Παντ. Κουλούκης: Εκ των πραγμάτων” (ipso facto) και “εξ αρχής” (ab initio) βαδίζουμε στα κουτουρού…

του Παντελή Κουλούκη*

 Ως γνωστόν  η Ελλάδα δεν διαθέτει οριοθετημένη πολιτική αποτροπής έναντι της Τουρκίας.  Είναι οξύμωρο,  αλλά τα τελευταία 50 χρόνια και  απέναντι στον τουρκικό αναθεωρητισμό η Ελλάδα σε γενικές γραμμές σιωπά. Τις λίγες εκείνες φορές που αντιδρά το κάνει αλλοπρόσαλλα και σπασμωδικά καθώς δεν διεκδικεί, δεν προλαμβάνει και δεν παραδειγματίζεται από το παρελθόν.

Το τελευταίο ελληνοτουρκικό επεισόδιο στην Κάσο επιβεβαιώνει το κλασικό μοτίβο των σχέσεων των δυο χωρών. Περίοδοι νηνεμίας, περίοδοι έντασης, περίοδοι  κρίσεων και περίοδοι αποκλιμάκωσης. Ταυτόχρονα οι δυο χώρες επαναλαμβάνουν με θρησκευτική ευλάβεια την στρατηγική τους : η μεν Τουρκία με σταθερά βήματα «απλώνει τον τραχανά»  των παράλογων απαιτήσεων η δε Ελλάδα αντιστέκεται  κυρίως παθητικά.

Σε μια πιο ελεύθερη μετάφραση η Τουρκία κάνει ότι θέλει. Αυξομειώνει την ένταση όποτε και όταν την συμφέρει.

Η Ελλάδα όμως τι ακριβώς πράττει;

Βασικά υποχωρεί, ασχέτως που δεν το παραδέχεται.

Υπηρετεί κάποιο σχέδιο;

Φυσικά και όχι. Απλά φοβάται να ρισκάρει, να αλλάξει πίστα και να ορθοποδήσει.

Γιατί όμως ανέχεται  το ανελέητο bullying της Τουρκίας;

Στην Ελληνική πολιτική σκηνή από το 1974  υπάρχουν κατά κύριο λόγο δυο ευδιάκριτες (εκλογικά πλειοψηφικές) σχολές στην άσκηση πολιτικής άμυνας και ασφαλείας απέναντι στην ΤΟΥΡΚΙΑ.

Η πρώτη είναι η κατευναστική που ακολουθεί μια αμυντική – φοβική στάση και ουσιαστικά προσπαθεί να κουκουλώσει τα πραγματικά προβλήματα με την γείτονα χώρα. Η υποβάθμιση των γεγονότων στην Κάσο από τα Μέσα Μαζικής Ενημέρωσης, την κυβέρνηση και την αντιπολίτευση είναι απολύτως ενδεικτική των προθέσεων μας. Μπορεί να υπάρχουν κόκκινες γραμμές αλλά στο τέλος της ημέρας,  με την προϋπόθεση ότι δεν θα εισβάλει η Τουρκία στην χώρα μας,  τα συζητάμε όλα!

Η δεύτερη σχολή είναι και η πλέον παραπλανητική. Αφορά όλους εκείνους που πουλάνε ψευτονταηλίκια και γιαλαντζί τσαμπουκά λέγοντας ότι η ακολουθούμενη στρατηγική απέναντι στην αναθεωρητική Τουρκία είναι εξόχως υποχωρητική και ελαφρώς ενδοτική.  Όταν όμως αναρριχηθούν σε κυβερνητικές θέσεις και πρέπει να λάβουν αποφάσεις με ένα μαγικό τρόπο μετασχηματίζονται σε γιουσουφάκια. Στην καλύτερη ανασκευάζουν προς την πρώτη σχολή σκέψης. Οι δικαιολογίες πολλές και γνωστές. Η ένταση δεν βοηθά κανέναν, μια σύγκρουση θα καταστρέψει τις δυο χώρες, δεν πρέπει να προκαλούμε, να βρούμε ευκαιρίες σε  θέματα που μπορούμε να συνεργαστούμε, να χτίσουμε οικονομικές σχέσεις που θα μειώσουν σταδιακά τις όποιες «ασήμαντες»  διάφορες  κ.ο.κ.

