- Από της «εκλογής» Τατάρ κλιμακώνεται η ρητορική της τουρκικής πλευράς, Άγκυρας και ψευδοκράτους, υπέρ της λύσης των δύο κρατών.
- Είναι αυτή η ρητορική πραγματική;
- Είναι η πραγματική επιδίωξη της τουρκικής πλευράς η δημιουργία δύο κρατικών οντοτήτων στην Κύπρο με χάραξη συνόρων;
- Αν όχι προς τί η συνεχής προβολή αυτής της θέσης;
Η ιστορία του Κυπριακού είναι άκρως διδακτική για την αδυναμία μας, όχι απλώς χάραξης μιας ολοκληρωμένης εθνικής στρατηγικής αντιμετώπισης των δόλιων τουρκικών σχεδιασμών αλλά και έγκαιρης και ακριβούς διάγνωσης των πραγματικών στόχων της Τουρκίας.
Από τη δεκαετία του 1950 η Τουρκία, «λόγοις και έργοις», προωθεί λύση στο Κυπριακό που θα της εξασφαλίζει εσαεί επικυρίαρχο ρόλο στην Κύπρο. Και είναι προφανές ότι τα δύο κράτη ουδόλως ικανοποιούν αυτό τον στόχο. Τα κρατικά σύνορα και η δημιουργία ενός Ελληνικού κράτους στο μαλακό υπογάστριο της Τουρκίας συνιστούν απαγορευτικά στοιχεία για τους ομολογημένους μακροπρόθεσμους τουρκικούς στόχους. Που είναι η εφαρμογή, της κατά τη ρήση του Τάσσου Παπαδόπουλου, μιας λύσης που θα επιτρέπει στην Τουρκία, μόνιμα και νόμιμα, να είναι «αφέντης στο Βορρά και συνεταίρος στο Νότο».
Κάτι τέτοιο όμως, καθόλου δεν είναι συμβατό με λύση δύο κρατών. Άλλωστε γνωρίζει καλά η Τουρκία ότι μια τέτοια εξέλιξη είναι ανέφικτη. Ούτε η διεθνής κοινότητα θα το αποδεχθεί, ούτε πολύ περισσότερο η Ε.Ε. η οποία μόνο ως εφιάλτη αντιμετωπίζει μια τέτοια προοπτική, αφού θα ανοίξει τους «ασκούς του Αιόλου» μέσα στην ίδια την Ευρώπη, για αποσχιστικά κινήματα σε διάφορες χώρες – μέλη.
Αφού λοιπόν η Τουρκία δεν επιθυμεί και δεν επιδιώκει λύση δύο κρατών, γιατί την προβάλλει συνεχώς; Η απάντηση στο ερώτημα αυτό είναι απλή. Για να θεωρηθεί από Ε/Κ πλευράς και Ελλάδας ως δέλεαρ μια λύση συνομοσπονδίας ή χαλαρής λεγόμενης ομοσπονδίας. Που θα διασφαλίζει για την Τουρκία την υλοποίηση του βασικού στόχου διάλυσης της Κυπριακής Δημοκρατίας και ελέγχου του συνόλου της εδαφικής επικράτειας της Κύπρου. Και που θα οδηγεί τον Κυπριακό Ελληνισμό σε οριστική υπαγωγή και κηδεμονία στην Τουρκία.
Εν αναμονή οριστικής διασαφήνισης των προθέσεων του Γενικού Γραμματέα του ΟΗΕ, είναι επιτακτική ανάγκη μιας από μέρους της Κυπριακής Δημοκρατίας και της Ε/Κ πλευράς σαφούς και αποκρυσταλλωμένης στρατηγικής.
Στόχος μας αμετακίνητος λύση στα πλαίσια των παραμέτρων του ΟΗΕ και του Ευρωπαϊκού Δικαίου. Ούτε συνομοσπονδία, ούτε λύση «χαλαρής» ομοσπονδίας είναι νοητές. Ούτε κινδυνολογία και αυτοεκβιασμοί είναι επιτρεπτοί. Επιμένουμε σε λύση, όπως την επιθυμούσαμε από την επομένη της τουρκικής εισβολής. Όχι οποιαδήποτε λύση. Λύση που θα διασφαλίζει τη συνέχεια της Κυπριακής Δημοκρατίας και την εθνική και φυσική επιβίωση του Κυπριακού Ελληνισμού.
Το κυριότερο. Προσοχή από παγίδες και τεχνάσματα εκπορευόμενα εκ της «γηραιάς Αλβιώνος».
Σημ: Οι Βρετανοί θα συνεχίσουν απτόητοι τις δόλιες παρεμβάσεις τους, όσο τους αντιμετωπίζουμε με τη συνήθη δουλικότητα. Όσο έμπλεοι φόβου δεν τολμούμε να αμφισβητήσουμε τα λεγόμενα δικαιώματα τους στην Κύπρο, που κρίθηκαν από τη Γενική Συνέλευση του ΟΗΕ και το Διεθνές Δικαστήριο της Χάγης ως «κατάλοιπα αποικισμού». (vestigesofcolonialism).
*Πρώην Προέδρου Βουλής των Αντιπροσώπων
Πηγή: Ανοιχτό Παράθυρο
