ΤΟΥ ΘΡΑΣΟΥ Κ. ΕΥΤΥΧΙΔΗ
Δεν είναι η πρώτη φορά που δημοσιεύεται το παρόν κείμενο. Πρωτογράφηκε το 2010 μετά την πρώτη Λειτουργία στην Παναγία Σουμελά και κυκλοφόρησε με τον τίτλο «Στα ξένα είναι ΕΛΛΗΝΑΣ και στην Ελλάδα ξένος». Ήταν τα πρώτα χρόνια της παρουσίας του Ιβάν Σαββίδη στην Ελλάδα αλλά και στα ποντιακά πράγματα. Εποχή που αντιμετώπιζε τη δυσπιστία (sic) και ερχόταν αντιμέτωπος με την απόλυτη διαίρεση του Ποντιακού χώρου που συνεχίζεται βέβαια μέχρι και σήμερα.
Ο Ιβάν Σαββίδης δεν είχε έρθει ακόμη στην Ελλάδα, δεν υπήρχε ούτε ΠΑΟΚ, ούτε κανάλια ούτε επιχειρηματική δραστηριότητα εδώ. Το κείμενο, αναδημοσιεύθηκε κατόπιν αδείας μου σε ένα από τα πολλά βιβλία του Στέφανου Τανιμανίδη, που φυσικά δε συμφωνεί με τα γραφόμενα, αλλά και σε πολλές άλλες ιστοσελίδες.
Ουσιαστικά αποτελεί τη δική μου μαρτυρία, αυτή την υποκειμενική δική μου αλήθεια όπως την έζησα εγώ, έχοντας την τύχη και την τιμή να βρεθώ δίπλα στον Ιβάν Σαββίδη από την αρχή της προσπάθειάς του για το άνοιγμα της Ι. Μ. Παναγίας Σουμελά, μέχρι και το 2010 που το όνειρο πραγματοποιήθηκε.
Ο Ιβάν Σαββίδης με γραβάτα Ελληνική Σημαία στο αεροδρόμιο της Τραπεζούντας, 15.08.2008.
Απλά να θυμίσω σε όσους δε γνωρίζουν ή επιμελώς ξεχνούν, ότι στο μακρινό πλέον 2007 (17 χρόνια πριν), το άνοιγμα του Μοναστηριού, δεν ήταν σε καμία περίπτωση ένα από τα κύρια αιτήματα του λεγόμενου οργανωμένου Ποντιακού χώρου. Ήταν ο Ιβάν Σαββίδης που το έφερε στο προσκήνιο, ήταν αυτός που ανάλωσε σκέψη, δυναμική, πίστη αλλά και πολλά χρήματα για να το μετατρέψει σε θέμα αιχμής. Δε το έκανε τυχαία. Θεωρούσε ότι ένας τέτοιος σκοπός θα μπορούσε επιτέλους να ενώσει τους Πόντιους, να ενώσει τους Έλληνες. Όταν τελικά το έκανε πράξη, έσπευσαν πολλοί να οικειοποιηθούν αυτό το ιστορικό γεγονός. Πολλές φορές με τρόπο ανήθικο και προσβλητικό.
Το κείμενο τέλος, με την φετινή απαγόρευση τέλεσης Λειτουργίας στις 15 Αυγούστου και τη μεταφορά της στις 23 Αυγούστου, παραμένει ιδιαίτερα επίκαιρο.
Φυσικά και μέχρι το 2007 υπήρξαν κάποιες ενέργειες, με σημαντικότερη αυτή της ενιαίας ΠΟΠΣ με Πρόεδρο το Στέφανο Τανιμανίδη που οργάνωσε προσκύνημα και υπήρξε παράκληση από τον μετέπειτα Μητροπολίτη Δράμας, αξιομακάριστο Παύλο. Αλλά μέχρι εκεί. Δεν υπήρχε οργανωμένη προσπάθεια, ούτε συνέχεια.
