Ο Φατίχ Τερίμ και το “ποδόσφαιρο του χάους”.- Γνωρίζουν στον ΠΑΟ ποιον προπονητή προσέλαβαν;

Αυτό το άρθρο-πορτρέτο δημοσιεύτηκε στο περιοδικό Nokta στις 27 Ιουνίου 2016 και αναδημοσιεύτηκε από το Medyaradar.

Σε μια σεζόν που τα πράγματα πήγαιναν άσχημα για τη Γαλατασαράι, ο αγώνας Mersin Idmanyurdu… Ο Φατίχ Τερίμ πηγαίνει προς τον διαιτητή σε μια κρίση οργής. Είναι σε τέτοια οργή που η σωματική του παρέμβαση στον διαιτητή είναι αναπόφευκτη. Ο διαιτητής δεν κάνει ούτε βήμα πίσω και περιμένει να έρθει ο Τερίμ. Η απόσταση μεταξύ των δύο γίνεται μηδενική.  Οι θεατές είναι σίγουροι ότι θα χτυπήσει τον διαιτητή. Αλλά ο Terim σπρώχνει βίαια πρώτα το προσωπικό του συλλόγου στα δεξιά του και μετά τον Drogba στα αριστερά του. Με αυτόν τον τρόπο, συμπεριφέρεται σαν να είχε χτυπήσει τον διαιτητή αν αυτοί οι δύο δεν κρατιόντουσαν. Αυτό όμως δεν συμβαίνει. Κανένας από τους δύο δεν κρατάει τον Τερίμ. Ο Terim προσπαθεί να κερδίσει χρόνο για να μπουν άλλοι ανάμεσα σε αυτόν και τον διαιτητή. Αφού παρεμβαίνει ο πάγκος, ξεσπάει ξανά και προσπαθεί να περπατήσει ξανά πάνω στον διαιτητή. Φυσικά, τον εμποδίζουν… Ξεσπά χάος στον αγωνιστικό χώρο… Δεν μπορεί να φτάσει στο σημείο να χτυπήσει τον διαιτητή που δεν υποχωρεί, αλλά δεν σταματά να διαλύει τον αγωνιστικό χώρο.

Αυτή είναι η κατάσταση που συνοψίζει την προπονητική του Φατίχ Τερίμ: Ποδόσφαιρο χάος...

Όπου υπάρχει ο Fatih Terim, ο πιο γνωστός τοπικός προπονητής του τουρκικού ποδοσφαίρου, είναι σπάνιο να μιλάμε για ποδόσφαιρο, τακτική και τεχνική. Στους αγώνες όπου ο Τερίμ βρίσκεται στο επίκεντρο του ενδιαφέροντος, μιλάμε για οτιδήποτε άλλο εκτός από το ποδόσφαιρο. Περπατάει προς το στόχο του αξιοποιώντας παράγοντες εκτός γηπέδου.

Η τροφοδότηση της έντασης ανάγεται στα ποδοσφαιρικά του χρόνια. Χειροδικεί με τον διαιτητή, φτύνει στο πρόσωπο του διαιτητή, γρονθοκοπεί τον αντίπαλό του, επιτίθεται, βρίζει… Έφτασε στο σημείο να συλληφθεί για τις πράξεις του.

Αλλά σύμφωνα με τα αποκόμματα των εφημερίδων της δεκαετίας του ’80, τον προστάτευε και τον έσωζε πάντα “ένα κρυφό χέρι”. Παρ’ όλα αυτά, μόνο μετά την εμπλοκή του σε ένα σκάνδαλο με βρισιές και φτυσίματα, εγκατέλειψε το ποδόσφαιρο.

Οι ψίθυροι για το ποιος μπορεί να ήταν το “κρυφό χέρι” που ήταν μαζί του κατά τη διάρκεια της ενεργής ποδοσφαιρικής του καριέρας συγκλίνουν πάντα στο ίδιο όνομα. Ο Tanju Çolak δήλωσε σε μια εκπομπή στην οποία συμμετείχε στην τηλεόραση 24: “Ο Mehmet Ağar έφερε τον Terim στη θέση του βοηθού του Sepp Piontek, ο οποίος προπονούσε την Εθνική ομάδα το 1990″. Στο παρελθόν και το παρόν του Τερίμ, ήταν πάντα το όνομα που συναντούσαμε: Mehmet Ağar, ο βαθύς αδελφός που καταδικάστηκε στο Susurluk…

