Ο εφιάλτης των ευρωθαφτών είναι η πρόταση για το ευρωπαϊκό Σχέδιο ανάκαμψης

Του Αλκη Καλλιαντζίδη, Οικονομολόγου, [email protected]  www.kalkis.eu

Ο γράφων αποφεύγει εκ πεποιθήσεως να είναι ένας άκριτος χειροκροτητής ή επικριτής του οτιδήποτε εξαγγέλλεται από τον οιοδήποτε, προκειμένου να ικανοποιήσει ανόητα το όποιο προσωπικό θυμικό του, όπως π.χ. της καρκινοβατούσας ευρωπαϊκής ολοκλήρωσης η οποία αφορά απόλυτα την επιβίωση της χώρας μας. Δημοκρατικά, οικονομικά, κοινωνικά ακόμα και στρατιωτικά (βλέπε σημερινή δράση της Frontex στα ελληνο-τουρκικά χερσαία και θαλάσσια σύνορά μας).

Όμως, πόσοι γύρω μας συνελληνες, αλλά και άλλοι ευρωπαίοι πολίτες, οι αυτοαποκαλούμενοι «Κυριαρχιστές», δεν εύχονται σήμερα την κατάρρευση του ελλιπούς, ατελούς ή και αδρανούς, σε πολλές περιπτώσεις, ευρωπαϊκού οικοδομήματος προς το οποίο όμως συρρέουν χώρες αλλά και οι περισσότεροι οικονομικοί μετανάστες και πρόσφυγες του κόσμου, διότι : παρέχει δημοκρατικές ελευθερίες αλλά και τις περισσότερες (όχι όλες) επαγγελματικές ευκαιρίες για την κοινωνική τους ενσωμάτωση σε έναν καλύτερο κόσμο από τον δικό τους ; Κι αυτός είναι η Ευρωπαϊκή Ένωση. Ναι αλλά δεν είναι και Ελβετία, δεν είναι Νορβηγία που κράτησαν τις αποστάσεις τους από την τελευταία, διαμορφώνοντας μια «ειδική σχέση» μαζί της. Ναι αλλά η Μεγάλη Βρετανία αποφάσισε κυρίαρχα να αποχωρήσει από την «κόλαση» της Ευρωπαϊκής Ένωσης. Με άδηλο, θα πρόσθετα εγώ, το αποτέλεσμα αυτού του καθόλα σεβαστού εγχειρήματός της. Ναι αλλά, ναι αλλά, ναι αλλά, …

«Το μαύρο αυτό σήριαλ συνεχίζεται για τους αντιευρωπαίους ζηλωτές», έγραψε στις 27-5-2020 ο έγκριτος χρονογράφος Laurent Joffrin της ηλεκτρονικής Libération. «Ο φόβος ενίοτε  είναι καλός σύμβουλος. Εξ ου και η Ευρώπη επισημοποιεί την έναρξη της επανάστασής της. Επανάσταση  αργή, σταδιακή, ακόμη και τεθλασμένη επανάσταση, όπως άλλωστε όλα όσα είναι ευρωπαϊκά. Αλλά ωστόσο, μια επανάσταση, βγαλμένη από την αγωνία των κυβερνόντων μπροστά σε μια μεγάλη ύφεση που θα μπορούσε  να ρίξει κάτω πολλές μεγάλες χώρες της Ένωσης και να παρασύρει και τις άλλες στην καταστροφή».

Ακολουθώντας την πορεία που άνοιξαν οι Angela Merkel και Emmanuel Macron, η Πρόεδρος της Επιτροπής, Ursula von der Leyen, πρότεινε έναν μηχανισμό που θα μπορούσε να φέρει την Ένωση πιο κοντά στο ομοσπονδιακό μοντέλο το οποίο οι μεγάλες χώρες είχαν μέχρι τώρα απορρίψει. Εάν εγκριθεί το σχέδιό τους, η Ευρώπη θα δανειστεί συλλογικά ένα τεράστιο ποσό το οποίο θα επενδυθεί στην ήπειρο για να αντισταθμίσει τις επιπτώσεις της κρίσης Covid-19 και τις οικονομικές της προεκτάσεις. Όχι σύμφωνα με την παλιά αρχή της «επιστροφής των χρημάτων του προϋπολογισμού» που υπερασπίστηκε εδώ και πολύ καιρό η Margaret Thatcher («Θέλω τα χρήματά μου πίσω»- I want my money back), αλλά σύμφωνα με έναν αλληλέγγυο κανόνα. Εν ολίγοις, ο καθένας θα πληρώσει σύμφωνα με τις δυνάμεις του, αλλά θα λάβει ανάλογα με τις ανάγκες του : οι πλουσιότεροι δηλαδή, τελικά, θα χρηματοδοτήσουν τους φτωχότερους, όπως γίνεται και μέσα σε ένα έθνος. Οι ευημερούσες περιοχές επιδοτούν τις πιο μειονεκτούσες. Θυμίζουμε ότι με αυτό το είδος οικονομικής διευθέτησης οι νεογέννητες κάποτε Ηνωμένες Πολιτείες έγιναν, τελικά, μια ομοσπονδία.

