Οι αναφορές και οι εισηγήσεις του Γενικού Γραμματέα των Ηνωμένων Εθνών στις δυο εκθέσεις του για την Κύπρο προς το Συμβούλιο Ασφαλείας δεν προέκυψαν από το πουθενά. Είναι αποτέλεσμα μιας σειράς γεγονότων και συμπεριφορών που στοιχειοθετούν την πορεία προς τη διχοτόμηση του νησιού.
Αναδεικνύουν βασικά τους τουρκικούς ισχυρισμούς και φαίνεται ότι οι αντιδράσεις από μέρους της κυπριακής ηγεσίας εκδηλώνονται «για το θεαθήναι». Δεν διαπιστώνεται μόνο ασυνέπεια λόγων και έργων, αλλά και διαρκής έλλειψη στρατηγικής για να γκρεμιστεί το τείχος του διαχωρισμού.
Εκτός από τις τουρκικές επεκτατικές επιδιώξεις και τα συμφέροντα τρίτων χωρών (μονίμων μελών του Συμβουλίου Ασφαλείας), που εξυπηρετούνται με μια μοιρασμένη Κύπρο (με ή χωρίς λύση), οι έως τώρα υποχωρήσεις, αμφιταλαντεύσεις και τα «ύποπτα ανοίγματα» της Λευκωσίας για συνομοσπονδιακού τύπου λύση συνέτειναν ώστε οι μεσολαβητές να εξισώνουν τη νομιμότητα (την Κυπριακή Δημοκρατία) με την παρανομία (το κατοχικό καθεστώς – ψευδοκράτος).
- Κι αυτή είναι η βασική φιλοσοφία των δυο εκθέσεων του Αντόνιο Γκουτέρες (για ΟΥΝΦΙΚΥΠ και Αποστολή Καλών Υπηρεσιών) και των όσων φέρεται να είπε ο αντιπρόσωπός του στην Κύπρο, Κόλιν Στιούαρτ, κατά την ενημέρωση των μελών του ΣΑ, την περασμένη Δευτέρα.
Σε γενικές γραμμές, έδωσαν την εικόνα ότι σ’ αυτό το νησί της Ανατολικής Μεσογείου υπάρχουν δυο εντελώς ξεχωριστές οντότητες – κράτη και σκοπός των Ηνωμένων Εθνών είναι να βρεθούν οι μηχανισμοί για να συνεργάζονται μεταξύ τους ως δυο καλοί γείτονες. Δηλαδή, όπως ακριβώς τα λένε οι Τούρκοι.
Δεν γίνεται καμία αναφορά στις συνέπειες της παράνομης τουρκικής κατοχής και του συστηματικού εποικισμού που στοχεύει στην αλλαγή του δημογραφικού χαρακτήρα. Επίσης, δεν λαμβάνονται καθόλου υπόψη ο Καταστατικός Χάρτης του ΟΗΕ και η Σύμβαση του Οργανισμού για το Δίκαιο της Θάλασσας.
Το περιεχόμενο των εκθέσεων του ΓΓ αποτελεί συνέχεια της εξελικτικής πορείας των πραγμάτων στο Κυπριακό. Συνάμα όμως υποδηλώνει και τη διαρκή προσπάθεια της Γραμματείας του ΟΗΕ (η οποία στο ζήτημα της Κύπρου, από τη δεκαετία του 1950, καθοδηγείται από τους Βρετανούς) για διαγραφή των τετελεσμένων της τουρκικής εισβολής και κατοχής και για πλήρη τήρηση ίσων αποστάσεων μεταξύ θύτη και θύματος.
Ο Γενικός Γραμματέας του διεθνούς Οργανισμού ουδέποτε βρήκε μια λέξη να πει για την παραβίαση του διεθνούς δικαίου από μέρους της Τουρκίας, η οποία για 48 χρόνια κατέχει παράνομα το 37% των κυπριακών εδαφών και το 52% των κυπριακών ακτών, ενώ είναι κατοχική δύναμη και σε άλλες γειτονικές χώρες, Συρία και Ιράκ.
