Του ΑλκηΚαλλιαντζίδη, Οικονομολόγου, [email protected] www.kalkis.eu
Η γαλλική δικαιοσύνη, περνώντας μεταξύ Σκύλας και Χάρυβδης, εξέδωσε μια παραδειγματική απόφαση για το μοιραίο ζεύγος François και Pénélope Fillon
Πολύ σοβαρή, η καταδικαστική απόφαση για τον Fillon; Ο καθένας θα την κρίνει. Όμως ο επίλογος της υπόθεσης – προσωρινός, καθώς υπήρξε ήδη έφεση – ξεφουσκώνει σε μεγάλο βαθμό το σουφλέ της υπόθεσης 
που μαγείρεψε η γαλλική Δεξιά επί της ακολουθηθείσας δικονομικής διαδικασίας. Το αρμόδιο δικαστήριο δεν βρήκε πειστικά ίχνη για το έργο κοινοβουλευτικού βοηθού της κ. Πηνελόπης Φιγιόν, τόσο για τον σύζυγό της, όσο και για τον αναπληρωτή του Marc 
Joulaud. Οι δικαστές έκριναν ιδιαίτερα ότι η σύζυγος του François Fillon, χωρίς να αναγκαστεί ή να παγιδευτεί, είχε δηλώσει σε αγγλικό έντυπο σε ανύποπτο χρόνο, πριν από την υπόθεση, ότι δεν ήταν η βουλευτική βοηθός του συζύγου της, παρόλο ότι εισέπραττε τότε την σχετική μηνιαία αμοιβή των 7.000 ευρώ περίπου. Αυτή η δήλωση και οι έντονες υποψίες σχετικά με την ανυπαρξία των καθηκόντων της κ. Πηνελόπης ήταν ήδη γνωστές 
από τις πρώτες ημέρες, που αποκαλύφθηκε αυτή η υπόθεση από την σατυρική εφημερίδα «le Canard enchaîné» και τροφοδοτήθηκε ευρέως από τις επακόλουθες έρευνες του τύπου.
Είναι ακριβές να ισχυριστούμε ότι η γαλλική δικαιοσύνη εκείνη την εποχή (το 2017) έδειξε μια ασυνήθιστη ταχύτητα στην σχετική έρευνά της, σε σχέση με τις μέχρι τότε αργοπορίες της. Όμως αυτή η ταχύτητα προήλθε από τις τότε πολιτικές πιέσεις ή μόνο από τον πολιτικό σεισμό της πραγματικότητας, η οποία προκάλεσε πολύ σοβαρές αμφιβολίες για την ουσία των 
καθηκόντων βοηθού της κ. Πηνελόπης Φιγιόν ; Στην πρώτη περίπτωση, αν ήταν έτσι, θα υπήρχε πράγματι σκάνδαλο. Ωστόσο, οι «πιέσεις» για τις οποίες μίλησε πρόσφατα η τότε επικεφαλής της Εθνικής Εισαγγελίας Οικονομικών (parquet financier), η Eliane Houlette, ενώπιον της αρμόδιας κοινοβουλευτικής επιτροπής δεν ήταν πολιτικές, διευκρίνισε όταν ρωτήθηκε ποιοι την πίεσαν, αν την πίεσαν. Εάν λέει αλήθεια η νυν συνταξιούχα δικαστικός (δεν υπάρχουν αποδεικτικά στοιχεία για το αντίθετο), το ζήτημα της δικαστικής ερευνητικής διαδικασίας, που έπρεπε ή δεν έπρεπε τότε να εφαρμοστεί, προέκυψε όπως ήταν φυσικό. Αντί να συνεχίσει η μυστική προκαταρκτική έρευνα κατά τη διακριτική ευχέρεια των ανακριτών, αποφασίστηκε να διοριστεί ένας ανεξάρτητος ανακριτής δικαστής. Αυτό έγινε αναπόφευκτο μόλις εκδηλώθηκαν, και τεκμηριώθηκαν οι υποψίες για την εικονική απασχόληση της κ. Πηνελόπης. Μάλιστα σε τέτοιο βαθμό, που οι δικηγόροι υπεράσπισης του François Fillon το είχαν ζητήσει οι ίδιοι τους, ώστε να μπορούν να έχουν πρόσβαση στον φάκελο της δικογραφίας.
Έτσι, η υπόθεση Fillon αναλήφθηκε, για πρώτη φορά, από έναν ανεξάρτητο δικαστή. Παραπέμφθηκε δε στο ακροατήριο μετά από μια αιτιολογημένη δικαστικά απόφαση. Κατέληξε, τέλος στην εκδίκαση και στην ανακοίνωση της απόφασης στις 29 Ιουνίου 2020 από άλλους ανεξάρτητους δικαστές, οι οποίοι επιβεβαίωσαν τις αρχικές υποψίες της εικονικής απασχόλησης της κ. Πηνελόπης και ταυτόχρονα επικύρωσαν, αναδρομικά, την επιλεχθείσα δικαστική διαδικασία, δηλαδή ότι υπήρχε πράγματι λόγος για τη διερεύνηση της σχετικής υπόθεσης.
Όλα τα άλλα, που λέχθηκαν από τη γαλλική Δεξιά και τους κονδυλοφόρους της, είναι άλλα λόγια να αγαπιόμαστε. Πρέπει να της δείξουμε λίγη συμπόνια, αφού είχε το 2017 την Προεδρία στο τσεπάκι της, σύμφωνα με όλες τις τότε δημοσκοπήσεις, μέχρι να ξεσπάσει το Pénélope Gate.
Εκτός κι αν, φυσικά, υποστηρίξουμε ότι ένας πολιτικός, κατά την διάρκεια της προεκλογικής του εκστρατείας (όπως ο κ. Φιγιόν για παράδειγμα), θα πρέπει, εξ ορισμού, να απαλλάσσεται από την όποια δίωξή του μέχρι να γίνουν οι εκλογές, κάτι το οποίο δεν προβλέπεται από κανέναν γαλλικό νόμο, όπως αναφέρει σχετικά ο 
χρονογράφος της Libération Laurent Joffrin. Εάν το 2017, άλλωστε, οι Γάλλοι δικαστές είχαν κάνει αυτήν την επιλογή που πρεσβεύει η γαλλική Δεξιά, θα μπορούσαν τότε να έχουν επικριθεί από τον γαλλικό λαό για το ότι παρέμειναν αδρανείς μπροστά στο σκάνδαλο, το οποίο εξάλλου διέρρευσε από την ίδια τη Δεξιά πολιτική οικογένεια. Θα κατηγορούνταν δηλαδή η δικαιοσύνη ότι επέτρεψε να εκλεγεί ένας σοβαρά ύποπτος υποψήφιος, χωρίς να κάνει τίποτα, του οποίου η εκλογή στην Προεδρία (με τη σχετική 
ασυλία που την συνοδεύει) θα παρέπεμπε στις ελληνικές Καλένδες την εμφάνισή του ενώπιον της δικαιοσύνης.
Πολύ γρήγορα από τη μία πλευρά, λέει η γαλλική Δεξιά, πολύ αργά από την άλλη, έλεγε η γαλλική κοινωνία.
Οι αρμόδιοι δικαστές βρέθηκαν το 2017 ενώπιον αυτού του διλήμματος, περνώντας μεταξύ της δικονομικής Σκύλας και της Χάρυβδης. Επέλεξαν δηλαδή την ταχύτητα, επειδή συχνότατα επικρίνονται για τη βραδύτητά τους … Ιδιαίτερα, αν πρόκειται για πολιτικούς.
…