Το πρώτο προσκύνημα, 2007
Τον Ιανουάριο του 2007, ο Ιβάν Σαββίδης εκλέγεται εν μέσω αμφισβήτησης Συντονιστής της Ε’ Περιφέρειας χωρών πρώην ΕΣΣΔ του ΣΑΕ, με συμμετοχή μόνο των Ομοσπονδιών της Ουκρανίας, μέρους της Ρωσίας και της Νεολαίας. Οι Ομοσπονδίες της Γεωργίας, Μολδαβίας, Λευκορωσίας, Αρμενίας, Καζαχστάν, Ουζμπεκιστάν, Κιργιζίας κ.α. όχι απλά δεν τον στηρίζουν αλλά απέχουν αρχικά από το νέο όργανο.
Ως πρώτο στόχο του, βάζει την ενοποίηση όλων των Ομοσπονδιών και τη συμμετοχή τους στην Ε’ Περιφέρεια του ΣΑΕ.
Μάρτιος 2008. Συνεδρίαση 5ης Περιφέρειας ΣΑΕ στο Βλαδικαυκάζ
Αντιλαμβάνεται ότι χρειάζεται ένας στόχος που θα ενοποιήσει, όλες τις Ομοσπονδίες της πρώην ΕΣΣΔ αλλά και όλους τους Πόντιους σε όλο τον κόσμο. Τον Μάρτιο του 2007 υιοθετεί ως κεντρικό σύνθημα της Περιφέρειας “Η Ορθοδοξία στην ψυχή, η Ελλάδα στην καρδιά, η ένωσή μας στη σκέψη”, και αποφασίζει να πραγματοποιήσει το πρώτο μαζικό προσκύνημα στην Παναγία Σουμελά, στις 15 Αυγούστου του 2007.
Όταν μου το ανέφερε σε μια συνάντησή μας στο Ξενοδοχείο Νασιονάλ στη Μόσχα τον Ιούνιο του 2007 του είπα «… θα σε συλλάβουν». Μου είπε «ποτέ, εσένα μπορεί, εμένα όχι .. δεν θα συλλάβουν έναν Βουλευτή της Κρατικής Δούμας της Ρωσίας επειδή προσεύχεται.» «Θα έρθεις;» με ρώτησε – «Αυτό εννοείται» του απάντησα.
Το είπε και το έκανε … Κατέθεσε αίτηση στο Υπουργείο Τουρισμού της Τουρκίας ζητώντας άδεια για Λειτουργία από τον Οικουμενικό Πατριάρχη. Άδεια δε δόθηκε, αλλά στις 15 Αυγούστου του 2007 ακολουθούμενος από 300 τον αριθμό εκπροσώπους ελληνικών κοινοτήτων της Ρωσίας, της Ουκρανίας, της Γεωργίας και κάποιους από την Ελλάδα που πίστεψαν σε αυτό πραγματοποιήθηκε το πρώτο μαζικό προσκύνημα στην Παναγία Σουμελά. Διαβάσθηκε παράκληση από τον ελληνικής καταγωγής Πρωθιερέα της Μητρόπολης του Νοβοτσερκάσκ, πατέρα Αλέξανδρο Γρηγοριάδη ο οποίος μάλιστα τελείωσε την παράκληση φωνάζοντας στα ελληνικά «Ευχαριστώ το Θεό που με αξίωσε να βρίσκομαι εδώ, ευχαριστώ το Θεό που με έκανε Πόντιο».
Σ’ αυτό το πρώτο προσκύνημα, αν και προσκλήθηκαν, κανείς από τους μετέπειτα πανηγυρίζοντες για την «επιτυχία τους» «ηγέτες» του ελλαδικού Ποντιακού χώρου, αλλά ούτε και τους Έλληνες πολιτικούς δεν ακολούθησαν. Το εγχείρημα ολοκληρώνεται με απόλυτη επιτυχία, χωρίς κανένα πρόβλημα από την Τουρκική πλευρά. Μάλιστα μετά το προσκύνημα στη Μονή, ο Ιβάν Σαββίδης επισκέπτεται τον ιδιαίτερο τόπο καταγωγής του, τα χωριά της ηρωικής Σάντας.
