Ο ζωγράφος Χρίστος Καράς απεβίωσε σε ηλικία 93 ετών, μετά από σύντομη νοσηλεία στο νοσοκομείο «Γεώργιος Γεννηματάς».
Την είδηση γνωστοποίησε στα μέσα κοινωνικής δικτύωσης ο ιστορικός και κριτικός τέχνης Τάκης Μαυρωτάς: «Κυριακή του Πάσχα, ο Χρίστος Καράς, ένας από τους σημαντικότερους εκπροσώπους της αποκαλούμενης Γενιάς του ’60, μας αποχαιρέτησε για πάντα», έγραψε στην ανάρτηση του.
Προσθέτοντας: «Με το σύνολο του έργου του, κατατάσσεται στους δημιουργούς, που έφεραν ουσιαστική τομή στην ελληνική τέχνη. Ο Καράς επίμονα αγωνιζόταν για την κατάκτηση μιας νέας εικόνας από την αρχή της καλλιτεχνικής του πορείας έως και τα 93 του χρόνια.Η αφαίρεση, ο εξπρεσιονισμός, ο σουρεαλισμός, η νέα παραστατικότητα και η ποπ αρτ αποτέλεσαν πεδία των ατέρμονων προβληματισμών και αναζητήσεών του. Εκείνο που βασανιστικά τον απασχόλησε ήταν το απόλυτο φως .Με σωφροσύνη και οξύνοια, κατέκτησε μια ζωγραφική καθαρότητα και συνάμα μια μυστηριώδη υπόσταση. Σ’ ένα έργο, που η ελευθερία ως ιδέα αποτελεί καθολικό γνώρισμα του εικαστικού του κόσμου, η ορατότητα του πραγματικού στο έργο του γίνεται απέραντη. Διαφύλαξε μεθοδικά το όραμά του, αποτινάσσοντας καθετί, που θα έφθειρε τη δουλειά του και θα εδραίωνε την επαναληπτικότητα του ύφους του, δίνοντας, κατ’αυτό τον τρόπο, έκφραση στην ευαισθησία της ζωής μέσα στην απεραντοσύνη του πνεύματος».
Ο Χρίστος Καράς γεννήθηκε στα Τρίκαλα Θεσσαλίας στις 9 Δεκεμβρίου 1930.
Μετά από διετή φοίτηση στο Πάντειο Πανεπιστήμιο (1948-1950), σπουδάζει στη Ανωτάτη Σχολή Καλών Τεχνών των Αθηνών (1951-1955), κοντά στον Γιάννη Μόραλη και τον Γιάννη Παππά και με υποτροφία του Ιδρύματος Κρατικών Υποτροφιών (1957) σπουδάζει φρέσκο στη Σχολή Καλών Τεχνών του Παρισιού για τρία χρόνια. Στο Παρίσι μένει μέχρι το 1963. Συγχρόνως ταξιδεύει στο Βέλγιο, Ολλανδία, Ισπανία, Ιταλία και Αγγλία. Αργότερα πραγματοποιεί πολλά ταξίδια στη Βενετία, Βασιλεία, Κάσσελ, Βρυξέλλες και στο Βερολίνο, παρακολουθώντας τις μεγάλες διεθνείς εκθέσεις. Δέκα χρόνια αργότερα, με υποτροφία του Ιδρύματος Ford, εργάζεται στη Νέα Υόρκη (1973 -1975), ταξιδεύοντας στις ΗΠΑ και στον Καναδά.
Παρουσίασε την πρώτη του ατομική έκθεση το 1961 στη γκαλερί «Ζυγός», ενώ ήδη από το 1952 άρχισε να παίρνει μέρος σε πανελλήνιες εκθέσεις. Σημαντική επίσης είναι η παρουσία του σε διεθνείς ομαδικές εκθέσεις (Γ΄ Μπιενάλε Νέων Παρίσι 1963, Ζ΄ Μπιενάλε της Αλεξάνδρειας 1965, Μπιενάλε Σάο Πάολο 1967, Μπιενάλε Βενετίας 1984, Δ΄ Μπιενάλε Ευρωπαϊκής Χαρακτικής Μπάντεν – Μπάντεν 1985). Το 1963, μέσα στο πλαίσιο των προσπαθειών για την ανανέωση του καλλιτεχνικού κλίματος στην Ελλάδα, μετείχε στην ίδρυση της ομάδας «Τομή», και το 1976 του «Συνδέσμου Καλλιτεχνών».
Από τα πρώτα κολάζ προχώρησε σε παραστατικά έργα εξπρεσιονιστικού και σουρεαλιστικού χαρακτήρα, για να δώσει αργότερα συνθέσεις, όπου στοιχεία της αντικειμενικής πραγματικότητας αποδίδονται με ποιητική διάθεση, αξιοποιώντας παράλληλα κατακτήσεις προηγούμενων φάσεων της δουλειάς του, ενώ ιδιαίτερη βαρύτητα δίδεται στο ρόλο του σχεδίου.
Το 2001 η Ακαδημία Αθηνών του απένειμε βραβείο για το σύνολο του έργου του.
Ανάμεσα στα μνημειακά έργα του, ξεχωρίζει η σύνθεση «Διαστημική Ποίηση» για το Μετρό, στον σταθμό Χαλανδρίου.
Ο ίδιος αποζητούσε πάντα την επαφή με το κοινό, να κοινωνήσει το έργο του στους ανθρώπους, ήταν αεικίνητος και δημιουργικός ως την ύστατη ώρα.
Στην τελευταία του έκθεση με τίτλο «Ο Μεγάλος Ονειρικός», σε επιμέλεια Μάνου Στεφανίδη, που πραγματοποιήθηκε στην γκαλερί Sianti/Εικαστικός Κύκλος, τον Οκτώβριο/Νοέμβριο του 2022, παρουσιάστηκαν έργα του από όλη την πλούσια διαδρομή του, καθώς και κάποια που είχε δημιουργήσει τα τελευταία χρόνια. Ο ίδιος ο ζωγράφος έδωσε το παρών στα εγκαίνια της έκθεσης του. Παράλληλα με την έκθεση κυκλοφόρησε και το ομότιτλο βιβλίο από τις εκδόσεις Νίκας.
Η πολιτική κηδεία του στο Α′ Νεκροταφείο θα γίνει την Τετάρτη το μεσημέρι και στη συνέχεια τελετή και καύση στη Ριτσώνα.
Αργότερα η τέφρα του θα σκορπιστεί στη θάλασσα της Ύδρας.
