του Παντελή Σαββίδη
1.-Στις εκλογές αποφασίζει το εκλογικό σώμα. Κυρίως, αυτοί που πηγαίνουν να ψηφίσουν. Οι υπόλοιποι, όσοι απέχουν, μπορεί να έχουν την αίσθηση, ή την ψευδαίσθηση, μιας επαναστατικής πράξης (επανάστασης του καναπέ, δηλαδή) αλλά δεν καθορίζουν το αποτέλεσμα. Το αποτέλεσμα καθορίζεται από όσους συμμετέχουν.
2.-Το αποτέλεσμα γίνεται σεβαστό. Στην Ελλάδα δεν υπάρχουν περιθώρια άμεσης νοθείας, όπως ορισμένοι αφήνουν να εννοηθεί. Το αποτέλεσμα νοθεύεται, κυρίως, απο τα ΜΜΕ με την επιλεγμένη προβολή κομμάτων και προσώπων. Αλλά αυτή είναι άλλου τύπου νοθεία. Έχει να κάνει με την ποιότητα της δημοκρατίας, για την οποία στην Ελλάδα δεν έχουμε και ιδιαίτερη ευαισθησία.
3.-Είναι άλλο ο σεβασμός και η αποδοχή της λαϊκής απόφανσης και άλλο η συμφωνία μαζί της. Η επιλογή της πλειοψηφίας γίνεται σεβαστή αλλά επιδέχεται κριτικής. Και αυτός είναι ο κανόνας της δημοκρατίας. Ποιος είπε πως επειδή αποφασίζει κάτι η πλειοψηφία οι υπόλοιποι πρέπει να εξαφανισθούν.
Με βάση τα παραπάνω, ορισμένα σχόλια:
1.-Στη Θεσσαλονίκη δεν εξελέγη απο το ψηφοδέλτιο του Συριζα μια αξιόλογη προσωπικότητα, διεθνούς αναγνώρισης, ο Γρηγόρης Γεροτζιάφας, Καθηγητής Ιατρικής στη Σορβόνη. Εξελέγησαν άλλοι. Η μη εκλογή του Γεροτζιάφα προκάλεσε ικανοποίηση και στο τμήμα εκείνο του λαού που ήταν κατά των εμβολίων, επειδή ο Γεροτζιάφας ήταν υπέρ. Ενδιαφέρον κριτήριο. Επισημαίνω την περίπτωση Γεροτζιάφα για να τονίσω πως αυτό που κατά κόρον λέγεται στους διαδικτυακούς καφενέδες, περί χαμηλού επιπέδου της βουλής και του πολιτικού συστήματος, ουδόλως ενδιαφέρει τον λαό. Όλες οι επιλογές γίνονται απο τον λαό. Δεν ισχύει, επίσης, το ρητό, “αυτούς έχουμε, αυτούς ψηφίζουμε”. Κατά καιρούς έχουμε αλλά δεν τους ψηφίζουμε. Γιατί να εκτίθεται κάποια σοβαρή προσωπικότητα αναγνωρισμένου κύρους όταν η αποτυχία της είναι προδιαγεγραμμένη; Έχουμε την ποιότητα δημοκρατίας και πολιτικού προσωπικού που αξίζουμε.
2.-Στις εκλογές κατεγράφη με ενδιαφέρον η παρουσία του κόμματος “Νίκη”. Του κόμματος ηγείται μια ενδιαφέρουσα προσωπικότητα ο Δ. Νατσιός, Δάσκαλος και Θεολόγος, ο οποίος είναι γνωστός στη Θεσσαλονίκη, ίσως, και στη Βόρειο Ελλάδα. Δεν ήταν γνωστός στη Νότιο Ελλάδα, όπου με επίκεντρο το λεκανοπέδιο, ψηφίζει ο μισός ελληνικός πληθυσμός. Τώρα τον έμαθαν. Οι πιθανότητες να εισέλθει στη βουλή το κόμμα αυτό είναι μεγάλες.
Ο Νατσιός και το κόμμα που ηγείται κινούνται στον εθνικοπατριωτικοθρησκευτικό χώρο. Και η συμβολή του Νατσιού στον προβληματισμό του χώρου αυτού είναι σημαντική.
Οι γνωστοί σχολιαστές ενοχλήθηκαν για το πολιτικοιδεολογικό στίγμα του κόμματος και άρχισαν την κριτική, περι καθυστερημένης κοινωνίας κλπ. Κυρίως, τα βέλη τους εστιάζονται στη Θεσσαλονίκη, όπου το κόμμα είχε σημαντική απήχηση.
