Το ουκρανικό δράμα έχει παίκτες πρώτης κατηγορίας, δεύτερης κατηγορίας και θεατές.
Στην πρώτη κατηγορία είναι οι ΗΠΑ και η Ρωσία με τις ΗΠΑ να κερδίζουν κατά κράτος ως αυτήν την στιγμή.
Στην δεύτερη κατηγορία είναι η Ευρώπη, (Γαλλία, Γερμανία) η Τουρκία και το Ισραήλ.
Μεταξύ των θεατών που περιμένουν να δουν πως θα τους επηρεάσει το δράμα είμαστε εμείς.
Για άλλη μια φορά βγήκαμε στο ξέφωτο της ιστορίας με επιπτώσεις αλλά και με γνωστό το τέλος που έχει ο δεδομένος.
Όπως όλα δείχνουν καθώς περνούν οι μέρες, ο Πούτιν έκανε ένα τραγικό λάθος. Είναι το λάθος που ήταν ορατό σε όλους όσοι εκτιμούσαν ότι δεν θα έκανε εισβολή και θα επεδίωκε να πετύχει οφέλη για την χώρα με έναν συνδυασμό διπλωματίας και σταρτιωτικής πίεσης τα οποία σήμερα απώλεσε. Η Ρωσία είναι ένα καθόλα ανελαστικό κράτος. Η τύχη τέτοιων κρατών είναι ή η ολοκληρωτική επιβολή δια της μπότας ή η μεγάλη καταστροφή.
Ο Πούτιν και η ομάδα που τον περιβάλλει καταστρέφουν αυτήν την στιγμή μια μεγάλη και ισχυρή χώρα. Και την καταστρέφουν παράλληλα με την καταστροφή που επιφέρουν στην Ουκρανία.
Ποια είναι τα διακυβεύματα απο δω και στο εξής:
1.-Το ΝΑΤΟ και οι αμερικανοί, επισήμως, δεν έχουν εμπλακεί στην Ουκρανία. Θα ήταν, όμως, αφελές να θεωρήσουμε πως οι κάποιες λίγες χιλιάδες αμερικανοί σύμβουλοι και, τώρα, εθελοντές δεν συμμετέχουν σε εξειδικευμένες επιχειρήσεις. Ποιος χειρίζεται την δυτική στρατιωτική βοήθεια;
2.-Στις γειτονικές χώρες, όπως η Πολωνία και η Ρουμανία έχουν μετακινηθεί χιλιάδες αμερικανών στρατιωτών. Και δυνάμεις και απο άλλες χώρες. ΝΑΤΟϊκες δυνάμεις. Αν ο Πούτιν επιχειρήσει κάτι προς αυτές τις χώρες οι δυνάμεις θα εμπλακούν. Χωρίς να εμπλακεί το ΝΑΤΟ. Πως; Υπάρχουν χιλιάδες τρόποι. Και τότε;
3.-Είναι πιθανό να κλιμακωθεί η κρίση; Ναι. Ο ρωσικός στρατός δεν έχει επιτύχει το επιδιωκόμενο απο τον Πούτιν αποτέλεσμα. Και δεν θα το πετύχει. Ακόμη και αν ελέγξει όλες τις ρωσόφωνες περιοχές και καταλάβει το Κίεβο (που δεν είναι καθόλου εύκολο, το δράμα στο Κίεβο θα κορυφωθεί) ο Πούτιν δεν έχει στρατηγική εξόδου. Τι θα τα κάνει τα εδάφη αυτά και πόσο χρόνο θα μπορεί να αιμοραγεί με ένα ουκρανικό αντάρτικο;
4.-Η έλειψη στρατηγικής εξόδου σε συνδυασμό με την ανελαστικότητα του ρωσικού συστήματος που δεν μπορεί να ανεχθεί ήττες, οδηγούν σε δύο δεδομένα. Ή ο Πούτιν θα ανατραπεί και μια νέα κυβέρνηση θα προσπαθήσει να δώσει οδυνηρή για την Ρωσία λύση, ή, αν ο Πούτιν συνεχίσει να ελέγχει την κατάσταση θα επιχειρήσει να κλιμακώσει. Και κλιμάκωση σημαίνει χρήση και τακτικών πυρηνικών. Και εδώ βρίσκεται το τεράστιο έγκλημα του Πούτιν το οποίο η ιστορία θα εκτιμήσει ως απόλυτη απαξίωσή του. Έβαλε στο τραπέζι την δυνατότητα χρήσης πυρηνικών. Θα τον ακούσουν οι χειριστές των πυρηνικών όπλων; Στην Ρωσία των 150.000.000 ανθρώπων δεν θα βρεθούν κάποιοι νουνεχείς;
5.-Η αντιμετώπιση του Πούτιν δεν θα είναι ευθύγραμμη και στις ΗΠΑ. Θα υπάρξουν δυνάμεις που θα θελήσουν να τον οδηγήσουν σε πλήρες αδιέξοδο, τα γεράκια της Ουάσιγκτον, και υπάρχουν δυνάμεις που θα προτείνουν να του δοθεί μια αξιοπρεπής διέξοδος διαφυγής. Ποια τάση θα επικρατήσει δεν γνωρίζουμε αυτήν την στιγμή. Ούτε και αν ο Πούτιν θα αξιοποιήσει την διέξοδο. Σκέφτεται διαφορετικά απο τους δυτικούς.
