«Ο Emmanuel Macron στην αρένα της πληγωμένης γαλλικής αυτοδιοίκησης»

Του Αλκη Καλλιαντζίδη Οικονομολόγου [email protected]  www.kalkis.eu

Έχω γράψει και σε προηγούμενα άρθρα μου ότι είναι πάρα πολύ νωρίς ακόμα για να κριθεί ο βαθμός κινητοποιήσεων των γαλλικών συνδικάτων ενάντια στην μέχρι τώρα ασκούμενη κυβερνητική πολιτική του Μακρόν, παρόλο ότι θεσμοθέτησε ήδη με Προεδρικά Διατάγματα την αναθεώρηση του Κώδικα Εργασίας της Γαλλίας. Όμως στην έδρα της κομμουνιστικής συνδικαλιστικής οργάνωσης CGT, στον συνοικισμό Porte de Montreuil το ηθικό είναι τόσο χαμηλό όσο και ο αριθμός των λίγων πανό που αναρτήθηκαν στο δρόμο κατά την τελευταία διαδήλωση της περασμένης εβδομάδας. Με μόλις 80.000 διαδηλωτές σε ολόκληρη τη Γαλλία, δηλαδή 4 φορές λιγότερους από ό, τι πριν από ένα χρόνο ενάντια στον τότε ισχύοντα εργατικό νόμο και ενώ στις τελευταίες κινητοποιήσεις και το συνδικάτο «Εργατική Δύναμη» (Force Ouvrière) συμμετείχε για 1^η φορά φέτος στις διαδηλώσεις … «Είναι  καταστροφή, ένα είδος συλλογικής κατάθλιψης. Οι πάντες ανησυχούν. Δεν υπάρχει όμως καμία κατεύθυνση για την πορεία», δήλωσε ένα μέλος της Εθνικής Συνομοσπονδιακής Επιτροπής (NCC) στην δημοσιογράφο Emmanuelle Souffi της ηλεκτρονικής έκδοσης της εφημερίδας Le journal de dimanche στις 21-11-2017. Μέχρι στιγμής λοιπόν (7 μήνες στην εξουσία) δικαιούμαι να πω ότι η κυβέρνηση Μακρόν δεν τα πήγε και άσχημα με τον διασπασμένο και σαστισμένο γαλλικό συνδικαλιστικό χώρο ο οποίος δεν ένιωσε ίσως ακόμα στην καθημερινότητα των Γάλλων τις επιπτώσεις της νομοθετικής καταιγίδας που συντελέστηκε μέχρι τώρα.

Όμως εκτιμώ ότι τα πράγματα δεν θα είναι το ίδιο αναίμακτα πολιτικά για τον Μακρόν με τον πολύ πιο συμπαγή αλλά και πληγωμένο γαλλικό αυτοδιοικητικό χώρο, όπως οι Δήμαρχοι, οι Περιφερειάρχες, οι Νομάρχες, οι Πρόεδροι των Διαδημοτικών Συνδέσμων, στους κόλπους των οποίων κυριαρχούν σήμερα οι Ρεπουμπλικάνοι και οι Σοσιαλιστές, δηλαδή οι συντριπτικά ηττημένοι των φετινών προεδρικών και βουλευτικών εκλογών. Μάλιστα πολλοί από αυτούς υποχρεώθηκαν, από τον 1^ο νόμο του Μακρόν για την «ανάκτηση της αξιοπιστίας της πολιτικής ζωής», να παραιτηθούν από την βουλευτική ή γερουσιαστική έδρα που νόμιμα κατείχαν παράλληλα με το αυτοδιοικητικό θώκο τους, χάνοντας έτσι πρόσθετες  αμοιβές των 7.200 ευρώ το μήνα αλλά και άλλα πελατειακά προνόμια που νέμονταν, όπως π.χ. τα ανέλεγκτα «οδοιπορικά έξοδα για τα πολιτικά τους καθήκοντα» της τάξεως των 5.860 ευρώ το μήνα. Σήμερα ισχύει αυτό που λέμε «ή παππάς-παππάς (Δήμαρχος δηλαδή) ή ζευγάς-ζευγάς (βουλευτής ή γερουσιαστής)» και μάλιστα όχι πάνω από 3 συνεχόμενες θητείες από το 2021 και μετά.

