ΜΕ ΤΗ ΜΠΑΝΤΑ ΤΟΥ ΠΑΠΑΦΕΙΟΥ
της ΑΡΙΑΔΝΗΣ ΧΑΤΖΗΓΙΩΡΓΗ
Οι κάρτες που φτάνουν από χτες δεν καταδέχονται να γράψουν Καλά Χριστούγεννα. Γράφουν όλες καλές γιορτές, σαν να ζήλεψαν το φεστιβάλ κινηματογράφου Θεσσαλονίκης, που έτσι μας εύχεται εδώ και χρόνια. Γενικά, αόριστα. Ποιές γιορτές; Άντε, ντε! Αν θεωρείς τον εαυτό σου προχωρημένο, αποφεύγεις τα Καλά Χριστούγεννα. Μάλιστα δεν αντεύχεσαι αν κάποιος σου ευχηθεί με τον παλιό τρόπο. Πετάς ένα καλές γιορτές για να καταλάβει ο άλλος ότι δεν είσαι παλιατζούρα. Με την καρδιά τους να λένε Καλά Χριστούγεννα άκουσα στη μεγάλη λαϊκή της Μαρτίου, όπου όλοι ανεξαιρέτως, αγοραστές και πωλητές εύχονταν και συμπλήρωναν με ευχές για υγεία και για τα παιδιά του καθενός. Και μέσα στη γενική εγκαρδιότητα, παρά την ψιλή βροχή, ακούστηκε και το “καλήν εσπέραν άρχοντες” από τη μπάντα του Παπαφείου, που διέσχιζε απαστράπτουσα με τις μπλε στολές τον κεντρικό δρόμο της λαϊκής και κανένας από τους συνωθούμενους δεν διαμαρτύρονταν, αλλά εύχονταν και γελούσαν κι έριχναν στο χάρτινο κουτί τον οβολό τους. Ούτε φελίζ ναβιδάδ, ούτε λαστ κρίστμας, ούτε τζιγκλ μπελς, που σε ξεκουφαίνουν στους εμπορικούς δρόμους για να συντονίζεσαι και να ψωνίζεις.
Συμβαίνει ένα παράξενο πράγμα, όπως εδώ και πολλά χρόνια με την ακαδημαϊκή αναγραφή της χρονολογίας στο πνεύμα της πολιτικής ορθότητας. Αν γράψεις στα αγγλικά το αντίστοιχο π.Χ. ή μ.Χ., δηλώνεις πως είσαι χριστιανός και μάλιστα, για κάποιους κύκλους, φανατικός. Πρέπει να γράψεις “before common era” BCE ή “common era” CE, για την κοινή δηλαδή εποχή, που όμως η βάση του υπολογισμού της ήταν η γέννηση του Χριστού. Έτος δηλαδή από τη γέννηση του Χριστού, χωρίς τον Χριστό. Έτσι, όλοι ευχαριστημένοι, ή καλύτερα, οι άλλοι ευχαριστημένοι. Αφελές και αδιάφορης χρησιμότητας, αλλά δηλωτικό μιας σοβαρής υποχώρησης. Ο δυτικός πολιτισμός σαν να ντρέπεται για την χριστιανική ταυτότητά του. Είναι ο βήχας πριν το βαρύ κρυλόγημα. Ντρέπεται που είναι και σκέπτεται πώς να είναι για να αρέσει στους άλλους που δεν είναι. Έτσι, “καλές γιορτές”, για να είναι ευχαριστημένοι και οι διάφοροι άλλοι στη δική μας κοινωνία, είτε είναι οπαδοί της πολιτικής ορθότητας, ή άλλου θρησκεύματος, που όμως το υπερασπίζονται με πάθος και επεκτατικότητα, είτε διανοούμενοι αμφίβολων θέσεων, αλλά βέβαιων συμφερόντων.
Κατόπιν τούτων, το πρώτο βραβείο πολιτικής ορθότητας, πολυσυλλεκτικότητας και καλλιτεχνικής ανοστιάς πάει στην κάρτα κορυφαίου μουσείου. Ούτε Χριστός, ούτε Αλλάχ! Μας εύχονται “σοφία, ανάπτυξη, δημιουργικότητα και γοητεία, όπως προβλέπει η χρονιά του φιδιού!”. Η χρονιά του φιδιού θα αναφέρεται μάλλον στο κινέζικο ημερολόγιο, αλλά η αλήθεια είναι ότι τους κινέζους τους είχα ξεχάσει. Για να συνδέσουν την κινέζικη παράδοση με τη δική μας, παραθέτουν ασπρόμαυρο σχέδιο της κεφαλής της Αθηνάς ανάμεσα σε δύο ελισσόμενα φίδια, που μάλλον πήδησαν από την αιγίδα της, βαμμένα κόκκινα αυτά. Η αρχαία τέχνη συμφέρει γιατί οι αρχαίοι θεοί πέθαναν και δεν θορυβείται για ελόγου τους κανένας πια. Άκακοι σαν τα πέτρινα φίδια της αιγίδας. Προτείνω να τη στείλουν και το Πάσχα. Κόκκινα φίδια που θα γεννήσουν κόκκινα αυγουλάκια. Ούτε να τα τσουγκρίσεις, ούτε βέβαια να τα φας. Να τα κοιτάς μόνο μη σπάσουν και βγει τίποτα επίφοβο από μέσα.