6.-Η Τουρκία σε περιόδους κρίσης φοβάται, συνήθως, την ρωσική επεκτατικότητα. Αυτό την κάνει να είναι προσεκτική. Και φροντίζει απο την εξέλιξη των γεγονότων να κερδίσει. Κερδίζει πάντοτε. Είτε σε πρώτη είτε σε δεύτερη φάση. Αυτό θα κάνει και τώρα. Γι αυτό ας είναι προσεκτικοί στην Αθήνα και ας μην δελεάζονται με την τουρκική ευελιξία. Αυτό έκανε και στον πόλεμο της Γιουγκοσλαβίας.
7.-Όπως βλέπετε, η Τουρκία καταφέρνει να ελλίσσεται και με την Ρωσία και με την Ουκρανία. Τούρκοι είναι οι χειριστές των ουκρανικών Bayraktar που χτυπούν τα ρωσικά στρατεύματα. Αλλά και ο Ερντογάν έχει όποτε θέλει συνομιλία με τον Πούτιν. Κάπου άκουσα, δε, πως ο Τσαβούσογλου θα επισκεφθεί Μόσχα και Κίεβο. Η Τουρκία στο τέλος θα κερδίσει.
Ο Βέμπερ, στο περίφημο βιβλίο του “Ο Επιτήδειος Ουδέτερος”, γράφει κάποια στιγμή: “Η τουρκική δημοκρατία κατά τη διάρκεια του πολέμου (Β!ΠΠ) ήταν ένα λαμπρό επίτευγμα με κάθε κριτήριο εκτός απο εκείνο της τιμιότητας”.
Εκτός απο εκείνο της τιμιότητας. Ο Ερντογάν εκμεταλλεύεται την συγκυρία, εκμεταλλεύεται και την Ελλάδα. Γι αυτό ας προσέχουν οι γιάπηδες της Αθήνας που, όπως όλα δείχνουν δεν καταλαβαίνουν και πολλά απο εξωτερική πολιτική.
8.-Η Ελλάδα ανήκει στους θεατές. Η ελληνική πολιτική υπήρξε επικίνδυνα αφελής. Το διακύβευμά της ήταν πως να βοηθήσει ανθρωπιστικά, πως να φανεί συνεπής στις συμμαχικές της υποχρεώσεις και πως να μην διαταράξει τις σχέσεις της με τους εμπολέμους. Δεν τα πήγε καθόλου καλά στο συνδυασμό των τριών. Ο κ. Μητσοτάκης είναι, προς το παρόν, υπέυθυνος για τα δεινά που θα υποστεί ο ελληνισμός της Ουκρανίας. Όταν η Ελλάδα αποκτήσει χαρακτηριστικά αξιοπρεπούς χώρας, ο κ. Μητσοτάκης πρέπει να δώσει λόγο.
ΥΓ: Στην Τουρκία θα αναφερθώ αναλυτικότερα αργότερα.