Ακόμα οι αυτοδιοικητικοί φορείς που διευθύνουν οι αιρετοί σήμερα θα χάσουν μέσα σε 5 χρόνια 13 δις από τα τωρινά έσοδά τους, προκειμένου να συμβάλλουν και αυτοί στην εξυγίανση των δημοσιονομικών ελλειμμάτων της γαλλικής εθνικής οικονομίας. Μετά από αυτά, στο άρθρο μου στις 19-09-2017 στις Ανιχνεύσεις είχα προβλέψει εύκολα ότι ο Macron θα λάβει στις 24 Σεπτεμβρίου 2017 ένα δυσάρεστο εκλογικό επιδόρπιο της φετινής εκλογικής χρονιάς στις γερουσιαστικές εκλογές τις οποίες έχασε πανηγυρικά, και επειδή αντιπροσώπευε στον αυτοδιοικητικό χώρο μια ισχνότατη μειοψηφία στο ιδιότυπο αυτοδιοικητικό εκλογικό τους σώμα. https://www.anixneuseis.gr/?p=175363.

Ο Emmanuel Macron από χθες 23 Νοεμβρίου 2017 βρέθηκε στην αρένα της παραπάνω πληγωμένης γαλλικής αυτοδιοίκησης, πήρε το βάπτισμα του πυρός και φαίνεται ότι δεν τα πήγε και τόσο άσχημα, με την ομιλία του στο κλείσιμο των εργασιών του 100^ου Συνεδρίου του «Συνδέσμου των Δημάρχων Γαλλίας» (AMF), αν και σφυρίχτηκε για 20 δευτερόλεπτα από μερίδα δημάρχων που ήταν παρόντες, όταν μπήκε στον συνεδριακό χώρο. Με έναν εύσχημο τρόπο, επικαλούμενος το παράδειγμα των μελών του κινήματός του στους οποίους ζήτησε να μην αποδοκιμάζουν κάποιον τον οποίο δεν συμπαθούν (ας θυμηθούμε εδώ την ρήση του Γ. Ράλη το 1981 «δεν θέλω ου» προς τους οπαδούς της ΝΔ), ηρέμησε τα πνεύματα και συνέχισε την μακροσκελή ομιλία του, δίχως να κάνει ουσιαστικές υποχωρήσεις.

Πέρα από τις παραπάνω οικονομίες που ζήτησε από τους αιρετούς, και που δεν τις πήρε πίσω κατά την ομιλία του ο Μακρόν, μια άλλη βαριά κατηγορία που του απευθύνουν οι αιρετοί, αποκαλώντας τον «εκτός τόπου» επειδή δεν υπήρξε ποτέ Δήμαρχος, είναι η σταδιακή κατάργηση μέχρι το 2020 του τοπικού «φόρου διαμονής» (Taxe d’habitation) για το 80% των σημερινών Υπόχρεων του οι οποίοι δεν υπερβαίνουν τις 20.000 ευρώ οικογενειακού εισοδήματος, με 2 παιδιά. Δηλαδή ένα φιλολαϊκό μέτρο το οποίο όμως αφαιρεί οικονομική αυτονομία από τους αιρετούς. Γιατί; Διότι σήμερα ο εν λόγω τοπικός φόρος (που μοιάζει με τον δικό μας ΕΝΦΙΑ αλλά καταβάλλεται και από τους ενοικιαστές) επιβάλλεται και εισπράττεται από τη γαλλική αυτοδιοίκηση και στον οποίο αναφέρθηκα με σχετικό άρθρο μου στις Ανιχνεύσεις στις 20-07-2017 https://www.anixneuseis.gr/?p=171488. Η κυβέρνησή του υπόσχεται, ως αντιστάθμισμα, να δώσει το ισόποσο του αφαιρούμενου «φόρου διαμονής» από τους κεντρικούς αυτοτελείς πόρους του γαλλικού κράτους. Κάτι που δεν γίνεται πιστευτό από τους αιρετούς, οι οποίοι δεν μπορούν να καταπιούν ότι τους έκοψε επίσης το ένα τρίτο των «επιδοτούμενων σήμερα από το κράτος θέσεων εργασίας» στους Δήμους τους ή στα διάφορα νομικά τους πρόσωπα. Ο λόγος ; Η κυβέρνηση Μακρόν επικαλείται μελέτη που λέει ότι στις 4 «επιδοτούμενες θέσεις εργασίας» μόνο η μια οδηγεί πραγματικά στην αγορά εργασίας τον επιδοτηθέντα Ωφελούμενο! Άρα πρόκειται για μια αναποτελεσματική σπατάλη πόρων του κράτους.