Στα χρόνια που ανέλαβε τη Γαλατάσαραϊ ως τεχνικός διευθυντής, γράφτηκε ότι οι δυο τους πήγαιναν μαζί σε διαπραγματεύσεις για μεταγραφές και ο Ağar εθεάθη να παρακολουθεί τις προπονήσεις από την ταράτσα του κτιρίου του συλλόγου. Ήταν μάλιστα και στη φωτογραφία της ομάδας μετά την κατάκτηση των πρωταθλημάτων. Πολλές ιστορίες σχετικά με την επίδραση αυτής της στενής σχέσης στη Γαλατασαράι για τα τέσσερα συνεχόμενα πρωταθλήματα που κατέκτησε.

Αυτές τις μέρες που ο Veli Küçük καλωσορίστηκε και πάλι στο πρωτόκολλο, ήταν αδιανόητο να λείπει ο Mehmet Ağar. Στο στρατόπεδο της Εθνικής ομάδας που προετοιμάζεται για το EURO 2016, ο Mehmet Ağar επανεμφανίστηκε με την Terim. Ήταν μαζί με τους παίκτες και περιπλανήθηκε στο στρατόπεδο από την ποσόστωση “VIP Guest”.

Ο Τερίμ είναι ένας άνθρωπος που μιλάει περισσότερο για ιερές αξίες παρά για το ποδόσφαιρο και το παιχνίδι στο γήπεδο. Ενώ δεν κάνει πίσω από τα νούμερα με τα πολλά μηδενικά την ώρα του συμβολαίου, μπροστά στον Τύπο μιλάει πάντα για την εργασία για το κράτος και την αγάπη του για την πατρίδα του.

Τα λόγια του ήταν τα ίδια μετά τον αγώνα Τουρκία-Ελβετία το 2005, όταν διαδραματίστηκαν οι πιο ντροπιαστικές σκηνές στην ιστορία του ποδοσφαίρου μας: “Δεν κάναμε τίποτα κακό, κάναμε αυτό που έπρεπε να γίνει για το φεγγάρι και το αστέρι.” Αυτές οι φράσεις ήταν αντίγραφο των φράσεων του Μεχμέτ Αγκάρ “Ό,τι κάναμε, το κάναμε για το κράτος.” Ωστόσο, αυτό που συνέβη στο γήπεδο ήταν διαφορετικό. Οι παίκτες της φιλοξενούμενης ομάδας ξυλοκοπήθηκαν, ακόμη και στο δρόμο προς τα αποδυτήρια τους κλωτσούσαν οι βοηθοί του Τερίμ, το γήπεδο τρομοκρατήθηκε και το παρακολούθησε όλος ο κόσμος ζωντανά. Τα πάντα έγιναν για το χάος. Και πάλι στην Τουρκία, τα πάντα για τον αγώνα συζητούνταν, εκτός από το ποδόσφαιρο.

Ωστόσο, ο 70χρονος και πλέον προπονητής της αντίπαλης ομάδας που ηττήθηκε δήλωσε: “Η τελευταία φορά που η τουρκική εθνική ομάδα έπαιξε το ποδόσφαιρο με το γέμισμα και το άδειασμα ήταν τη δεκαετία του 1950, όταν το έπαιζαν οι αγγλικές ομάδες”.

Αυτός είναι ο δεύτερος χαρακτηρισμός του ποδοσφαίρου του Φατίχ Τερίμ: “Ποδοσφαίρο με γέμισμα και άδειασμα”. Ο Τερίμ, ο οποίος θέτει το κίνητρο στο επίκεντρο του παιχνιδιού, παίζει το ίδιο ποδόσφαιρο εδώ και 30 χρόνια. Παρακινεί την ομάδα, τη βγάζει στο γήπεδο και ελπίζει ότι θα κερδίσει…

Μίλαν Μπάρος: “Στην Τουρκία έλεγαν ότι ήταν σπουδαίος προπονητής, αλλά μετά τη συνεργασία μου μαζί του συνειδητοποίησα την αλήθεια. Δεν θυμάμαι να μίλησε ποτέ για τακτική στη Γαλατασαράι. Μιλούσε μόνο για την καταστροφή του αντιπάλου, για το σπάσιμο του”.