Πρόσφατα σε παρουσίαση βιβλίου, ένας πρωην πρωθυπουργός αναθεμάτισε την τελευταία διακήρυξη των Αθηνών μεταξύ Ελλάδος και Τουρκίας ως ακατανόητη και αχρείαστη.

Από  την στιγμή που η Άγκυρα εγείρει συνέχεια  θέματα και απειλεί ποιο τη νόημα της τελευταίας συμφωνίας.

Συμφωνούμε απόλυτα!

Ωστόσο δεν είχε υποπέσει στην αντίληψη του συγκεκριμένου πολιτικού (που είναι, αν δεν κάνω λάθος, απο το 1975 στην Βουλή) ότι έχουν προϋπάρξει καμία εξηνταριά τέτοιες προσεγγίσεις ως Μέτρα Οικοδόμησης Εμπιστοσύνης. Μήπως όλα αυτά τα χρόνια έπαψε ποτέ να  είναι διεκδικητική η Τουρκία; Προφανώς και όχι. Τι ακριβώς έπραξε αυτός και ολόκληρο το πολιτικό σύστημα απέναντι στην τουρκική προκλητικότητα; Πως διαφοροποιήθηκε;

Μήπως όταν είμαστε αντιπολίτευση ή δεν διαθέτουμε εξουσία ρίχνουμε το ανάθεμα στην ασκούμενη  πολιτική μόνο και μόνο για να …έχουμε να λέγαμε…

Ακούσαμε επίσης στην συγκεκριμένη εκδήλωση για πολυσυλλεκτική εξωτερική πολιτική, για ΕΕ που παραπαίει, για επέλαση Ακροδεξιάς και το all time classic:  το πόσο καλά τα έκαναν οι προηγούμενοι που δεν συνέχισαν λανθασμένα οι επόμενοι.

Σκληρή κριτική για ταπεινωμένη Ελλάδα από Τουρκία, Αλβανία, Σκόπια και μάλιστα σε οξύ τόνο.

Το ερώτημα όμως παραμένει.

Τι ακριβώς προτείνουν;

Και κυρίως ποιο το σχέδιο τους και πως θα το υλοποιήσουν;

Για παράδειγμα τι ακριβώς περιλαμβάνει στο τελικό στάδιο της εφαρμογής του;

Θα αυξήσουν τα χωρικά μας ύδατα στα 12 μίλια όπως έπραξαν στο Ιόνιο;

Θα ανακηρύξουν ΑΟΖ με Κύπρο;

Θα απελάσουν τον Αλβανό πρεσβευτή από την Αθήνα λόγω Μπελέρη;

Θα τηρήσουν αποστάσεις από την ακατανόητη Διζωνική Δικοινοτική Ομοσπονδία ως «λύση» για την Κύπρο;

Θα απαιτήσουν με βέτο την ένταξη της Κύπρου στο ΝΑΤΟ;

Θα ξεκινήσουν εξορύξεις στην ελληνική ΑΟΖ;

Θα διαφοροποιηθούν από την Χάγη προς την επιλογή του Διεθνές Δικαστηρίου για το Δίκαιο της Θάλασσας που εδρεύει στο Αμβούργο;

Θα εφαρμόσουν μια δυναμική πολιτική ανάσχεσης του τουρκικού προξενείου στην Θράκη;

Όλα αυτά βέβαια είναι όνειρα θερινής νυχτός. Η μόνη πρόταση που ακούστηκε είναι να φτιάξουμε μια ομάδα εμπειρογνωμώνων να ανατρέψουμε μια διεθνή  συμφωνία που υπογράψαμε ως ελληνική κυβέρνηση με τα Σκόπια. Έτσι απλά θα την καταργήσουμε. Θα αφιερώσουμε δηλαδή τεράστιο πολιτικό κεφάλαιο για  μια  προσπάθεια υψηλού ρίσκου και αμφιβόλου αποτελέσματος.

Αντί αυτού του παράλογου  εγχειρήματος να προτείνω εγώ κάτι άλλο.  Όλοι οι πολιτικοί διαφορετικών ιδεολογικών αποχρώσεων και τάσεων που πήγαν στην πρόσφατη  παρουσίαση του βιβλίου του κυρίου Κοττάκη να φέρουν ενωμένοι στην Βουλή την εξής  πρόταση .

Αύξηση από 1/9/24 των χωρικών μας υδάτων  στα 12ν.μ. σε ολόκληρη την Κρήτη. Αφού φοβόμαστε την συνολική αύξηση σε ολόκληρη την επικράτεια ας το πράξουμε στην εμβληματική  ΚΡΗΤΗ.