Σύμφωνα με την ηλεκτρονική έκδοση της εφημερίδας LE MONDE στις 24-11-2017, ο Μακρόν «υπενθύμισε στους αιρετούς τα μέτρα που αποφάσισε η κυβέρνησή του, δίχως να κάνει καμία νέα εξαγγελία». «Αλλά έδωσε το όραμά του για τις μεταρρυθμίσεις στην αυτοδιοίκηση κατά την πενταετή θητεία του. Μια κατευθυντήρια αρχή αναδείχθηκε : Προσαρμογή των ισχυόντων κανόνων για την αντιμετώπιση των προκλήσεων στα γαλλικά εδάφη. Έτσι, ζήτησε μια πραγματική από-συγκέντρωση του κράτους με περισσότερες εξουσίες στους τοπικούς υπαλλήλους και στους νομάρχες. Επίσης, πρότεινε μειώσεις αυτοδιοικητικού χρέους προσαρμοσμένες σε συγκεκριμένες καταστάσεις. Αρνήθηκε να αναγκάσει στην υποχρεωτική συγχώνευση των δήμων, αφήνοντας στους δημάρχους να εκτιμήσουν τη σχετική αναγκαιότητα ή όχι, επειδή αυτή λειτουργεί καλύτερα όταν είναι προαιρετική παρά αναγκαστική».

Ο γράφων, δίχως να είναι κατά της Αποκέντρωσης, δεν έχει υπόψη του (μπορεί και να υπάρχει) κάποια σοβαρή αξιολόγηση που να εκπόνησε η Κεντρική Ένωση Δήμων Ελλάδας ή κάποιος άλλος αξιόπιστος φορέας, αναφορικά με τις θετικές ή αρνητικές ή και ουδέτερες επιπτώσεις «στην τοπική ανάπτυξη» των δυο υποχρεωτικών συγχωνεύσεων που κάναμε εμείς, ώστε να μειώσουμε από τους περίπου 5.300 που είχαμε σε 1.100 Οργανισμούς Τοπικής Αυτοδιοίκησης (ΟΤΑ). Και τούτο για να δούμε αν πέτυχε ή όχι το όλο εγχείρημα.

Τους Γάλλους αιρετούς δεν φαίνεται να τους απασχολούν σοβαρά οι «υποχρεωτικές συνενώσεις». Αρκούνται στις προαιρετικές. Μάλλον γιατί έχουν αναπτύξει πάρα πολύ την «Διαδημοτικότητα» η οποία, τηρουμένων των αναλογιών, οδηγεί στην διαδημοτική συνεργασία και στην ενδυνάμωση των μικρών ΟΤΑ.

Έχω τη γνώμη πως μέσα από την πρόσφατη εκλογή «δια ανατάσεως της χειρός» των οργάνων της «Δημοκρατίας Εμπρός», του κόμματός του δηλαδή, ο Μακρόν θα προετοιμάσει από τώρα το έδαφος για την ανάδειξη στελεχών του σε τοπικό, νομαρχιακό και περιφερειακό επίπεδο τα οποία θα διεκδικήσουν δήμους, περιφέρειες και διαδημοτικούς συνδέσμους στις επόμενες αυτοδιοικητικές εκλογές του 2020. Προς τούτο έχει στη διάθεσή του, μεταξύ άλλων, ήδη τον Πρωθυπουργό του, πρώην Δήμαρχο της Χάβρης, τον Υπουργό Εσωτερικών, πρώην Δήμαρχο της Λυών, και τον «Γενικό Εκπρόσωπο» της  «Δημοκρατίας Εμπρός», πρώην Δήμαρχο του Forcalquier. Δεν θα πορευθεί δηλαδή «ξυπόλυτος στα αγκάθια». Θέλει να αποκτήσει αριθμητική δύναμη στη γαλλική Γερουσία, ώστε μαζί με εκείνην που έχει στην Εθνοσυνέλευση 313 έδρες, να μπορέσει να προχωρήσει νομοθετικά στην μείωση κατά το ένα τρίτο τον συνολικό αριθμό βουλευτών, γερουσιαστών, δημάρχων. Που είναι και λαϊκό αίτημα. Τούτο όμως απαιτεί τον έλεγχο των 3/5 της συνολικής δύναμης της Εθνοσυνέλευσης και της Γερουσίας.

Ο Άλκης Καλλιαντζίδης είναι οικονομολόγος.