλά στην Μεταπολίτευση, πίστεψαν και ακολούθησαν δύο Αλιβιάδηδες-για να θυμηθούμε και την αρχαιότητα – έπαυσαν να θρησκεύονται- έγινα αρκετοί μονογονεικοί γονείς με ορφανά παιδιά και τρέχουν νυχθημερόν-όταν δεν τρώνε και πίνουν διεγερτικά ,ή, υπνωτικά- να εργασθούν για να επιβιώσουν και εσείς και ”οι άλλοι μα το ναι κάνουμε πάρτι …” και τους θέλετε-θέλουμε να γίνουν οι καλύτεροι Έλληνες που ουδέποτε υπήρξαν τέτοιοι από την μήνι του Αχιλλέα στον Τρωικό πόλεμο.
Υ.Γ Δεν νομίζω ότι όλοι όσοι αγωνίσθηκαν από το 1941-1945 επεδίωκαν την δόξα της Αρχαίας και Νέας Ελλάδος, γιατί αν τους ”ξαναμετρήσετε” θα τους ξαναδείτε στην εμφυλιακή ένοπλη προσπάθειά τους για κομμουνιστοποίηση της Ελλάδος μας.
Το έκτο μεγάλο ζήτημα της Ελλάδας είναι η γιατί τέτοια εναντίωση στον αγώνα για ελευθερία και ανεξαρτησία ενός κυρίαρχου κράτους και γιατί τέτοια φανατική υποστήριξη της ρωσικής εισβολής. Όταν η ιδεολογία ξεπερνά το ανθρώπινο ούτε η ορθοδοξία ούτε οποιαδήποτε άλλη καμουφλαρισμένη θεωρία μπορεί να καλύψει το κτηνώδη και άγριο υποκείμενο. Η συνεχής επανάληψη του αφηγήματος βασίμως δημιουργεί υποψίες και ανησυχίες των πραγματικών κινήτρων.
Μᾶς προβληματίζουν πολλά ζητήματα σάν αὐτά πού θέτει ἡ κ. Μαρία Ν. Παπαδοπούλου.
Δέν ἀρκοῦν οἱ συνάψεις τοῦ ἐγκεφάλου γιά νά αἰσθανόμαστε Ἕλληνες. Ὅπως ὅταν γεννιέται ἕνας ἄνθρωπος, γεννιέται μέ κάποια χαρακτηριστικά, κάποια ταλέντα, τό αἷμα ὁπωσδήποτε καί τήν κληρονομικότητα, ἀλλά χρειάζεται ἀγάπη καί φροντίδα γιά νά ἀξιοποιήσει τά καλά καί νά χαλιναγωγήσει τά ἀρνητικά. Ἔτσι καί ἡ πατρίδα μας. ᾿Από ἀρχαιοτάτων ἐτῶν, μᾶς δίδαξαν σ´ αὐτήν ἐδῶ τήν περιοχή, τήν ἀξία τῆς παιδείας, τῆς μόρφωσης, τῆς καλλιέργειας τῶν ἰδανικῶν, τῆς καλλιέργειας τῶν ταλέντων καί τῆς αὐτογνωσίας. Δημοκρατία σημαίνει αὐτά γιά ὅλους. Αὐτόματα τίποτα δέν γίνεται. Χρειάζεται ἀπόφαση καί σκέψη καί κόπος καί ὀργάνωση γιά νά διατηροῦμε τίς ρίζες μας καί νά προχωρᾶμε. Ἕνα βῆμα στό παρελθόν, ἕνα βῆμα στό παρόν καί ἕνα στό μέλλον.