Ο κ. Γκουτέρες όμως δεν χάνει ποτέ την ευκαιρία να επαινέσει την Τουρκία και τον νεοσουλτάνο της, όπως τώρα, ευχαριστώντας την τουρκική κυβέρνηση «για τις εξαιρετικές προσπάθειές της να υπάρξει συμφωνία στην ασφαλή μεταφορά σιτηρών από τη Μαύρη Θάλασσα».
Όσον αφορά τις εκθέσεις του για την Κύπρο, μήπως υπήρξε ουσιαστική αντίδραση από μέρους της Λευκωσίας και της Αθήνας ώστε να «αναγκαστεί» είτε να αλλάξει είτε να τροποποιήσει σημαντικά τις απαράδεκτες αναφορές του, αποτυπώνοντας τις πραγματικές διαστάσεις της τουρκικής κατοχής;
Δυστυχώς, ούτε αυτή τη φορά δεν φάνηκε να υπήρξε μια τέτοια αναγκαία, συντονισμένη δράση και αντίδραση.
Εκτός από την Κωνσταντινούπολη, για τη συμφωνία στο θέμα της εξαγωγής των ουκρανικών σιτηρών, ο κ. Γκουτέρες βρέθηκε πριν λίγες μέρες και στην Αθήνα.
Άραγε από ελληνικής πλευράς θίχτηκε το ζήτημα της λανθασμένης προσέγγισης στο Κυπριακό από μέρους της Γραμματείας του ΟΗΕ, μιας προσέγγισης που συγκρούεται με τις θεμελιώδεις αρχές του διεθνούς δικαίου;
Είναι σαν να ψάχνουμε ψύλλους στ’ άχυρα.
Ο εκπρόσωπος του Ταγίπ Ερντογάν στην κατεχόμενη Κύπρο, Ερσίν Τατάρ, υπέβαλε δήθεν προτάσεις, επαναλαμβάνοντας το γνωστό αφήγημά του ότι θα μπορούσαν να επαναρχίσουν διαπραγματεύσεις εάν οι Ελληνοκύπριοι αποδεχθούν χωριστή κυριαρχία για την περιοχή που κατέχει παράνομα η Τουρκία για 48 χρόνια.
- Η Λευκωσία υποστήριξε ότι «οι προτάσεις αποτελούν μια νέα προσπάθεια θεμελίωσης του απαράδεκτου αφηγήματος για λύση στη βάση δύο ανεξαρτήτων κρατών», αλλά στη συνέχεια αναφέρθηκε ότι θα αξιολογήσει και θα συζητήσει τις (διχοτομικές) προτάσεις του Τατάρ.
Γι’ αυτό λοιπόν τίποτα δεν είναι τυχαίο που η Κύπρος οδηγήθηκε σ’ αυτή την τραγική κατάσταση και που η Ελλάδα βιώνει συνεχώς τους εκβιασμούς και τις απειλές της Τουρκίας.
Η μεγάλη ειρωνεία της Ιστορίας είναι ότι οι Τούρκοι γι’ αυτά που επιδιώκουν να αρπάξουν και να κλέψουν (σε Κύπρο, Αιγαίο, Θράκη και Ανατολική Μεσόγειο) δρουν συστηματικά, στη βάση συγκροτημένης επεκτατικής πολιτικής, χρησιμοποιώντας παράνομες και πειρατικές πρακτικές.
Αντιθέτως, οι Έλληνες έχουν αποδείξει επανειλημμένα ότι δεν εμφανίζονται ενωμένοι, σταθεροί και απολύτως συνεπείς στην προώθηση και την υπεράσπιση των εθνικών δικαίων τους.
- Τα σχόλια που δημοσιεύονται στην ιστοσελίδα μας εκφράζουν απαραίτητα τους συγγραφείς. Η ιστοσελίδα μας δεν λογοκρίνει τις γνώμες κανενός.
