Ο ΝΟΜΟΣ ΚΟΝΤΟΝΗ,  Ο GEORGE SOROS ΚΑΙ ΤΟ ΣΤΡΑΤΗΓΙΚΟ ΒΑΘΟΣ

του Ιωάννη Φριτζαλά, Γεωπολιτικού Αναλυτή.

«Οι μουσουλμανικές μειονότητες ανά τα Βαλκάνια πρέπει να αξιοποιηθούν ως εφαλτήρια προώθησης των τουρκικών συμφερόντων. Μπορεί να προταθεί, επίσης, μία συνεργασία για τήν εξασφάλιση των πολιτισμικών και εκπαιδευτικών δικαιωμάτων των “εθνικών κοινοτήτων“, που διαθέτουν διαφορετικές κουλτούρες στους κόλπους των βαλκανικών κρατών. Μία τέτοια συμφωνία μπορεί να διαμορφώσει ένα κατάλληλο έδαφος κυρίως για τό Κόσσοβο και την “Δυτική Θράκη”». (Ahmet Davutoğlu)

Στις 10 Οκτωβρίου, υπερψηφίστηκε τελικά, με τη διαδικασία της ονομαστικής ψηφοφορίας, η τροπολογία του Υπουργείου Δικαιοσύνης, με τίτλο «Συμπλήρωση διατάξεων του Άρθρου 758 του Κώδικα Πολιτικής Δικονομίας», η οποία ανοίγει τον δρόμο για την επανεξέταση της αναγνώρισης από τις ελληνικές αρχές της «Τουρκικής Ένωσης Ξάνθης», του «Πολιτιστικού Συλλόγου Τούρκων Γυναικών Νομού Ροδόπης» και του «Συλλόγου Νεολαίας Μειονότητας Νομού Έβρου». Η διάλυση των εν λόγω σωματείων έχει, ως γνωστόν, αποφασιστεί αμετάκλητα από τον Άρειο Πάγο, ο οποίος έκρινε πως «είναι θεμιτή για την προάσπιση της δημόσιας τάξης και ασφάλειας, καθώς και για τη διασφάλιση της ειρηνικής συμβίωσης του χριστιανικού και μουσουλμανικού πληθυσμού της Δυτικής Θράκης»¹, προσθέτοντας πως «ο σκοπός των σωματείων, όπως αυτός διαγράφεται στο καταστατικό τους, παραβιάζει τις διατάξεις διεθνών συμβάσεων, συναφθεισών μεταξύ Ελλάδας και Τουρκίας, βάσει των οποίων στην Δυτική Θράκη δεν υπάρχει εθνική τουρκική μειονότητα, αλλά θρησκευτική μουσουλμανική μειονότητα»².

Όλα αυτά είναι λίγο έως πολύ γνωστά, καθώς τον τελευταίο μήνα δόθηκε ιδιαίτερη δημοσιότητα στο θέμα, κυρίως λόγω της αρχικής απόσυρσης της τροπολογίας εκ μέρους του κ. Κοντονή και της επαναφοράς της με την προσθήκη που αναφέρεται στις επιφυλάξεις του Άρθρου 11 της «Ευρωπαϊκής Συνθήκης Δικαιωμάτων του Ανθρώπου» (Ε.Σ.Δ.Α.)³, κατόπιν αντίδρασης των ΑΝ.ΕΛ. Η εν λόγω προσθήκη μόνο ως πρόφαση εν αμαρτίαις, άνευ ουσίας κίνηση πολιτικής σκοπιμότητας και «απροσμάχητη ανακουφιστική εκλογίκευση» (πρβλ. επίλογο) μπορεί να χαρακτηριστεί, καθώς «η Ε.Σ.Δ.Α. έχει υπογραφεί και επικυρωθεί από την Ελλάδα και ισχύει στο σύνολο της και συνεπώς «οι επιφυλάξεις που υπάρχουν στην άσκηση του δικαιώματος “συνέρχεσθαι και συνεταιρίζεσθαι” για λόγους “εθνικής ασφαλείας” ίσχυαν φυσικά και για την τροπολογία με την οποία (αρχικώς) διαφώνησαν οι ΑΝ.ΕΛ.⁴»

• Η διάταξη Ρουπακιώτη και η H.R.W.F.