Ὅσοι Ἕλληνες μεταναστεύουν στό ἐξωτερικό, διατηροῦν τίς ἀξίες μέσα τους, ἀλλά δέν ζοῦν πλέον σέ κοινότητες ῾Ελλήνων, ἀφομοιώνονται ἀπό τά περιβάλλοντα πού βρίσκονται, ἔχουν οἰκογένειες, ἐνδιαφέροντα ἐκεῖ. Γιατί νά γυρίσουν;
῾Η Δύση διδάχθηκε ἀπό αὐτόν τόν πολιτισμό γιατί οἱ Ρωμαῖοι κατ’ ἀρχάς τόν θαύμασαν, κατακτώντας κατακτήθηκαν ἀπό αὐτόν, τόν μελέτησαν, τόν διέδωσαν, ὅπως καί ὅσο μποροῦσαν. ῾Ο Χριστιανισμός εἶναι ἡ ἀνατολική πλευρά μας, ἐκεῖ ἀναπτύχθηκε, ἰδιαίτερα ἡ ᾿Ορθοδοξία πού μᾶς ἀφορᾶ καί πού δείχνει τήν ἰδιαιτερότητά μας, εἶναι τό πνευματικό κομμάτι τοῦ ἑαυτού μας. Αὐτήν την πλευρά δέν τήν κατανοοῦν καθόλου οἱ Δυτικοί. Οἱ Ἕλληνες λόγω τῆς Τουρκοκρατίας καί τῶν συνεχῶν ἀγώνων, δέν ἔχουν προλάβει νά ἐμβαθύνουν ὅσο χρειάζεται στόν πολιτισμό αὐτό τόν ἀρχαῖο καί τόν Βυζαντινό, καί νά φωτίσουν τίς πτυχές του, στήν γλώσσα του αὐτή τήν ῾Ελληνική τήν τόσο πνευματική, πού ὅπως ἐπισημαίνει ὁ Σωτήρης Γουνελᾶς, ¨ το Ζήτημα που τίθεται και που μεταξύ άλλων θέτει ο Κώστας Παπαιωάννου, είναι στον τρόπο ´ανάγνωσης ´ των αρχαίων και τις παρανοήσεις που έγιναν κατά καιρούς και που συχνά οφείλονταν σε λάθος μετάφραση του πρωτότυπου.¨ ᾿Εννοώντας τήν πρόσληψή του ἀπό τούς ξένους μελετητές, γιατί ἡ αὐθεντική γλώσσα μπορεῖ νά ἑρμηνευθεῖ στό πρωτότυπο ἀπό τούς Ἕλληνες καί ἐπίσης ὅπως ἀναφέρει, ὁ Νίτσε τόνισε ὅτι ἡ σχέση τῶν ἀρχαίων ῾Ελλήνων μέ τήν γλώσσα ἦταν ἀκουστική ὄχι ὁρατική, τούς ἐνδιέφερε ἡ φωνή ὄχι ἡ γραφή.
Παράλληλα μέ τήν ἀξία ἑνός ὡραίου brunch ἄς ἐμφυσήσουμε τήν ἀξία τῆς μελέτης αὐτοῦ τοῦ ὑπέροχου πολιτισμοῦ γιά νά ἔχουμε τήν ὑπεραξία.
Μία ἐξαιρετική συζήτηση ἔγινε ἀπό τίς ᾿Ανιχνεύσεις τήν Κυριακή
ΤΙ ΕΤΟΙΜΑΖΟΥΝ ΣΤΗΝ ΑΝΑΤΟΛΙΚΗ ΜΕΣΟΓΕΙΟ; σχετικά καί μέ θέματα στά ἀναφέρεται τὸ ἄρθρο καί ἐκεῖ φαίνεται πώς μπορεῖ νά συνδυάζεται ἡ τεχνολογία μέ τό πνεῦμα, μέ τήν γνώση τῆς ἱστορίας, τήν κατανόηση τῶν θρησκειῶν, τήν πρόοδο, τήν ἐργατικότητα, τήν φιλοπατρία. Γιατί κάθε φορά τα δεδομένα εἶναι ἄλλα, δέν προσπαθοῦμε νά ἀλλάξουμε τό παρελθόν. Οὔτε προσπαθοῦμε νά ἀποκαταστήσουμε τό τώρα στό τότε, εἶναι ἄλλες οἱ συνθῆκες. Ἄν ξαναζοῦσε στήν ἐποχή μας ὁ Μέγας Ἀλέξανδρος δέν θά προσπαθοῦσε νά ξανακτίσει τίς Ἀλεξάνδρειες, γιατί αὐτό τό ἔργο ἔγινε καί ἔχει δώσει καρπούς. Ἀρκεῖ νά τό γνωρίζουμε καί νά τό μελετᾶμε. Πόσες ἐρευνητικές, ἐπιστημονικές καί πολιτιστικές ἀποστολές Ἑλληνικές ἔχουν γίνει στήν Ἀνατολή γιά νά διερευνηθεῖ ἡ πορεία του; Ὁ Ἑλληνισμός ἔχει τόν πολιτισμό ὡς κύριο χαρακτηριστικό του.
Ελένη Π.
Κυρία μου τα σέβη μου για τις απόψεις σας!