Ο Αντρέα Πίρλο είναι ένας από αυτούς που συμμερίζονται τις παρατηρήσεις του Μπάρος, του πρώην επιθετικού των κιτρινόμαυρων. Ο Πίρλο, ο οποίος ήταν αρχηγός της ομάδας κατά τη διάρκεια της βραχύβιας περιπέτειας του Τερίμ στο Μιλάνο, περιγράφει στο βιβλίο του το κύριο στοιχείο στο πορτρέτο του Τερίμ: την κατανόηση του ποδοσφαίρου χωρίς τακτική:

“Οι συναντήσεις της ομάδας του τις πρώτες ημέρες της θητείας του ήταν αξέχαστες. Ο Τερίμ έπαιρνε ένα κομμάτι κιμωλίας και ζωγράφιζε 11 κύκλους στον τακτικό πίνακα. Κάθε κύκλος στον πίνακα αντιπροσώπευε έναν παίκτη που θα έμπαινε στο γήπεδο. Ωστόσο, στη μέση της συζήτησης, ο τακτικός πίνακας γέμιζε τόσο πολύ με βέλη και μουτζούρες που ήταν αδύνατο να καταλάβει κανείς ποιος κύκλος έδειχνε σε ποιον. Ο πίνακας τακτικής γινόταν ένα ακατάστατο χάος όπου ήταν αδύνατο να διακρίνει κανείς τους παίκτες και τις θέσεις. Εν ολίγοις, το απόλυτο χάος… Ένα χάος στο οποίο μόνο ο τερματοφύλακας θα μπορούσε να είναι σίγουρος για τη θέση του…

Κατά τη διάρκεια μιας σύσκεψης, έδειχνε έναν κύκλο και άρχιζε να μιλάει: “Costacurta, πρέπει να είσαι εδώ”. Μια μέρα δεν άντεξα άλλο και ένιωσα ότι έπρεπε να του πω: ‘Μα αφεντικό, μόλις είπες ότι αυτός ο κύκλος είναι δικός μου, δεν είναι ο Costacurta’. Για να γίνουν τα πράγματα χειρότερα, καθώς η συζήτηση προχωρούσε, άρχισε να μπερδεύει τους κύκλους στην άμυνα με εκείνους στην περιοχή του επιθετικού. Φτάσαμε στο σημείο να αρχίσουμε να αστειευόμαστε μεταξύ μας: “Αναρωτιέμαι αν το κάνει επίτηδες για να πραγματοποιήσει το κρυφό όνειρο του Μπερλουσκόνι για την τακτική 2-4-4”. Πέρα όμως από τα αστεία, δεν αργήσαμε να καταλάβουμε ότι οι τακτικές γνώσεις του Τερίμ ήταν ανεπαρκείς και ότι όλο του το σχέδιο ήταν να παρακινεί την ομάδα φωνάζοντας και ελπίζοντας σε ένα καλό αποτέλεσμα στο γήπεδο. Ίσως ένα τέτοιο σχέδιο να δούλευε αλλού, αλλά όχι στο Μιλάνο, και δεν δούλεψε… Χρειαζόσουν πολλά περισσότερα από αυτό για να έχεις μια μακρά θητεία στη Μίλαν”.

Η περιπέτεια του Φατίχ Τερίμ στην Ιταλία μετά το 2000, όταν η Γαλατασαράι έγινε πρωταθλήτρια UEFA, ήταν βραχύβια, όπως συνόψισε ο Πίρλο. Ο Τερίμ έπρεπε να επιστρέψει και πάλι στην πατρίδα του. Ωστόσο, περίμενε αδρανής για δύο χρόνια. Για να εισπράξει το ποσό που αναγραφόταν στο μελιστάλαχτο συμβόλαιο που υπέγραψε με τη Μίλαν, υπήρχε ο όρος “να είναι άνεργος για δύο χρόνια”. Ο Τερίμ δεν είχε κανένα πρόβλημα με την κατάσταση αυτή, δεν είπε “δεν θα ταίριαζε στην καριέρα μου”. Κάθισε στο σπίτι του για δύο χρόνια και εισέπραττε τον υψηλό μισθό του από τη Μίλαν. (Η Μίλαν, που πέρασε άσχημες μέρες με τον Τερίμ, έγινε πρωταθλήτρια Τσάμπιονς Λιγκ μετά την απόλυση του Τερίμ) Όπως και να ‘χει, στην Τουρκία είχε γίνει θρύλος και ήταν πανεύκολο να κάνει τις κινήσεις που θα τον έκαναν επικεφαλής της Γαλατασαράι, αν όχι της Γαλατασαράι, τότε της Εθνικής. Ήταν η δουλειά του να δημιουργεί χάος.