Για να τεκμηριώσουμε την σχέση μεταξύ ενός νόμου του Ελληνικού Κράτους και της θεωρίας του Στρατηγικού Βάθους του Ahmet Davutoğlu, θα πρέπει να εξετάσουμε το θέμα από την αρχή, επιστρέφοντας λίγο πίσω στον χρόνο. Είναι αναγκαίο να υπενθυμίσουμε πως το περιεχόμενο της περιβόητης τροπολογίας (πρβλ. Άρθρα 29 &30 του Ν. 4491/2017)⁵ δεν είναι αποτέλεσμα παρθενογένεσης, αλλά είχε πρωτοεμφανιστεί στα προτεινόμενα Άρθρα 62 & 63 του «Σχεδίου Νόμου περί Ναρκωτικών και άλλες διατάξεις»⁶ (ο μετέπειτα Ν. 4139/2013), το οποίο εισήχθη σε δημόσια διαβούλευση στα τέλη Οκτωβρίου του 2012 (σημ. κρατείστε την ημερομηνία), κατόπιν πρωτοβουλίας του τότε Υπουργού Δικαιοσύνης, κ. Αντώνη Ρουπακιώτη⁷. Οι αντιδράσεις τότε υπήρξαν σφοδρές και τα εν λόγω άρθρα καταψηφίστηκαν λίγους μήνες αργότερα τόσο από τους βουλευτές της Ν.Δ., κατά την άποψη των οποίων η εν λόγω διάταξη, «ούσα αντίθετη με τον πυρήνα της ιδεολογίας τους, συνιστούσε εκχώρηση εθνικής κυριαρχίας»⁸, όσο και από τους ΑΝ.ΕΛ., οι οποίοι, μάλιστα, διά στόματος Τέρενς Κουίκ «καλούσαν τον πρωθυπουργό και το Υπουργείο Εξωτερικών να παρέμβουν, πριν ανοίξει ο δρόμος της έξωθεν νομιμοποίησης για τους συλλόγους των τουρκοφρόνων της Θράκης (και όχι μόνο)⁹». Η περίοδος των 5 ετών που μεσολάβησε έκτοτε φαίνεται πως ήταν αρκετή για να αλλοιωθεί ο ιδεολογικός πυρήνας των δύο κομμάτων της δεξιάς, τα οποία πλέον ευθυγραμμίζονται με την πάγια δογματική γραμμή του ΣΥ.ΡΙΖ.Α. – ενός κόμματος που, σύμφωνα με το American Spectator, κινητοποιείται από τον George Soros προς διευκόλυνση του σχεδίου αποδομήσεως των βαλκανικών συνόρων¹⁰ – διαμορφώνοντας μία «ανίερη συμμαχία», η οποία ανοίγει τον δρόμο για την εφαρμογή τόσο των μεθοδεύσεων συγκεκριμένων διεθνιστικών κέντρων, όσο και των επιδιώξεων της νεο-οθωμανικής Τουρκίας.

Συνεχίζοντας την προσπάθεια τεκμηρίωσης, θα πρέπει, σε αυτό το σημείο, να επισημάνουμε όλες εκείνες τις αθέατες προεκτάσεις, οι οποίες γίνονται διακριτές μόνο σε όσους ζουν και δραστηριοποιούνται στην Θράκη, παρακολουθώντας εκ του σύνεγγυς και με συνέπεια όλες τις εξελίξεις που αφορούν την μουσουλμανική μειονότητα και τις δραστηριότητες του Γενικού Τουρκικού Προξενείου Κομοτηνής. Μία εξ αυτών των δραστηριοτήτων, όπως έχουμε αναδείξει στο παρελθόν¹¹, αφορά την στενή συνεργασία που έχει αναπτύξει το παρακράτος της Άγκυρας με διάφορες ευρωπαϊκές Μ.Κ.Ο., εκπρόσωποι των οποίων επισκέπτονται συχνά την περιοχή – εν τη πλήρη απουσία των αρμοδίων ελληνικών διπλωματικών αρχών – με σκοπό την συλλογή στοιχείων που τεκμηριώνουν την καταπάτηση των ανθρωπίνων δικαιωμάτων της μουσουλμανικής μειονότητας, τόσο εκ μέρους της Ελληνικής Πολιτείας, όσο και εκ μέρους του χριστιανικού πληθυσμού. Σε συνδυασμό με τις βαρύτατες συκοφαντίες που καταγράφονται στις εισηγήσεις των διαφόρων προξενικών εγκαθέτων στις συνεδριάσεις του Οργανισμού για την Ασφάλεια και την Συνεργασία στην Ευρώπη (Ο.Α.Σ.Ε.), τα «τεκμήρια» που συλλέγονται στοιχειοθετούν εκθέσεις εις βάρος της πατρίδας μας¹², oι οποίες χρησιμοποιούνται ως μοχλός πίεσης για την υλοποίηση των επεκτατικών επιδιώξεων της Τουρκίας στην Θράκη.

