O φασικός χώρος στα μαθηματικά, είναι ένας καρτεσιανός χώρος, με άξονες κάθετους μεταξύ τους, που σε κάθε άξονα εξελίσσεται η κάθε μία από τις μεταβλητές που περιγράφουν το σύστημα. Αυτός ο χώρος μπορεί να είναι πολλών διαστάσεων ανάλογα το σύστημα που περιγράφει.
Σε αυτό τον χώρο η χρονική εξέλιξη του συστήματος περιγράφεται από τις τροχιές που εκκινούν από διαφορετικές αρχικές συνθήκες. Ο Χριστιανισμός, ένα πολύπλευρο σύστημα πίστης και κοσμικής συμπεριφοράς , παρουσιάζει ενδιαφέροντες παραλληλισμούς με έννοιες από τη θεωρία του χάους και τα δυναμικά συστήματα. Εξετάζοντας την δομή του μέσα από το πρίσμα των μαθηματικών εννοιών, μπορούμε να αποκαλύψουμε τα υποκείμενα μοτίβα που διέπουν την κοσμική αλλά και την μεταφυσική του θεώρηση. Επιπλέον μπορούμε να αντιπαραβάλλουμε το εννοιολογικό και μεταφυσικό του υπόβαθρου της ελεύθερης βούλησης, με τα φιλοσοφικά ρεύματα του μηδενισμού και τις θρησκείες που το πεπρωμένο καθορίζει την ζωή του ατόμου.
Οι φασικές τροχιές της μηδενιστικής υλιστικής προσέγγισης θα καταλήξουν μέσω μιας σπειροειδούς πορείας σε ένα σημείο, ένα σημειακό ελκυστή. Ένα σημείο χωρίς χώρο και χρόνο που αντιστοιχεί στην ανυπαρξία. Ανάλογα οι τροχιές της μοιρολατρικής θέσης του Ισλάμ, δηλαδή το πεπρωμένο ή κισμέτ, θα καταλήγουν σε ένα οριακό κύκλο, μία προκαθορισμένη περιοδικότητα, όπου όλα είναι προδιαγεγραμμένα χωρίς επιλογή χωρίς επανάσταση χωρίς ανατροπή.
Αλλά για τον Χριστιανισμό οι τροχιές καθορίζονται από την μαθηματική δυναμική του παράξενου ελκυστή αποκαλύπτοντας την πολύπλοκη αλληλεπίδραση των μεταβλητών που συμβάλλουν στην ανθεκτικότητα, την προσαρμοστικότητα και τη γοητεία του. Η ελεύθερη βούληση που στην θεωρία του Χάους εκφράζεται από τη ευαισθησία στις αρχικές συνθήκες, οδηγεί τις τροχιές σε ένα παράξενο ελκυστή, σε ένα πεπερασμένο τοπολογικό χώρο που οι τροχιές δεν τέμνονται, δεν χάνονται και κάθε φορά διαμορφώνονται από τις επιλογές μας, από την ελεύθερη βούληση σε συμφωνία με την διδασκαλία του Χριστού.
Στον Χριστιανισμό συναντούμε και την άλλη ιδιότητα του Παράξενου ελκυστή την φρακταλική δομή. Στην καρδιά του Χριστιανισμού βρίσκεται μια δομή δόγματος που μοιάζει με φράκταλ, όπου πολύπλοκες θεολογικές έννοιες εμφανίζουν αυτο-όμοια πρότυπα σε διαφορετικές κλίμακες. Από τις θεμελιώδεις αρχές της Αγίας Τριάδας και της Ενσάρκωσης μέχρι τις λεπτότερες αποχρώσεις της σωτηριολογίας και της εσχατολογίας, το χριστιανικό δόγμα εμφανίζει μια πολυπλοκότητα που αντικατοπτρίζει τη μορφοκλασματική γεωμετρία των φυσικών φαινομένων. Αυτό το αναδρομικό πρότυπο χρησιμεύει για να ενισχύσει τη συνοχή και την ενότητα της πίστης, ακόμη και μέσα σε μία δογματική ποικιλομορφία.
Στο πλαίσιο του χριστιανικού τρόπου ζωής βρίσκεται ο παράξενος ελκυστής της κοινοτικής λατρείας, όπου οι πιστοί συγκλίνουν σε συλλογικές τελετουργίες προσευχής, δοξολογίας και μυστηρίου. Αυτή η κοινοτική διάσταση λειτουργεί ως λεκάνη έλξης, προσελκύοντας τα άτομα σε μια κοινή εμπειρία υπέρβασης. Οι πιστοί μέσω της θείας λειτουργίας ενσωματώνονται σε μια ευρύτερη κοινότητα πίστης, όπου η συλλογική ενέργεια της λατρείας δημιουργεί πρότυπα συνοχής και συντονισμού. Συνεχίζοντας να εξερευνούμε τον Παράξενο ελκυστή του Χριστιανισμού ,με την βοήθεια της μη γραμμικής δυναμικής, καλούμαστε να αναλογιστούμε τα βαθιά μυστήρια που είναι ενσωματωμένα μέσα στο πολύπλοκο μοτίβο της πίστης.
Ο κ. Μιχαήλ Χανιάς, είναι αν. Καθηγητής, στο Τµήµα Φυσικής – του Δημοκριτείου
Πανεπιστημίου Θράκης και Πρόεδρος του Εποπτικού Επιστηµονικού Συµβουλίου των
Πειραµατικών και Προτύπων Σχολείων Στερεάς Ελλάδος
O ζωγραφικός πίνακας που συμπληρώνει τη σελίδα είναι έργο του, ρώσου, Κάζιμιρ Μάλεβιτς, φιλοτεχνημένο το 1916.