Ακουμπήσατε τον ευρύτερο σφιγμό ενός μεγάλου ζητήματος που έθιγε το άρθρο και θα έπρεπε να μας προβληματίσει .
Αυτό το δημιουργικό θυμικό του Έλληνα προσπαθούσα να συνεγείρω, που μολις εκφράσατε εσείς. Κι όχι τις επιπόλαιες κρίσεις κι ανούσιες κατακρίσεις – βαρύδια στα πόδια μας που επιδιώκουν να μας τραβήξουν στις χειρότερες στιγμές της ιστορίας μας .
Το να επιχειρούμε να φάμε ο ένας τις σάρκες του άλλου , υποδηλώνει μόνον τον βαθμό της δικής μας ένδειας .
Ο Πολιτισμός μας είναι το μεγάλο μας προσόν και το πιο ισχυρό μας εφόδιο για να προχωρήσουμε σταθερά προς το μέλλον.
Όσες φορές κοιτάξαμε να αφομοιώσουμε ξενόφερτες έννοιες , αυτές μας δηλητηρίασαν και τα συμπτώματα τους ήταν οδυνηρά.
Πρέπει να βάλουμε σε λειτουργία τα φαιά μας κύτταρα ,να παράξουν νέες ιδέες, να οραματιστούν,, να υλοποιήσουν και να ενεργοποιήσουμε το κριτικό μας πνεύμα, να πάψουμε να τρώμε αμάσητα αυτά που μας σερβίρονται μπροστά μας. Θα είναι μια αρχή..
Δεν θα πρέπει να είναι αυτοσκοπός όπως κι εσείς αναφέρατε να μείνουμε προσκολλημένοι να θαυμάζουμε το παρελθόν. Αυτό που καταφέραν οι πρόγονοι μας το κατάφεραν κι έμεινε εκεί σε μια στιγμή του χρόνου.
Το ζητούμενο είναι εάν μπορούμε να υιοθετήσουμε τον τρόπο σκέψης και δράσης τους και να προσθέσουμε σε αυτά την δική μας πινελιά για να παράξουμε τα επόμενα , αυτά για τα οποία θα αποδειχθούμε άξιοι να μας θαυμάζουν στο μέλλον άλλοι.
Την τεχνογνωσία για να το επιτύχουμε, θέλω να πιστεύω ,πως κάπου μέσα μας την έχουμε κρυμμένη.
Μια μικρή αλλαγή φέρνει πάντα μια μεγάλη Αρκεί ένα πρώτο συλλογικό βήμα…
Θέλω να ξέρετε ότι δεν διέλαθε της προσοχής μου η χρήση από εσάς πνευμάτων κι όλων των τόνων κατά την συγγραφή του σχολίου σας.
Μακάρι να μπορούσαν όλοι να
κατανοήσουν την μυστηριακή τους αξία!
Πόσοι χαμένοι φθόγγοι και γράμματα κρύβονται πίσω από τα πνεύματα, πόση μουσικότητα γλώσσας πίσω από τους τόνους..
Μακάρι να αντιλαμβανόμασταν την καίριας σημασίας χρήση των συμβόλων, την σύνδεση και την πλοκή των εννοιών που κρύβονται πίσω τους και μέσα στην Ελληνική γραφή.
Την γλώσσα μας που έχει βαθιά τις ρίζες της πίσω στον χρόνο . Στον Μινωίτη που έλεγε την ελιά στα 2.500 πΧ, ελιά όπως κι εμείς !!! Στον Γρύπα Πολεμιστή που ήταν το αντικείμενο του θαυμασμού του ομηρικού Νέστορα, τόσο πολύ που πήγε κάπου εκεί στα 1.100 πΧ και θάφτηκε κοντά του ..
Πολλά είναι τα όπλα μας κι αρνουμαστε να τα δούμε. Αποστρέφουμε το πρόσωπο μας για να γλιτώσουμε από τις ευθύνες που έχουμε όταν τα κρατούμε.
Τα κρατούμε όμως κι έτσι δεν γίνεται αλλιώς..
Η Καινή Διαθήκη γράφηκε στην Ελληνική. Ήξερε ο Θεός..
Αλλά εμείς φτάσαμε την κάμιλο, το χοντρό σχοινί να το δεχόμαστε όταν μεταφράστηκε εσφαλμένα από έναν Λατίνο μοναχό ως καμήλα κι έχουμε φτάσει έκτοτε να μην μπορούμε να περάσουμε μέσα από την τρύπα της βελόνας !!!