Θα το πλαισιώσουμε από το αναφαίρετο μονομερές δικαίωμα μας,  από την ασκούμενη προκλητική τουρκική πολιτική, από το παράνομο Τουρκολυβικό μνημόνιο, από την ακολουθούμενη στρατηγική μας τμηματικής επέκτασης  των χωρικών μας υδάτων, από την υπεράσπιση της νόμιμης ΑΟΖ με Αίγυπτο και από τα πρόσφατα γεγονότα της Κάσου.

300 Έλληνες βουλευτές θα υπερψηφίσουν με τις όποιες ενστάσεις και εν συνέχεια θα συνεχίσουμε να αλληλοφαγωνόμαστε όπως πάντα.

Γιατί λοιπόν ο πρωην πρωθυπουργός δεν αναλαμβάνει μια τέτοια πρωτοβουλία να τον παραδεχθούμε όλοι και να τον χειροκροτήσουμε;

Έλα όμως που τον συγκεκριμένο τον έχει συνεπάρει η woke ατζέντα και δεν έχει χρόνο. Που να τρέχει τώρα να ενώσει τους Έλληνες.

Είναι μεν παρών, θα τους πάει μέχρι τέλους αλλά για όλα εκείνα τα θέματα  που αυτός πιστεύει. Αλίμονο αν έχεις άλλη άποψη. Μηδενική διάθεση για συγκλίσεις στα πλαίσια μιας έστω ελάχιστης κοινωνικής και εθνικής σύμπνοιας.

Εκεί ο καθένας για την πάρτη του και την υστεροφημία του. 

Απόδειξη τα κόμματα της Αριστεράς που καταψηφίζουν πλέον τον αμυντικό προϋπολογισμό και το κόμμα του κυρίου Βελόπουλου που μπορεί να κατηγορεί  άνετα τον Έλληνα πρωθυπουργό για εσχάτη προδοσία!

Τελικά υπάρχει και πιο κάτω ας το παλέψουμε!

Και  βέβαια για να μην παρεξηγηθώ  δεν έχω κάτι με τον συγκεκριμένο πρωην πρωθυπουργό. Τουναντίον θεωρώ θετική την διακυβέρνηση του την κρίσιμη περίοδο των μνημονίων ενώ δεν ξεχνώ και την διαφοροποίηση του για τα Σκόπια ως υπουργός των εξωτερικών στην κυβέρνηση του Κωνσταντίνου Μητσοτάκη. Ωστόσο, στο τέλος της ημέρας και αυτός δεν προτείνει κανένα απολύτως ολοκληρωμένο σχέδιο αντιμετώπισης του τουρκικού αναθεωρητισμού.

Αντίθετα υπάρχουν κραυγές, φωνές,  ενστάσεις, νταηλίκια, διαξιφισμοί,  θεωρητικές προσεγγίσεις και άπειρη ανάλυση που δεν καταλήγει ποτέ και πουθενά.

Είπαμε και εξηγηθήκαμε : αν δεν μας επιτεθεί (στρατιωτικά) αύριο το πρωί η Τουρκία εμείς θα συζητάμε σταθερά για τα επόμενα ΜΟΕ, για την Χάγη, το asset που λέγεται Ευρωπαϊκή Ένωση, για την ήπια ισχύς, για την επερχόμενη χιλιοειπωμένη «διάλυση» της Τουρκίας,  και για τα …τουρκικά σήριαλ. Ταυτόχρονα θα εξοπλιζόμαστε με πανάκριβα οπλικά συστήματα, θα αγνοούμαι επιδεικτικά την όποια εγχώρια προσπάθεια  παραγωγής αμυντικού υλικού και θα «παλεύουμε» για την ένταξη της Τουρκίας στην ΕΕ!

Συμπερασματικά και αφού μεταξύ μας πουλήσουμε την απαραίτητη ψευτομαγκιά, ας κάνουμε καθημερινά τον σταυρό μας και πάμε και όπου βγει.

Εξάλλου, “ εκ των πραγμάτων” (ipso facto) και “εξ αρχής” (ab initio) βαδίζουμε στα κουτουρού και σταθερά ΔΙΧΑΣΜΕΝΟΙ …

Με εκτίμηση  

ΠΑΝΤΕΛΗΣ ΚΟΥΛΟΥΚΗΣ

*Master of Arts in Governance, Development and Security