Το δεύτερο προσκύνημα, 2008
Η επιτυχία της πρώτης φοράς δίνει στον Ιβάν Σαββίδη τη δύναμη να συνεχίσει. Οργανώνει και χρηματοδοτεί το δεύτερο μαζικό προσκύνημα για τις 15 Αυγούστου του 2008. Σκέφτεται ότι σ’ αυτό το δεύτερο προσκύνημα, θα πρέπει να υπάρξει ακόμη μεγαλύτερος συμβολισμός, αλλά παράλληλα να καταγραφεί και η θέληση τόσο η δική του όσο και των παρευρισκόμενων για ενοποίηση και κοινή πορεία. Τι θα μπορούσε να δώσει μεγαλύτερο συμβολισμό από την Εικόνα της Παναγίας Σουμελά… Η ιδέα να ανέβει η εικόνα έστω και ως αντίγραφο είναι δικιά του.
25.07.2008 Το αντίγραφο της εικόνας στο γραφείο μου στη Νομαρχία Θεσσαλονίκης
Τον Μάιο του 2008 μου ζητάει να ψάξω και να αγοράσω ένα ακριβές αντίγραφο της εικόνας της Παναγίας της Σουμελιώτισας. Παράλληλα παραγγέλνει σε κηροποιεία δεσμίδες των 353 κεριών που το βάρος της καθεμιάς είναι 353 γραμμάρια σε ανάμνηση των 353.000 αθώων θυμάτων της Γενοκτονίας του Ποντιακού Ελληνισμού. Ετοιμάζεται και κείμενο “Χάρτης” για την ένωση όλων των Ελλήνων.
Βρισκόμαστε στο Άγιο Όρος στα τέλη Ιουνίου του 2008 όταν του λέω ότι την εικόνα δεν θα πρέπει να την κουβαλήσουμε εμείς αλλά ιερείς ή Μοναχοί ακόμη καλύτερα, από το Όρος. Υιοθετεί την άποψή μου και στα μέσα Ιουνίου του 2008 απευθύνει αίτηση στην Ιερά Κοινότητα να συνοδευθεί η εικόνα από αντιπροσωπεία Μοναχών του Αγίου ‘Ορους. Παράλληλα αιτείται ακρόαση από τον Οικουμενικό Πατριάρχη για να ζητήσει την ευλογία του.
Στις 25 Ιουλίου του 2008, αγοράζεται από το Ίδρυμα “Παναγία Σουμελά” το ακριβές αντίγραφο της Σουμελιώτισας. Ο Πρόεδρος του Ιδρύματος κ. Γιώργος Τανιμανίδης όταν πήγα να την παραλάβω μου ανακοίνωσε ότι είναι απόφαση του Διοικητικού Συμβουλίου του Ιδρύματος να δωρισθεί η εικόνα, μια που προορίζεται για ένα τέτοιο σκοπό. Του είπα ότι η εντολή που μου δόθηκε είναι να αγοράσω την εικόνα και κατέβαλλα το αντίτιμο των 750 € που εγγράφηκε ως ενίσχυση του Ιδρύματος. Η εικόνα μεταφέρθηκε στο Βέρμιο και τοποθετήθηκε δίπλα στην πραγματική.
Τις ημέρες εκείνες έρχεται και η θετική απάντηση της Ιεράς Κοινότητας. Ορίζεται αντιπροσωπεία 8 μοναχών και ψαλτών που θα συνοδεύσει την εικόνα στο Μοναστήρι με επικεφαλής τον Νικόδημο τον Αγιοπαυλίτη. Η απάντηση της Ιεράς Κοινότητας εκλαμβάνεται από εμάς και ως Πατριαρχική ευλογία. Σε αναμονή και της αιτούμενης ακρόασης από τον Οικουμενικό Πατριάρχη ξεκινάμε την προετοιμασία του ταξιδιού.
