του Παναγιώτη Μπάρκα
Αφορμή για τις συγκεκριμένες σκέψεις στην παρούσα ανάρτηση αποτέλεσε ένα δημοσίευμα στη «LIBERAL», με τίτλο «Άλλον αέρα δίνει στη Ν. Δ. ο Μπελέρης»
Η πρώτη σκέψη που προκαλεί ο τίτλος είναι ότι, αλήθεια, τόσο χαμηλά έχει πέσει το κυβερνόν Κόμμα στην Ελλάδα που περιμένει να του δώσει «άλλον αέρα» ένας Μπελέρης, ο οποίος πέρα του ότι είναι φυλακισμένος (κακώς) δεν έχει κάποια άλλη ιδιαίτερη αξία σε εθνικό και πολιτικό επίπεδο.
Όταν διαβάζεις στο δημοσίευμα και τα ονόματα που έβαλαν στη γωνία τον πρωθυπουργό για να αποφασίσει υπέρ της υποψηφιότητας Μπελέρη, τότε καταλαβαίνεις ότι πρόκειται για άλλα συμφέροντα. (Το γεγονός ότι είναι αδίστακτοι να διώξουν όποιον Βορειοηπειρώτη δεν πάει με τα νερά τους, το επιβεβαιώνει. Με μποδίζει να πω περισσότερα το γεγονός ότι είμαι θύμα τους. Δεν πρόκειται για φόβο αλλά για να τους αφαιρέσω την δυνατότητα να μου ακυρώσουν τα όσα μπορώ να πω)
Η δεύτερη, σκέψη αφορά το γεγονός ότι η Ν. Δημοκρατία τις εθνικές της ευαισθησίες για το Βορειοηπειρωτικό τις μεταφράζει σε κομματικά οφέλη και ψήφους. (προσέχουμε δύο Χιμαραίους στο ψηφοδέλτιο της Νέας Δημοκρατίας !).
Η τρίτη, η απόφαση αυτή του Μητσοτάκη δείχνει ότι το Βορειοηπειρωτικό δεν αποτελεί κυβερνητική πολιτική (δεν υπάρχει εκτός από λόγια), αλλά ένα μέσο στην εσωκομματική διαμάχη στη Ν.Δ. και ταυτόχρονα στην ελληνική κομματική φαγωμάρα. Συνεπώς, το Βορειοηπειρωτικό αντιμετωπίζεται ως κρέας για τα ιδεολογικά και πολιτικά τους κανόνια. Η συνέπεια αφορά το γεγονός ότι οι Βορειοηπειρώτες δεν μπορούν να επενδύσουν στην ενότητά τους, αλλά στη διάσπαση και εσωστρέφειά τους για να επωφεληθούν προσωπικά τίποτε κόκκαλα! Ή να πέσουν στην αγκαλιά των Αλβανών!
Η τέταρτη σκέψη, αφορά το γεγονός ότι το Βορειοηπειρωτικό έχει εξαχθεί από τη Βόρειο Ήπειρο και αποτελεί θέμα εν΄ Ελλάδι. Είναι και κυνικό και ειρωνικό! Σωστά πιστεύαμε ότι όταν το κυβερνόν Κόμμα της Ελλάδας ανεδείκνυε την υπόθεση Μπελέρη ως «εθνικό θέμα» των Βορειοηπειρωτών και τον Μπελέρη «εθνικό ήρωα τους», δεν σκέφτονταν στην πράξη τους Βορειοηπειρώτες στη Βόρειο Ήπειρο, αλλά το πολιτικό κύρος της Νέας Δημοκρατίας και τους ψήφους των Βορειοηπειρωτών. Αν ξεκινήσουμε από τις δηλώσεις τους προκύπτει ότι με την κίνηση αυτή, (της υποψηφιότητας ευρωβουλευτή) άφησαν τους Βορειοηπειρώτες «χωρίς ηγέτη» και χωρίς «τον ήρωα» που αυτοί έπλασαν.
