Ο ΤΡΑΜΠ ΚΑΙ ΤΟ ΑΓΝΩΣΤΟ ΠΑΡΑΣΚΗΝΙΟ 

του Σωκράτη Σίσκου*

Κάποιοι σε όλη την Ευρώπη αλλά και εμφανέστατα  και στην Ελλάδα, απόρησαν που «ένας εχθρός της Δημοκρατίας», εξελέγη, στις 5 Νοεμβρίου 2024, ως ο 47^ος πρόεδρος των ΗΠΑ και μάλιστα με συντριπτική πλειοψηφία.

Όλα τα ΜΜΕ οργίαζαν εις βάρος του, Οι πολιτικοί του αντίπαλοι, για να βάλλουν φραγμό στην υποψηφιότητά του, τον έσερναν στα δικαστήρια. Όλοι οι εισαγγελείς που τον παρέπεμψαν σε δίκη, είχαν εκλεγεί με το κόμμα των Δημοκρατικών, ενώ οι μέχρι τώρα εκδοθείσες δικαστικές αποφάσεις ακυρώθηκαν από το Ανώτατο Δικαστήριο. Οι παγκόσμιας εμβέλειας φορείς εξουσίας στην ενημέρωση, του επέβαλαν, ως αυτόκλητα όργανα κρατικής εξουσίας, μια ακατανόητη για δημοκρατικό κράτος λογοκρισία και φίμωση του πολιτικού του λόγου. Αντικατέστησαν  (και στην Ελλάδα) τη λέξη «τραμπουκισμός» με τον «τραμπισμό».

Σήμερα οι επικριτές του, με την ουρά στα σκέλια, τον εκθειάζουν για τη «μεγαλειώδη νίκη του» και αποβλέπουν σε επωφελή για τη χώρα τους συνεργασία με την υπερδύναμη.  Και το ερώτημα που αιωρείται είναι ανεξήγητο και άγνωστο για τον απλό πολίτη!  Για πιο λόγο διαλαλούσαν όλοι, χωρίς ίχνος διπλωματικής πρόβλεψης, από τηλεοράσεις, εφημερίδες ή εξώστες, ότι ο Τραμπ ήταν επικίνδυνος για τη σύγχρονη Δημοκρατία, στην οποία ο πολίτης βιώνει μια ζωή τρόμου; Όλοι μας ζούμε σε μια επικίνδυνη κοινωνία απόλυτης εγκληματικής ασυλίας, ενώ τον παγκόσμιο πλούτο τον βλέπουμε, άνισα κατανεμημένο, στα χέρια εκατό μεγιστάνων! Είναι αυτοί οι πάμπλουτοι σαράφηδες των χρηματιστηρίων, που μετέβαλαν, όπως είπε και ο Χριστός, «τον οίκον του πατρός μας (την Ευρώπη) σε σπήλαιο ληστών». Μήπως έχει σχέση αυτή η Δημοκρατία, αυτός ο παράδεισος των εγκληματιών και των κερδοσκόπων, με την αληθινή Δημοκρατία των ηθικών αρχών και αξιών;

Ο πόλεμος εναντίον του Τραμπ δεν άρχισε για να σωθεί δήθεν η Δημοκρατία, αλλά βασίζεται σε μια ανελέητη σύγκρουση συμφερόντων,  μέσα στα πλαίσια μιας παγκοσμιοποίησης που έχει ξεστρατήσει. Διότι το σημερινό παγκόσμιο οικονομικό μοντέλο (ο μονεταρισμός ή νεοφιλελευθερισμός), το οποίο δημιουργήθηκε στη «Σχολή του Σικάγου», στο ιδιωτικό πανεπιστήμιο της οικογένειας Ροκφέλερ, από τον Μίλτον Φρίντμαν,

αποσκοπούσε στην ανάδειξη των ΗΠΑ σε μοναδική παγκόσμια δύναμη και την καθιέρωση των τραπεζιτών, ως ηγετών, σε μια διεθνιστική (multi-culti) κοινωνία, με κράτη χωρίς σύνορα, χωρίς ομοιογενή πληθυσμό και θρησκεία,  ιστορία και παραδόσεις.

Με τη σύντηξη και άλλων θεωριών  ( Χάντιγκτον, Φουκουγιάμα) και την ίδρυση της «Τριμερούς Επιτροπής» (Trilateral Commission)  από τους Ροκφέλερ, Κίσινγκερ και Μπρεζίνσκι, δημιουργήθηκε το διεθνιστικό κράμα της παγκοσμιοποίησης, στην ενδυνάμωση της οποίας συνέπραξαν και οι διεθνιστές της Μεταμοντέρνας Αριστεράς (Post-modern Left), οι οποίοι, χωρίς να έχουν σχέση και χωρίς να συνδέονται οργανωτικά και κομματικά με την επίσημη κομμουνιστική Αριστερά, αποτελούν τον πυλώνα του προπαγανδιστικού μηχανισμού της διεθνιστικής κεφαλαιοκρατίας. Για το «Βαθύ Κράτος» οι πόλεμοι είναι η τροφή του.