Φυσικά βρισκόμαστε μακράν αυτού του επιπέδου στην Ευρωπαϊκή Ένωση. Τίποτα δεν γίνεται λόγω της αντιπολίτευσης των χωρών της Ανατολής και του Βορρά που αποκαλούμε  «λιτοδίαιτες», για να μην πούμε «τσιγκούνες» : Ολλανδία, Αυστρία, Σουηδία ή Φινλανδία. Αλλά όμως ο κύβος του Σχεδίου ανάκαμψης ερρίφθη, ο οποίος έρχεται σε πλήρη αντίθεση με τις εξωπραγματικές προφητείες των δεξιο-αριστερών Κυριαρχιστών  από όλες τις χώρες της Ευρώπης. Και τι δεν είχαμε ακούσει ή διαβάσει στην αρχή της κρίσης της πανδημίας ! Η Ευρώπη δεν υπάρχει ή ακόμη χειρότερα, η Ευρώπη δεν κάνει τίποτα, η Ευρώπη πεθαίνει, η Ευρώπη είναι νεκρή, κ.λπ., κλπ.

Συνέβη όμως το αντίθετο. Η πρόταση του από κοινού δανεισμού, ως ενός εργαλείου. Πρόταση που έγινε από τη Γαλλία και τη Γερμανία, στις οποίες προστέθηκαν και οι χώρες του Νότου, της Ιταλίας, της Ισπανίας, της Πορτογαλίας, της Ελλάδας, κλπ., η βαρύτητα των οποίων στην Ένωση επιτρέπει να υπάρχει μια συγκρατημένη αισιοδοξία για την, έστω δύσκολη, υιοθέτησή της. Την ημέρα της αποπληρωμής του ογκώδους κοινού δανεισμού, η Ευρώπη θα πρέπει να βρει νέες συνταγές «ιδίων πόρων», δηλαδή ευρωπαϊκούς φόρους, ανεξάρτητους από τα κράτη . Σε αυτό το πιθανό σενάριο, η πιο ορθολογική λύση θα ήταν ίσως, τελικά, η υποβολή των γνωστών εταιρειών Google, Amazon, Facebook, Apple (Gafa) στο κοινό ευρωπαϊκό φορολογικό δίκαιο, υποχρεώνοντάς τες να πληρώσουν το φόρο εισοδήματος στις χώρες όπου πραγματοποιούν τον κύκλο εργασιών τους και όχι στους φορολογικούς παραδείσους.

Το Σχέδιο ανάκαμψης, αν υιοθετηθεί και εφαρμοστεί, θα παράσχει στην Ε.Ε. μια ικανότητα «αλληλέγγυου δανεισμού» και μια «ευρωπαϊκή φορολογία». Η ικανότητα να δανείζεται η Ε.Ε. και η δημοσιονομική αυτονομία της είναι, ως γνωστόν, ένα από τα βασικά χαρακτηριστικά ενός Κράτους, που έτσι σιγά-σιγά, η Ένωση, και κάτω από την πίεση της αναγκαιότητας, θα αποκτήσει.  Όχι για να εξαφανιστούν τα έθνη, τα οποία θα διατηρήσουν τον εαυτό τους και το μεγαλύτερο μέρος της κυριαρχίας τους. Αλλά για να καθιερωθεί η λογική της αλληλέγγυας συνεργασίας, η μόνη που θα μπορούσε να ανυψώσει την Ένωση – και συνακόλουθα τις χώρες που τη συνθέτουν – στην κατάταξη ενός σημαντικού παράγοντα του πλανήτη.

Στη μέση του πανδημικού δράματος, τα καλά κοινοτικά νέα είναι αρκετά σπάνια για αυτό και είναι πολύ νωρίς για να τα πανηγυρίσουμε. Και τούτο διότι η «λέσχη των τσιγκούνηδων» αρνείται, επί του παρόντος, κάθε αμοιβαιοποίηση των χρεών.

Όμως, η Ευρώπη, έλεγε ο Jean Monnet, θα σφυρηλατηθεί μέσω των κρίσεων και θα είναι το άθροισμα των λύσεων που δίδονται σε αυτές τις κρίσεις. Την Τετάρτη 27 Μαΐου 2020, η Ευρωπαϊκή Επιτροπή έδωσε μια θεαματική επιβεβαίωση στην προφητεία αυτού του ιδρυτικού πατέρα της Ένωσης, προτείνοντας ένα τολμηρό σχέδιο ανάκαμψης 750 δισεκατομμυρίων ευρώ για να βοηθήσει να ανακάμψουν οι οικονομίες της Γηραιάς Ηπείρου, που κατέστρεψε η Πανδημία Covid-19.

Ας περιμένουν λοιπόν μαζί μας οι ευρωθάφτες τις εξελίξεις.

Το άρθρο δημοσιεύθηκε στις 29-4-2020 στον ιστότοπο : anixneuseis.gr