Ενώ ο τραπεζικός λογαριασμός του Τερίμ γέμιζε, οι ειδικοί του ποδοσφαίρου άρχισαν να τον αμφισβητούν. Οι παραδοξότητες με τα τέσσερα συνεχόμενα πρωταθλήματα της Γαλατάσαραϊ, ο παράγοντας Αγκάρ και η κατανομή των μετοχών της νίκης της UEFA.

Στην πρώτη του θητεία, η Γαλατασαράι τερμάτισε τελευταία στους ομίλους του Champions League εκτός από μία φορά. Αν και οι βασικοί παίκτες όπως ο Χακάν, ο Οκάν, ο Εμρέ και ο Χαγκί είχαν φύγει, οι προπονητές που ήρθαν μετά από αυτόν έβγαλαν την ομάδα, που είχε χάσει τους μισούς, τρεις φορές μέσα σε δύο χρόνια από τους ομίλους του Τσάμπιονς Λιγκ και έφτασαν μέχρι τα προημιτελικά.

Ο λόγος γι’ αυτό ήταν το σχολείο του Γαλατασαράι. Η θεσμική δομή που βασιζόταν στο Γυμνάσιο Γαλατασαράι και στη σχολή του Ντεργουάλ είχε χτίσει τους κιτρινόμαυρους σε ένα σύστημα που έπαιζε μπάλα ευρωπαϊκών προδιαγραφών. Ο Φατίχ Τερίμ ήταν η αφρόκρεμα αυτής της σχολής.

Όταν ο Τερίμ, ο οποίος είχε περάσει δύο χρόνια στο κρεβάτι μετά το Μιλάνο, επέστρεψε στη Γαλατασαράι, τα ΜΜΕ περίμεναν μεγαλύτερη επιτυχία. Στον Τερίμ δόθηκε απεριόριστη άδεια μεταγραφών. Αγόρασε τους παίκτες που ήθελε. Έκανε τη Γαλατασαράι, η οποία είχε καταφέρει να βγει από τους ομίλους του Τσάμπιονς Λιγκ τα δύο χρόνια που δεν ήταν επικεφαλής, τελευταία στον όμιλο. Στη δεύτερη σεζόν του, λόγω της ακόμα πιο φρικτής μεταγραφικής του στρατηγικής, υπέγραψε τις ήττες στις οποίες δέχθηκε 6 γκολ από τη Φενέρμπαχτσε. Τα κίνητρά του, οι φωνές και η πρόκληση χάους δεν έπιαναν τόπο. Απολύθηκε πριν από το τέλος της σεζόν. Η ομάδα τερμάτισε στην 6η θέση του πρωταθλήματος.

Αυτή ήταν μια μεγάλη ήττα για τον Τερίμ, ο οποίος ήταν υπεύθυνος για την κατάκτηση του Κυπέλλου UEFA. Η διοίκηση είχε κάνει ένα μεγάλο λάθος δίνοντάς του όλες τις μεταγραφικές εξουσιοδοτήσεις, προκαλώντας την καταστροφή του συστήματος που υπήρχε από την εποχή του Ντεργουάλ.

Το ίδιο πρόβλημα του συστήματος εκδηλώθηκε και στην Εθνική ομάδα. Η ομάδα του πρωταθλήματος του 1992, η οποία ήταν έργο συστήματος και σχεδιασμού, κατάφερε να πάει στο Ευρωπαϊκό Πρωτάθλημα του ’96. Ως συνέχεια του σχεδιασμού, η τουρκική εθνική ομάδα κατέλαβε την τρίτη θέση στον κόσμο το 2002 υπό την προπονητική καθοδήγηση του Şenol Güneş. Αυτό ήταν δουλειά 10 ετών και ο Şenol Güneş έδωσε έμφαση σε αυτή τη δουλειά.