Οι σχολιαστές αυτοί είτε διότι επιτελούν έναν συστημικό ρόλο είτε διότι μέχρι εκεί φθάνει η αναλυτική τους ικανότητα, δεν μπορούν να αντιληφθούν, ή δεν θέλουν να αντιληφθούν, ότι στη Θεσσαλονική υπάρχει ΜΕΓΑΛΗ ΔΥΣΑΡΕΣΚΕΙΑ, απο το πολιτικό σύστημα και την εγκατάλειψη της πόλης.
Μια σοβαρή ανάλυση της εκλογικής συμπεριφοράς της πόλης θα εστίαζε στο γιατί η αντίδρασή της στον τρόπο που της συμπεριφέρονται δεν είναι πιο έντονη και πιο μαζική.
Ας δείξουμε την δυσαρέσκειά μας πιο έντονα στις επόμενες εκλογές.
ΥΓ: Ορισμένοι αναμασούν θεωρίες τύπου “καρφίτσας”. Ελάχιστα καταλαβαίνουν απο κοινωνικές διεργασίες και πως εκδηλώνονται. Θέλουν να δώσουν διαπιστευτήρια. Δικαίωμά τους.
3.-Όλο το πολιτικο φάσμα πρέπει να εύχεται αυτήν την στιγμή την αυτοδυναμία της ΝΔ. Για την ίδια τη ΝΔ δεν γίνεται λόγος, είναι ευνόητο να την επιθυμεί. Αλλά συμφέρει και στο ΠΑΣΟΚ, πρωτίστως, διότι δεν θα πιεσθεί να δώσει κυβερνητική λύση συγκυβέρνησης, κάτι που θα του δημιουργούσε σοβαρά προβλήματα, και στον Συριζα, όπως εξελίχθηκαν τα πράγματα.
Ο κυρίαρχος λαός, όμως, έχει σκεφθεί πως το “πάρτα όλα” στον κ. Μητσοτάκη ενέχει τον κίνδυνο στρεβλούς λειτουργίας της δημοκρατίας στη χώρα; Ωφελεί αυτός ο πολιτικός μονοπολισμός όταν είναι γνωστό το πως αντιλαμβάνεται ο κ. Μητσοτάκης την διάκριση των εξουσιών και τις ανεξάρτητες αρχές;
4.-Η συνήθης κριτική των απολογητών του συστήματος είναι η κινδυνολογία με επίκεντρο την αύξηση (μάλλον κοινωνική, αφού εκλογική δεν καταγράφεται λόγω νομικής ρύθμισης, αμφιβόλου συνταγματικότητας) των ποσοστών της ακροδεξιάς. Αγνοούν, ή παραβλέπουν ότι ο κόσμος που στράφηκε προς την ακροδεξιά ή το ΚΚΕ δεν είναι ούτε φασίστες ούτε κομμουνιστές. Είναι δυσαρεστημένοι καθημερινοί άνθρωποι οι οποίοι εκδηλώνουν με τον τρόπο αυτό την δυσαρέσκειά τους. Για να το πω με άλλα λόγια: είναι η Ελλάδα μια κομμουνιστοφασιστική κοινωνία;
5.-Τυφλωμένη απο την εκλογική της νίκη, η μητσοτακική πτέρυγα της Δεξιάς σκέφτεται να κάνει αλλαγές παραγνωρίζοντας τις εσωτερικές τάσεις του κόμματος. Κούνια που την κούναγε!
Μιά ενδιαφέρουσα κριτική στον κ. Νατσιό και το κόμμα του:
https://iskra.gr/i-dimosiografos-kalliopi-soufli-gia-ton-d-natsio-kai-ti-niki/
Να ήταν η ζήλια ψώρα.
Παλαιοί συναγωνιστές – συνοδοιπόροι που βγάζουν πικρία για την επιτυχία Νατσιού.
Πολλά κόμματα δημιουργήθηκαν στον πατριωτικό – χριστιανικό χώρο και η διείσδυση του Νατσιού είναι φυσικό να τους ενόχλησε αφού σημαίνει αποτυχία των άλλων κομμάτων.
Το γεγονός ότι και ο Βελόπουλος επιτίθεται με μένος δείχνει ότι η δεξιά πολυκατοικία ζηλεύει και φοβάται την νέα κοινοβουλευτική εκπροσώπηση.
Τώρα το που τα βρήκαν τα λεφτά, μάλλον όπως τα βρήκαν και οι άλλοι αποτυχημένοι πλέον.
Μάλλον θέλουν πρόσκληση συμμετοχής (ξεκάθαρα ειπώθηκε) αφού βλέπουν τον Νατσιό να μπαίνει στη βουλή.
Τέλος φαίνεται ότι η εκκλησία “πολιτεύεται”. Αν είναι καλό ή “κακό”αυτό είναι άλλη ιστορία.