Μόνοι μας βάζουμε τα εμπόδια κυρία μου. . Εντελώς μόνοι μας ! Και συνεχίζουμε ακόμα να δεχόμαστε τις λάθος μεταφράσεις..
Χρησιμοποιούμε ασύνδετες έννοιες κι ερμηνεύουμε εσφαλμένα τις ιστορικές συγκυρίες .
Στην πραγματικότητα ο συνολικός χρόνος που βρεθήκαμε υποταγμένοι σε άλλους λαούς δεν ξεπερνά το 15% περίπου της συνολικής μας ιστορίας. Όμως εκεί ήταν ξεκάθαρα τα πράγματα, αυτό που ακολούθησε μετά ήταν η τραγωδία…
Οι στρουθοκάμηλοι σαν θέλουν να κρυφτούν το κάνουν με μεγαλύτερη επιδεξιότητα από εμάς αγαπητή κυρία !
Εμείς κοιτάμε να κρυφτούμε από τον ίδιο τον εαυτό μας..
Σας ευχαριστώ πολύ κυρία μου για το σχόλιο.
Τα διαμάντια όταν αστράφτουν κάνουν τα περιττά κι ανούσια να χάνονται μπροστά τους!
Οι ζωντανές συνεντεύξεις Ουκρανών γυναικών που αφηγούνται με πόνο τους πολλαπλούς βιασμούς τους από Ρώσους στρατιώτες είναι καθημερινότητα. Ρώσος στρατιώτης ανέβασε ηχητικό μήνυμα στο οποίο παρατρύνεται από τη γυναίκα του να βιάζει Ουκρανές. Το έκτο ζήτημα ενσαρκώνει αυτόν τον βρώμικο ψυχισμό. Παραλάσσεται, ελίσεται, ξεγλιστράει, ντύνεται με ωραία κοστούμια και διαμάντια και πετά την μπάλα στην εξέδρα. Δυστυχώς οι ελεύθεροι σκοπευτές και οπαδοί της ανελεύθερης δημοκρατίας είναι πολλοί, καραδοκούν και διψούν για αίμα και σπ…α. Η Ελληνική Πολιτεία οφείλει να υπερασπιστεί τις αρχές και αξίες της Ελλάδας.
Εὐχαριστῶ κ. Παπαδοπούλου γιά τά καλά σας λόγια, ἀλλά ἐγώ ἁπλῶς προσπαθῶ νά ἐμβαθύνω σ´ αὐτόν τόν πολιτισμό καί ὅσο περισσότερο ἐμβαθύνω τόσο πιό πολύ θαυμάζω. Ὅσο γιά τή γλώσσα, ἔτσι τήν διδάχθηκα καί τήν ἐκτιμῶ κατανοώντας σιγά-σιγά τήν βαθύτατη σημασία της. ῾Ο ᾿Ελύτης φώτισε κάποια δυσδιάκριτα σημεῖα, παρατηρώντας τήν Ἑλληνική φύση κατάλαβε ὅτι τό φῶς τό ὁρατό ἔχει ἀναλογία στό φῶς τό πνευματικό, κατάλαβε ὅτι ἡ φύση καί τό πνεῦμα εἶναι ἐξ ἴσου ἱερά. ᾿Επίσης κατάλαβε τήν ἀθωότητα τοῦ ἀνθρώπου.
https://www.doctv.gr/page.aspx?itemID=SPG13287
Αὐτά ἔχουν νά κάνουν μέ τό θρησκευτικό θέμα, στό ὁποῖο πολλές παρανοήσεις ὁδήγησαν ἀρκετούς ἀκόμα καί σέ ἀποστασιοποίηση ἀπό τήν πίστη. Θέματα πού ἅπτονται τοῦ Χριστιανισμοῦ, μόνο στό ἐπίπεδο αὐτό μποροῦν νά γίνουν κατανοητά καί μάλιστα σέ κάθε δόγμα ξεχωριστά.