Ατελείωτες ώρες δουλειάς και συνεννοήσεων. Και αυτή τη φορά προσκαλούνται προσωπικά όλοι οι ηγέτες του Ποντιακού Κινήματος στη χώρα μας, πολιτικοί και δημοσιογράφοι. Κάποιοι επιτέλους ανταποκρίνονται θετικά. Στο Δεύτερο προσκύνημα συμμετέχουν, ο Πρόεδρος της ΠΟΠΣ Χαράλαμπος Αποστολίδης, η Γ.Γ. κα Χριστίνα Σαχινίδου. Η ΠΟΕ ορίζει ως εκπρόσωπό της τον κ. Γαβρίηλ Αβραμίδη ο οποίος όμως τελικά λόγω πραγματικά σοβαρού προσωπικού προβλήματος δεν συμμετέχει. Τελικά η ΠΟΕ εκπροσωπείται από τον Στάθη Παπαδόπουλο και τον Τάσο Αμοιρίδη. Φροντίζω προσωπικά τα της μετάβασης των καλεσμένων και των Δημοσιογράφων που ανταποκρίνονται στο κάλεσμα. Μετακινούνται αεροπορικώς μέχρι και την Τραπεζούντα.
Φροντίζω και τα θέματα της μετακίνησης της αντιπροσωπείας της Ιεράς Κοινότητας οι οποία πλαισιώνεται κατ’ απαίτηση και από καμμιά δεκαριά λαϊκούς. Παράλληλα οργανώνω και τη μετακίνηση ενός λεωφορείου με εκπροσώπους Ποντιακών Σωματείων αλλά και φίλους και συγγενείς του Ιβάν Σαββίδη. Επιλέγω να ταξιδέψω με το λεωφορείο αν και μου ζήτησε να ταξιδέψω με το αεροπλάνο .. «πως να ταξιδέψω εγώ αεροπορικώς όταν στέλνω ανθρώπους με λεωφορείο…;». Η διαδρομή αλλά και η σύνθεση των συνεπιβατών μου με δικαιώνει απόλυτα.
Είναι 10 Αυγούστου του 2008 όταν ο επικεφαλής της αντιπροσωπείας της Ιεράς Κοινότητας, Νικόδημος ο Αγιοπαυλίτης με ενημερώνει τηλεφωνικά ότι για να συμμετάσχει η αντιπροσωπεία θα πρέπει να υπάρξει έγγραφη άδεια του Οικουμενικού Πατριάρχου.
Αρχίζει ένας τηλεφωνικός μαραθώνιος επαφών με το Οικουμενικό Πατριαρχείο όπου η τηλεφωνική απάντηση έχει περίπου ως εξής: “Φυσικά και οι Μοναχοί έχουν την Ευλογία του Πατριάρχου, αλλά λόγω των ιδιαιτέρων συνθηκών δεν είναι δυνατόν να δοθεί γραπτή άδεια για τον Πόντο”.
Τελευταία επικοινωνία που πραγματοποιώ με το Οικουμενικό Πατριαρχείο είναι στις 12 Αυγούστου το βράδυ με τον πατέρα Βαρθολομαίο και αμέσως μετά, σε μια τελευταία προσπάθεια να τον μεταπείσω μιλάω με τον Νικόδημο τον Αγιοπαυλίτη. Του λέω ότι θεωρώ αδιανόητο να ανέβει η εικόνα χωρίς τη συνοδεία ιερέων και με πιάνουν κυριολεκτικά τα κλάματα στο τηλέφωνο. Αμέσως μετά ενημερώνω τον Ιβάν Σαββίδη ο οποίος επίσης στεναχωρημένος μου λέει να παραλάβω την εικόνα από το Βέρμιο την επομένη, 13 Αυγούστου και να τη μεταφέρω στην Τραπεζούντα με το λεωφορείο.
13.08.2008 Παραλαβή της Εικόνας από την Παναγία Σουμελά στο Βέρμιο
Στις 06:00 το πρωί στις 13 Αυγούστου ανεβήκαμε στην Παναγία στο Βέρμιο και μέσα σε ένα συγκινησιακά φορτισμένο κλίμα ο Ηγούμενος της Μονής, παρέδωσε την εικόνα στον αδελφό του Ιβάν, Παύλο. Κατά την έξοδο από τη Μονή και ενώ οι καμπάνες ηχούσαν χαρμόσυνα, εκατοντάδες πιστοί μαθαίνοντας που πηγαίνει η εικόνα έσπευσαν να την προσκυνήσουν.