Μετά τη δεύτερη ανεργία του, ο Τερίμ διορίστηκε ταυτόχρονα προπονητής και συντονιστής των εθνικών ομάδων, με την υποστήριξη των κοντινών του προσώπων στα μέσα ενημέρωσης. Φυσικά, και πάλι με αστρονομικό μισθό. Άλλαξε το σύστημα των ετών στην Εθνική ομάδα. Ο Τερίμ, ο οποίος κατέστρεψε την παγκόσμια βιβλιογραφία λέγοντας σε μία από τις δηλώσεις του ότι “η στατιστική δεν είναι επιστήμη”, έκανε το ίδιο και στο σύστημα των 10 ετών. Έδωσε θέσεις βοηθών στον Oğuz Çetin της Φενέρμπαχτσε και στον Mehmet Özdilek της Beşiktaş. Έτσι, οι τρεις μεγάλοι ήταν στην κορυφή της Εθνικής ομάδας μαζί του. Έπαιξε πάνω στην ισορροπία των δυνάμεων.

Μετά το αίσχος της Ελβετίας, συνέβη η καταστροφή της Μάλτας. Επέζησε χάρη στην ισορροπία δυνάμεων που είχε δημιουργήσει. Η Εθνική ομάδα έπαιζε πολύ κάτω από την απόδοσή της. Αυτή ήταν η ηρωική ευκαιρία που έψαχνε ο Τερίμ. Οι αγώνες που θα έπρεπε να είχαν κερδηθεί άνετα χάθηκαν με γκολ της τελευταίας στιγμής και οι όμιλοι που θα έπρεπε να είναι άνετοι έφυγαν την τελευταία στιγμή. Ο Τερίμ κλιμάκωσε την ένταση στον πάγκο και με τη βοήθεια των ΜΜΕ, ο μοναδικός ήρωας αναδύθηκε μέσα από αυτό το χάος: Ο αυτοκράτορας Φατίχ Τερίμ… Κανείς δεν μπορούσε καν να αμφισβητήσει την καταστροφή του συστήματος της εθνικής ομάδας, την παρακμή της μετά την επιτυχία του 2002, γιατί μια ομάδα που έπαιζε κάτω από την απόδοσή της καταδικάστηκε σε τέτοιες ευκαιρίες της τελευταίας στιγμής. Όσοι αμφισβητούσαν θα εξαφανίζονταν χάρη στη δύναμη του Τερίμ στα ΜΜΕ.

Σε τέτοιο βαθμό που ακόμη και ένας τοπικός δημοσιογράφος που ανέφερε ότι ο Τερίμ ενοχλούνταν από τα σκυλιά γύρω από το εξοχικό του στο Alaçatı και ήθελε να τα πετάξει στην άκρη του αυτοκινητόδρομου πλήρωσε το τίμημα με την απώλεια της δουλειάς του.

Αν οι στόχοι του 2023, ακολουθούμενοι από τους στόχους του 2071, κάνουν τον τουρκικό λαό να κοιτάζει συνεχώς στο μέλλον γεμάτος ελπίδα και να ξεχνά την κατάσταση στην οποία βρίσκεται, η αμετάβλητη πρόταση του Τερίμ είναι η ίδια: “Διαμορφώνουμε την ομάδα των επόμενων 10 ετών του τουρκικού ποδοσφαίρου”… Ωστόσο, εδώ και 30 χρόνια αυτή η ομάδα δεν έχει αναδειχθεί ποτέ. Ούτε στη Γαλατασαράι μπόρεσε να αφήσει πίσω του την ομάδα των επόμενων γενεών, ούτε στις Εθνικές ομάδες. Αν και οι υποδομές τόσο της Γαλατασαράι όσο και της Εθνικής ομάδας ήταν υπό την εποπτεία του, δεν φάνηκε ότι ανέδειξε μια γενιά ή ανέδειξε αστέρια από την υποδομή. Για το λόγο αυτό, σχεδόν όλη η νέα γενιά παικτών στην Εθνική ομάδα της Τουρκίας είναι παιδιά ομογενών που μεγάλωσαν στις υποδομές χωρών όπως η Γερμανία και η Ολλανδία. Η Εθνική ομάδα γίνεται όλο και περισσότερο υποχρεωμένη στην Ευρώπη. Το πρόβλημα εδώ είναι ότι έχει κολλήσει με παίκτες δεύτερης ποιότητας. Ο Μεσούτ Οζίλ, αντιμέτωπος με ένα δίλημμα, επέλεξε τη Γερμανία. Ωστόσο, οι παίκτες που δεν καλούνται στην εθνική ομάδα της χώρας στην οποία ζουν προτιμούν την εθνική ομάδα της Τουρκίας. Έτσι έχουμε κολλήσει με τη μετριότητα.