Πάντως είναι το πρώτο κόμμα που θα μπει στη βουλή και θα πολεμήσει την συμφωνία των Πρεσπών.
Οι εκλογές αυτές είναι όνειδος για τον ελληνικό λαό. Επιβεβαίωσαν την παρακμή της ελληνικής κοινωνίας. Αφού μετά από όσα είχαν προηγηθεί (διαχείριση πανδημίας, καταστροφή του δημόσιου συστήματος υγείας, “συμμετοχή” στον πόλεμο της Ουκρανίας, ακρίβεια, φτωχοποίηση μεγάλου τμήματος του ελληνικού πληθυσμού, ελεγχόμενη δικαιοσύνη, σκάνδαλα διαφόρων ειδών) έδωσε (ο λαός), με αυτό το ποσοστό και τη διαφορά, “αυτοδυναμία” στην κυβέρνηση των α(χ)ρίστων, είναι τουλάχιστον αποκαρδιωτικό.
Μακάρι στις επόμενες εκλογές να αμφισβητηθεί αυτή η παντοδυναμία και να αποκατασταθεί η τάξη.
Στο τέλος του άρθρου-παράγραφος 5 – θεωρείται ότι υπάρχει μητσοτακική πτέρυγα της Δεξιάς,-όπου αυτή η Δεξιά έχει όνομα Νέα Δημοκρατία και η οποία Ν.Δ με την ιδρυτική της πράξη και την βούληση του ιδρυτή της και δεν πιστεύει στους χαρακτηρισμούς αυτούς και απευθύνεται και καλύπτει τους Έλληνες από την Δημοκρατική Δεξιά μέχρι την Δημοκρατική Αριστερά (όπως τώρα στους πολλούς πρώην ψηφοφόρους του Σύριζα, που την ψήφισαν)-και ότι αυτή η μητσοτακική πτέρυγα (άντε παρέα) σκέφτεται (ούτε το δήλωσε ούτε το άφησε να εννοηθεί ,γιατί φυσικά ο πρωθυπουργός της επόμενης 4ετίας κ. Μητσοτάκης θέλει να κυβερνήσει με στόχους αναμόρφωσης του κράτους της 40ετούς Βαβέλ και χωρίς εσωτερικές αντιπολιτεύσεις και κυρίως χωρίς ”αναποδογύρισμα του τραπεζιού που φέρει το όνομα του μεγάλου ιδρυτή της”).
Για τα υπόλοιπα το αξιομνημόνευτο είναι η περίπτωση του καθηγητή σε Πανεπιστήμιο του εξωτερικού κ. Γεροτζιάφα , που τον προσπέρασαν η ”θεσσαλονικάρχης” του Σύριζα κυρία Νοτοπούλου , η κυρία Θρασκιά , ο ”επιθετικός” ως βουλευτής δημοσιογράφος κ. Γιαννούλης και τελευταίος ο ήπιος δάσκαλος κ. Αμανατίδης.
Εάν ήρθε ο Θεσσαλονικιός κ. Γερτοτζιάφας για να χάσει ουδέν πρόβλημα ,αλλά αν ήρθε για να κερδίσει δεν ”διάβασε’΄, ούτε τους ανθυποψηφίους του ,ούτε την ανθρωπογεωγραφία των ψηφοφόρων της Συριζαριστεράς -τι κρίμα- .
Σε κάθε περίπτωση ”ξέπεσε ” στην αξία του .
Στις παραγράφους 2,3 και 4 εξαιρετική ορθή σαφής και περιεκτική η τοποθέτηση του κυρίου Σαββίδη για την στρεβή αντίληψη του Αθηναικού κράτους για το δημοκρατικό δικαίωμα των πολιτών να τοποθετούνται με την ψήφο τους, όσο και για την βαθύτατη περιφρόνηση που αισθάνεται αυτό το κράτος και τα ΜΜΕ των Αθηνών για την Βόρεια Ελλάδα και τους κατοίκους της, (ούτε κάν προσπαθούν να το κρύψουν).
Επιφύλαξη έχω για τον ρόλο των Ανεξάρτητων Αρχών, (τόσο για το πόσο ανεξάρτητες είναι, όσο και για το θεσμικό ρόλο τους-ουσιαστικά είναι ανεξέλεγκτες και στερούνται δημοκρατικής νομιμοποιήσεως). Στην ουσία λειτουργούν ως άλλοθι της εκάστοτε κυβερνήσεως για να μήν αναλαμβάνει τις ευθύνες της.