Η εικόνα σ’ αυτό το πρώτο της ταξίδι στον Πόντο, ταξίδεψε με το λεωφορείο με συνοδεία 30 περίπου θερμών πατριωτών μεταξύ των οποίων ο αδελφός του Ιβάν, Παύλος και μέλη της οικογένειας Σαββίδη, οι Στρατηγοί Χάρης Τσιρκινίδης και Ιωάννης Κόντης, οι εκπρόσωποι της ΠΟΕ Στάθης Παπαδόπουλος και Τάσος Αμοιρίδης κ.ά. Φτάσαμε στην Τραπεζούντα αργά τη νύχτα, ξημερώματα 15 Αυγούστου.
Ο αδελφός του Ιβάν, Παύλος Σαββίδης του δίνει την εικόνα στις 15.08.2008 στο αεροδρόμιο της Τραπεζούντας
Στις 8:00 το πρωί στις 15 Αυγούστου, μεταβήκαμε στο αεροδρόμιο της Τραπεζούντας όπου υποδεχθήκαμε τους συμπατριώτες από τη Ρωσία και την Ουκρανία. Η εικόνα παραδόθηκε από τα χέρια του Παύλου στον Ιβάν και αυτός την παρέδωσε για να τη μεταφέρουν, σε ομάδα ομογενών ιερέων της Ρωσικής Εκκλησίας με επικεφαλής και πάλι τον Αλέξανδρο Γρηγοριάδη πρωθιερέα της μητρόπολης του Νοβοτσερκάσκ που επιστρατεύθηκαν κυριολεκτικά την τελευταία στιγμή και φυσικά δεν αποτελούσαν αντιπροσωπεία της Ρωσικής Εκκλησίας.
Στις 15 Αυγούστου του 2008 η εικόνα της Παναγίας ανέβηκε και πάλι στο φυσικό της χώρο μετά από 86 χρόνια απουσίας.
Ο Ιβάν Σαββίδης υπογράφει την εικόνα στις 15.08.2008
Λίγο πριν ανέβει η εικόνα ο Ιβάν Σαββίδης πήρε το στυλό μου και την υπόγραψε ζητώντας από τον πατέρα Αλέξανδρο Γρηγοριάδη να κάνει το ίδιο. «Έτσι, για να θυμούνται ποιος ανέβασε την εικόνα στο Μοναστήρι». Ίσως και να ήταν η δικαιολογημένη έκφραση του θυμού του για όσα αντιμετωπίζαμε.
Διαβάσθηκε όπως και το 2007 παράκληση από τον Ιερέα Αλέξανδρο Γρηγοριάδη στην Ελληνική και στη Ρωσική, ενώ ακολούθησε ομιλία του Ιβάν Σαββίδη στην ποντιακή που έκλεισε με τη φράση “ελάτε αντάμα να βοηθούμ’ τ’ εμετέρτς και την Ελλάδαν”. Η ελληνική κρίση ήταν προ των πυλών.
Σε αυτό το δεύτερο προσκύνημα, ίσως το καλύτερο απ’ όλα, συμμετείχαν 800 περίπου άτομα.
Σε συνέντευξη που παραχώρησε αμέσως μετά σε εκπροσώπους του τύπου, ο Ιβάν Σαββίδης, έθεσε ξεκάθαρα το πλαίσιο της διεκδίκησης. “Διεκδικούμε την τέλεση Θείας Λειτουργίας τουλάχιστον μία φορά το χρόνο στην Παναγία Σουμελά και την Αγία Σοφία. Στηρίζουμε το Οικουμενικό μας Πατριαρχείο και διεκδικούμε την ελευθερία στην άσκηση των καθηκόντων του Πατριάρχη μας”.
Οι παριστάμενοι δημοσιογράφοι θα θυμούνται ότι στο σημείο που αναφερόταν στην καταπάτηση των θρησκευτικών ελευθεριών και των δικαιωμάτων του ανθρώπου από την Τουρκία υπήρξε διακοπή ρεύματος με αποτέλεσμα η συνέντευξη να ολοκληρωθεί με το φως των κεριών.