Όταν τα πράγματα πάνε άσχημα, ένα από τα σημαντικότερα ατού του Τερίμ είναι να δημιουργεί ένταση με τη διοίκηση του συλλόγου. Χρησιμοποιεί πολύ καλά τα μέσα ενημέρωσης, αλλά πρώτα δημιουργεί ένα “σχέδιο Β”. Αν ο Τερίμ είναι επικεφαλής της Γαλατάσαραϊ, το “Plan B” του είναι η Εθνική ομάδα- αν είναι επικεφαλής της Εθνικής, είναι το αντίθετο. Πρώτον, οι πένες κοντά στον Τερίμ γράφουν ειδήσεις ότι τον θέλουν σύλλογοι από το εξωτερικό, ειδικά από την Ιταλία.

Τότε εμφανίζεται η είδηση “Επιστρέφει στη Γαλατασαράι… Επιστρέφει στην Εθνική ομάδα…” και με τον αέρα των ΜΜΕ, η συμφωνία εξασφαλίζεται οριστικά. Ο άνεμος των ΜΜΕ προσαρμόζεται με τέτοιο τρόπο ώστε ο Τερίμ να μετατραπεί σε “καταζητούμενο” και όχι σε “επιθυμητό”.

Το πιο κλασικό παράδειγμα είναι η περίοδος που ο Ünal Aysal ήταν πρόεδρος της Γαλατάσαραϊ. Τα πράγματα πήγαιναν άσχημα στη Γαλατασαράι και ο Φατίχ Τερίμ είχε εξασφαλίσει τη θέση του στην Εθνική ομάδα. Το μόνο που απέμενε ήταν να κόψει τους δεσμούς του με τους κιτρινόμαυρους. Έφτασε στο σημείο να μην απαντά στα τηλεφωνήματα του προέδρου για να μην απολυθεί λόγω αποτυχίας.

Χάρη στο ισχυρό του λόμπι, ο Τερίμ χρησιμοποίησε τη Γαλατασαράι και την Εθνική ομάδα ως θερινή και χειμερινή έπαυλη για τον εαυτό του. Τα πηγαινέλα του επαναλήφθηκαν 6 φορές. Κατατάσσεται στην πρώτη τριάδα μεταξύ των πιο ακριβοπληρωμένων προπονητών στον κόσμο. Υπήρχε ένα πράγμα στο οποίο έδινε προσοχή κατά τη διάρκεια αυτής της περιόδου. Το να παίζει μουσικές καρέκλες με τους Mustafa Denizli και Şenol Güneş. Αυτό έγινε για να αποφύγει την αντιπαράθεση με το δίδυμο στο πρωτάθλημα. Στην τρίτη του επίσκεψη στη Γαλατασαράι, ήρθε αντιμέτωπος με έναν άλλο τοπικό προπονητή, τον Αϊκούτ Κοτζαμάν. Αλλά και εκεί, επέλεξε πολύ καλά τη χρονική στιγμή. Η Φενέρμπαχτσε πάλευε με την έρευνα για τα στημένα παιχνίδια και πάνω από τη μισή ομάδα του Αϊκούτ είχε διαλυθεί. Παρ’ όλα αυτά, η Γαλατασαράι κατάφερε με το ζόρι να γίνει πρωταθλήτρια στον τελευταίο αγώνα.

Στις επιτυχίες, ο Τερίμ βρίσκεται στα πρωτοσέλιδα των εφημερίδων. Στις αποτυχίες, είναι οι κατηγορίες του Τερίμ… Όταν τα πράγματα πάνε άσχημα, έρχεται στο προσκήνιο με τους καβγάδες του, κατηγορώντας τη διοίκηση ή τους παίκτες. Στο τελευταίο Euro 2016, υπερβάλλει και κατηγορεί όλη τη χώρα: “Οι παίκτες δεν ήρθαν έτοιμοι. Δεν μπορείς να προετοιμαστείς για το Ευρωπαϊκό Κύπελλο στο Ευρωπαϊκό Κύπελλο. Ως χώρα, δεν ήμασταν έτοιμοι για αυτό το τουρνουά”.