Μία εκ των ανωτέρω Μ.Κ.Ο. είναι η Human Rights Without Frontiers¹³ (H.R.W.F.), σκοπός της οποίας είναι η προώθηση ζητημάτων που αφορούν τα ανθρώπινα δικαιώματα στο Ευρωκοινοβούλιο και σε άλλα θεσμικά όργανα της Ε.Ε. Στην έκθεση που εξέδωσε η εν λόγω Μ.Κ.Ο., υπό τον τίτλο «Ethnic Turks in Greece,  a Muslim Minority»¹⁴, διαπιστώθηκαν παραβιάσεις των ανθρωπίνων δικαιωμάτων της «τουρκικής» μειονότητας σε τέσσερις τομείς:

1. Μειονοτική εκπαίδευση,
2. Θρησκευτικές ελευθερίες,
3. Ελευθερία έκφρασης του τουρκόφωνου τύπου και
4. Ελευθερία του συνεταιρίζεσθαι

Η παραβίαση της τελευταίας δε έγκειται, σύμφωνα με το σκεπτικό της έκθεσης, στο γεγονός ότι η Ελληνική Δικαιοσύνη, παρά τις αντίθετες αποφάσεις του «Ευρωπαϊκού Δικαστηρίου Δικαιωμάτων του Ανθρώπου» (Ε.Δ.Δ.Α.), επιμένει στην απαγόρευση λειτουργίας των τριών προαναφερθέντων μειονοτικών σωματείων. Και τι ακριβώς προτρέπει η H.R.W.F. τις Ελληνικές Αρχές να πράξουν; Διαβάστε προσεχτικά:

1. Να εφαρμόσουν, χωρίς περαιτέρω καθυστέρηση, τις αποφάσεις του Ευρωπαϊκού Δικαστηρίου στις υποθέσεις «Τουρκική Ένωση Ξάνθης» & άλλοι κατά Ελλάδας, Bekir Ousta & άλλοι κατά Ελλάδας και Emin & άλλοι κατά Ελλάδας.
2. Να επιτρέψουν την εγγραφή ενώσεων με την επωνυμία της επιλογής των ιδρυτικών μελών τους, συμπεριλαμβανομένης της περιγραφής του ονόματος μιας εθνοτικής ομάδας ή της λέξης «μειονότητα».
3. Να τροποποιήσουν τον Κώδικα Πολιτικής Δικονομίας κατά τέτοιο τρόπο, ώστε να επιτραπεί η εφαρμογή των αποφάσεων του Ευρωπαϊκού Δικαστηρίου, σε θέματα που σχετίζονται με την ελευθερία του συνεταιρίζεσθαι¹⁵ (!)

Σε αυτό το σημείο, αξίζει να αναφέρουμε πως η εν λόγω έκθεση δημοσιεύθηκε τον Νοέμβριο του 2012, κατόπιν επίσκεψης που πραγματοποίησαν τα μέλη της H.R.W.F. στην Θράκη μεταξύ 16 και 20 Οκτωβρίου. Απλά συμπτωματικό (;) θα πει κανείς το γεγονός πως η διάταξη Ρουπακιώτη, η οποία εισήχθη για δημόσια διαβούλευση 5 ημέρες μετά το πέρας της επίσκεψης¹⁶, ικανοποιούσε απολύτως  την τρίτη εκ των ανωτέρω συστάσεων, θέτοντας για πρώτη φορά ζήτημα τροποποίησης του ΚΠολΔ, προς μία κατεύθυνση που εξυπηρετεί πλήρως τους νεο-οθωμανικούς σχεδιασμούς.