Αλλά ο Τραμπ γιατί είναι επικίνδυνος για τη Δημοκρατία; 

Η αμερικανική δημοκρατία θα είναι ακριβώς ίδια και απαράλλαχτη  όταν, μετά από 4 χρόνια, θα φύγει από το Λευκό Οίκο. Όμως, είναι επικίνδυνος για το «Βαθύ Κράτος» του Δημοκρατικού Κόμματος, το οποίο αγωνίζεται, με νύχια και δόντια, για να διασώσει την καταρρέουσα παγκοσμιοποίηση.

Η ανισοκατανομή του παγκόσμιου πλούτου και τα κέρδη των πολεμικών βιομηχανιών, δεν υπολογίζονται σε δισεκατομμύρια αλλά σε τρισεκατομμύρια. Ο Τραμπ δήλωσε στο Φόρουμ του Ντσβός του 2020, ότι είναι εχθρός της παγκοσμιοποίησης, διότι τώρα  η μόνη χώρα που ωφελείται είναι η Κίνα. Οι Κινέζοι κατάφεραν να εισχωρήσουν, με βιομηχανικά προϊόντα υψηλής τεχνολογίας σε όλον τον κόσμο, αλλά και στην Ευρώπη και στις ΗΠΑ. Το ολοκληρωτικό πολιτικό καθεστώς τους, διευκολύνει τον έλεγχο του εργατικού κόστους και συνεπώς θα είναι απαράμιλλοι ανταγωνιστές στην ελεύθερη παγκοσμιοποιημένη οικονομία.

Το τεράστιο λάθος της Δύσης (Αμερικής και Ευρώπης), ήταν η απρονοησία της να εξωθήσει τη Ρωσία σε στρατηγική συμμαχία με τις πυρηνικές δυνάμεις της Κίνας, Βόρειας Κορέας και Ιράν.

Είναι αβέβαιο αν, τώρα, ο Τραμπ θα μπορέσει να αντιστρέψει τις δυσοίωνες εξελίξεις, με τη νέα φιλειρηνική πολιτική του. Η Ρωσία, μετά τις επιτυχίες της στην Ουκρανία και τις νέες της συμμαχίες, νιώθει περισσότερο ισχυρή. Σε δύσκολη θέση βρίσκεται η Ευρωπαϊκή Ένωση και κυρίως η ατμομηχανή της, η Γερμανία. Η άλλοτε πανίσχυρη χώρα του Κολ και της Μέρκελ, βρίσκεται σε μια επικίνδυνη οικονομική και στρατηγική περιδίνηση και κατάρρευση.  Οι προαναφερόμενοι καγκελάριοι, με τη συνέχιση της  «ostpolitik» του Βίλι Μπραντ, κατάφεραν να ενώσουν τις δυο Γερμανίες και η χώρα τους να αποκτήσει τεράστιο πλούτο χάρη στα φθηνά ρωσικά καύσιμα. Η Γερμανία  πληρώνει τα σφάλματα που διέπραξε, ενισχύοντας την πολιτική Ζελένσκι, για ανατροπή της Συμφωνίας του Μινσκ. Σήμερα η Ουκρανία θα ήταν μια ευημερούσα ομοσπονδία δυο σλαβικών λαών, όπως, παρά τις αντιθέσεις, συμβιώνουν ειρηνικά στο Βέλγιο οι Βαλόνοι με τους Φλαμανδούς.

*Ο Σωκράτης Σίσκος γεννήθηκε στον Εμμανουήλ Παπά του νομού Σερρών. Περάτωσε τις γυμνασιακές του σπουδές στις Σέρρες και αποφοίτησε από το Τμήμα Οικονομικών και Πολιτικών Επιστημών της Σχολής Νομικών και Οικονομικών Επιστημών του Αριστοτελείου Πανεπιστημίου Θεσσαλονίκης. Μετεκπαιδεύτηκε στο Παρίσι σε θέματα “οικονομίας των μεταφορών” και συνέγραψε πλήθος άρθρων και δυο βιβλία συγκοινωνιακού περιεχομένου. Εργάσθηκε στους Ελληνικούς Σιδηροδρόμους και διετέλεσε, πριν από τη συνταξιοδότηση του, προϊστάμενος εμπορικής εκμεταλλεύσεως στην περιφερειακή διεύθυνση Μακεδονίας – Θράκης. Υπήρξε, για οκτώ χρόνια, ειδικός σύμβουλος στην εταιρεία ΠΕΤΡΟΓΚΑΖ, σε θέματα διακίνησης υγραερίων και εφαρμογής της νομοθεσίας περί καυσίμων. Συμμετείχε, ως εισηγητής, στην έρευνα για τη διακίνηση των επικίνδυνων φορτίων, με βάση τους κανονισμούς και τη νομοθεσία της Ευρωπαϊκής Ένωσης. Την έρευνα πραγματοποίησε (1997/1998) το Εργαστήριο Συγκοινωνιακής Τεχνικής του Αριστοτελείου Πανεπιστημίου Θεσσαλονίκης.

**Τα ενυπόγραφα κείμενα εκφράζουν τους συντάκτες τους.