Όταν επιστρέψαμε στην Ελλάδα μέσα σε ένα πλήθος θετικών δημοσιευμάτων, διάβασα και το πρώτο περί ανάμειξης της Ρωσικής Εκκλησίας και παιχνιδιών επιρροής και μάλιστα σε άρθρο του φίλου Σταύρου Τζίμα διευθυντή του Αθηναϊκού Πρακτορείου. Για όσους γνωρίζουν πρόσωπα και πράγματα το να πεις ότι ο Πατέρας Αλέξανδρος Γρηγοριάδης ήρθε ως εκπρόσωπος της ρωσικής εκκλησίας θα προκαλούσε μόνο γέλια. Φυσικά στερούνταν οποιασδήποτε βάσης. Ήταν ένα μόνο άρθρο και δεν θεώρησα χρήσιμο να απαντήσω. Πάντως του το κρατάω μέχρι σήμερα … και του το είπα έκτοτε αρκετές φορές, είναι αυτός που ξεκίνησε τη σεναριογραφία, τροφοδοτώντας κάποιους «ποντιακούς κύκλους» με ψευδή επιχειρήματα, αλλά και την ανήθικη χρήση του «ρώσοι».
Το τρίτο προσκύνημα, 2009
Το 2009, ο Ιβάν Σαββίδης οργανώνει και χρηματοδοτεί το τρίτο προσκύνημα μεγαλύτερο από κάθε προηγούμενη φορά. Τέσσερα αεροπλάνα, 22 λεωφορεία και ένα καράβι προσκυνητών ετοιμάζονται για την Τραπεζούντα. Αιτείται συνεχώς ακρόαση από τον Οικουμενικό Πατριάρχη χωρίς όμως αυτή να πραγματοποιείται.
Στις 4 Μαρτίου του 2009 βρίσκεται στην Αθήνα για να μιλήσει στη Συνεδρίαση της Μόνιμης Ειδικής Επιτροπής της Βουλής για τον Απόδημο Ελληνισμό. Την επομένη με τη συνοδεία του Βουλευτή της Νέας Δημοκρατίας κου Σίμου Κεδίκογλου και τη δική μου που μεταφράζω τη συζήτηση, επισκέπτεται τον Αρχιεπίσκοπο Αθηνών και Πάσης Ελλάδος Ιερώνυμο, ζητά και παίρνει την ευλογία του.
Στις 19 Μαΐου του 2009, την ημέρα μνήμης για τη Γενοκτονία του Ποντιακού Ελληνισμού, ο Ιβάν Σαββίδης συνοδευόμενος από τους Προέδρους των Ελληνικών Κοινοτήτων της Ρωσίας, τελεί μνημόσυνο για τα αθώα θύματα της Γενοκτονίας στην Παναγία Σουμελά στην Τραπεζούντα. Πετάμε από το Άντλερ της Ρωσίας στην Τραπεζούντα και από εκεί, το ίδιο βράδυ έρχεται να συμμετάσχει στην ανοιχτή συγκέντρωση που διοργανώνει η ΠΟΕ, στην Πλατεία Αγίας Σοφίας, όπου δεν του δίνεται καν’ ο λόγος να απευθύνει χαιρετισμό!!! Κάποιοι, σε μια επίδειξη αμετροέπειας, ξεχνάν να αναφέρουν και την παρουσία του.
Επιδιώκει συνεχώς την ακρόαση και την ευλογία του Πατριάρχη. Αρχές Ιουνίου μαζί με όλο το ΔΣ του ΣΑΕ συναντάται μαζί του και ακούει θετικά σχόλια από την Παναγιότητά Του για το έργο και τις προσπάθειες που καταβάλλει… αλλά τίποτε άλλο. Δεν υπάρχει χρόνος για κατ’ ιδίαν συνάντηση.