Θα μπορούσε εύλογα να αναρωτηθεί κανείς: Είναι ικανή μία Μ.Κ.Ο. να επηρεάσει σε τέτοιο βαθμό τις νομοθετικές και εκτελεστικές λειτουργίες ενός κράτους-μέλους της Ε.Ε.; Αναμφίβολα, οργανώσεις αυτού του επιπέδου εκφράζουν την βούληση των ευρωπαϊκών θεσμικών οργάνων και αξιοποιούνται ως όργανα διαμόρφωσης της ευρωπαϊκής κοινής γνώμης. Άλλωστε, ας μη λησμονούμε πως το Συμβούλιο των Υπουργών – ως όργανο αποφάσεων του Συμβουλίου της Ε.Ε. – προειδοποίησε την Ελλάδα, στις 6 Δεκεμβρίου 2013, για την έλλειψη σεβασμού στις αποφάσεις του Ε.Δ.Δ.Α., ενώ στις 5 Ιουνίου 2014, υιοθέτησε Ενδιάμεσο Ψήφισμα (Interim Resolution), με το οποίο καλούσε τις Ελληνικές Αρχές να συμμορφωθούν με τις αποφάσεις του Ε.Δ.Δ.Α., απαιτώντας εμμέσως την αναγνώριση της μουσουλμανικής μειονότητας της Θράκης ως τουρκικής. Πρωτίστως, όμως, Μ.Κ.Ο. όπως η H.R.W.F. ή η γνωστή μας F.U.E.N., «η οποία εκπροσωπείται στο Συμβούλιο του “Ευρωπαϊκού Κέντρου Μειονοτήτων”, που εδρεύει στο Φλένσμπουργκ της Β. Γερμανίας, αποστολή του οποίου είναι ο εθνοφυλετικός κατακερματισμός και η διάλυση της Ευρώπης με μοχλό τις μειονότητες»¹⁷ αποτελούν την αιχμή του δόρατος της αναθεωρητικής πολιτικής ήπιας ισχύος, η οποία υλοποιείται – και δια πληρεξουσίων – από συγκεκριμένα διεθνιστικά κέντρα, τα οποία έχουν επενδύσει στην πλήρη αναδιάρθρωση του ευρωπαϊκού κοινωνικοπολιτικού γίγνεσθαι, στην ολοκληρωτικής ισοπέδωση των αξιών της δημοκρατίας και του ανθρωπισμού, στην κατάλυση της εθνικής κυριαρχίας, καθώς και στην απόλυτη ομογενοποίηση των ευρωπαϊκών εθνών. Και αυτό ακριβώς είναι το σημείο στο οποίο ταυτίζονται οι επιδιώξεις διεθνιστικών κέντρων, όπως τα Open Society Foundations¹⁸ του George Soros, με τις νεο-οθωμανικές ονειρώξεις του R. T. Erdoğan.

• Η Ελλάδα διευκολύνει την εφαρμογή του «Στρατηγικού Βάθους»

Ας εξετάσουμε τώρα τις πιθανές συνέπειες που θα προκύψουν κλιμακούμενες, μέσω της εφαρμογής των σχετικών διατάξεων του νόμου Κοντονή:

1. Εντός συντόμου χρονικού διαστήματος (έως και ενός έτους από την δημοσίευση του ανωτέρω νόμου) και σε χρονική συγκυρία που θα εξυπηρετεί τις μεθοδεύσεις της Άγκυρας, οι ηγεσίες των τριών μειονοτικών συλλόγων αναμένεται να καταθέσουν νέα αιτήματα προς την Ελληνική Δικαιοσύνη, προσβλέποντας στην νομική τους αναγνώριση, με επωνυμία που θα περιέχει εθνικό προσδιορισμό. Αν αναλογιστεί κανείς τις ισχυρές πιέσεις που δέχεται η Δικαιοσύνη να ευθυγραμμιστεί με δογματικές αντιλήψεις που απαξιώνουν τον ρόλο της έναντι των άλλων δύο εξουσιών, τότε δεν θα πρέπει να αποκλείσουμε το ενδεχόμενο οι δικαστικές αποφάσεις που θα εκδοθούν από την αναψηλάφηση των υποθέσεων να εναρμονιστούν με το πνεύμα που διέπει τις αποφάσεις του Ε.Δ.Δ.Α., αναθεωρώντας τις επιφυλάξεις περί προάσπισης της δημόσιας και εθνικής ασφαλείας και νομιμοποιώντας την χρήση επωνυμίας με εθνικό προσδιορισμό. Κατά αυτόν τον τρόπο, όχι μόνο θα ικανοποιηθεί πλήρως η πρώτη εκ των συστάσεων της έκθεσης της H.R.W.F., αλλά θα αναγνωριστεί de facto για πρώτη φορά ένα Ευρωπαϊκό Δικαστήριο με αρμοδιότητες ακυρωτικού χαρακτήρα ανώτερες εκείνων του Αρείου Πάγου, επιφέροντας στην δικαστική εξουσία, στην μόνη ουσιαστικά εκ των τριών εξουσιών που μπορεί να σταθεί ανάχωμα στην υλοποίηση των ολέθριων μνημονιακών επιταγών, ένα ακόμα πλήγμα, ψυχολογικού, αλλά και ουσιαστικού χαρακτήρα.
2. Την επομένη μίας τέτοιας απόφασης, θα κατατεθούν δεκάδες αιτήσεις εκ μέρους σωματείων, τα ιδρυτικά μέλη των οποίων διεκδικούν επωνυμία με εθνικό προσδιορισμό. Σε αυτό το στάδιο, οι αιτήσεις δεν θα περιοριστούν μόνο στο επίπεδο των μειονοτικών συλλόγων της Θράκης, αλλά θα επεκταθούν και στους συλλόγους των τουρκοφρόνων Ρόδου & Κω¹⁹, Θεσσαλονίκης, Αλεξάνδρειας κ.λ.π., καθώς και στους αντιστοίχους που εκπροσωπούν τις υπόλοιπες «καταπιεσμένες εθνικές μειονότητες» («μακεδονική», «αρβανίτικη», «βλάχικη» κ.α)²⁰. Κατά αυτόν τον τρόπο, θα ικανοποιηθεί και η δεύτερη εκ των συστάσεων της έκθεσης.
3. Θα ενταθούν οι πιέσεις για την ευθυγράμμιση της Ελληνικής Δικαιοσύνης με κάθε καταδικαστική απόφαση που έχει εκδοθεί από το Ε.Δ.Δ.Α. εις βάρος της Ελλάδος. Μία εξ αυτών αφορά την γνωστή υπόθεση του ψευδομουφτή Κομοτηνής Ιμπραήμ Σερίφ, η οποία παραπέμφθηκε στο Δικαστήριο του Στρασβούργου, στο πλαίσιο της πολυετούς προσπάθειας της Άγκυρας να απαξιωθούν οι δύο νομίμως διορισμένοι από το Ελληνικό Κράτος θρησκευτικοί λειτουργοί Ξάνθης και Κομοτηνής. Ένας σοβαρός κίνδυνος που ελλοχεύει, εν προκειμένω, είναι να απαιτηθεί η εφαρμογή ακόμα μίας σύστασης που διατυπώνεται στην έκθεση της H.R.W.F., σύμφωνα με την οποία «οι Ελληνικές Αρχές θα πρέπει να παραχωρήσουν στη μουσουλμανική μειονότητα της Θράκης τα ίδια δικαιώματα με τις άλλες “γνωστές θρησκείες”, σε ζητήματα που αφορούν την ελεύθερη επιλογή των θρησκευτικών ηγετών τους».²¹ Η εντονότερη άσκηση πιέσεων για την νομική αναγνώριση των δύο ψευδομουφτήδων Μετέ και Σερίφ, ως εκλεγμένων από την μειονότητα θρησκευτικών λειτουργών, θα πρέπει να θεωρείται δεδομένη.
4. Ακόμα πιο άμεσες φαίνεται πως θα είναι οι ενέργειες που αφορούν τον τομέα της εκπαίδευσης και δη το ζήτημα των «δίγλωσσων νηπιαγωγείων». Και σε αυτή την περίπτωση, οδηγός μας στο να διαβλέψουμε τις επερχόμενες κυβερνητικές ενέργειες, είναι οι σχετικές συστάσεις της έκθεσης²², σύμφωνα με τις οποίες αφ’ ενός «τα νηπιαγωγεία θα πρέπει να ενσωματωθούν στα δίγλωσσα δημοτικά σχολεία της μειονότητας» και αφ’ ετέρου «θα πρέπει να αναθεωρηθούν οι πολιτικές που αφορούν τα μειονοτικά σχολεία πρωτοβάθμιας και δευτεροβάθμιας εκπαίδευσης, όσον αφορά τον αριθμό των σχολείων και την τοποθεσία τους, την κατάρτιση και πρόσληψη των εκπαιδευτικών, το πρόγραμμα σπουδών και τα σχολικά συγγράμματα». Για του λόγου το αληθές, ήδη επανέρχεται στην δημοσιότητα η πρόθεση του Υπουργείου Παιδείας να εισαγάγει την τουρκική γλώσσα στα δημόσια νηπιαγωγεία, με το πρόγραμμα «Πιλοτικές Παρεμβατικές Δράσεις Υποστήριξης Μουσουλμανοπαίδων στα Νηπιαγωγεία της Θράκης»²³, η εφαρμογή του οποίου θα επιτείνει την γλωσσική και πολιτιστική γενοκτονία των Πομάκων και των Ρομά, ολοκληρώνοντας το έγκλημα του Ελληνοτουρκικού Μορφωτικού Πρωτοκόλλου του 1968, με το οποίο αναγνωρίσθηκε η τουρκική ως επίσημη γλώσσα για όλη την μειονότητα.
5. Ως επιστέγασμα, θα ενταθούν, εν καιρώ, οι πιέσεις για να επικυρωθεί με νόμο του Ελληνικού Κοινοβουλίου η «Σύμβαση Πλαίσιο για την προστασία των εθνικών μειονοτήτων», μία απαίτηση η οποία είχε για πρώτη φορά διατυπωθεί προ πενταετίας από την «Κοινοβουλευτική Συνέλευση του Συμβουλίου της Ευρώπης». Σε περίπτωση που η Ελληνική Κυβέρνηση υποκύψει (και) σε αυτή την απαίτηση, θα αποδεχθεί de jure πως εντός της ελλαδική επικρατείας διαβιούν εθνικές μειονότητες, των οποίων την προστασία θα πρέπει να διαφυλάξει.