Παντελής Σαββίδης
ΠΟΛΥ ΚΑΛΑ ΚΑΝΕΙ Η ΕΛΛΑΔΑ και ανήκει στους θεατές, όπως η Ιταλία ,Ισπανία, Πορτογαλία, Ολλανδία ,Αυστρία. Βέλγιο ,Βουλγαρία, Τσεχία, Σλοβακία και Ουγγαρία ,Κροατία ,Σλοβενία (η Πολωνία και η Ρουμανία αρχίζουν φοβούνται την μήνι του ΠΟΥΤΙΝ), και αυτήν την στάση της εγκρίνουν όλα τα πολιτικά κόμματα και σίγουρα οι Έλληνες πολίτες .
”Τι δουλεία έχει η αλεπού στο παζάρι;;;”.
Πως αλήθεια θα εξασφαλίζαμε την διάσωση και επιβίωση του Ελληνισμού της Ουκρανίας με τον πόλεμο , που δυστυχώς συνεχίζεται από τον ”μαινόμενο ” Πούτιν, ο οποίος τελικώς θα γίνει ο πιο μισητός ηγέτης της σύγχρονης ανθρωπότητας ,με άδηλη κατάληξη;;;.
ΚΑΙ ως προλεγόμενο για την Τουρκία.
Αυτήν την Τουρκία την έκανε -γεωπολιτικά υπολογίσιμη-κυρίως η Ελλάδα μας μετά την Μικρασιατική καταστροφή ,αλλά κυρίως μετά την εγκατάλειψη-εκκένωση της Ανατολικής Θράκης , αφού έκτοτε ελέγχει και τις δύο ακτές των Στενών, που ανοιγοκλείνουν για κάθοδο ,ή, απαγόρευση της καθόδου της Ρωσίας στην Μεσόγειο.
ΚΑΙ ,τέλος, δεν είναι λίγοι ,που υποστηρίζουν ότι την επιτήδεια ουδετερότητά της στον Β’ Παγκόσμιο πόλεμο την υπαγόρευσε η θαλασσοκράτειρα τότε Βρετανία του Τσώρτσιλ ,για να μη χαθούν αυτά τα Στενά ,-που κινδύνευαν από την λαίλαπα του ΧΙΤΛΕΡ-και έτσι παρέμειναν στην Δύση, η οποία ΔΥΣΗ μάλλον συγκατανεύει έκτοτε και τώρα στην ουδετερότητά της. (ψιλά γράμματα) ,αλλά πολλά δεν λέγονται.
Κύριε Σαββίδη, από πότε ανήκει η Ελλάδα στους θεατές; Δεν πήρε ευθύς εξ αρχής θέση υπέρ της Ουκρανίας, στην οποία μάλιστα έχει στείλει και όπλα; Δεν φρόντισε να δώσει ρεσιτάλ αντιρωσσικής υστερίας o Μητσοτάκης, ώστε να φανεί το “καλό παιδί” τής Δύσης; Δεν τού το επισημάνατε κι εσείς; Τι άλλαξε τώρα;
1. Φυσικά και είμαστε θεατές. Τι είμαστε; Παίχτες;
2. Βλέπω μια αντι-Μητσοτατική πολεμική εδώ και καιρό, κ. Σαββίδη. Γιατί έτσι;
3. Πέσατε έξω ότι δε θα γίνει πόλεμος (σας το είχα επισημάνει – who am I? I know!), αλλά επιμένατε. Σας είχα ρωτήσει… για πλάκα έχει μαζέψει ο KGB 100 χιλιάδες στα σύνορα; Τι πιστεύατε; Ότι είναι όπως η μπλόφα του Μπαρούφα;
Τώρα μιλάτε για δεινά του Ελληνισμού της Ουκρανίας και είστε και σίγουρος.
(ΥΓ)
Καμία στρατηγική διεξόδου για τον μπινέ τον Πούτιν, κ. Σαββίδη. Αν πατήσει το κουμπί, να το πατήσουν και οι άλλοι. Έλεος με το κάθε κάθαρμα όμως και ας γίνει λαμπόγυαλο ο πλανήτης. Θα το συζητήσουμε κιόλας;
Δηλαδή, τι σημαίνει παίκτης και τι θεατής; Όπως έγραψα παραπάνω, στείλαμε όπλα, βγήκαμε με την ντουντούκα και διαλαλούμε την ανριρωσσική μας υστερία και δήλώσαμε ότι είμαστε πρόθυμοι να στείλομε ακόμη και στρατό.σε γειτονικές χώρες..Τι άλλο πρέπει να κάνομε για να είμαστε “παίκτες”;