Του Ηλία Κυριακάκη 1 ΦΕΒΡΟΥΑΡΙΟΥ 2017
Oλες οι δημοσκοπήσεις συμφωνούν σε ένα πράγμα. Όποτε κι αν γίνουν εκλογές, η Νέα Δημοκρατία θα βγει πρώτο κόμμα με μεγάλη διαφορά, ο ΣΥΡΙΖΑ δεύτερο, με χαμηλό αλλά διψήφιο ποσοστό και από εκεί και πέρα θα υπάρχει το χάος του μεσαίου χώρου, που περιγράφεται με το περιθώριο 2%-6%. Εκεί συνωστίζονται η Δημοκρατική Συμπαράταξη, το Ποτάμι, η Ένωση Κεντρώων, η Ώρα αποφάσεων και ένα μεγάλο μέρος από όσους δηλώνουν αποχή, άκυρο ή λευκό.
Η δυναμική του χώρου αυτού είναι τεράστια. Βασική, όμως, προϋπόθεση είναι να βρεθεί η κατάλληλη ηγεσία και να πλαισιωθεί με τα στελέχη, που θα εμπνεύσουν ξανά τους απογοητευμένους ψηφοφόρους. Στο μεσαίο χώρο «ανήκουν» οι ψηφοφόροι που δεν πείθονται από το Σύριζα, που δεν επιθυμούν μια δεξιά επιστροφή στην πελατειακή παντοκρατορία αλλά θέλουν να δουν στα μάτια πια το πρόβλημα της χώρας και να συμμετέχουν στη λύση του. Θέλουν λύσεις ρεαλιστικές χωρίς τους ψεκασμούς των ΑΝΕΛ του κ. Καμμένου, χωρίς τις φασιστικές προσεγγίσεις της Χρυσής Αυγής, χωρίς τις άμεσες διαγραφές του επονείδιστου χρέους της κυρίας Κωνσταντοπούλου και χωρίς τους πομφόλυγες και τα όνειρα περί δραχμής του κ. Λαφαζάνη.
Αυτή η ασυσπείρωτη πολιτική δύναμη της «κοινής λογικής» και των άμεσων λύσεων με αναπτυξιακό πρόσημο μπορεί να είναι και δεύτερη δύναμη, ξεπερνώντας το Σύριζα και προσεγγίζοντας αρκετά τη Νέα Δημοκρατία. Μπορεί να γίνει αυτό, λοιπόν; Ναι, αν ξεχαστούν οι διχαστικές προσεγγίσεις του παρελθόντος, και αν κάνουν στην άκρη όσοι πλήγωσαν με κάθε τρόπο το Λαό και βρίσκονται καλά κρυμμένοι σήμερα οσφραινόμενοι την αδυναμία του και ψάχνοντας την ευκαιρία να κάνουν ηρωικό come back σε κάποιον από τους πολιτικούς σχηματισμούς του μεσαίου χώρου.
Πώς μπορεί να βρεθεί και να αναδειχθεί ένας Ηγέτης με κεφαλαίο Η, ένας νέος Γεώργιος ή Ανδρέας Παπανδρέου, ένας νέος Ελευθέριος Βενιζέλος, αν είναι δυνατόν, που θα εμπνεύσει, θα ενώσει, θα καθοδηγήσει και θα κάνει το σημερινό σκορποχώρι ένα κόμμα εξουσίας και προοπτικής. Όπως η Δεξιά βρήκε περίπου τον Αντιτσίπρα της στο πρόσωπο του Κυριάκου Μητσοτάκη και ανέβασε τα ποσοστά της και τις πιθανότητες πρωτιάς στις επόμενες εκλογές, έναν Αντιτσίπρα- που δεν έχει βρεθεί ακόμη- χρειάζεται και ο μεσαίος χώρος, για να εκτιναχτεί και αυτός. Ένα νέο, στην ηλικία και στην πολιτική, άφθαρτο και χωρίς βεβαρημένο παρελθόν πρόσωπο, που θα εμπνεύσει, θα οδηγήσει και κυρίως θα ενώσει το χώρο αυτό.
Αν βρεθεί ο ηγέτης αυτός, τότε αυτόματα ο ΣΥΡΙΖΑ γίνεται τρίτη δύναμη, το πολιτικό σκηνικό αλλάζει και κατανέμεται διαφορετικά, ο φιλοευρωπαϊκός χώρος αποκτά άλλη υπόσταση και προοπτική. Θα είναι μάλλον η επόμενη Κυβέρνηση, αν η Νέα Δημοκρατία και αυτό το κόμμα του μεσαίου χώρου συνασπιστούν αφού μαζί θα αποτελούν το 70% των εκλεγμένων βουλευτών αλλά και πάνω από το 50% του εκλογικού σώματος.