Όλα τα ανωτέρω, λοιπόν, θα διευκολύνουν στο έπακρο την περαιτέρω εκδίπλωση των «ήπιων» νεο-οθωμανικών μεθοδεύσεων, οι οποίες εξυπηρετούνται μέσω της χειραγώγησης των υπό κατασκευή εθνικών μειονοτήτων. Οι πάσης φύσεως σύλλογοι που δραστηριοποιούνται στην Θράκη, στην Δ. Μακεδονία και σε άλλα μέρη της Ελλάδας, έχοντας εξασφαλίσει επωνυμία με την χρήση εθνικού προσδιορισμού, θα αποτελέσουν πυρήνες γύρω από τους οποίους θα συσπειρωθούν οι μειονότητες των «Τούρκων», «Μακεδόνων», «Αλβανοτσάμηδων» κ.λ.π., οι οποίοι, στην πορεία, θα υψώσουν το εθνικιστικό τους ανάστημα, αναπτύσσοντας ενδεχομένως και αυτονομιστική δράση. Οι κίνδυνοι για την εδαφική ακεραιότητα της Ελλάδος, αλλά και την σταθερότητα των Βαλκανίων είναι προφανείς, ενώ ο βαθμός επικινδυνότητας θα εξαρτηθεί από τις βραχυπρόθεσμες εξελίξεις σε γεωστρατηγικό και ενεργειακό επίπεδο.

Σύμφωνα με τον Ahmet Davutoğlu, «εκείνες οι κοινωνίες, που έχοντας χάσει την αυτοπεποίθησή τους, αποδέχτηκαν να γίνουν τα περιφερειακά στοιχεία άλλων κοινωνιών, μετά από μια ψυχολογική κατάρρευση, θα μείνουν αντιμέτωπες και με τον κίνδυνο της στρατηγικής τους διάλυσης»²⁴. Δυστυχώς, στην σύγχρονη Ευρώπη των απονοηματοδοτημένων εννοιών, η επίκληση στις έννοιες της «ελευθερίας», της «δημοκρατίας» και των «ανθρωπίνων δικαιωμάτων» είναι μία στρατηγική, που χρησιμοποιείται κατά βούληση εις βάρος ενός καθημαγμένου κράτους-μέλους της Ε.Ε., προς υλοποίηση των διεθνιστικών αναθεωρητικών επιδιώξεων, εκτελεστικό όργανο στην επίτευξη των οποίων είναι διαχρονικά η Τουρκία, η ηγεσία της οποίας, εν τούτοις, παραμένει εγκλωβισμένη στις ηγεμονικές τις ψευδαισθήσεις. Εμείς δεν έχουμε να προσθέσουμε τίποτα περισσότερο από την διαπίστωση του Παναγιώτη Κονδύλη, ο οποίος σκιαγράφησε προ εικοσαετίας την κοινωνική, πολιτική και ηθική κατάρρευση της Ελλάδας, συμπεραίνοντας πως «αν λάβουμε υπ’ όψιν µας μόνον όσα πράττονται και αφήσουμε εντελώς στην άκρη την εικόνα που έχουν για τον εαυτό τους οι πράττοντες, τότε φαίνεται να βρισκόμαστε σε συλλογική αναζήτηση της ιστορικής ευθανασίας, υπό τον ορό να σκηνοθετηθούν έτσι τα πράγματα, ώστε κανείς να µην έχει την άμεση ευθύνη, και επίσης υπό τον ορό να τεχνουργηθούν απροσμάχητες ανακουφιστικές (ελληνοκεντρικές ή εξευρωπαιστικές) εκλογικεύσεις»²⁵.