Για τον υποψήφιο Γεροτζάφα του Σύριζα διαφωνώ απολύτως: ο συγκεκριμένος καθηγητής με τις δημόσιες τοποθετήσεις του όχι μόνο τάχθηκε υπέρ των εμβολίων, ( αναφαίρετο δικαίωμά του), αλλά υποστήριξε την ΑΠΟΛΥΤΗ ΑΠΑΓΟΡΕΥΣΗ ΚΥΚΛΟΦΟΡΙΑΣ στους μή εμβολιασμένους!!! Εάν αυτό δέν λέγεται ολοκληρωτική νοοτροπία και φασισμός τότε τί λέγεται;
Μία παράμετρος του Αθηναδέξ κύριε Σαββίδη είναι ότι μ΄αυτά που μας σερβίρει από τα ΜΜΕ του κινδυνεύουμε να ξεχάσουμε την λογική και τη γλώσσα μας: Ονομάζουν αντιεμβολιαστές όσους υποστηρίζουν την ελεύθερη επιλογή των ανθρώπων στο να κάνουν ή όχι το εμβόλιο, ενώ όσους υποστηρίζουν τον υποχρεωτικό εμβολιασμό τους αποκαλούν προοδευτικούς και δημοκράτες….
Για το ακαδημαικό κατεστημένο της χώρας μας και κυρίως τους καθηγητές των Νομικών Σχολών ας μή μιλήσουμε καλύτερα, αφού επιχειρηματολόγησαν υπέρ του υποχρεωτικού εμβολιασμού με επιχειρήματα που οποιοσδήποτε απλός απόφοιτος Νομικής Σχολής θα έβαζε τα γέλια, ( Αλιβιζάτος, Βενιζέλος, Μανιτάκης κ.ο.κ). Το ίδιο ισχύει βέβαια και για το ΣτΕ που έκρινε τα μέτρα της κυβερνήσεως συνταγματικά… Τιμητική εξαίρεση ο υπέργηρος ομότιμος καθηγητής της Νομικής Σχολής Αθηνών και νομικός σύμβουλος του Ανδρέα Παπανδρέου (1981-88), Γεώργιος Κασιμάτης.
στο 1: από πού και ως πού κάποιος ο οποίος έχει διαπρέψει στον επαγγελαμτικό του τομέα οφείλει για αυτόν και μόνο τον λόγο να γίνει βουλευτής; Για την επιλογή των εκπροσώπων θα έπρεπε να μας ενδιαφέρει περισσότερο τί έχουν κάμει για την κοινωνία και όχι για τον εαυτό τους.
στο 2: o κ. Νατσιός δεν είναι άγνωστος στην νότια Ελλάδα κυρίως σε όσους ασχολήθηκαν τότε με τις αντιδράσεις έναντι του βιβλίου ιστορίας της έκτης δημοτικού. Η συμβολή του, πέρα από την αντικειμενική της σημασία είχε και πολύ μεγάλη συμβολική αξία αφού ήταν ο πρώτος δάσκαλος ο οποίος αντέδρασε προκαλώντας έτσι μια χιονοστιβάδα αντιδράσεων στον χώρο του. Προσωπικά οι επιφυλάξεις μου εστιάζονται στην προοπτική αυτού του εγχειρήματος και εάν υπάρχει μια αναλογία ανάμεσα στις πολιτικές στοχεύσεις και στο προσωπικό δυναμικό για να τις πετύχει. Το ΠΑΣΟΚ για παράδειγμα ξεκίνησε με πολλές σοσιαλιστικές ιδέες αλλά λίγους σοσιαλιστές για να τις εφαρμόσουν με τα γνωστά αποτελέσματα. Επιπλέον θεωρώ ότι η πολιτικοποίηση της Πίστης (όχι απλά της θρησκείας) κρύβει σοβαρούς κινδύνους.
στο 3: δεν προκύπτει από το άρθρο ότι υπάρχει στην βάση των εκλογικών αποτελεσμάτων κάποια άλλη εναλλακτική. Οι πολίτες ψήφισαν όπως ψήφισαν ο καθένας για τον εαυτό του. Ήταν δουλειά των κομμάτων να διαχειριστούν τα αποτελέσματα σε συλλογικό επίπεδο και όχι να περιμένουν από τον λαό να δόσει… σολωμόντεια λύση για να τους απαλλάξει από τα διλήμματα.
στο 4: αυτό είναι όπως το ονμάζω το σύνδρομο της Βαϊμάρης. Όλοι κατηγορούν εκ των υστέρων τα δυο πολιτικά άκρα της εποχής για το ότι πολέμησαν την δημοκρατία, κανείς όμως δεν αναφέρεται στις ευθύνες των αστικών κομμάτων και στην ανικανότητα ή απροθυμία των αντίστοιχων πολιτικών ηγετών να αντιμετωπίσουν από κοινού τις προκλήσεις.
στο 5: αυτό θα το δείξει ο χρόνος.