Στην περίπτωση αυτή, με μια τόσο μεγάλη λαϊκή και βουλευτική πλειοψηφία, η κρίση και τα μνημόνια θα τελειώσουν πράγματι εν μια νυκτί, γιατί θα ανοίξει ο δρόμος για την ανάπτυξη της χώρας με σωστά και δίκαια μέτρα, με την ενίσχυση της επιχειρηματικότητας, με τη μείωση των φόρων των επαγγελματιών, με την συρρίκνωση και αναδιάρθρωση του Κράτους και την ιδιωτικοποίηση όσων δραστηριοτήτων δεν χρειάζεται να ασκούνται αλλά μόνο να εποπτεύονται από αυτό. Με την αποδοχή και επικρότηση όσων μέτρων και αποφάσεων προς τη σωστή κατεύθυνση προταθούν από τους εταίρους μας, αφού για αυτά πιέζουν και δεν εισακούονται χρόνια τώρα, αλλά και με αντιπροτάσεις, κοστολογημένες και ρεαλιστικές στα πλαίσια του εφικτού, για όσα μέτρα στραγγαλίζουν ανώφελα κι άδικα τον Έλληνα πολίτη, η έξοδος από την κρίση θα γίνει ορατή.
Έτσι θα δημιουργηθεί και η απαιτούμενη πλειοψηφία για την συνταγματική αναθεώρηση, που είναι απαραίτητη και τις επιβαλλόμενες αλλαγές στη δικαιοσύνη κι άλλους κομβικούς τομείς της οικονομίας μας. Είναι ο μόνος τρόπος για να κυβερνηθεί δίκαια και επιτυχημένα για τα επόμενα πολλά χρόνια ο τόπος και οι πολίτες του. Το να επενδύσουμε «τα ρέστα μας» στο νέο, ίσως και στο άγνωστο, είναι η μόνη έξοδος από την εσωτερική κι εξωτερική μας κρίση.
Αυτό που χρειάζεται είναι η σωστή επιλογή και ανάδειξη του κατάλληλου προσώπου με κριτήρια άλλα αυτή τη φορά. Αυτός που θα οδηγήσει τη χώρα και το λαό της στην έξοδο από την κρίση δεν χρειάζεται νάναι από πολιτικό τζάκι, χρειάζεται όμως απαραιτήτως να είναι ενωτικός. Δε χρειάζεται να έχει ηγηθεί σε πολιτική νεολαία, αλλά απαραίτητα πρέπει να έχει ηγηθεί στον επαγγελματικό στίβο. Ούτε να έχει αυλικούς και παλαιά φρουρά ως συμβούλους δήθεν ανανέωσης αλλά νέους στις ιδέες και στις αντιλήψεις ανθρώπους με μόνη ιδεολογία την εξυγίανση της πολιτικής ζωής και την άνθηση της οικονομίας και της καινοτομίας, έτοιμους για πόλεμο με το τέρας της παλαιοκομματικής πελατειακής σάπιας αντίληψης.
Ο νέος ηγέτης και όσοι θα τον πλαισιώσουν θα αναδειχθούν από όλους εμάς που θέλουμε να αλλάξει η πρότερη κατάσταση κι όχι από όσους συντεχνιακά δουλεύουν να τη συντηρήσουν. Έστω κι αν αλλάζουν ταμπέλες ή ανταλλάσσουν φιλιά ξαναμονιάσματος και μεγαλόπνοες κορόνες ανασύστασης, ας δούμε τη μεγάλη εικόνα κι ας στρέψουμε το βλέμμα αλλού. Χρειαζόμαστε ένα καινούριο έργο με άλλους πρωταγωνιστές όσο ακόμα προλαβαίνουμε. Το ξαναμάσημα της ίδιας τροφής είναι ίδιον συμπαθούς τετράποδου κι όχι του ανθρώπου ή κατά τον Αϊνστάιν «αρχή της τρέλας να περιμένω άλλα αποτελέσματα κάνοντας τα ίδια πράγματα»
Ο κατακερματισμός του μεσαίου χώρου, ο Αντιτσίπρας του και ο νέος δικομματισμός