¨ Αυτό που καταφέραν οι πρόγονοι μας το κατάφεραν κι έμεινε εκεί¨
Δέν ἔμεινε ἐκεῖ, ἐπιρρέασε πολλούς ἄλλους λαούς. Γιά τόν πολιτισμό μιλᾶμε, τό μεγαλύτερο ἐπίτευγμα. ῾Η ἀχαριστία, καί δέν ἐννοῶ ἐσᾶς, μπροστά σ´ αὐτόν τόν πολιτισμό μας, εἶναι ἐμπόδιο γιά νά κατανοήσουμε καί νά προχωρήσουμε. Ἔχουμε ὑποχρέωση νά μελετήσουμε καί νά ἐμβαθύνουμε στόν πολιτισμό μας, θά ἔπρεπε νά εἴμαστε εἰδήμονες στούς τομεῖς του, νά μεταδίδουμε τίς γνώσεις αὐτές. Μέχρι στιγμῆς μᾶς μετροῦν οἱ ἄλλοι μέ τήν γνώση πού ἀποκόμισαν ἀπό αὐτόν τόν πολιτισμό, βλέποντας ὅτι ἐμεῖς οἱ σύγχρονοι Ἕλληνες δέν προσφέρουμε σχεδόν τίποτα στήν μελέτη καί τήν κατανόησή του. Πρέπει κι ἐμεῖς νά δοῦμε πόσο καί ποιοί ἐπιρρεάσθηκαν ἀπό τόν δικό μας πολιτισμό, ποῦ προχώρησαν, τί δέν κατανοοῦν καί γιατί. ᾿Αφοῦ βεβαίως ἐντρυφήσουμε ἐμεῖς πρῶτα στόν πολιτισμό μας. ῾Η γλώσσα του καί τά ἐπιτεύγματά του ἔχουν πανανθρώπινη σημασία.
Δέν εἶναι θέμα τεχνογνωσίας, ἀλλά ὀρθῶν ἑρμηνειῶν, ἀποτέλεσμα ἐμβάθυνσης, ἀγαθῆς προαίρεσης, διά βίου ἐντρυφήσεως. Νά εἶναι κατάλληλος κι ὁ καιρός.
«Δεν είναι μικρό πράγμα η ικανότητα να διαλέγουμε τον κατάλληλο καιρό για κάθε μας ενέργεια. Απαιτεί συνετό φρόνημα, ταπείνωση, υπομονή και πρόγραμμα στα πνευματικά θέματα».
Άγιος ᾿Ιωάννης Χρυσόστομος
Γιά τίς παρερμηνεῖες τῶν ξένων χαρακτηριστικά ὁ ᾿Ελύτης ἀναφέρεται στά ΑΝΟΙΧΤΑ ΧΑΡΤΙΑ “Τό χρονικό μιᾶς δεκαετίας”:
«Η δυσκολία συναρμογής ανάμεσα στο Δυτικό και το Ανατολικό πνεύμα· η παρερμηνεία του βαθύτερου ελληνικού πνεύματος από τους ξένους, που δυσκόλευε τη συνεννόηση μας, και που για αυτήν ήμασταν εμείς υπεύθυνοι· η αποστολή της Ποίησης στην εποχή μας· η μεταφυσική ανάγκη έξω από την τυπολογία μιας οποιασδήποτε θρησκείας· η σημασία της γλώσσας και η αναλογία της με τα άλλα φαινόμενα της φύσης και του πνεύματος,…
Ο Picasso, με το παράδειγμα του με έβγαλε από όλα αυτά τα συμπλέγματα. Ο Picasso ήταν σχεδόν ένας αρχαίος Έλληνας κοντά μου. Μισόγυμνος, γεροδεμένος, μαυρισμένος από τον ήλιο, κατοικούσε, στο πείσμα των εκατομμυρίων του, σ’ ένα μικρό ταπεινό σπιτάκι του Vallauris, απ’ αυτά που θυμίζουν τα δικά μας τα νησιώτικα.»
«Το καλοκαίρι του ’51 που η τύχη το ‘φερε να ζήσω για δεύτερη φορά κοντά στον Picasso (στη Γαλλία).» Τοῦ ἀφιερώνει τήν Ωδή στον Picasso.
Η Ρωσία δεν είναι πολιτισμένο κράτος και θα πρέπει να απομονωθεί από ανατολή και δύση. Να καταστεί κράτος παρίας τύπου Β. Κορέας.
Για την Ελλάδα η εισβολή στην Ουκρανία είναι πολύ καλή ευκαιρία να διακόψει εντελώς τις σχέσεις της με την Ρωσία. ( πολιτικές, διπλωματικές, στρατιωτικές, οικονομικές, πολιτισμικές). Ακόμα και η εισαγωγή φυσικού αερίου θα πρέπει να διακοπεί άμεσα. Να στηθούν γρήγορα οικιακά ΑΠΕ και να απαλλαγούν οι Έλληνες από τον μακελάρη Πούτιν και τα ανδρείκελά του.