Ποιος έπρεπε να προετοιμάσει την ομάδα; Έτσι ο Φατίχ Τερίμ κάλυψε την αποτυχία του λόγω της επιλογής μιας εθνικής ομάδας που αποτελείται από παίκτες εκτός φόρμας που δεν μπορούσαν να βρουν ευκαιρία να παίξουν στους συλλόγους τους. Πίσω από αυτή την απόφαση βρισκόταν ο ορεινός εγωισμός του. Ανταγωνιζόταν τους προπονητές των συλλόγων εξαιτίας του εγωισμού του. Επιλέγοντας παίκτες που δεν έπαιζαν στην ομάδα του, έλεγε στους προπονητές του “οι επιλογές των παικτών σας είναι λανθασμένες”- παίζοντας παίκτες σε εντελώς διαφορετικές θέσεις, έλεγε στους προπονητές του “μάθετε ότι αυτή είναι η βασική τους θέση”.

Πριν από χρόνια, ο Πίρλο διηγήθηκε πώς ο Τερίμ συνήθιζε να αφήνει τον πρόεδρο Αντριάνο Γκαλιάνι μόνο του στο τραπέζι κατά τη διάρκεια των επίσημων δείπνων του συλλόγου, ώστε να μπορεί να παρακολουθεί το Biri Bizi Gözetliyor. Δεν υπάρχει τίποτα άλλο να κάνει κανείς σε μια πόλη όπως το Μιλάνο από το να παρακολουθεί το Big Brother στην τουρκική τηλεόραση; Το δράμα του Φατίχ Τερίμ στην πραγματικότητα κρύβεται εδώ. Όλο αυτό το μπρος-πίσω μεταξύ της Γαλατασαράι και της εθνικής ομάδας οφείλεται στο ότι ο Τερίμ, ο οποίος έχει τραπεζικούς λογαριασμούς εκατομμυρίων δολαρίων, δεν έχει τίποτα άλλο στη ζωή του. Είναι σαν ένας γέρων γέρος που δεν μπορεί να φύγει από τα μέρη που σύχναζε στα νιάτα του γιατί δεν έχει πουθενά αλλού να πάει. Ο Φατίχ Τερίμ, ο οποίος δεν αποδέχεται τη στατιστική ως επιστήμη, δεν είναι επιτυχημένος προπονητής όσον αφορά τη στατιστική. Το όνομά του είναι αδιάβαστο στο Τσάμπιονς Λιγκ, την Α’ κατηγορία του ποδοσφαίρου. Τα στατιστικά του στην Εθνική ομάδα είναι πίσω από τον Ersun Yanal και ούτε καν κοντά στον Şenol Güneş. Ωστόσο, ο τουρκικός λαός εξακολουθεί να τον αγαπάει. Ο λόγος είναι ότι τους δίνει αυτό που θέλουν.

Είναι κάποιος που μιλάει σαν θείος, μαλώνει όταν χρειάζεται, φωνάζει και φωνάζει, κροταλίζει τον πάγκο, δείχνει δυνατός, ντύνεται ακριβά, ζει ακριβά, μιλάει με απλές προτάσεις, μπορεί να ρίξει τη σάλτσα του εθνικισμού και, το κυριότερο, μπορεί να δημιουργήσει ενθουσιασμό και ένταση.

Ένα από τα κόμπλεξ του Fatih Terim είναι το ύψος του. Για το λόγο αυτό, τα παπούτσια με φλατ τακούνι είναι απαραίτητα. Ο Frank De Boer τον περιέγραψε καλύτερα για τα ρούχα του: “Τον απασχολούσε περισσότερο η εμφάνισή του παρά το ποδόσφαιρο. Ήταν κάτι που δεν είχα ξαναδεί πουθενά. Δεν τον έχω δει ποτέ σε μισή σεζόν να φοράει την ίδια στολή σε άλλη προπόνηση, ήταν πραγματικά απίστευτο. Ήταν ένας πραγματικός μεγαλομανής”. Ένας άλλος παίκτης, ο Αντρέα Πίρλο, θυμάται τον Τερίμ να κυκλοφορεί σαν τον Τζον Τραβόλτα με έντονα ρούχα.