Παραπομπές

1. Με κρυφή τροπολογία πάνε για αναγνώριση την «Τουρκική Ένωση Ξάνθης» – protothema.gr
2. Ως άνω
3. European Convention on Human Rights (Greek)
4. Η τροπολογία Κοντονή αφορά Συλλόγους «Τουρκικής» και «Μακεδονικής» μειονότητας – http://mignatiou.com
5. Νόμος 4491/2017
6. http://www.opengov.gr/ministryofjustice/wp-content/uploads/downloads/2012/10/nomos-peri-narkotikon.pdf
7. Σημείωση: Η διαφορά, από νομικής απόψεως, εντοπίζεται στο γεγονός ότι η τροπολογία Ρουπακιώτη αφορούσε προσθήκες στο Άρθρο 544 του ΚΠολΔ, το οποίο αναφέρεται σε αναψηλάφηση, κατά τη διαδικασία των Άρθρων 538 με 551, ενώ η τροπολογία Κοντονή αφορά προσθήκες στο Άρθρο 758 του ΚΠολΔ, το οποίο αναφέρεται σε ανάκληση ή μεταρρύθμιση, κατά τη διαδικασία των άρθρων 741 έως 781.
8. ΝΔ κατά Ρουπακιώτη στο νομοσχέδιο περί ναρκωτικών – tovima.gr
9. ΡΥΘΜΙΣΗ ΡΟΥΠΑΚΙΩΤΗ | TourkikaNea.gr
10. Greece: George Soros’ Trojan Horse Against Europe – https://spectator.org
11. Ι.Σ. Φριτζαλάς – Θράκη. Γεωστρατηγική ανάλυση και Μουσουλμανική μειονότητα – Σελ. 18, 19
12. Ενδεικτικά: 2015 Report on Human Rights Violations in Western Thrace
13. http://hrwf.eu/advocacy/
14. 2012 1128 Report Ethnic Turks – ABTTF
15. Ως άνω – Σελ. 4
16. Δημόσια Διαβούλευση για το σχέδιο νόμου
17. Δρ. Ηλίας Ηλιόπουλος – Το Δ΄ Ράιχ & οι μειονότητες – ΝΕΜΕCΙS Τεύχος 15/Οκτώβριος 1998

(Σημείωση: Αντιπρόεδρος της F.U.E.N. είναι ο γνωστός εγκάθετος της Άγκυρας και Πρόεδρος της Ευρωπαϊκής Ομοσπονδίας Τούρκων Δυτικής Θράκης, Halit Habipoğlu)

18. George Soros – Open Society Foundations
19. Πρβλ.:Ethnic Turks in Rhodes and Kos – Human Rights Without Frontiers
20. Πρβλ. τις επιμέρους σελίδες «Άλλες Μειονότητες» στο site της Ε.Ο.Τ.Δ.Θ. (https://www.abttf.org/)
21. 2012 1128 Report Ethnic Turks – ABTTF – Σελ. 21
22. Ως άνω – Σελ. 16
23. Με το «έτσι θέλω» κάνουν δίγλωσσα νηπιαγωγεία σε Ξάνθη και Ροδόπη – protothema.gr
24. Davutoğlu – Το Στρατηγικό Βάθος και η διεθνής θέση της Τουρκίας, Εκδόσεις Ποιότητα
25. Π. Κονδύλης – Γεωπολιτικές και στρατηγικές παράµετροι ενός ελληνοτουρκικού πολέµου (http://library.antibaro.gr/text/Kondylhs/_Kondylhs_.pdf)

ΚΠολΔ: https://hellenicmunicipalpolice.files.wordpress.com/2011/02/epidosi_thyrokolisi-kodikas-politikis-dikonomias.pdf