Η πέμπτη σκέψη. Οι πραγματικοί Βορειοηπειρώτες, κυρίως οι εναπομείναντες στις εστίες τους, δείχνουν και εκφράζουν ανακούφιση, που η Ν.Δ. τους απαλλάσσει από τον Μπελέρη. (Ίσως για το λόγο αυτό και μόνο θα πάνε περισσότεροι να τον ψηφίσουν!) Η υπεράσπισή του με τον τρόπο αυτό από την Ελλάδα και το γνωστό παρελθόν του, ή εντέλει αυτό που του προσάπτουν οι Αλβανοί, είχε φέρει τον Ελληνισμό στη Βόρειο Ήπειρο στην πολύ δύσκολη θέση αντιμετώπισης του αλβανικού ανθελληνισμού και εθνικισμού. Η κυβέρνηση και περισσότερο οι άμεσα υποστηρικτές του Μπελέρη (που του έγραφαν και τις δηλώσεις από τη φυλακή) στη Ν.Δ, δεν έδειξαν ποτέ καμιά διάθεση να υπερασπιστούν, τουλάχιστον στο θέμα αυτό, τους Βορειοηπειρώτες.
Η έκτη σκέψη. Συμφωνώ απολύτως με την άποψη ώστε ως Βορειοηπειρώτες να έχουμε όσο περισσότερους εκπροσώπους στα κέντρα λήψης αποφάσεων! Όχι όμως να γινόμαστε ψηφοθηρικά κομματικά σφουγγάρια. Να στέλνουμε εκπροσώπους με σθένος, κύρος, αξιοπρέπεια, πολιτική και εθνική μόρφωση!
Έβδομη σκέψη Στην Ελλάδα παραμένει κυρίαρχο το ελληνικό εγωκεντρικό αίσθημα του ΧΙΧ αιώνα της δήθεν ελληνικής ανωτερότητας στην περιοχή. «Ο ισχυρός παίκτης στην περιοχή είναι ένας και είναι η Ελλάδα» αναφέρει το δημοσίευμα στη “LIBERAL” και αυτό, συνεχίζει, θα πρέπει να το καταλάβουν οι πάτρωνες του Ράμα, Γερμανοί, Ιταλοί και Αμερικανοί (Ξέχασε τον Ερντογκάν) Λησμόνησε ακόμα ο αρθρογράφος ότι αυτοί έχουν στα χέρια τους ένα φάκελο από το Ράμα και απλώς κάνουν κατάχρηση το γεγονός ότι ο φάκελος δεν μπορεί, επειδή δεν πρέπει, να δοθεί στη δημοσιότητα. Φαίνεται μάλιστα ότι οι υποστηρικτές Μπελέρη ποντάρουν πολύ σ΄αυτό. Προκαλούν τον αλβανικό εθνικισμό διότι πιστεύουν ότι συσπειρώνει περισσότερο εθνικά, αλλά για γαλάζιες ψήφους.
Όγδοη σκέψη. Η υποψηφιότητα Μπελέρη με τη Ν. Δημοκρατία έδωσε πάτημα στους αλβανικούς ισχυρισμούς ότι αποτελεί επιβεβαίωση πως ο Μπελέρης δούλευε για την Ελλάδα. Κάποιοι μιλούν γενικώς και κάποιοι αναφέρονται σε ακροδεξιούς κύκλους από παλιά.
Ένατη σκέψη. Με την υποψηφιότητα Μπελέρη ο Μητσοτάκης αναγκάστηκε να προτιμήσει το εσωτερικό κομματικό όφελος αντί της εθνικής εξωτερικής πολιτικής. Όλα έδειχναν ότι μετά από δέκα μήνες επιδεινωμένων ελληνοαλβανικών σχέσεων, λόγω φυλάκισης Μπελέρη, αναζητούνταν μέσω διπλωματίας και άλλων καναλιών, η εύρεση εξομαλυντικής λύσης. (Προσωπικά εξέφρασα τις επιφυλάξεις ότι πρόκειται για το ίδιο δοκιμασμένο φαγητό, δλδ σε βάρος του Ελληνισμού και σε όφελος πρώτα των Τιράνων και μετά της Αθήνας). Η υποψηφιότητα Μπελέρη, είναι βέβαιο ότι έμπασε ξανά τις σχέσεις σε αδιέξοδο.
Δέκατη σκέψη. Η εκλογή του Μπελέρη ως γαλάζιου ευρωβουλευτή είναι μια κάποια λύση. Αν όμως οι Έλληνες ψηφοφόροι αποφασίσουν διαφορετικά, τότε τι θα γίνει;! Ήδη, ακούγονται σχόλια ότι ο Μητσοτάκης τον επέλεξε για να «αλλάξει τον αέρα» στο Κόμμα και λίγο πιστεύει ότι θα βγει. Τα ίδια ακούγαμε και όταν η Αθήνα ζητούσε από το Ράμα να αποδεχτεί την υποψηφιότητα Μπελέρη για δήμαρχο Χιμάρας. Η εκλογή του θα αποτελούσε άλλο θέμα.