Ιούνιος 2009 από τη Συνάντηση του Ιβάν Σαββίδη με τον Οικουμενικό Πατριάρχη κ.κ. Βαρθολομαίο
Τον Ιούλιο του 2009 μεταβαίνω προσωπικά στο Πατριαρχείο προσπαθώντας να επιτύχω μια συνάντηση χωρίς όμως αποτέλεσμα. Συναντιέμαι με τον τότε Αρχιγραμματέα της Ιεράς Συνόδου, σημερινό Αμερικής Ελπιδοφόρο.
14.08.2009. Ο Ιβάν Σαββίδης παραλαμβάνει την εικόνα από τον Αρχιεπίσκοπο Αθηνών και Πάσης Ελλάδος κ.κ. Ιερώνυμο
Στις 14 Αυγούστου του 2009, ο Ιβάν Σαββίδης τιμάται για την προσφορά του στον Ποντιακό Ελληνισμό με το Χρυσό μετάλλιο του Ιδρύματος Παναγία Σουμελά ενώ το αντίγραφο της εικόνας του παραδίδεται μετ’ επαίνων από τον Αρχιεπίσκοπο Αθηνών και Πάσης Ελλάδος Ιερώνυμο.
Στις 15 Αυγούστου του 2009, η εικόνα μεταφέρεται για δεύτερη φορά στον Πόντο με ειδική πτήση τσάρτερ από τη Θεσσαλονίκη. Το πλήθος των προσκυνητών αγγίζει τις 4.000. Πέραν των οργανωμένων από τον Σαββίδη και άλλοι που απέφευγαν τις προηγούμενες χρονιές το Μοναστήρι αυτή τη μέρα, έρχονται να προστεθούν.
Η αντιμετώπιση δεν είναι ίδια όπως τις προηγούμενες χρονιές. Ίσως είναι ο όγκος των προσκυνητών που τρομάζει τους Τούρκους. Στο αεροδρόμιο επιβάλλουν την αφαίρεση των αμφίων στους ιερείς ενώ απαγορεύουν την κίνηση μέσα στην πόλη της Τραπεζούντας. Δεν επιτρέπουν ούτε τη μετακίνηση με τα ντολμουζ προς το Μοναστήρι. Οι προσκυνητές κάνουν τα 3 χιλιόμετρα ανήφορου μέσα σε απελπιστική ζέστη με τα πόδια. Με δυσκολίες και εμπόδια η εικόνα ξανανέβηκε στο Μοναστήρι.
Εντός της Παναγίας Σουμελά στον Πόντο
Κατά την έναρξη της παράκλησης, εμφανίσθηκε ο Πατέρας Βησσαρίωνας, εφημέριος του Αγίου Γεωργίου και εκπρόσωπος του Οικουμενικού Πατριάρχου. Αμέσως τον βάλαμε μπροστά θεωρώντας την συμμετοχή του ως ανταπόκριση του Οικουμενικού Πατριάρχη. Κάποιοι στην Ελλάδα που χωρίς καμία αιδώ αναφέρονταν στους συμπατριώτες μας από τη Ρωσία και τη Γεωργία ως «ρώσοι», γράψανε ότι απαίτησε και επέβαλλε την παρουσία του. Τον Ιούνιο του 2010 επίτηδες, παρουσία και της Δημοσιογράφου του ΑΠΕ Σοφίας Παπαδοπούλου τον ρώτησα αν έγινε έτσι, γιατί στην Ελλάδα τέτοια γράφουνε… μου απάντησε ότι «φυσικά όχι … στην Ελλάδα γράφουνε και ότι ο Χριστός διατηρούσε σχέσεις με τη ….» ήταν η ακριβής απάντηση.
Η παράκληση διακόπτεται από την παρέμβαση της Διευθύντριας του Μουσείου και το μικροεπεισόδιο διαρκείας 4 ακριβώς λεπτών, παίρνει τεράστιες διαστάσεις στον ελληνικό τύπο. Ο Ελληνικός τύπος χάνει το δάσος των 4.000 προσκυνητών που με απόλυτη τάξη προσκυνούν την εικόνα της Παναγίας στο Ιερό του Μοναστηριού και προβάλλει το δέντρο ενός προσχεδιασμένου σαφώς από την τουρκική πλευρά επεισοδίου.
Αργά το βράδυ, εγκαταλείπω κυριολεκτικά τελευταίος την Τραπεζούντα με το αεροπλάνο του Ιβάν Σαββίδη, χαιρετώντας από τη σκάλα του αεροπλάνου τις διμοιρίες των Τουρκικών ΜΑΤ που έχουν παραταχθεί στ’ αεροδρόμιο. Οι Τουρκικές αρχές είχαν απαγορέψει την αναχώρηση του αεροσκάφους του Ιβάν Σαββίδη, πριν αποχωρήσει και ο τελευταίος από τους προσκυνητές. Τη νύχτα επιστρέφοντας στην Ελλάδα αν και εξουθενωμένος συντάσσω και διανείμω του Δελτίο Τύπου του ΣΑΕ, τοποθετώντας τα πράγματα στη σωστή τους διάσταση.
Ο Σαββίδης δεν απογοητεύεται, εκτιμά ότι έγιναν λάθη και ίσως και να μετάνιωσε για την παρουσία κάποιων πολιτικών εκεί. Δεσμεύεται να ανακινήσει το θέμα τόσο σε επίπεδο Ρωσικής Κυβέρνησης, όσο και Διακοινοβουλευτικής του Συμβουλίου της Ευρώπης και το κάνει. Παράλληλα αναζητεί και βρίσκει συμμαχίες και μέσα στο Τουρκικό Κοινοβούλιο.
Τέλος τον Δεκέμβριο του 2009 μέσα σε θερμό κλίμα συναντιέται και λαμβάνει την Ευλογία του Παναγιοτάτου Οικουμενικού Πατριάρχου κ.κ. Βαρθολομαίου.
Στις 13 Μαΐου του 2010 μεταβαίνει στην Άγκυρα και την ίδια ημέρα παραλαμβάνει την άδεια στο όνομα του Οικουμενικού Πατριάρχου. Το μεσημέρι της ίδιας ημέρας, 3 στενοί του συνεργάτες λάβαμε το ίδιο mail. “Βιάζομαι να μοιρασθώ τη χαρά μαζί σας” αρχίζει η επιστολή. Η άδεια είναι στα χέρια του. Βγαίνει ένα μικρό Δελτίο Τύπου και δημοσιεύεται στην ιστοσελίδα του ΣΑΕ.
Τον Ιούνιο του 2010 επισκέπτεται ξανά το Οικουμενικό Πατριαρχείο δηλώνοντας την πίστη και την υποταγή στον Έναν και Μοναδικό Πνευματικό Ηγέτη όλων των Ορθοδόξων. “Η ευλογία σας μας έδωσε τη δύναμη να τα καταφέρουμε” του λέει και θέτει τον εαυτό του στη διάθεση του Πατριαρχείου. Ο Οικουμενικός Πατριάρχης αυτή τη φορά απαντά ευγενικά μεν αρνητικά δε σε όλα.
Οι προσκλήσεις για την πρώτη Πατριαρχική Λειτουργία μοιράζονται μισές – μισές … Μισές στο Πατριαρχείο, μισές στον Ιβάν Σαββίδη.
Στην δεύτερη Πατριαρχική Λειτουργία φαίνεται ότι πλέον υπάρχει ένας πλήρης συγχρονισμός μεταξύ Πατριαρχείου και Ιβάν, που επισφραγίζεται και από την ονομαστική αναφορά και τις ευχαριστίες του Οικουμενικού προς αυτόν. Εγώ πλέον δεν συμπεριλαμβάνομαι στους στενούς συνεργάτες, συμμετέχω ως απλός προσκυνητής. Ο Ιβάν Σαββίδης τήρησε την προσωπική του δέσμευση απέναντί μου, ότι σε κάθε προσκύνημα στην Παναγία θα συμμετέχω αυτοδίκαια για όσα ελάχιστα είχα προσφέρει.
Τα υπόλοιπα είναι πλέον ιστορία. Το όνειρο έγινε πραγματικότητα.
*Ο ΘΡΑΣΟΣ Κ. ΕΥΤΥΧΙΔΗΣ, είναι Διεθνολόγος – Οικονομολόγος
